Zahania's POV
What a bad day!
Hindi ko alam kong bat ako naiinis kay Andrew. Para kasing ako ang out of place dito.
"Oh we're here. Dito ang classroom nating tatlo" she's smiling while gazing Andrew
Bumaling si Andrew sakin at ngumiti. Tinitigan ko lang ito sa paraang nagtatanong ng Anong ka ngiti-ngiti sa sinabi niya?
"So?" Mataray na sabi ko
Napamaang naman si Andrew at itong kaibigan niya sa sinabi ko. Eh ano sa tingin nila ang isasagot ko? alangan namang titigan lang namin tong classroom na to.
"Pasok na tayo" Ngiting sabi ni Andrew
"Finally" I answered
A lot of students looking us in this classroom at nakakailang yon. Pero may isang lalaking nagsalita
"Hi Zahania" tawag nito sa akin. Hindi ko siya kilala pero ang ganda ng mga ngiti niya sakin.
"Kilala mo ba yan?" kunot noong tanong ni Andrew sakin.
" No" Maikling sagot ko na kinanguso ni Andrew.
"Dito ka na sa tabi ko Zahania wala namang nakaupo dito" Sabi nang lalaking hindi ko naman kilala.
" Doon ka nalang Zahania, Tsaka gusto kong magkatabi kami ni Andrew Hihihi" Sabat nitong babae na kanina ko pa pinagtitimpian.
"Ikaw nalang don Mica. Kami ni Hania ang magtatabi" sagot ni Andrew sa kanya dahilan para mapairap ako.
Duh? as if he doesn't like to be with the girl he always thinkin!
"No Andrew, I'm fine" Ngiting sagot ko sa kanya na kinangiti naman ng babae
" Hani--" Hindi natapos ni Andrew ang gusto niyang sabihin dahil agad akong nagsalita
" You miss her right? So I'm giving you time" Then i smiled sarcastic before going to the boy with chair!
Napamaang na tumingin sakin si Andrew na para bang hindi makapaniwala sa iniasta ko. Napairap naman ako ng agad siyang hilain ni Mica sa dalawang upuan na bakante.
" Hmmm. Hi I'm Jasper Nicolas" Ngiting sabi sakin nong lalaking tumawag sa akin kanina. Ngumiti ako sa kanya bago sumagot
"Zahania Martinez" Nilahad ko din ang kamay ko baka akalain niyang masungit at maarte ako. Well kind of, but slight lang naman.
Sinulyapan ko si Andrew na kanina pa pala ang sama ng tingin sa akin. Bakit siya nagagalit? Dapat nga magpasalamat siya dahil binigyan ko sila nga oras para makasama ang isat-isa. Tsssk!
Bumaling ako kay Jasper na katabi ko, may kinukuha itong notebook na may nakalagay na Arts of making you ano kaya to?
"What's that?" tanong ko
"Ahh hehehe. You don't remember me huh? " tanong din ang sinagot niya. Remember him? Hmmm.
" Sorry, I don't know what you saying"
"Remember the boy in your house gate who give you chocolate old back then? " Ngiting sabi niya, napatingin naman ako ng diretso sa mga mata niya.
Parang may naalala nga ako. Siguro mga 6 years old ako non. Pero hindi malinaw sakin.
"The boy escape you in the park?" Napahalakhak siya. At duon ko naalala ang lahat.
" Oh! Is that really you jasher? "Ngiting sagot ko na kinangiti niya rin.
" Same old Zahania, Until now jasher parin? Hysstt ilang ulit kong sinabi sayo non na Jasper nga" Umiiling pa siya habang tumatawa
" Hahaha well that's the reason why you leave in the park before right? " Ngising tanong ko.
" Hahaha no. Kukuha lang sana ako ng chocolate non pero pagbalik ko sa park wala kana kaya sa bahay niyo nalang ako pumunta at naabutan kita sa gate niyo na umiiyak Hahaha kaya binigay ko yung chocolate" Parang ang presko pa ng ala-alang yon sa kanya kaya napangiti ako dahil hindi niya ako nakalimutan.
"Sorry for leaving you Zahania" Hindi ko alam kong bakit nalungkot din ako sa sinabi niya
Noon siya yung palaging nagdadala ng chocolate sakin sa bahay, palaging kalaro ko at palaging nang-aasar sakin, Ang nag-iisa kong kaibigan noong bata pa ako. Si Jasher which is Jasper talaga.
Pero isang araw pinuntahan ko siya sa bahay nila kasama si yaya may dala akong maraming chocolates non para ako naman Ang makabawi sa kanya but there's no more Jasher. He leave me without any words of saying Goodbye.
"It's ok matagal na yon" Nakayukong sagot ko.
Nabigla ako dahil hinawakan niya ang kamay ko at malungkot na tumingin sakin. Tiningnan ko din siya at pilit na ngumiti
"It's a long story Zahania but im willing to make it quick if you want to hear it. But for now i just want to say sorry for not saying any words before i leave. I'm really sorry" Malungkot pa ring sabi niya. Hinawakan ko ang kamay niya para hindi na siya maging malungkot
It's really fine Jasher but i want to hear you explanation! " Ginulo ko ang buhok niya dahilan para mapangiti siya sakin.
Namiss ko ang mga ngiti ni Jasher. Matagal na panahon man ang lumipas pero naging importante din sakin ang kababata ko.
"Na miss Kita" Sabi niya na kinangiti ko
"Ako rin" Tumawa siya sa sinagot ko kaya natawa na din ako.
"Good morning students" Agad kaming tumigil sa pagtawa ng dumating na ang adviser namin.
Isang lalaking matangkad na mestisong matanda ang nakatayo sa harap namin.
"I'm Antonny Cruz. Your adviser" Seryuso ang mukha nito kaya napagkamalan itong masungit
Agad kaming tumayo lahat at bumati.
"So expecting that i didn't know you all here. Mind to introduce yourselves? START!" Well I'm wrong kung sinabi kong mapagkakamalan lang itong masungit dahil ang totoo. Mali ako sa naisip ko
Nagsimula ng magpakilala ang mga kaklase dahil sa takot na magalit ang masungit na adviser namin.
Blahhh
Blaaahh
Blahhh
Blahh
Pakilala ng mga kaklase ko hanggang sa dumating kay Andrew. Tumingin ako sa kanya at napatingin din siya sakin bago tumayo
"I'm Andrew Sual" Walang expression na sabi nito, Nagtataka naman akong tumingin sa kanya dahil agad itong umupo. Dahilan para magtaka ang lahat pati na ang adviser namin.
"Ang tipid mo naman atang magsalita Mr. Sual? Takot ka bang maubos ang laway mo?" Masungit na sabi nito
"No Sir." Tipid na sagot ni Andrew bago tumingin sakin, Pinanglakihan ko siya ng mata na parang sinasabi kong aysusin niya ang pagpapakilala pero umiwas lang ito ng tingin sa akin.
"Nice try Mr. Sual. We'll see" Ngising sabi ni Mr. Cruz bago bumaling sakin. Kanina pa pala ito nagtataka kong bakit palitan kami ng tingin ni Andrew kaya agad akong napatayo.
"Good Morning Sir. I'm Zahania Martinez 17 years old-" Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil nagsalita si Sir Antonny
" What is your connection to Mr. Jhon Robert Martinez?" tanong nito
" He's My Father" Nakangiting sagot ko. Kay sarap pakinggan ang palangan ni daddy sa mga bibig ni Mr. Cruz
"Is that so? I didn't know Robert have a daughter." Hindi makapaniwalang sabi niya
" Yes sir I'm her only daughter" Ngiting sagot ko pa rin
" Your father was my friend , And i doubt na magkakaroon siya ng anak dahil may problema ang---"
" Sorry to enterupt Mr. Cruz we have to be in the office right now, Emergency meeting came up" Naputol ang pagsasalita ni Mr. Cruz dahil sa babaeng alam kong Isa ding Guro.
"Ok. After you miss jean" Ngiting sabi ni sir.
Suminyas lang si Sir na lalabas siya kaya naupo na din ako. Doon pumasok sa isip ko ang mga sinabi ni Mr. Cruz sa akin, tila biglang kumirot ang puso ko. Ano kaya ang ibig niyang sabihin?
Ano ang problema kay daddy? Anong connection non sakin?....