မနက္ျဖန္ဆိုရင္မိန္းကေလးယူရီကိုျပစ္ဒဏ္ခ်
မယ့္ေန႔…ဟိုေန႔ကကုကီးနဲ႔ဦးေလးေဆာ့ဂ်င္းတို႔ေျပာျပလို႔က်ေနာ္ကိုအဆိပ္ခပ္တာသူမဆိုတာသိျပီးသြားျပီ…
ကုကီးကေတာ့က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္တ့ဲတိုင္း
လုပ္ေပးမယ္တ့ဲ…ဒါမယ့္က်ေနာ္ကေကာသူကိုဘယ္လိုျပစ္ဒဏ္ေပးရမွာလဲ…သူမတြက္ျပစ္
ဒဏ္ကက်မွတ္ျပီးသြားျပီေလ…အဲျပစ္ဒဏ္က
တစ္ျခားမဟုတ္…လူေတြရဲ႕အျပစ္တင္ရူံက်တာကိုခံရတာလည္းျပစ္ဒဏ္ဘဲ…သူပိုင္ဆိုင္ထားတ့ဲစည္းစိမ္ဂုဏ္ျဒပ္ေတြရာထူးေတြဆုံးရူံးသြားတာကလည္းသူတြက္ျပစ္ဒဏ္ဘဲ…အဲထဲမွာသူမ
တြက္အဆိုးဆုံးျပစ္ဒဏ္ကသူမခ်စ္တ့ဲသူကသူမကိုဒီတစ္ဘဝစာတြက္မုန္းသြားခ့ဲျပီေလ…ဒီ
ေလာက္ဆိုသူမအတြက္ျပစ္ဒဏ္ကလုံေလာက္
ေနပါျပီ…
က်ေနာ္သူကိုခြင့္လႊတ္တာမဟုတ္ေပမယ့္သူမကိုက်ေနာ္နားလည္တယ္…ကိုယ့္ခ်စ္တ့ဲသူကို
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔သူမလုပ္ခ့ဲတာဘဲ…သူမလုပ္ရပ္ကမွားေနေပမယ့္ေပါ့…
ဒါကိုၾကည့္ျပီးက်ေနာ္ကေတာ့အခ်စ္ကလူေတြကိုေပ်ာ္ရႊင္မူေပးျပီးစိတ္ခ်မ္းသာေစနိုင္သလိုအ
ခ်စ္ေၾကာင့္လည္းလူေတြနာက်င္ျပီးဘဝ
ပ်က္နိုင္ပါ့လားဆိုတာက်ေနာ္ေသခ်ာသိသြားခ့ဲပါျပီ…………"
~~~~~~~
အမိန္႕စာေတြစစ္ျပီးလို႔နန္းေဆာင္ဘက္ကိုျပန္လာေတာ့အေဆာင္ေရွ႕မွာထိုင္ေနတ့ဲကေလး…ညေလကေအးေနတာကိုဘာလို႔အျပင္ထြက္
ထိုင္ေနတာလဲမသိေနကလည္းမေကာင္းေသးတာကို…အနားနားေရာက္တ့ဲထိက်ေနာ္ကို
သတိထားမိပုံမေပၚဘာေတြမ်ားဒီေလာက္စဥ္းစားေနတာလဲေတာ့မသိ……
"ကေလး………"
"ဟင္…ကုကီး…"
ေခၚလိုက္ေတာ့က်ေနာ္ဘက္လွည့္ျပီးမ်က္လုံး
ဝိုင္းေလးေတြေပ်ာက္တ့ဲထိရယ္ျပေနတ့ဲ
ကေလး…ဒီအျပံဳးေလးေတြက်ေနာ္ျပန္ျမင္ခြင့္ရခ့ဲတ့ဲတြက္ေက်းဇူးပါ…
ေဘးေလးနားဝင္ထိုင္လိုက္တာနဲ႕ရင္ခြင္ထဲတိုး
ဝင္လာတ့ဲအခ်ြဲေလး……
"ဘာလို႔အျပင္မွာထြက္ထိုင္ေနတာလဲ……ေနလည္းမေကာင္းေသးတာကို"နဖူးေလးကိုစမ္း
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကိုယ္ေလးကအနည္းငယ္ပူ
ေနေသးသည္"အဖ်ားလည္းရွိေသးတာကိုလာ…အေဆာင္ထဲျပန္ဝင္ရေအာင္ေနာ္"
ျမတ္နိုးရတ့ဲလက္ေဖာင္းေဖာင္းေသးေသးေလးကိုဆြဲျပီးအေဆာင္ထဲေခၚဝင္လာလိုက္သည္……အေဆာင္ထဲေရာက္တာနဲ႔
"ကုကီး………"
"ဟင္ေျပာေလကေလး………"
"ဟိုေလ…မိန္းကေလးယူရီကိုဘယ္လိုလုပ္မယ္စဥ္းစားထားလဲဟင္……"
က်ေနာ္ေမးလိုက္ေတာ့ကုကီးမ်က္နွာအနည္း
ပ်က္သြားတာကိုသတိထားမိလိုက္သည္…ျပီးမွာက်ေနာ္လက္နွစ္ဖက္ကိုစုပ္ကိုင္လိုက္ျပီး
"တကယ္ေတာ့ကိုယ္လဲမစဥ္းစားတတ္ဘူး…"
"ကုကီး……တကယ္က်ေနာ္သေဘာတိုင္းျပစ္
ဒဏ္က်ေပးမွာလားဟင္"
"ဒါေပါ့…အကုန္မင္းေလးသေဘာတိုင္းလုပ္ေပးမယ္"
"ဒါဆိုေလ……သူမကိုနန္းေတာ္ကဘဲထြက္သြားခိုင္းလိုက္ပါလားဟင္"
"ဟင္……"က်ေနာ္တကယ္အ့ံၾသမိသည္…
ကေလးကသူကိုသတ္ဖို႔ၾကံစည္ခ့ဲတ့ဲသူကိုဘာလို႔ဒီလိုျပစ္ဒဏ္ေလးေပးတာလဲ……
"ကေလးဘာလို႔…ကိုယ္လက္မခံနိုင္ဘူး
ကေလး…သူအတြက္အျပစ္ကဒီေလာက္နဲ႔မလုံ
ေလာက္ဘူး……"
"ကုကီး………"
"သူလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ကိုယ္ကေလးကိုဆုံးရူံးရေတာ့မလို႔ျဖစ္ခ့ဲတာေလကိုယ္ခြင့္မလႊတ္နိုင္ဘူး……"
"ကုကီးစိတ္ကိုမင္နားလည္ပါတယ္…ဒါမယ့္သူတြက္ျပစ္ဒဏ္ကဒီေလာက္ဆိုလုံေလာက္ပါျပီ…သူကဒီထက္ဆိုးတ့ဲျပစ္ဒဏ္ေတာင္ခံခ့ဲရျပီးျပီေလဒီေလာက္ဆိုလုံေလာက္ပါျပီ"
"ဒီထက္ဆိုးတ့ဲျပစ္ဒဏ္ဘာလဲ………"
"သူမ ခ်စ္တ့ဲသူနဲ႕သူမတစ္သက္လုံးေဝးရေတာ့မွာေလ…ျပီးသူမခ်စ္တ့ဲသူကသူမကိုျပန္မခ်စ္
နိုင္ခ့ဲတ့ဲအျပင္သူရဲ႕မုန္းတီးျခင္းကိုပါသူမခံ
ေနရျပီေလ…ဒါထက္ဆိုးတ့ဲျပစ္ဒဏ္ရွိပါ့အုံးမလား……"
"ကေလးရယ္……"
ေရွ႕ကအေပါက္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း
လိုက္ျပီး
"ကိုယ္ကမင္းေလးကိုကေလးသာသာလိုထင္ေနတာမင္းေလးကကိိုယ္ထင္ထားတာထက္ပိုရင့္
က်က္ေနျပီဘဲ…ကေလးေျပာတာကိုကိုယ္သိ
ေပမယ့္…ကေလးရယ္ကိုယ့္သူကိုခြင့္မလႊတ္နိုင္ဘူး"
က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲကေနထြက္ျပီး
"ကုကီးကလည္း………"
"ကေလးေနာက္တစ္ေခါက္ေသခ်ာစဥ္းစားျပီးရင္ထပ္ေျပာေနာ္……အခုေတာ့မေျပာနဲ႕ေတာ့"
ထိုေန႕ညကေတာ့မင္းသားေလးကသူၾကင္ယာ
ေတာ္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ျပီးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္တြယ္ကာအေတြးကိုယ္စီနဲ႔အိပ္ရာဝင္ခ့ဲၾကေလသည္…………"
~~~~~~~
စစ္ေဆးေရးရုံးမွာေတာ့လူေတြမ်ားျပားလ်က္ရွိသည္အေၾကာင္းကေတာ့ဂ်ိဳဆြန္းျပည္ရဲ႕မင္းသားေဂ်ာင္ကုရဲ႕ဒုတိယၾကင္ယာေတာ္ကိုျပစ္
ဒဏ္ခ်မွတ္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ……
စစ္ေဆးကြင္းမွာေတာ့တရားခံကိုရုံးထုတ္ျပီးတာနဲ႔သတင္လိုက္သည္…တရားခံေနရာမွာျပစ္ဒဏ္ခံယူဖို႔ေစာင့္ဆိုင္းေနတ့ဲသူမ…ေပစြန္းေနတ့ဲဟန္ဘိုဂါဝန္အျဖဴေလးသာဝတ္ထားတ့ဲသူမပုံစံဟာယခင္တစ္ခ်ိန္ကပိုးသားေတြဝတ္ဆင္ျပီးလွပတင့္တယ္ေနခ့ဲပုံနွင့္လုံးဝကိုမသက္ဆိုင္……
"တရားခံလီယူရီ……မင္းသားေဂ်ာင္ကုရဲ႕ပထမၾကင္ယာေတာ္ပတ္ဂ်ီမင္းကိုအဆိပ္ခပ္
လုပ္ၾကံေသာေၾကာင့္ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္
သည္……………………"
~~~~~~~
နန္းေဆာင္ထဲမွာေတာ့လမ္းကိုေခါက္တုံေခါက္
ျပန္ေလ်ွာက္ကာစိတ္လူပ္ရွားေနတ့ဲလူသားေလးတစ္ဦး……
ကုကီးတစ္ေယာက္ယူရီကိုျပစ္ဒဏ္ဘယ္လိုက်လိုက္လဲမသိ……က်ေနာ္သေဘာတိုင္းလုပ္ေပးမယ္ေျပာေပမယ့္မေန႔ကကုကီးပုံၾကည့္ရတာယူရီကိုခြင့္လႊတ္ခ်င္ပုံမေပၚ……က်ေနာ္လည္းသူမကိုခြင့္လႊတ္လိုက္တာမဟုတ္ေပမယ့္သူမတြက္ဒီျပစ္ဒဏ္ကလုံေလာက္ျပီထင္လို႔ပါ…က်ေနာ္ေၾကာင့္သူတစ္ပါးအသက္ဆုံးရူံးတာမ်ိဳးမလုပ္ခ်င္လို႔ပါ…
"အကိုဟိုေဆာ့……ဘာသတင္းမွမၾကားဘူးလားဟင္"
"အကိုလည္းမၾကားဘူး……"
"မင္ေလးရယ္…သူကိုျပစ္ဒဏ္က်တာမင္ေလးကဘာလို႔စိတ္လူပ္ရွားေနတာလဲ…သူေတာင္အဲလိုျဖစ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး"ေဆာ့ဂ်င္းတစ္ေယာက္စိတ္လူပ္ရွားေနတ့ဲဂ်ီမင္းကိုၾကည့္ျပီးေျပာလိုက္
ျခင္းပင္
"မဟုတ္ပါဘူး…မင္ေလးက…"
"မင္းသားၾကြလာပါတယ္"အျပင္ကအထိန္း
ေတာ္ေလးရဲ႕အသံေၾကာင့္စကားစပ်က္သြား
သည္…ျပီးတာနဲ႔နန္းေဆာင္ထဲဝင္လာတ့ဲေဂ်ာင္ကု…ေဂ်ာင္ကုဝင္လာတာနဲ႔ေဆာ့ဂ်င္နဲ႔ဟိုေဆာ့အေဆာင္ျပင္ထြက္ေပးၾကသည္……
"ဟို…ကုကီး……"
"သူဒီေန႕လည္နန္းေတာ္ကထြက္လိုက္မယ္…သူကိုနယ္နွင္ဒဏ္ေပးလိုက္ျပီး…"
"ကုကီး……ေက်းဇူးပါ"
"ကေလး…ေျပာသလိုလုပ္ေပးလိုက္ေပမယ့္
ကိုယ္…"
"ဟာ…ကုကီးကလည္း"ေဂ်ာင္ကုေျပာမယ့္စကားကိုသိေနတာေၾကာင့္မဆုံးခင္ျဖတ္ေျပာ
လိုက္ျပီး"သူတြက္လုံေလာက္ပါျပီ……ဒါေၾကာင့္ဒါၾကီးကိုေမ့လိုက္ရေအာင္ေနာ္"
ႏွစ္သိမ့္သလိုလာေျပာေနတ့ဲအေကာင္ေပါက္
ေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းထားလိုက္မိသည္…
မင္းေလးကသာအရာအားလုံးကိုခြင့္လႊတ္နိုင္ေပမယ့္ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္နိုင္ဘူးကေလးရယ္……လူတိုင္းကမင္းလိုျဖဴစင္ေနတာမဟုတ္ဘူး……
~~~~~~~
တစ္ဖက္အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားနန္းေဆာင္မွာေတာ့
"ဘာ…ဒီတိုင္းလႊတ္ေပးလိုက္တယ္ဟုတ္လား…"
"ဟုတ္ပါတယ္မင္းသား…မင္းသားေဂ်ာင္ကုကအဲတိုင္းအမိန္႕က်လိုက္တာပါ"
"ေဂ်ာင္ကုမင္းတကယ္ဘာေတြေတြးေနတာလဲ…သူခ်စ္တ့ဲသူတစ္ေယာက္လုံးေသမလိုျဖစ္တာကိုဘာဒီတိုင္းလႊတ္ေပးတယ္ေပါ့ေလ…သူလိုလူကလႊတ္ေပးဖို႕မထိုက္တန္ဘူး…ၾကားက
ေနလက္စေဖ်ာက္လိုက္"
"ဟုတ္က့ဲမင္းသား……"
ငါကေတာ့မင္းလိုသေဘာထားမၾကီးနိုင္ဘူး
ေဂ်ာင္ကု…ငါခ်စ္တ့ဲသူကိုဒုကၡေပးတ့ဲသူကိုငါ
ကိုယ္တိုင္ရွင္းလင္းပစ္ရမယ္………
~~~~~~~
ပန္းပြင့္ပန္းမာန္ေတြနဲ႕လွပေနတ့ဲနန္းေတာ္
ဥယ်ာဥ္ၾကီးတြင္းမွာေတာ့ေကာင္ေလးႏွစ္
ေယာက္တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္တြဲကာ
ေပ်ာ္ရႊင္စြာလမ္းေလ်ွာက္ေနၾကသည္
"ကေလး……ေနလို႔ေကာင္းတာေကာေသခ်ာရဲ႕လား"
ေနမေကာင္းေသးလို႔အေဆာင္မွာဘဲေနပါေျပာတာကိုမြန္းက်ပ္လို႔လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တယ္ဆိုျပီးဂ်ီက်ေနလို႔ေဂ်ာင္ကုသူ႕ၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုဥယ်ာဥ္ထဲေခၚကာလမ္းေလ်ွာက္ေနရျခင္းပင္…
"ေကာင္းေနပါျပီ……ကုကီးကလည္း……အ
ေဆာင္ထဲမွာဘဲေနရတာပ်င္းလာျပီျပီးမြန္းက်ပ္တယ္…"
"အင္းပါအခုေကာဘယ္လိုလဲ…"
"အင္းေပ်ာ္တယ္…ကုကီးနဲ႕ဒီလိုလက္တြဲျပီး
လမ္းေလ်ွာက္ရလို႔ပိုေပ်ာ္တယ္…"
"တကယ္အခ်ြဲေလး………"
ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာလမ္း
ေလ်ွာက္ေနတာကိုေထာင့္တစ္ေနရာကေနေၾကကြဲစြာၾကည့္ေနတ့ဲေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
လည္းရွိေလသည္………
"ဂ်ီမင္း………"
ကုကီးနဲ႕လမ္းေလ်ွာက္ေနတုန္းေနာက္ကေခၚသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္ေတာ့တစ္ျခားသူမဟုတ္အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား
ကုကီးကေတာ့အိမ္ေရွ႕စံကိုျမင္နဲ႕က်ေနာ္လက္ကိုတင္းေနေအာင္စုပ္ကိုင္လိုက္ျပီး
"အိမ္ေရွ႕စံကက်ေနာ္ၾကင္ယာေတာ္ကိုဘာလို႔
ေခၚရတာပါလဲ"
အိမ္ေရွ႕စံကေတာ့ေဂ်ာင္ကုေျပာတာကိုဂရုမစိုက္ဘဲ
"ဂ်ီမင္းေနေကာင္းသြားျပီလား……"
ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္ေဂ်ာင္ကုမ်က္နွာကိုအရိပ္ကဲၾကည့္လိုက္ျပီးမွ
"ဟုတ္ေကာင္း…ေကာင္းသြားပါျပီ…"
"ဟုတ္လား……ကိုယ္ေတာ္စိတ္ပူေနတာ"
"ဟုတ္စိတ္ပူေပးတ့ဲတြက္ေက်းဇူးပါ……"
"က်ေနာ္ၾကင္ယာေတာ္ကိုအိမ္ေရွ႕စံကစိတ္ပူ
ေပးစရာမလိုပါဘူး…ျပီးသူကိုၾကင္ယာေတာ္ပတ္လို႔ဘဲေခၚပါညီေတာ္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ကိုနာမည္တပ္ေခၚေနရေလာက္ေအာင္အကိုမရိုင္းစိုင္းေသးဘူးထင္ပါတယ္…လာကေလး……"
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ေျပာျပီးတာနဲ႔ဂ်ီမင္းလက္ကိုစြဲကာထိုေနရာမွထြက္လာခ့ဲသည္…အိမ္ေရွ႕စံကေတာ့ေဒါသထြက္လ်က္သာ……
ေဂ်ာင္ကုမင္းေျပာတ့ဲစကားမင္းမွတ္ထား……ငါကိုရိုင္းစိုင္းတယ္တ့ဲေကာင္းျပီေလတကယ္ရိုင္း
စိုင္းတာဘာလဲဆိုတာျပေပးရတာေပါ့…မင္း
သိပ္တန္ဖိုးထားေနတ့ဲမင္းရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ကိုငါလုယူျပမယ္……ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္………
~~~~~~~
ကုကီးစိတ္တအားဆိုးေနတာထင္တယ္က်ေနာ္ကိုဆြဲေခၚလာျပီးလမ္းမွာလည္းစကားတစ္ခြန္းမွာမေျပာဘူး…ျပီးသူစုပ္ကိုင္ထားလို႔လက္ေကာက္ဝတ္ကလည္းနာက်င္လွျပီ……
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ဂ်ီမင္းကိုနန္းေဆာင္ထဲထိဆြဲေခၚသြားျပီးတံခါးကိုေစာင့္ပိတ္လိုက္တာ
ေၾကာင့္ဟိုေဆာ့တို႔အကုန္လန္႔ကုန္ၾကသည္
"ကုကီး……ကုကီးလို႔……"
"…………"
"ကုကီးလႊတ္ေပးအုံးမင္နာလာျပီ……"
ကေလးေျပာမွာသတိထားမိလို႔လက္ေလးကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့က်ေနာ္ဆြဲလာလို႔လက္ေလးကနီရဲေနသည္……ဒါမယ့္ကေလးကအိမ္ေရွ႕စံနဲ႕ဒီလိုစကားျပန္ေျပာေနတာကိုစိတ္တိုမိသည္…သူနဲ႕ေဝးေဝးေနဖို႔ေျပာတာသူကကိုယ္ကိုေဘးမွာထားျပီးစကားေတာင္ျပန္ေျပာေနေသးတယ္
"ကုကီးဘာျဖစ္တာလဲဟင္……"
"……………"
"ကုကီး…………"
"မင္းဘာလို႔သူကိုစကားျပန္ေျပာေနတာလဲ……"
"ကုကီး………"
ကုကီးကက်ေနာ္ကိုမင္းလို႕ေခၚလိုက္တာလား………
"မင္းကိုငါဘာေျပာထားလဲ…အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕
ေဝးေဝးေနလို႔ေျပာတာကိုမင္းကစကားေတာင္
ျပန္ေျပာေနေသးတယ္"
"မဟုတ္ပါဘူး……သူကလာေျပာေတာ့မင္ကဒီတိုင္း……ဒီတိုင္းျပန္ႏူတ္ဆက္လိုက္တာပါ…
မင္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႕မင္…ဟင့္…မင္ေတာင္းပန္ပါတယ္…မင္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႕…"
ငိုျပီးေျပာေတာ့လည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ
သည္…စိတ္ဆိုးတာမွန္ေပမယ့္သူမ်က္ရည္
ေတြျမင္လိုက္ရေတာ့လူကအလိုလိုစိတ္ေျပသြားသည္……သူမ်က္ရည္ေတြကက်ေနာ္တြက္တကယ္ကိုပူေလာင္ေစသည္…ငိုေနတ့ဲအေကာင္
ေပါက္ေလးကိုဆြဲဖက္လိုက္ျပီး
"တိတ္ပါကေလးရယ္…ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ေနာ္…ဒါေၾကာင့္မငိုပါနဲ႕ေတာ့ေနာ္"
"ကုကီး……မင္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္မင္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေနာ္"
"အင္းပါကေလးရယ္…ကိုယ္စိတ္မဆိုးဘူး
ဟုတ္ျပီလားတိတ္ပါေတာ့ေနာ္"
"ကေလးရယ္တိတ္ပါေတာ့ကြာ…ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္တိတ္ေတာ့"
"……………"
ေျပာျပီးတာေတာင္တစ္ရူံရူံနဲ႕ငိုေနတာေတာ္ရုံနဲ႕မတိတ္…
ေဂ်ာင္ကုလည္းၾကံရာမရတာနဲ႕ငိုေနတ့ဲကေလးရဲ႕မ်က္နွာကိုလက္နွစ္ဖက္နဲ႕ကိုင္လိုက္ျပီး
နႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကိုထိကပ္နမ္းလိုက္ျပီးအငိုတိတ္ေစလိုက္သည္
အငိုမတိတ္တ့ဲကေလးကိုအငိုရပ္ေစဖို႔တစ္ခု
တည္းေသာနည္းကဒီနည္းကလြဲမရွိ…အငို
တိတ္ေလာက္ျပီဆိုမွာႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးကိုလႊတ္
ေပးလိုက္သည္
"တကယ္ကေလးဘဲ……"
ရွက္ျပီးရင္ခြင္ထဲတိုးေဝွ႕ဝင္လာတ့ဲကေလးကိုအလိုက္ထိုက္ေလးျပန္ေထြးေပြ႕ထားလိုက္မိသည္
"မင္းသား…ကိုယ္ရံေတာ္မင္ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္"
"ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္……"
ရင္ခြင္ထဲကအခ်ြဲေလးကေတာ့အဲခ်ိန္မွာထြက္သြားျပီးမ်က္နွာေပၚကမ်က္ရည္စေလးေတြကိုသူလက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႕သုတ္ေနေလသည္…
ကိုယ္ရံေတာ္မင္ဝင္လာျပီး
"မင္းသား……"
"ကိုယ္ရံေတာ္မင္ေျပာလဲ…"
"ဟိုၾကင္ယာေတာ္လီဆုံးသြားပါျပီ"
"ဘာ……………"
"ဟုတ္ပါတယ္……လမ္းမွာဓားျမေတြနဲ႕ေတြ႕ျပီးအဲေနရာမွာတင္ဆုံးသြားပါတယ္"
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
အေရးသားဆိုးေနတ့ဲတြက္sorryပါ
Saranghae❤️❤️❤️
90°bow
🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰
For unicode
မနက်ဖြန်ဆိုရင်မိန်းကလေးယူရီကိုပြစ်ဒဏ်ချမယ့်နေ့…ဟိုနေ့ကကုကီးနဲ့ဦးလေးဆော့ဂျင်းတို့ပြောပြလို့ကျနော်ကိုအဆိပ်ခပ်တာသူမဆိုတာသိပြီးသွားပြီ…
ကုကီးကတော့ကျနော်ဖြစ်စေချင်တဲ့တိုင်း
လုပ်ပေးမယ်တဲ့…ဒါမယ့်ကျနော်ကကောသူကိုဘယ်လိုပြစ်ဒဏ်ပေးရမှာလဲ…သူမတွက်ပြစ်ဒဏ်ကကျမှတ်ပြီးသွားပြီလေ…အဲပြစ်ဒဏ်ကတစ်ခြားမဟုတ်…လူတွေရဲ့အပြစ်တင်ရူံကျတာကိုခံရတာလည်းပြစ်ဒဏ်ဘဲ…သူပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့စည်းစိမ်ဂုဏ်ဒြပ်တွေရာထူးတွေဆုံးရူံးသွားတာကလည်းသူတွက်ပြစ်ဒဏ်ဘဲ…အဲထဲမှာသူမတွက်အဆိုးဆုံးပြစ်ဒဏ်ကသူမချစ်တဲ့သူကသူမကိုဒီတစ်ဘဝစာတွက်မုန်းသွားခဲ့ပြီလေ…ဒီလောက်ဆိုသူမအတွက်ပြစ်ဒဏ်ကလုံလောက်နေပါပြီ…
ကျနော်သူကိုခွင့်လွှတ်တာမဟုတ်ပေမယ့်သူမကိုကျနော်နားလည်တယ်…ကိုယ့်ချစ်တဲ့သူကို
ပိုင်ဆိုင်ချင်လို့သူမလုပ်ခဲ့တာဘဲ…သူမလုပ်ရပ်ကမှားနေပေမယ့်ပေါ့…
ဒါကိုကြည့်ပြီးကျနော်ကတော့အချစ်ကလူတွေကိုပျော်ရွှင်မူပေးပြီးစိတ်ချမ်းသာစေနိုင်သလိုအချစ်ကြောင့်လည်းလူတွေနာကျင်ပြီးဘဝပျက်နိုင်ပါ့လားဆိုတာကျနော်သေချာသိသွားခဲ့ပါပြီ…………"
~~~~~~~
အမိန့်စာတွေစစ်ပြီးလို့နန်းဆောင်ဘက်ကိုပြန်လာတော့အဆောင်ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ကလေး…ညလေကအေးနေတာကိုဘာလို့အပြင်ထွက်ထိုင်နေတာလဲမသိနေကလည်းမကောင်းသေးတာကို…အနားနားရောက်တဲ့ထိကျနော်ကိုသတိထားမိပုံမပေါ်ဘာတွေများဒီလောက်စဉ်းစားနေတာလဲတော့မသိ……
"ကလေး………"
"ဟင်…ကုကီး…"
ခေါ်လိုက်တော့ကျနော်ဘက်လှည့်ပြီးမျက်လုံး
ဝိုင်းလေးတွေပျောက်တဲ့ထိရယ်ပြနေတဲ့
ကလေး…ဒီအပြုံးလေးတွေကျနော်ပြန်မြင်ခွင့်ရခဲ့တဲ့တွက်ကျေးဇူးပါ…
ဘေးလေးနားဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့အချွဲလေး……
"ဘာလို့အပြင်မှာထွက်ထိုင်နေတာလဲ……နေလည်းမကောင်းသေးတာကို"နဖူးလေးကိုစမ်း
ကြည့်လိုက်တော့ကိုယ်လေးကအနည်းငယ်ပူ
နေသေးသည်"အဖျားလည်းရှိသေးတာကိုလာ…အဆောင်ထဲပြန်ဝင်ရအောင်နော်"
မြတ်နိုးရတဲ့လက်ဖောင်းဖောင်းသေးသေးလေးကိုဆွဲပြီးအဆောင်ထဲခေါ်ဝင်လာလိုက်သည်……အဆောင်ထဲရောက်တာနဲ့
"ကုကီး………"
"ဟင်ပြောလေကလေး………"
"ဟိုလေ…မိန်းကလေးယူရီကိုဘယ်လိုလုပ်မယ်စဉ်းစားထားလဲဟင်……"
ကျနော်မေးလိုက်တော့ကုကီးမျက်နှာအနည်း
ပျက်သွားတာကိုသတိထားမိလိုက်သည်…ပြီးမှာကျနော်လက်နှစ်ဖက်ကိုစုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
"တကယ်တော့ကိုယ်လဲမစဉ်းစားတတ်ဘူး…"
"ကုကီး……တကယ်ကျနော်သဘောတိုင်းပြစ်
ဒဏ်ကျပေးမှာလားဟင်"
"ဒါပေါ့…အကုန်မင်းလေးသဘောတိုင်းလုပ်ပေးမယ်"
"ဒါဆိုလေ……သူမကိုနန်းတော်ကဘဲထွက်သွားခိုင်းလိုက်ပါလားဟင်"
"ဟင်……"ကျနော်တကယ်အံ့သြမိသည်…
ကလေးကသူကိုသတ်ဖို့ကြံစည်ခဲ့တဲ့သူကိုဘာလို့ဒီလိုပြစ်ဒဏ်လေးပေးတာလဲ……
"ကလေးဘာလို့…ကိုယ်လက်မခံနိုင်ဘူး
ကလေး…သူအတွက်အပြစ်ကဒီလောက်နဲ့မလုံလောက်ဘူး……"
"ကုကီး………"
"သူလုပ်ရပ်ကြောင့်ကိုယ်ကလေးကိုဆုံးရူံးရတော့မလို့ဖြစ်ခဲ့တာလေကိုယ်ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး……"
"ကုကီးစိတ်ကိုမင်နားလည်ပါတယ်…ဒါမယ့်သူတွက်ပြစ်ဒဏ်ကဒီလောက်ဆိုလုံလောက်ပါပြီ…သူကဒီထက်ဆိုးတဲ့ပြစ်ဒဏ်တောင်ခံခဲ့ရပြီးပြီလေဒီလောက်ဆိုလုံလောက်ပါပြီ"
"ဒီထက်ဆိုးတဲ့ပြစ်ဒဏ်ဘာလဲ………"
"သူမ ချစ်တဲ့သူနဲ့သူမတစ်သက်လုံးဝေးရတော့မှာလေ…ပြီးသူမချစ်တဲ့သူကသူမကိုပြန်မချစ်နိုင်ခဲ့တဲ့အပြင်သူရဲ့မုန်းတီးခြင်းကိုပါသူမခံနေရပြီလေ…ဒါထက်ဆိုးတဲ့ပြစ်ဒဏ်ရှိပါ့အုံးမလား……"
"ကလေးရယ်……"
ရှေ့ကအပေါက်လေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း
လိုက်ပြီး
"ကိုယ်ကမင်းလေးကိုကလေးသာသာလိုထင်နေတာမင်းလေးကကိုယ်ထင်ထားတာထက်ပိုရင့်ကျက်နေပြီဘဲ…ကလေးပြောတာကိုကိုယ်သိပေမယ့်…ကလေးရယ်ကိုယ့်သူကိုခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး"
ကျနော်ပြောလိုက်တော့ရင်ခွင်ထဲကနေထွက်ပြီး
"ကုကီးကလည်း………"
"ကလေးနောက်တစ်ခေါက်သေချာစဉ်းစားပြီးရင်ထပ်ပြောနော်……အခုတော့မပြောနဲ့တော့"
ထိုနေ့ညကတော့မင်းသားလေးကသူကြင်ယာတော်လေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်တွယ်ကာအတွေးကိုယ်စီနဲ့အိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြလေသည်…………"
~~~~~~~
စစ်ဆေးရေးရုံးမှာတော့လူတွေများပြားလျက်ရှိသည်အကြောင်းကတော့ဂျိုဆွန်းပြည်ရဲ့မင်းသားဂျောင်ကုရဲ့ဒုတိယကြင်ယာတော်ကိုပြစ်ဒဏ်ချမှတ်မည်ဖြစ်သောကြောင့်သာ……
စစ်ဆေးကွင်းမှာတော့တရားခံကိုရုံးထုတ်ပြီးတာနဲ့သတင်လိုက်သည်…တရားခံနေရာမှာပြစ်ဒဏ်ခံယူဖို့စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့သူမ…ပေစွန်းနေတဲ့ဟန်ဘိုဂါဝန်အဖြူလေးသာဝတ်ထားတဲ့သူမပုံစံဟာယခင်တစ်ချိန်ကပိုးသားတွေဝတ်ဆင်ပြီးလှပတင့်တယ်နေခဲ့ပုံနှင့်လုံးဝကိုမသက်ဆိုင်……
"တရားခံလီယူရီ……မင်းသားဂျောင်ကုရဲ့ပထမကြင်ယာတော်ပတ်ဂျီမင်းကိုအဆိပ်ခပ်
လုပ်ကြံသောကြောင့်ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်လိုက်
သည်……………………"
~~~~~~~
နန်းဆောင်ထဲမှာတော့လမ်းကိုခေါက်တုံခေါက်ပြန်လျှောက်ကာစိတ်လူပ်ရှားနေတဲ့လူသားလေးတစ်ဦး……
ကုကီးတစ်ယောက်ယူရီကိုပြစ်ဒဏ်ဘယ်လိုကျလိုက်လဲမသိ……ကျနော်သဘောတိုင်းလုပ်ပေးမယ်ပြောပေမယ့်မနေ့ကကုကီးပုံကြည့်ရတာယူရီကိုခွင့်လွှတ်ချင်ပုံမပေါ်……ကျနော်လည်းသူမကိုခွင့်လွှတ်လိုက်တာမဟုတ်ပေမယ့်သူမတွက်ဒီပြစ်ဒဏ်ကလုံလောက်ပြီထင်လို့ပါ…ကျနော်ကြောင့်သူတစ်ပါးအသက်ဆုံးရူံးတာမျိုးမလုပ်ချင်လို့ပါ…
"အကိုဟိုဆော့……ဘာသတင်းမှမကြားဘူးလားဟင်"
"အကိုလည်းမကြားဘူး……"
"မင်လေးရယ်…သူကိုပြစ်ဒဏ်ကျတာမင်လေးကဘာလို့စိတ်လူပ်ရှားနေတာလဲ…သူတောင်အဲလိုဖြစ်နေမှာမဟုတ်ဘူး"ဆော့ဂျင်းတစ်ယောက်စိတ်လူပ်ရှားနေတဲ့ဂျီမင်းကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်ခြင်းပင်
"မဟုတ်ပါဘူး…မင်လေးက…"
"မင်းသားကြွလာပါတယ်"အပြင်ကအထိန်း
တော်လေးရဲ့အသံကြောင့်စကားစပျက်သွား
သည်…ပြီးတာနဲ့နန်းဆောင်ထဲဝင်လာတဲ့ဂျောင်ကု…ဂျောင်ကုဝင်လာတာနဲ့ဆော့ဂျင်နဲ့ဟိုဆော့အဆောင်ပြင်ထွက်ပေးကြသည်……
"ဟို…ကုကီး……"
"သူဒီနေ့လည်နန်းတော်ကထွက်လိုက်မယ်…သူကိုနယ်နှင်ဒဏ်ပေးလိုက်ပြီး…"
"ကုကီး……ကျေးဇူးပါ"
"ကလေး…ပြောသလိုလုပ်ပေးလိုက်ပေမယ့်
ကိုယ်…"
"ဟာ…ကုကီးကလည်း"ဂျောင်ကုပြောမယ့်စကားကိုသိနေတာကြောင့်မဆုံးခင်ဖြတ်ပြော
လိုက်ပြီး"သူတွက်လုံလောက်ပါပြီ……ဒါကြောင့်ဒါကြီးကိုမေ့လိုက်ရအောင်နော်"
နှစ်သိမ့်သလိုလာပြောနေတဲ့အကောင်ပေါက်
လေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းထားလိုက်မိသည်…
မင်းလေးကသာအရာအားလုံးကိုခွင့်လွှတ်နိုင်ပေမယ့်ကိုယ်ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူးကလေးရယ်……လူတိုင်းကမင်းလိုဖြူစင်နေတာမဟုတ်ဘူး……
~~~~~~~
တစ်ဖက်အိမ်ရှေ့စံမင်းသားနန်းဆောင်မှာတော့
"ဘာ…ဒီတိုင်းလွှတ်ပေးလိုက်တယ်ဟုတ်လား…"
"ဟုတ်ပါတယ်မင်းသား…မင်းသားဂျောင်ကုကအဲတိုင်းအမိန့်ကျလိုက်တာပါ"
"ဂျောင်ကုမင်းတကယ်ဘာတွေတွေးနေတာလဲ…သူချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်လုံးသေမလိုဖြစ်တာကိုဘာဒီတိုင်းလွှတ်ပေးတယ်ပေါ့လေ…သူလိုလူကလွှတ်ပေးဖို့မထိုက်တန်ဘူး…ကြားကနေလက်စဖျောက်လိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့မင်းသား……"
ငါကတော့မင်းလိုသဘောထားမကြီးနိုင်ဘူး
ဂျောင်ကု…ငါချစ်တဲ့သူကိုဒုက္ခပေးတဲ့သူကိုငါ
ကိုယ်တိုင်ရှင်းလင်းပစ်ရမယ်………
~~~~~~~
ပန်းပွင့်ပန်းမာန်တွေနဲ့လှပနေတဲ့နန်းတော်
ဥယျာဉ်ကြီးတွင်းမှာတော့ကောင်လေးနှစ်
ယောက်တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်တွဲကာပျော်ရွှင်စွာလမ်းလျှောက်နေကြသည်
"ကလေး……နေလို့ကောင်းတာကောသေချာရဲ့လား"
နေမကောင်းသေးလို့အဆောင်မှာဘဲနေပါပြောတာကိုမွန်းကျပ်လို့လမ်းလျှောက်ချင်တယ်ဆိုပြီးဂျီကျနေလို့ဂျောင်ကုသူ့ကြင်ယာတော်လေးကိုဥယျာဉ်ထဲခေါ်ကာလမ်းလျှောက်နေရခြင်းပင်…
"ကောင်းနေပါပြီ……ကုကီးကလည်း……အ
ဆောင်ထဲမှာဘဲနေရတာပျင်းလာပြီပြီးမွန်းကျပ်တယ်…"
"အင်းပါအခုကောဘယ်လိုလဲ…"
"အင်းပျော်တယ်…ကုကီးနဲ့ဒီလိုလက်တွဲပြီး
လမ်းလျှောက်ရလို့ပိုပျော်တယ်…"
"တကယ်အချွဲလေး………"
ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပျော်ရွှင်စွာလမ်း
လျှောက်နေတာကိုထောင့်တစ်နေရာကနေကြေကွဲစွာကြည့်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်လည်းရှိလေသည်………
"ဂျီမင်း………"
ကုကီးနဲ့လမ်းလျှောက်နေတုန်းနောက်ကခေါ်သံကြားလို့လှည့်ကြည့်တော့တစ်ခြားသူမဟုတ်အိမ်ရှေ့စံမင်းသား
ကုကီးကတော့အိမ်ရှေ့စံကိုမြင်နဲ့ကျနော်လက်ကိုတင်းနေအောင်စုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
"အိမ်ရှေ့စံကကျနော်ကြင်ယာတော်ကိုဘာလို့
ခေါ်ရတာပါလဲ"
အိမ်ရှေ့စံကတော့ဂျောင်ကုပြောတာကိုဂရုမစိုက်ဘဲ
"ဂျီမင်းနေကောင်းသွားပြီလား……"
ဂျီမင်းတစ်ယောက်ဂျောင်ကုမျက်နှာကိုအရိပ်ကဲကြည့်လိုက်ပြီးမှ
"ဟုတ်ကောင်း…ကောင်းသွားပါပြီ…"
"ဟုတ်လား……ကိုယ်တော်စိတ်ပူနေတာ"
"ဟုတ်စိတ်ပူပေးတဲ့တွက်ကျေးဇူးပါ……"
"ကျနော်ကြင်ယာတော်ကိုအိမ်ရှေ့စံကစိတ်ပူ
ပေးစရာမလိုပါဘူး…ပြီးသူကိုကြင်ယာတော်ပတ်လို့ဘဲခေါ်ပါညီတော်ရဲ့ကြင်ယာတော်ကိုနာမည်တပ်ခေါ်နေရလောက်အောင်အကိုမရိုင်းစိုင်းသေးဘူးထင်ပါတယ်…လာကလေး……"
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ပြောပြီးတာနဲ့ဂျီမင်းလက်ကိုစွဲကာထိုနေရာမှထွက်လာခဲ့သည်…အိမ်ရှေ့စံကတော့ဒေါသထွက်လျက်သာ……
ဂျောင်ကုမင်းပြောတဲ့စကားမင်းမှတ်ထား……ငါကိုရိုင်းစိုင်းတယ်တဲ့ကောင်းပြီလေတကယ်ရိုင်းစိုင်းတာဘာလဲဆိုတာပြပေးရတာပေါ့…မင်းသိပ်တန်ဖိုးထားနေတဲ့မင်းရဲ့ကြင်ယာတော်ကိုငါလုယူပြမယ်……စောင့်ကြည့်နေလိုက်………
~~~~~~~
ကုကီးစိတ်တအားဆိုးနေတာထင်တယ်ကျနော်ကိုဆွဲခေါ်လာပြီးလမ်းမှာလည်းစကားတစ်ခွန်းမှာမပြောဘူး…ပြီးသူစုပ်ကိုင်ထားလို့လက်ကောက်ဝတ်ကလည်းနာကျင်လှပြီ……
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ဂျီမင်းကိုနန်းဆောင်ထဲထိဆွဲခေါ်သွားပြီးတံခါးကိုစောင့်ပိတ်လိုက်တာကြောင့်ဟိုဆော့တို့အကုန်လန့်ကုန်ကြသည်
"ကုကီး……ကုကီးလို့……"
"…………"
"ကုကီးလွှတ်ပေးအုံးမင်နာလာပြီ……"
ကလေးပြောမှာသတိထားမိလို့လက်လေးကို
ကြည့်လိုက်တော့ကျနော်ဆွဲလာလို့လက်လေးကနီရဲနေသည်……ဒါမယ့်ကလေးကအိမ်ရှေ့စံနဲ့ဒီလိုစကားပြန်ပြောနေတာကိုစိတ်တိုမိသည်…သူနဲ့ဝေးဝေးနေဖို့ပြောတာသူကကိုယ်ကိုဘေးမှာထားပြီးစကားတောင်ပြန်ပြောနေသေးတယ်
"ကုကီးဘာဖြစ်တာလဲဟင်……"
"……………"
"ကုကီး…………"
"မင်းဘာလို့သူကိုစကားပြန်ပြောနေတာလဲ……"
"ကုကီး………"
ကုကီးကကျနော်ကိုမင်းလို့ခေါ်လိုက်တာလား………
"မင်းကိုငါဘာပြောထားလဲ…အိမ်ရှေ့စံနဲ့
ဝေးဝေးနေလို့ပြောတာကိုမင်းကစကားတောင်ပြန်ပြောနေသေးတယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး……သူကလာပြောတော့မင်ကဒီတိုင်း……ဒီတိုင်းပြန်နူတ်ဆက်လိုက်တာပါ…မင်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့မင်…ဟင့်…မင်တောင်းပန်ပါတယ်…မင်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့…"
ငိုပြီးပြောတော့လည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ရ
သည်…စိတ်ဆိုးတာမှန်ပေမယ့်သူမျက်ရည်
တွေမြင်လိုက်ရတော့လူကအလိုလိုစိတ်ပြေသွားသည်……သူမျက်ရည်တွေကကျနော်တွက်တကယ်ကိုပူလောင်စေသည်…ငိုနေတဲ့အကောင်ပေါက်လေးကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး
"တိတ်ပါကလေးရယ်…ကိုယ်တောင်းပန်ပါ
တယ်နော်…ဒါကြောင့်မငိုပါနဲ့တော့နော်"
"ကုကီး……မင်တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်မင်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်"
"အင်းပါကလေးရယ်…ကိုယ်စိတ်မဆိုးဘူး
ဟုတ်ပြီလားတိတ်ပါတော့နော်"
"ကလေးရယ်တိတ်ပါတော့ကွာ…ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်တိတ်တော့"
"……………"
ပြောပြီးတာတောင်တစ်ရူံရူံနဲ့ငိုနေတာတော်ရုံနဲ့မတိတ်…
ဂျောင်ကုလည်းကြံရာမရတာနဲ့ငိုနေတဲ့ကလေးရဲ့မျက်နှာကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုထိကပ်နမ်းလိုက်ပြီးအငိုတိတ်စေလိုက်သည်
အငိုမတိတ်တဲ့ကလေးကိုအငိုရပ်စေဖို့တစ်ခု
တည်းသောနည်းကဒီနည်းကလွဲမရှိ…အငို
တိတ်လောက်ပြီဆိုမှာနှုတ်ခမ်းဖူးလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်
"တကယ်ကလေးဘဲ……"
ရှက်ပြီးရင်ခွင်ထဲတိုးဝှေ့ဝင်လာတဲ့ကလေးကိုအလိုက်ထိုက်လေးပြန်ထွေးပွေ့ထားလိုက်မိသည်
"မင်းသား…ကိုယ်ရံတော်မင်တွေ့ခွင့်တောင်းနေပါတယ်"
"ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်……"
ရင်ခွင်ထဲကအချွဲလေးကတော့အဲချိန်မှာထွက်သွားပြီးမျက်နှာပေါ်ကမျက်ရည်စလေးတွေကိုသူလက်ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့သုတ်နေလေသည်…
ကိုယ်ရံတော်မင်ဝင်လာပြီး
"မင်းသား……"
"ကိုယ်ရံတော်မင်ပြောလဲ…"
"ဟိုကြင်ယာတော်လီဆုံးသွားပါပြီ"
"ဘာ……………"
"ဟုတ်ပါတယ်……လမ်းမှာဓားမြတွေနဲ့တွေ့ပြီးအဲနေရာမှာတင်ဆုံးသွားပါတယ်"
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
အရေးသားဆိုးနေတဲ့တွက်sorryပါ
Saranghae❤️❤️❤️
90°bow