Vice's POV
"Honey"
I miss her. I wanna see her. I want to hug her. I want to be with her.
"Yes honey?"
Her smile that i wanna see each morning i wake up. Her laugh that i wanna hear everytime i tease hear. Her eyes that glows whenever shes looking at me and her lips that i want to kiss every second of everyday.
"Vice!!", naputol ang pag-iisip ko sa babaeng mahal ko nang tawagin ako ng babaeng nakatakdang pakakasalan ko.
Tiningnan ko siya at binigyan ng payak na ngiti. I need to act normal. I need to be The Vice she knew.
"Do you think this will suits well on me?", tanong niya sabay taas ng wedding gown na
hawak niya.
"Hindi. Mas bagay sa kanya kung siya ang magsusuot niyan", iyon sana ang isasagot ko ngunit hindi maaari. Ngumiti na lang ako at tumango.
Bigla na lang siyang lumapit sakin at binigyan ako ng yakap. This is the childish side of Bella. Siguro iniisip ng marami sa inyo na masama siya, but the truth is shes not. Oo, masasabi kong may iba sa ugali niya pero iba ang pakiramdam ko...na gaya ko nagpapakitang tao lang siya...na gaya ko, may inililihim din siya tungkol sa hangarin niya.
"Honey, mahal na mahal kita", madalas niyang sabihin ang mga salitang iyon sakin. Mas madalas niyang sabihin iyon pero mas ramdam ko ang sinseridad, hindi gaya pag nagmumula sa kanya.
Gaya ng dati ay hindi ko magawang sagutin siya kaya hinalikan ko na lang ang ulo niya.
"Tandaan mong hindi ka na maaaring umurong sa kasal Vice. Tandaan mong akin ka na at hindi mo na siya maari pang balikan. Tandaan mong pag-aari na kita alang-alang sa ikagiginhawa niya", sabi nito saka kumalas sa yakap.
Hindi niya ako madalas sabihan ng mga ganyang bagay na iyan pero napapadalas ngayong nalalapit na ang kasal namin.
Tumayo ako at tinungo ang malaking sliding window ng boutique na kinaroroonan ko.
May isang bagay akong nagawa na hindi malinaw sa akin ngunit alam kong totoong nangyari.
*****************
"Sabi ko akin ka lang. Pero putang ina, bakit ka nagpapahawak at nagpapahalik sa iba"
I fucking dont know whats happening. All i know is that im mad....that im totally wasted.
"Tang ina. Ganito ba ako kadaling ipagpalit huh. Tatlong araw! Tatlong araw na pero para na akong nasa impyerno na! Tatlong araw na pero parang namamatay na ako sakit. Bullshit!"
Three fucking days simula ng pinirmahan niya ang annulment papers pero parang nakamove on na siya! To think na ako, nakaya ko siyang sundan kahit na kung saan saan.
"Damn! Hindi ko kayang ipaintindi sayo lahat dahil hindi ko kayang mawala sayo lahat! Damn!"
Kung kaya ko lang.. Kung Kaya ko lang na makita kang masaya kahit naghihirap tayo, gagawin ko...pero alam kung hindi kakayanin ng konsensya ko na masaya nga ako dahil akin ka, pero mahihirapan ka naman dahil wala akong magagawa para sayo. Im fucked up! Im totally fuvked up!
Bigla ay nakaramdam ako ng braso na nakapulupot sakin....A very familiar one.. my woman...My wife...my life...shes here...shes in my dream...
"Jackque", i called her. How i missed calling my wife in a serious tone.
"Ako nga"
"Damn", i almost jumped with joy when i heard her voice....her voice...my life's voice...I hugged her as tight as i can. Natatakot ako, na baka sa oras na luwagan ko ang pagkakayap ko, ay bigla na lamang siyang mawala sakin....sa panaginip ko.
"Vice, anong nangyayari? Bakit ganito?", her voice was full of love, longin and confusion. Kahit sa panginip lang, pinaparamdam niya pa rin na mahal niya ako. My Jaki.
"Just stay still, Please..Kahit sa panaginip lang na ito wag ka nang magtanong. Kahit sa panaginip lang maparamdam ko sayo kung gaano kita kamahal. I love you so much Wife. But its funny to think na kaya ko lang itong sabihin sa panaginip....na sa paggising ko, haharapin ko naman ang bukas na patuloy na naman kitang sasaktan.... Just stay still...kahit sa panaginip lang akin ka ulit...kahit sa panaginip lang", i pleased....i want her back....but i know i cant and i shouldnt.
"Vice this is not a dream", para akong binuhusan ng malamig na tubig kayat mabilis ko siyang itinulak at tumakbo palayo.
I did a mistake...a big mistake.....I give a fucking idea about my feelings.....about whats happening!
***********
Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at tinawagan ang taong mapagkakatiwalaan ko.
"Hello dude?"
"How was her?", i asked.
"Eto dude, hanggang ngayon di pa siya lumalabas sa condo niya"
"Just keep on eye on her Vhong. Huwag mong hahayaang may magbastos sa kanya o anu pa man"
"Bro pumayag na akong maging babysit ng ex wife mo, hindi mo na ako kelangan pang bantaan. Di ko nga nababantayan si Annr dahil sa kakautos mo", hes pertaining to his ex gf na hanggang ngayon ay hindi ko pa din kilala.
"Sige bro salamat"
"Inaayos ninyo na ang kasal ninyo?", tanong nito na akma ko nang patayin ang tawag.
"Oo bro"
"Sigurado ka na ba Dude? Hindi ka na ba uurong?"
"I dont have a choice bro. I dont have"
"You do have, Vice. Ayaw mo lang. Takot ka lang. Bakit ba kasi hindi mo sabihin sa kanya ang lahat? Tapos sabay kayong magdesisyon? Hindi iyong ikaw lang ang nahihirapan, tapos siya sobrang nasasaktan",
"I dont know Dude", i said hopelessly.
"Just think about it. Ill hang up", saka na nito pinatay ang tawag.
I hurt her...I knew that.....Pero kung hindi ko naman gagawin iyon, mahihirapan siya.
Bumalik ang diwa ko ng kalabitin ako ng isa sa mga wedding organizer namin na palagi naming kasama.
"Sir Vice, kayo na po ang magsusukat nito", sabi nito.
Tumango ako at tinungo ang mga nakahanger ma tuxedo. Nakita ko naman si Bella na busy sa pagtingin ng hair dress na bagay sa kanya.
Isusukat ko na sana ang gray na tuxedo nang bigla akong makaramdam ng pagkasuka at pagkahilo. Agad kong tumakbo sa restroom at inilabas iyon lahat.
Naramdaman ko na may humahagod na kamay sa likod ko.
"Are you okay?", tanong ni Bella na patuloy pa din ang paghagod sa likod ko.
"Yeah"
"Ano ba ang nangyari?", usisa nito.
"Wala naman"
"Uminom ka na naman kagabi at hang over yan, i guess?", sa maiksing pagsasama namin ay para na din siyang naging Ate sakin.
"Baka Bella----i mean Honey. Lalabas muna ako, bibili lang ng gamot", paalam ko sa kanya na ikinatango nito. Nagmugmog lanf ako at gumamit ng mouth wash saka ko na tinungo ang pinakamalapit na botika.
When i was about to enter the botica when i saw three girls------woman rather na tila nagtatalo
"Cmon Marivic, ano na lang ang sasabihin mo sa Mommy mo pag nalaman niya ang tungkol jan?", sabi nung babaeng maiksi ang buhok na mejo maliit.
"I dont know Sami, i dont know. Natatakot ako", sabi nung Marivic sabay hawak sa tiyan nito.
"Sami, hahayaan ko si Marivic sa magiging desisyon niya, hindi natin hawak ang buhay niya. Kaibigan lang tayo, at tandaan mo, bata iyang pinag-uusapan natin", sabat naman nung batang di katangkaran ngunit mahaba ang buhok.
"Oo Krizzia, kaibigan lang tayo at dun ako bumabase sa kung saan mapapadali ang buhay ng kaibigan niya at mas mapapadali kung mawawala iyong bata sa sinapupunan niya na itinanim nung walang kwenta niyang boyfriend na duwag sa responsibilidad", sabi naman nung Sammie.
Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng pagka alerto kaya nilapitan ko sila.
"Hello"
"Aie gwapo este hello", gulat na sabi ni Sammie.
"Im Vice", saka ako ngumiti sa mga ito. Kung ibabase ko sla sa mga itsura nila, ay mga 18-23 years old sila.
"Ano pong kelangan ninyo?", tanong ni Marivic sakin.
"I just heard that your having a commotion regarding the baby in your tummy", pagtukoy ko.
"Kuya tama naman po diba na bumili na lang kami ng gamot pampalaglag kesa buhayin niya ang bata tapos ikagagalit lang ng magulang niya at ikasisira lang ng buhay niya?", sabat nung Sammie na ikinamgiti ko.
"Kuya tama naman po diba na hayaan na lang po ng kaibigan namin ang magdesisyon tsaka kasalanan po ang magpalaglag.and ginusto po nila iyon in the first place, kaya tama lang na panindigan niya lang ito", depensa naman nung Krizia at tinapunan ng masamang tingin ang Sammie.
"Mahirap Kuya. Mahirap kasi di ko alam kung sino ang priority ko. Ang baby ko ba sa sinapupunan na ito o ang mga magulang ko",sabi naman nung Marivic. I could feel that shes about to cry.
Hinawakan ko ang mga buhok ng mga ito at bahagyang ginulo, "Lahat naman kayo may point but the best thing na gagawin mo is buhayin mo ang batang nasa sinapupunan mo and tell your parents about it. Siguro Magagalit sila, pero masyado ka nilang mahal kayat maiintindihan ka nila sa huli. Wala ka rin namang makakapitan in the end kundi mismo ang mga magulang mo lang", nakangiti kong sabi sa mga ito.
"But----", aapela sana si Sammie pero pinutol ko na ito.
"At tandaan ninyo, mas masarap kung saluduhan ninyo ang mga batang ina kahit nahihirapan na sila ay binubuhay pa din nila ang mga anak kesa sa mga batang ina na nagpapalaglag masabi lang na malinis at dalaga pa sila. Wag kang matakot mahirapan iyon, kasi dun ka lang titibay"
"Salamat po, Kuya", saad ni Marivic.
"Just keep my advice. I better get going", paalam ko saka naglakad patungong botika.
Teenage pregnancy...
Pregnancy....
Pregnancy..
Nagpapasalamat ako na di siya nagbuntis dahil mas mahihirapan akong iwanan siya, kung ganun man.
Namili na ako ng gamot pampatanggal ng hangover at bumalik na sa boutique. Nadatnan ko si Bella na may kausap sa telepono.
"...okay...I will do it...I gotta go..Hes here...Just wait for my call", yun lang ang narinig ko saka nito binaba ang telepono.
"K-kanina k-ka p-pa?", shes stammering.
"Hindi naman", sabi ko saka ako umupo sa tabi niya.
"Y-you sure? W-wala kang narinig?", tila kinakabahan niyang tanong.
"Yeah. Tsaka may dapat ba akong marinig?", usisa ko na ikinailing niya.
I know right there....Her reactions has something....Shes hiding something.....and i need to find it out....
JACKIE'S POV
Hanggang ngayon ay hindi pa din ako lumalabas ng condo ko. Hindi ko alam pero hindi pa din nawawala sa isip ko kung sino man ang mahiwagang estranghero iyon.
Hindi ako nakaramdam ng pandidiri sa sarili ko, pero oo natatakot ako....na pakiramdam ko hindi ko na deserve na bumalik pa si Vice sakin.
"Your thinking nonsense and awful things", bahagya akong napakislot nang magsalita si Jenny mula sa likuran ko.
"You think its nonsense?", i asked sarcastically.
"Yeah. Becoz your thinking of something which not worth thinking for", sabi nito saka naupo sa tabi ko.
"Bakit? Alam mo ba ang naiisip ko?", paghahamon ko.
"I will not saying this things if i dont, i knew you got your heart broken but i never thought na pati utak mo nasira", masungit na sabi nito.
"Jenny youre making me puzzled", naiirita kong sabi.
"Im not. You..Youre making yourself puzzled"
Sira na nga ang ulo ko sa kakaisip. Mas masisira pa yata ngayon.
"Ano ba kasi iyon?"
"Psh", nasabi na lang niya saka ako nito tinapunan ng blankong tingin.
"Jenny naman"
"Ate naman. I told you na kung sino man ang tumatakbo sa isipan mo na gumawa noon , ay siya iyon", asar na sabi nito saka padabog na tumayo, "Your mind cant recognize, but believe me...your heart and body can", saka ako nito tuluyang iniwan.
"Your mind cant recognize, but believe me...your heart and body can"
Kaya ba....Kaya ba?
"...his thrust, becames very familiar...his every kisses tastes like home....his every touch feels like where i belong..and his voice sounds like my Vice's..."
Naputol ang pag-iisip ko nang may nagdoorbell. Tumayo ako at binuksan ito.
"Good morning Ms. Gonzaga. Pa accept na lang po nito", saka nito binigay sakin ang isang box.
Pinirmahan ko ang papel na binigay nito saka ako pumasok ng bahay dala dala ang box.
Naupo muna ako saka ito binuksan.
Wedding invitation of Vice and Bella. I dont know pero bigla ko na lang naramdam ang pagkabasa ng pisngi dahil sa mga luha ko.
"Tssss..", someone hissed.
"Jenny"
"What?"
"He's...."
"I can see it"
"What should i do?"
"Nothing"
"Jenny"
"Dont do anything. You know why? Becoz everytime you act, youre going in a wrong way. Think, Think first..Never make a decision when your mad and sad. It makes you look so pathetic. Calm yourself and think", mahabang sabi nito.
"Jenny....Im tired of fighting", i said hopelessly.
My burrows furrowed when i saw her chuckled sarcastically, "Tired? Really ate? As far as i know and notice about you and your situations, you havent fight yet Ate...You just waste your precious time crying, being coward, making nonsense decisions and thinking nonsense things...Now your tellimg me your tired? Think again Ate coz your not", saka ito tuluyang lumabas ng condo ko
Bigla akong nakaramdam ng panliliit sa sarili ko at guilt. I know for a fuck that shes goddamn right...
I havent fight yet.....
I havent.....
-
A/N: Sorry sa sabaw na UD....Bawi ako next time...