တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေနမင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေတြကဝါးျမိဳျခင္းခံရျပီးအေမွာင္ေတြၾကီးစိုးေသာေအးခ်မ္းလွတ့ဲညခင္းေလးကိုေရာက္ရွိလာခ့ဲျပီ………
ဂ်ီမင္းေလးကေတာ့ေနလည္အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရားနန္း
ေဆာင္ကျပန္လာတည္းကအိပ္ေနတာခုခ်ိန္ထိမထလာေသး…
"အကိုေဆာ့ဂ်င္း…ဂ်ီမင္းေလးကိုသြားၾကည့္ရင္
ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္အိပ္ေနတာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ…"
ဟိိုေဆာ့ေျပာမွသတိထားမိတယ္မင္ေလးအိပ္ေနတာေနခင္းတည္းက…ဒီကေလးေနမေကာင္းဘူးလားမသိမနက္တည္းကမ်က္နွာေတြကနီေနတာ
"အင္း……အကိုသြားၾကည့္လိုက္မယ္"
ေဆာ့ဂ်င္းလည္းအေဆာင္ထဲသို႕ဝင္လာၾကည့္ေတာ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတ့ဲကေလးငယ္……အရြယ္ေရာက္လာလို႕မိခင္ျဖစ္သူဆုံးပါးသြားေတာ့လည္းဦးေလးျဖစ္တ့ဲသူလက္ထဲမွာသာၾကီးျပင္းလာခ့ဲတယ္…သူဘဝေလးတည္ျငိမ္ေနခ်ိန္မွာေမြးကတည္းကဘာမွန္းမသိခ့ဲတ့ဲအေဖဆိုတာၾကီးေပၚလာျပီးအက်ပ္ကိုင္ကာအသုံးခ်ျပီးလက္ထပ္ခိုင္းျခင္းခံရျပန္တယ္…ကံဆိုးမူတည္းကဘဲကံေကာင္းေစခ့ဲသလားသူလက္ထပ္ခ့ဲရတ့ဲလူကသူကိုသူရဲ႕အသက္ထက္ပိုခ်စ္ခ့ဲတာဘဲ……က်န္ရွိေနတ့ဲဘဝေလးမွာတူေလးျဖစ္သူေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုျမင္သြားခ်င္တယ္………ဘာမွမဆိုင္မ်က္ရည္မ်ားလည္းက်ေနမိသည္ ထိုစဥ္…
"အကိုေဆာ့ဂ်င္း……"
ဟိုေဆာ့တစ္ေယာက္အေနာက္ကေနလိုက္ဝင္လာတာေၾကာင့္မ်က္နွာေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုလက္နဲ႕အၾကမ္းပတမ္းသုတ္လိုက္ျပီး
"ဟင္…ဟိုေဆာ့……"
"အကိုၾကာေနလို႕လိုက္ဝင္လာတာ…ဒါနဲ႕အကိုမ်က္လုံးေတြနီေနတယ္ဘာျဖစ္တာလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး…အမူန္႕ေတြဝင္သြားလို႕ပါ"
"ေအာ္…ဒါနဲ႕ဂ်ီမင္းေလးကိုနိုးလိုက္အုံးမယ္"
"အင္း………"
"ဂ်ီမင္း……ဂ်ီမင္း………"
ဟိုေဆာ့ဂ်ီမင္းကိုေခၚေနေပမယ့္မနိုးလာတာေၾကာင့္လက္ေလးကိုကိုင္လိုက္ေတာ့……ပူက်စ္ေနေသာ
လက္ေတြနဖူးကိုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းပူက်စ္ေနတာနဲ႕
"အကိုေဆာ့ဂ်င္းလုပ္ပါအုံး…ဂ်ီမင္းကိုယ္ေတြပူက်စ္
ေနတာဘဲ"
"ဘာ………မင္ေလး……မင္ေလး…သတိထားအုံးေလ"
ပါးေလးကိုကိုင္ျပီးနိုးလည္းမထလာတာနဲဲ႔
"က်ေနာ္နန္းတြင္းသမားေတာ္သြားေခၚလိုက္မယ္"
"ေအေအ……ျမန္ျမန္ေခၚလာေနာ္"
ဟိုေဆာ့လည္းသမားေတာ္ေခၚရန္အလ်င္အျမန္ေျပးထြက္သြားသည္…ထိုေနာက္ထြက္ေပၚလာတ့ဲအသံယ့ဲယ့ဲေလး
"ကုကီး………ကုကီး……"အဖ်ားၾကီးျပီးေယာင္တာေတာင္မင္းသားေလးနာမည္ကိုေခၚျပီးေယာင္ေနတ့ဲမင္ေလး
မင္းသားေလးကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာတာဘဲကေလးရယ္……မင္းသားေလးကိုသတိရလို႕မ်ားဖ်ားရတာလားကေလးငယ္ရယ္…ခ်စ္တတ္လိုက္တာ…
မၾကာပါသမားေတာ္နွင့္အတူျပန္ေရာက္လာတ့ဲ
ဟိုေဆာ့
မင္ေလးကိုသမားေတာ္စစ္ေပးေနတ့ဲအတြင္းေဘးနားကေနသာေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္……မင္ေလးက
ေတာ့သတိပင္မရ…
"သမားေတာ္ၾကီး…ၾကင္ယာေတာ္ေလးကဘာျဖစ္တာလဲ"
"အင္း…ဖ်ားတာပါအဖ်ားၾကီးလြန္းလို႔သတိေမ့သြားတာပါျပီးေတာ့အားလည္းနည္းေနပုံဘဲ…ဒါေၾကာင့္ဂရုစိုက္ေပးဖို႕ေတာ့လိုတယ္…ခနေနက်ဳပ္ျပန္ရင္
တစ္ေယာက္ေယာက္လႊတ္ျပီးအားေဆးပို႕ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္…ေဆးေတြလည္းပို႕ေပးလိုက္ပါ့မယ္"
"ေက်းဇူးပါဘဲ…သမားေတာ္ၾကီးရယ္"
"ဒါဆိုက်ဴပ္ျပန္လိုက္ပါ့အုံးမယ္ေဆးေတြနဲ႕အားေဆး
ေတြကိုပို႕ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္"
"ဟုတ္က့ဲ…က်ေနာ္ပို႕ေပးပါ့မယ္"
ဟိုေဆာ့သမားေတာ္ၾကီးကိုနန္းေဆာင္ျပင္ပို႕ေပးလိုက္ျပီး
"ဒါဆိုေဆးေလးျဖစ္နိုင္ရန္ျမန္ျမန္ပို႕ခိုင္းေပးပါ"
"ဟုတ္က့ဲပါ"
သမားေတာ္ၾကီးျပန္သြားျပီးဟိုေဆာ့နန္းေဆာင္ထဲျပန္ဝင္ရန္ျပင္ေတာ့ေနာက္ကေန
"အထိန္းေတာ္ၾကီး"
"ေျပာေလ…ဘာကိစၥရွိလို႕လဲ"
"ဟိုသမားေတာ္ၾကီးကေဆးလာပို႕ခိုင္းရင္ၾကာေနအုံးမယ္…က်မသြားလိုက္ယူလိုက္ပါ့မယ္"
ဟုတ္တယ္သမားေတာ္ၾကီးလာပို႕တာေစာင့္ေနမယ္အစားသူကိုသြားယူခိုင္းရင္ပိုျမန္မယ္ဆိုျပီး
"ဟုတ္ျပီဒါဆိုျမန္ျမန္သြားယူလာခ့ဲ"
"ဟုတ္က့ဲအထိန္းေတာ္ၾကီး က်ေနာ္မ်ိဳးမအခုခ်က္ခ်င္းသြားလိုက္ယူလိုက္ပါမယ္"
ဟိုေဆာ့သာအနာဂတ္ကိုၾကိဳသိခ့ဲရင္အဲအပ်ိဳေတာ္ကိုေဆးသြားယူဖို႕ခြင့္ျပဳခ့ဲပါ့မလား………"
~~~~~~~
ဒီေန႕ဆိုနန္းေတာ္ထဲကထြက္လာတာတစ္ပတ္
ေတာင္ျပည့္ခ့ဲျပီ…အခ်ိန္တုိင္းကိုအလြမ္းေတြနဲ႕သာ
ေန႔ရက္တိုင္းကိုေက်ာ္ျဖတ္ေနခ့ဲရတယ္…လြမ္းတယ္ကေလးရယ္ကိုယ္အလုပ္ေတြမ်ားေနလို႕ကေလးနားမရွိဘဲဂရုမစိုက္နိုင္တ့ဲခ်ိန္ကေလးကုိယ္အေပၚအခ်စ္
ေတြေလ်ာ့သြားမလားဆိုျပီးပူပန္ေနမိတယ္အဲစိတ္
ေတြကလည္းကိုယ္ကိုပင္ပန္းေနေစတယ္
အျမန္ဆုံးျပန္လာမွာမို႕ကေလးကိုယ္ကိုေစာင့္ေနေပးပါ……
ေနဖို႕စီစဥ္ေပးထားတ့ဲအိမ္ေလးေရွ႕ကကြပ္ပ်စ္ေလး
ေပၚမွာထိုင္ျပီးေကာင္းကင္ၾကီးကိုၾကည့္ကာတစ္
ေယာက္တည္းစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနမိသည္
"မင္းသားညဥ့္နက္ပါျပီအိပ္ဖို႕သင့္ပါျပီ"
"အင္း…ကိုယ္ရံေတာ္မင္လည္းနားေတာ့"
ဒီညေလးမွာလည္းကိုယ္ေဘးမွာမင္းမရွိဘဲအိ္ပ္စက္ရအုံးမွာေပါ့…ဒီလိုညေတြအျမန္ဆုံးကုန္လြန္သြားပါ
ေစ………
မင္းသားကၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုသတိရေနတာထင္တယ္…ညတိုင္းေကာင္းကင္ၾကီးကိုၾကည့္ျပီးတစ္ခါ
တစ္ရံမ်က္ရည္မ်ားပါက်ေနတတ္သည္
ခ်စ္ရသူနဲ႕ေဝးေနလို႕ခံစားရတ့ဲခံစားခ်က္ကေလာကမွာအနာက်င္ရဆုံးလိုက်ေနာ္ေျပာရင္က်ေနာ္မွားေနမလား……
ဒီကိစၥေတြအျမန္ဆုံးျပီးျပီနန္းေတာ္ကိုအျမန္ဆုံးျပန္နိုင္ဖို႔သာဆုေတာင္းေနမိသည္………
~~~~~~~
ၾကင္ယာေတာ္နန္းေဆာင္ေလးထဲမွာေတာ့
"ဟိုေဆာ့ သမားေတာ္ကေဆးလည္းလာမပို႕ေသးဘူးလား"
ထိုခ်ိန္
"အထိန္းေတာ္ၾကီး……"
"လာျပီထင္တယ္…ဝင္လာခ့ဲ"
ေျပာလိုက္တာနဲ႕တျပိဳင္နက္ေဆးရည္အိုးဟုထင္ရ
ေသာေျမအိုးကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာေနာက္
တစ္ဖက္ကေဆးထုတ္ေတြႏွင့္အပ်ိဳေတာ္ေလးတစ္
ေယာက္ဝင္လာခ့ဲသည္……ဟိုေဆာ့က
"ဘာလို႕ၾကာေနတာလဲ……"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္…သမားေတာ္ၾကီးနားအားေဆး
ရည္ေစာင့္ယူေနရလို႕ပါ"
"ေကာင္းျပီေပးေဆးေတြ……သြားေတာ့အခု"
လက္ထဲကေဆးထုတ္ေတြနဲ႕ေျမအိုးကိုက်ထားေစကာနန္းေဆာင္ထဲကထြက္သြားေစလိုက္သည္…
"ဒါကသမားေတာ္ၾကီးေျပာတ့ဲအားေဆး…ဒါတိုက္ျပီးမွာက်န္တ့ဲေဆးေတြတိုက္ရင္ေကာင္းမယ္"
"အင္း…ေပးအားေဆးအကိုတိုက္ေပးမယ္"
ေျမအိုးထဲကေဆးရည္ေတြကိုပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္ျပီးကမ္းေပးလိိုက္သည္…ေမ့ေမ်ာေနတ့ဲဂ်ီမင္းပါးစပ္နားကိုဇြန္းျဖင့္ေဆးရည္ေတြကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ထည့္ေပးေနေသာေဆာ့ဂ်င္း………
"အထိန္းေတာ္ၾကီး……သမားေတာ္ေဆာင္ကလာပါတယ္"
"ဟင္သမားေတာ္ေဆာင္ကတ့ဲ…ဘာလို႕လဲမသိဘူးက်ေနာ္သြားၾကည့္လိုက္မယ္"
"သြားအကိုဘဲမင္ေလးကိုဆက္တိုက္လိုက္မယ္……"
ဟိုေဆာ့လည္းအျပင္ကိုထြက္လာၾကည့္ေတာ့
ေဆာင္ေရွ႕မွာရပ္ေနတ့ဲလူတစ္ေယာက္
"အထိန္းေတာ္ေဂ်ာင္က်ေနာ္ကနန္းတြင္းေဆးဌာနသမားေတာ္တစ္ေယာက္ပါ"
"ဟုတ္က့ဲဒါနဲ႕ဘာကိစၥမ်ားရွိလို႕"
"ဒါကၾကင္ယာေတာ္အတြက္အားေဆးရည္ပါခုနကမေပးလိုက္မိလို႔"
"ဟင္……ခုနကယူလာျပီးျပီေလ"
"ဗ်ာ…မဟုတ္ဘူးထင္တယ္…က်န္ေနခ့ဲလို႕
သမားေတာ္ၾကီးကအခုမွက်ေနာ္ကိုလာပို႕ခိုင္းလိုက္တာ"
"ဟင္………"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ဂ်ီမင္းေနမေကာင္းဘူးဆိုလို႕လာၾကည့္ရာနန္းေဆာင္ေရွ႕မွာဟိုေဆာ့ကို
ေတြ႕တာနဲ႕ေမးလိုက္ျခင္းပင္
"ဒီလိုပါ…မင္းသားၾကင္ယာေတာ္တြက္အားေဆးရည္ကိုသမားေတာ္ၾကီးကပို႕လိုက္ျပီးေပမယ့္မဟုတ္ဘူး
က်န္ခ့ဲလို႕ဆိုျပီးျပန္လာပို႕လို႕ပါ"
ထိုခ်ိန္
"မင္ေလး………ဟိုေဆာ့…အျပင္မွာဘယ္သူမွာမရွိဘူးလား"
အေဆာင္ထဲကေခၚသံေၾကာင့္အကုန္လုံးအေဆာင္ထဲကိုဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာျပန္႕က်ဲ
ေနျပီးဂ်ီမင္းဝတ္ရုံေပၚမွာလည္းစြန္းထင္းေနသည့္ေသြးကြက္မ်ား……ေဆာ့ဂ်င္းကေတာ့ေမ့ေမ်ာေနတ့ဲ
ဂ်ီမင္းကိုယ္ေလးကိုေပြ႕ကာသာနာမည္ေလးကိုတဖြဖြေခၚကာေနသည္
"အကိုေဆာ့ဂ်င္း…ဂ်ီမင္းဘာျဖစ္တာလဲ"
"ရုတ္တရက္ၾကီးေသြးေတြအန္လာတာ…ျပီးကိုယ္
ေတြကလည္းေအးစက္ေနတာဘဲ…လုပ္ပါအုံး"
"က်ေနာ္ၾကည့္ေပးမယ္……"သမားေတာ္ေလးကေျပာျပီးတာနဲ႕ဂ်ီမင္းကိုစစ္ေဆးေပးေနသည္
"ၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုဘာေက်ြးလိုက္ေသးလဲ"
"ဘာမွမေက်ြးပါဘူးသမားေတာ္ၾကီးပို႕လာတ့ဲေဆး
ရည္ဘဲတိုက္လိုက္တာပါ"
ထိုခ်ိန္ထယ္ေယာင္းကဝင္ျပီး
"ၾကင္ယာေတာ္ကဘာျဖစ္တာလဲ"
"ဟို……က်ေနာ္ၾကည့္ရတာေတာ့အဆိပ္မိတာပါ"
"ဘာ……ဘာကအဆိပ္မိတာလဲ"
"ၾကင္ယာေတာ္ကိုတိုက္လိုက္တ့ဲေဆးက်ေနာ္ကိုျပ
ၾကည့္ပါ"
ဟိုေဆာ့ကေဘးမွာရွိတ့ဲပန္းကန္ထဲကေဆးရည္ေတြကိုျပလိုက္ေတာ့သမားေတာ္ကအနံနမ္းၾကည့္ျပီးမွာ
"ဒါအဆိပ္ေတြပါ……"
"ၾကင္ယာေတာ္ကိုတိုက္တ့ဲေဆးကဘာလို႕အဆိပ္
ေတြျဖစ္ေနတာလဲ……"
"ဒီေဆးကိုေဆးဌာနကသြားယူလာတာပါ…ဒါေပမယ့္အဲကေျပာေတာ့မေပးလိုက္ရလို႕ခုမွလာပို႕တာတ့ဲ…ဒါဆို……"
"အဲသြားယူတ့ဲသူကိုအခုသြားေခၚ……"
ဟိုေဆာ့အျပင္မွာထြက္ၾကည့္ေတာ့မရွိေတာ့
"မင္းသားမရွိေတာ့ဘူး"
"ဘာ……အေစာင့္ေတြအဲအပ်ိဳေတာ္ကိုအခုသြားရွာနန္းတြင္းကိုပိတ္ထားဘယ္သူတစ္ေယာက္ကမွာမ
ထြက္ေစနဲ႕မမိ မိေအာင္ဖမ္းတရားခံကို"
"မင္ေလးရယ္……သမားေတာ္ၾကီးလုပ္ပါအုံး"
ေဆာ့ဂ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ေျပာရင္းသာငိုေန
ေတာ့သည္…သမားေတာ္ၾကီးကစစ္ေပးျပီးမွ
"အေျခေနကေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ေနရပါအုံးမယ္…အဆိပ္ေတြကပ်ံမသြားေပမယ့္အဆိပ္ကျပင္း
ေတာ့……ေသခ်ာဂရုစိုက္မွာရပါမယ္"
"ေက်းဇူူးပါ……က်ေနာ္ေတာင္းဆိုပါတယ္…ၾကင္ယာေတာ္ပတ္ကိုဂရုစိုက္ေပးပါ"
ေဂ်ာင္ကုေရအကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ…မင္းၾကင္ယာေတာ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္ေျပာျပီး……
ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ……
~~~~~~~
အဝါေရာင္ေတြနဲ႔လႊမ္းျခံဳထားတ့ဲေနၾကာပန္းခင္းၾကီးအလယ္မွာေတာ့က်ေနာ္ခ်စ္ရတ့ဲၾကင္ယာေတာ္ေလး…က်ေနာ္ရွိရာဘက္ကိုလွည့္ကာမ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြ
ေပ်ာက္သည္ထိျပံဳးျပျပီးက်ေနာ္ကိုလက္ယက္ေခၚေနတ့ဲေပါက္စေလးဆီေျပးသြားလိုက္ျပီးကိုယ္ငယ္ေလးကိုေထြးေပြ႕ဖက္ထားမိလိုက္သည္…
"ကုကီး…သိလားက်ေနာ္ကေလအခုေနၾကာပန္းေလးဆိုတာကို"
"ဟင္…ဘယ္လို႔"
"ဟုတ္တယ္…က်ေနာ္ကအခုေနၾကာပန္းေလးဘဲ"
"ဘာလို႕ေနၾကာပန္းျဖစ္ရတာလဲကိုယ့္ကေလးက"
"ေနၾကာပန္းေလးေတြကေနမင္းၾကီးကိုေစာင့္ေမ်ွာ္
ေနသလိုဘဲအခုက်ေနာ္လည္းကုကီးကိုေစာင့္ေနရလို႕ေလ"
"ကေလးကလည္း…ကေလးကအခုကိုယ္နားမွာရွိေနတာကို"
"ကုကီး…ဟင့္……က်ေနာ္ေလ……"
ေျပာျပီးငိုက်လာတ့ဲကေလး
"ဘာျဖစ္လို႕လဲဟင္…ဘာလို႔ငိုတာလဲကေလးေျပာပါ"
"ကုကီး……ျမန္ျမန္ျပန္လာေတာ့ေနာ္……က်ေနာ္ကုကီးကိုဒီထက္မေစာင့္နိုင္ေတာ့မွာဆိုးလို႕……ျမန္
ျမန္ျပန္လာခ့ဲပါ…ခ်စ္တယ္ကုကီး"
ျပီးတာနဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေနတျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္
ေနတ့ဲကေလး…
"ကေလး……မေနာက္နဲ႕ေနာ္…ကေလးျပန္လာခ့ဲ……ကေလး…………"
"မင္းသား……မင္းသား"
နိုးလာခ့ဲျပီတစ္ကိုယ္လုံးလည္းေခ်ြးေတြထြက္ျပီးတုန္ယင္ေနခ့ဲျပီ……ျမင္လိုက္ရတာကခုနကနဲ႔လုံးဝမ
သက္ဆိုင္က်ေနာ္ကိုစိုးရိမ္တၾကီးနဲ႕ၾကည့္ေနတ့ဲကိုယ္ရံေတာ္မင္ဒါဆိုခုနကအိပ္မက္ေပါ့……နိမိတ္မ
ေကာင္းဘူးကေလးတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာလား……
"မင္းသား…အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနတာလား"
"ကိုယ္ရံေတာ္မင္အခုခ်က္ခ်င္းနန္းေတာ္ကိုျပန္ဖို႔
လုပ္"
"မင္းသား…အခုအရမ္းမိုးခ်ဴပ္ေနပါျပီ…မနက္မွာ…"
"ကိုယ္ရံေတာ္မင္ငါ့အမိန္႕ကိုလြန္ဆန္ေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး…အခုခ်က္ခ်င္းျပင္ဆင္လိုက္ပါ့
မယ္………"
ေဂ်ာင္ကုတို႕လည္းအၾကီးကဲေတြကိုေျပာျပီးနန္းေတာ္သို႕ျပန္လာခ့ဲသည္…လူၾကီးမင္းေတြကေတာ့မနက္မွာျပန္ဖို႕ဝိုင္းေနၾကေပမယ့္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕စိတ္ျပင္းျပမူကိုမလြန္ဆန္နိုင္တာေၾကာင့္ျပန္ဖို႕ခြင့္ျပဳေပးခ့ဲၾက
သည္ သို႕ေသာ္ညည့္လည္းနက္ေနျပီးအႏၲရာယ္လည္းရွိတာေၾကာင့္သိုင္းပညာမွာထူးခ်ြန္တ့ဲလူနွစ္ေယာက္ကိုေဂ်ာင္ကုတို႕နွင့္အတူထည့္ေပးလိုက္သည္……
အမႈကိစၥကလည္းအေနာက္မ်ိဳးႏြယ္ေတြကသိထားျပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ျပန္ဖို႔ခြင့္ျပဳေပးခ့ဲၾကသည္…ယခုခ်ိန္မွာေတာ့ဝန္ၾကီးပတ္တို႕နွင့္ပူေပါင္းေယာင္
ေဆာင္ျပီးသတင္းယူကာတစ္ဖက္လွည့္ျဖင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔ကိုကူညီေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကတိေပးလာခ့ဲ
သည္……
ယခုခ်ိန္မွာေတာ့ေဂ်ာင္ကုစိတ္ထဲနန္းတြင္းကိုအ
ျမန္ေရာက္ျပီးၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္စိုးရိမ္စိတ္ေတြသာေနရာယူထားသည္……အေနာက္နယ္ေျမထဲကေနနန္းေတာ္ၾကီးဆီသို႕ရပ္နားျခင္းမရွိဘဲျမင္းကိုဒုန္းဆိုင္းစီးကာျပန္လာခ့ဲသည္…မနက္မိုး
ေသာက္ခ်ိန္မွာသာနန္းတြင္းသို႔ဝင္နိုင္ခ့ဲသည္……နန္းတြင္းေရာက္တာနဲ႕ခ်စ္ရသူရွိရာသို႕……သို႕ေသာ္ျမင္လိုက္ရတာကရင္ကိုဓားနဲ႕မြန္းလိုက္သလို…
အေဆာင္ေရွ႕မွာလူေတြစုေဝးေနျပီးအထဲကထြက္လာတ့ဲနန္းတြင္းသမားေတာ္ၾကီး
"အကိုထယ္ေယာင္း…………"
"ဟင္……ေဂ်ာင္ကုျပန္လာျပီလား"
"အကိုဘာလို႕သမားေတာ္ၾကီးကဂ်ီမင္းနန္းေဆာင္ထဲကထြက္လာတာလဲ……သူ…သူဘာျဖစ္တာလဲ"
"ေဂ်ာင္ကု………"
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
upပါျပီေနာက္က်ေနတ့ဲတြက္sorryပါေနာ္စာစစ္
ေနတာမျပီးလို႕
Borahae💜💜💜
90°bow
🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥
For unicode
တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့နေမင်းရဲ့အလင်းရောင်တွေကဝါးမြိုခြင်းခံရပြီးအမှောင်တွေကြီးစိုးသောအေးချမ်းလှတဲ့ညခင်းလေးကိုရောက်ရှိလာခဲ့ပြီ………
ဂျီမင်းလေးကတော့နေလည်အိမ်ရှေ့စံမိဖုရားနန်းဆောင်ကပြန်လာတည်းကအိပ်နေတာခုချိန်ထိမထလာသေး…
"အကိုဆော့ဂျင်း…ဂျီမင်းလေးကိုသွားကြည့်ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်နော်အိပ်နေတာ
တော်တော်ကြာနေပြီ…"
ဟိုဆော့ပြောမှသတိထားမိတယ်မင်လေးအိပ်နေတာနေခင်းတည်းက…ဒီကလေးနေမကောင်းဘူးလားမသိမနက်တည်းကမျက်နှာတွေကနီနေတာ
"အင်း……အကိုသွားကြည့်လိုက်မယ်"
ဆော့ဂျင်းလည်းအဆောင်ထဲသို့ဝင်လာကြည့်တော့အိပ်ပျော်နေတဲ့ကလေးငယ်……အရွယ်ရောက်လာလို့မိခင်ဖြစ်သူဆုံးပါးသွားတော့လည်းဦးလေးဖြစ်တဲ့သူလက်ထဲမှာသာကြီးပြင်းလာခဲ့တယ်…သူဘဝလေးတည်ငြိမ်နေချိန်မှာမွေးကတည်းကဘာမှန်းမသိခဲ့တဲ့အဖေဆိုတာကြီးပေါ်လာပြီးအကျပ်ကိုင်ကာအသုံးချပြီးလက်ထပ်ခိုင်းခြင်းခံရပြန်တယ်…ကံဆိုးမူတည်းကဘဲကံကောင်းစေခဲ့သလားသူလက်ထပ်ခဲ့ရတဲ့လူကသူကိုသူရဲ့အသက်ထက်ပိုချစ်ခဲ့တာဘဲ……ကျန်ရှိနေတဲ့ဘဝလေးမှာတူလေးဖြစ်သူပျော်ရွှင်နေတာကိုမြင်သွားချင်တယ်………ဘာမှမဆိုင်မျက်ရည်များလည်းကျနေမိသည် ထိုစဉ်…
"အကိုဆော့ဂျင်း……"
ဟိုဆော့တစ်ယောက်အနောက်ကနေလိုက်ဝင်လာတာကြောင့်မျက်နှာပေါ်ကမျက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့အကြမ်းပတမ်းသုတ်လိုက်ပြီး
"ဟင်…ဟိုဆော့……"
"အကိုကြာနေလို့လိုက်ဝင်လာတာ…ဒါနဲ့အကိုမျက်လုံးတွေနီနေတယ်ဘာဖြစ်တာလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး…အမူန့်တွေဝင်သွားလို့ပါ"
"အော်…ဒါနဲ့ဂျီမင်းလေးကိုနိုးလိုက်အုံးမယ်"
"အင်း………"
"ဂျီမင်း……ဂျီမင်း………"
ဟိုဆော့ဂျီမင်းကိုခေါ်နေပေမယ့်မနိုးလာတာကြောင့်လက်လေးကိုကိုင်လိုက်တော့……ပူကျစ်နေသောလက်တွေနဖူးကိုစမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်းပူကျစ်နေတာနဲ့
"အကိုဆော့ဂျင်းလုပ်ပါအုံး…ဂျီမင်းကိုယ်တွေပူကျစ်နေတာဘဲ"
"ဘာ………မင်လေး……မင်လေး…သတိထားအုံးလေ"
ပါးလေးကိုကိုင်ပြီးနိုးလည်းမထလာတာနဲ့
"ကျနော်နန်းတွင်းသမားတော်သွားခေါ်လိုက်မယ်"
"အေအေ……မြန်မြန်ခေါ်လာနော်"
ဟိုဆော့လည်းသမားတော်ခေါ်ရန်အလျင်အမြန်ပြေးထွက်သွားသည်…ထိုနောက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံယဲ့ယဲ့လေး
"ကုကီး………ကုကီး……"အဖျားကြီးပြီးယောင်တာတောင်မင်းသားလေးနာမည်ကိုခေါ်ပြီးယောင်နေတဲ့မင်လေး
မင်းသားလေးကိုတော်တော်ချစ်ရှာတာဘဲကလေးရယ်……မင်းသားလေးကိုသတိရလို့များဖျားရတာလားကလေးငယ်ရယ်…ချစ်တတ်လိုက်တာ…
မကြာပါသမားတော်နှင့်အတူပြန်ရောက်လာတဲ့ဟိုဆော့
မင်လေးကိုသမားတော်စစ်ပေးနေတဲ့အတွင်းဘေးနားကနေသာစောင့်ကြည့်နေမိသည်……မင်လေးကတော့သတိပင်မရ…
"သမားတော်ကြီး…ကြင်ယာတော်လေးကဘာဖြစ်တာလဲ"
"အင်း…ဖျားတာပါအဖျားကြီးလွန်းလို့သတိမေ့သွားတာပါပြီးတော့အားလည်းနည်းနေပုံဘဲ…ဒါကြောင့်ဂရုစိုက်ပေးဖို့တော့လိုတယ်…ခနနေကျုပ်ပြန်ရင်
တစ်ယောက်ယောက်လွှတ်ပြီးအားဆေးပို့ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်…ဆေးတွေလည်းပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်"
"ကျေးဇူးပါဘဲ…သမားတော်ကြီးရယ်"
"ဒါဆိုကျူပ်ပြန်လိုက်ပါ့အုံးမယ်ဆေးတွေနဲ့အားဆေးတွေကိုပို့ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့…ကျနော်ပို့ပေးပါ့မယ်"
ဟိုဆော့သမားတော်ကြီးကိုနန်းဆောင်ပြင်ပို့ပေးလိုက်ပြီး
"ဒါဆိုဆေးလေးဖြစ်နိုင်ရန်မြန်မြန်ပို့ခိုင်းပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
သမားတော်ကြီးပြန်သွားပြီးဟိုဆော့နန်းဆောင်ထဲပြန်ဝင်ရန်ပြင်တော့နောက်ကနေ
"အထိန်းတော်ကြီး"
"ပြောလေ…ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"ဟိုသမားတော်ကြီးကဆေးလာပို့ခိုင်းရင်ကြာနေအုံးမယ်…ကျမသွားလိုက်ယူလိုက်ပါ့မယ်"
ဟုတ်တယ်သမားတော်ကြီးလာပို့တာစောင့်နေမယ်အစားသူကိုသွားယူခိုင်းရင်ပိုမြန်မယ်ဆိုပြီး
"ဟုတ်ပြီဒါဆိုမြန်မြန်သွားယူလာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့အထိန်းတော်ကြီး ကျနော်မျိုးမအခုချက်ချင်းသွားလိုက်ယူလိုက်ပါမယ်"
ဟိုဆော့သာအနာဂတ်ကိုကြိုသိခဲ့ရင်အဲအပျိုတော်ကိုဆေးသွားယူဖို့ခွင့်ပြုခဲ့ပါ့မလား………"
~~~~~~~
ဒီနေ့ဆိုနန်းတော်ထဲကထွက်လာတာတစ်ပတ်
တောင်ပြည့်ခဲ့ပြီ…အချိန်တိုင်းကိုအလွမ်းတွေနဲ့သာနေ့ရက်တိုင်းကိုကျော်ဖြတ်နေခဲ့ရတယ်…လွမ်းတယ်ကလေးရယ်ကိုယ်အလုပ်တွေများနေလို့ကလေးနားမရှိဘဲဂရုမစိုက်နိုင်တဲ့ချိန်ကလေးကိုယ်အပေါ်အချစ်တွေလျော့သွားမလားဆိုပြီးပူပန်နေမိတယ်အဲစိတ်
တွေကလည်းကိုယ်ကိုပင်ပန်းနေစေတယ်
အမြန်ဆုံးပြန်လာမှာမို့ကလေးကိုယ်ကိုစောင့်နေပေးပါ……
နေဖို့စီစဉ်ပေးထားတဲ့အိမ်လေးရှေ့ကကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာထိုင်ပြီးကောင်းကင်ကြီးကိုကြည့်ကာတစ်ယောက်တည်းစဉ်းစားခန်းဖွင့်နေမိသည်
"မင်းသားညဉ့်နက်ပါပြီအိပ်ဖို့သင့်ပါပြီ"
"အင်း…ကိုယ်ရံတော်မင်လည်းနားတော့"
ဒီညလေးမှာလည်းကိုယ်ဘေးမှာမင်းမရှိဘဲအ်ိပ်စက်ရအုံးမှာပေါ့…ဒီလိုညတွေအမြန်ဆုံးကုန်လွန်သွားပါစေ………
မင်းသားကကြင်ယာတော်လေးကိုသတိရနေတာထင်တယ်…ညတိုင်းကောင်းကင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးတစ်ခါတစ်ရံမျက်ရည်များပါကျနေတတ်သည်ချစ်ရသူနဲ့ဝေးနေလို့ခံစားရတဲ့ခံစားချက်ကလောကမှာအနာကျင်ရဆုံးလိုကျနော်ပြောရင်ကျနော်မှားနေမလား……
ဒီကိစ္စတွေအမြန်ဆုံးပြီးပြီနန်းတော်ကိုအမြန်ဆုံးပြန်နိုင်ဖို့သာဆုတောင်းနေမိသည်………
~~~~~~~
ကြင်ယာတော်နန်းဆောင်လေးထဲမှာတော့
"ဟိုဆော့ သမားတော်ကဆေးလည်းလာမပို့သေးဘူးလား"
ထိုချိန်
"အထိန်းတော်ကြီး……"
"လာပြီထင်တယ်…ဝင်လာခဲ့"
ပြောလိုက်တာနဲ့တပြိုင်နက်ဆေးရည်အိုးဟုထင်ရသောမြေအိုးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာနောက်တစ်ဖက်ကဆေးထုတ်တွေနှင့်အပျိုတော်လေးတစ်ယောက်ဝင်လာခဲ့သည်……ဟိုဆော့က
"ဘာလို့ကြာနေတာလဲ……"
"တောင်းပန်ပါတယ်…သမားတော်ကြီးနားအားဆေးရည်စောင့်ယူနေရလို့ပါ"
"ကောင်းပြီပေးဆေးတွေ……သွားတော့အခု"
လက်ထဲကဆေးထုတ်တွေနဲ့မြေအိုးကိုကျထားစေကာနန်းဆောင်ထဲကထွက်သွားစေလိုက်သည်…
"ဒါကသမားတော်ကြီးပြောတဲ့အားဆေး…ဒါတိုက်ပြီးမှာကျန်တဲ့ဆေးတွေတိုက်ရင်ကောင်းမယ်"
"အင်း…ပေးအားဆေးအကိုတိုက်ပေးမယ်"
မြေအိုးထဲကဆေးရည်တွေကိုပန်းကန်တစ်လုံးထဲထည့်ပြီးကမ်းပေးလိုက်သည်…မေ့မျောနေတဲ့ဂျီမင်းပါးစပ်နားကိုဇွန်းဖြင့်ဆေးရည်တွေကိုဖြည်းဖြည်းချင်း
ထည့်ပေးနေသောဆော့ဂျင်း………
"အထိန်းတော်ကြီး……သမားတော်ဆောင်ကလာပါတယ်"
"ဟင်သမားတော်ဆောင်ကတဲ့…ဘာလို့လဲမသိဘူးကျနော်သွားကြည့်လိုက်မယ်"
"သွားအကိုဘဲမင်လေးကိုဆက်တိုက်လိုက်မယ်……"
ဟိုဆော့လည်းအပြင်ကိုထွက်လာကြည့်တော့
ဆောင်ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်
"အထိန်းတော်ဂျောင်ကျနော်ကနန်းတွင်းဆေးဌာနသမားတော်တစ်ယောက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ဒါနဲ့ဘာကိစ္စများရှိလို့"
"ဒါကကြင်ယာတော်အတွက်အားဆေးရည်ပါခုနကမပေးလိုက်မိလို့"
"ဟင်……ခုနကယူလာပြီးပြီလေ"
"ဗျာ…မဟုတ်ဘူးထင်တယ်…ကျန်နေခဲ့လို့
သမားတော်ကြီးကအခုမှကျနော်ကိုလာပို့ခိုင်းလိုက်တာ"
"ဟင်………"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ဂျီမင်းနေမကောင်းဘူးဆိုလို့လာကြည့်ရာနန်းဆောင်ရှေ့မှာ
ဟိုဆော့ကိုတွေ့တာနဲ့မေးလိုက်ခြင်းပင်
"ဒီလိုပါ…မင်းသားကြင်ယာတော်တွက်အားဆေးရည်ကိုသမားတော်ကြီးကပို့လိုက်ပြီးပေမယ့်မဟုတ်ဘူးကျန်ခဲ့လို့ဆိုပြီးပြန်လာပို့လို့ပါ"
ထိုချိန်
"မင်လေး………ဟိုဆော့…အပြင်မှာဘယ်သူမှာမရှိဘူးလား"
အဆောင်ထဲကခေါ်သံကြောင့်အကုန်လုံးအဆောင်ထဲကိုဝင်ကြည့်လိုက်တော့…ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပြန့်ကျဲနေပြီးဂျီမင်းဝတ်ရုံပေါ်မှာလည်းစွန်းထင်းနေသည့်သွေးကွက်များ……ဆော့ဂျင်းကတော့မေ့မျောနေတဲ့
ဂျီမင်းကိုယ်လေးကိုပွေ့ကာသာနာမည်လေးကိုတဖွဖွခေါ်ကာနေသည်
"အကိုဆော့ဂျင်း…ဂျီမင်းဘာဖြစ်တာလဲ"
"ရုတ်တရက်ကြီးသွေးတွေအန်လာတာ…ပြီးကိုယ်တွေကလည်းအေးစက်နေတာဘဲ…လုပ်ပါအုံး"
"ကျနော်ကြည့်ပေးမယ်……"သမားတော်လေးကပြောပြီးတာနဲ့ဂျီမင်းကိုစစ်ဆေးပေးနေသည်
"ကြင်ယာတော်လေးကိုဘာကျွေးလိုက်သေးလဲ"
"ဘာမှမကျွေးပါဘူးသမားတော်ကြီးပို့လာတဲ့ဆေးရည်ဘဲတိုက်လိုက်တာပါ"
ထိုချိန်ထယ်ယောင်းကဝင်ပြီး
"ကြင်ယာတော်ကဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဟို……ကျနော်ကြည့်ရတာတော့အဆိပ်မိတာပါ"
"ဘာ……ဘာကအဆိပ်မိတာလဲ"
"ကြင်ယာတော်ကိုတိုက်လိုက်တဲ့ဆေးကျနော်ကိုပြကြည့်ပါ"
ဟိုဆော့ကဘေးမှာရှိတဲ့ပန်းကန်ထဲကဆေးရည်တွေကိုပြလိုက်တော့သမားတော်ကအနံနမ်းကြည့်ပြီးမှာ
"ဒါအဆိပ်တွေပါ……"
"ကြင်ယာတော်ကိုတိုက်တဲ့ဆေးကဘာလို့အဆိပ်တွေဖြစ်နေတာလဲ……"
"ဒီဆေးကိုဆေးဌာနကသွားယူလာတာပါ…ဒါပေမယ့်အဲကပြောတော့မပေးလိုက်ရလို့ခုမှလာပို့တာတဲ့…ဒါဆို……"
"အဲသွားယူတဲ့သူကိုအခုသွားခေါ်……"
ဟိုဆော့အပြင်မှာထွက်ကြည့်တော့မရှိတော့
"မင်းသားမရှိတော့ဘူး"
"ဘာ……အစောင့်တွေအဲအပျိုတော်ကိုအခုသွားရှာနန်းတွင်းကိုပိတ်ထားဘယ်သူတစ်ယောက်ကမှာမထွက်စေနဲ့မမိ မိအောင်ဖမ်းတရားခံကို"
"မင်လေးရယ်……သမားတော်ကြီးလုပ်ပါအုံး"
ဆော့ဂျင်းတစ်ယောက်ကတော့ပြောရင်းသာငိုနေတော့သည်…သမားတော်ကြီးကစစ်ပေးပြီးမှ
"အခြေနေကတော့စောင့်ကြည့်နေရပါအုံးမယ်…အဆိပ်တွေကပျံမသွားပေမယ့်အဆိပ်ကပြင်းတော့……သေချာဂရုစိုက်မှာရပါမယ်"
"ကျေးဇူးပါ……ကျနော်တောင်းဆိုပါတယ်…ကြင်ယာတော်ပတ်ကိုဂရုစိုက်ပေးပါ"
ဂျောင်ကုရေအကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ…မင်းကြင်ယာတော်ကိုစောင့်ရှောက်ပေးမယ်ပြောပြီး……တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ……
~~~~~~~
အဝါရောင်တွေနဲ့လွှမ်းခြုံထားတဲ့နေကြာပန်းခင်းကြီးအလယ်မှာတော့ကျနော်ချစ်ရတဲ့ကြင်ယာတော်လေး…ကျနော်ရှိရာဘက်ကိုလှည့်ကာမျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေ
ပျောက်သည်ထိပြုံးပြပြီးကျနော်ကိုလက်ယက်ခေါ်နေတဲ့ပေါက်စလေးဆီပြေးသွားလိုက်ပြီးကိုယ်ငယ်လေးကိုထွေးပွေ့ဖက်ထားမိလိုက်သည်…
"ကုကီး…သိလားကျနော်ကလေအခုနေကြာပန်းလေးဆိုတာကို"
"ဟင်…ဘယ်လို့"
"ဟုတ်တယ်…ကျနော်ကအခုနေကြာပန်းလေးဘဲ"
"ဘာလို့နေကြာပန်းဖြစ်ရတာလဲကိုယ့်ကလေးက"
"နေကြာပန်းလေးတွေကနေမင်းကြီးကိုစောင့်မျှော်နေသလိုဘဲအခုကျနော်လည်း
ကုကီးကိုစောင့်နေရလို့လေ"
"ကလေးကလည်း…ကလေးကအခုကိုယ်နားမှာရှိနေတာကို"
"ကုကီး…ဟင့်……ကျနော်လေ……"
ပြောပြီးငိုကျလာတဲ့ကလေး
"ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…ဘာလို့ငိုတာလဲကလေးပြောပါ"
"ကုကီး……မြန်မြန်ပြန်လာတော့နော်……ကျနော်ကုကီးကိုဒီထက်မစောင့်နိုင်တော့မှာဆိုးလို့……မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့ပါ…ချစ်တယ်ကုကီး"
ပြီးတာနဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေတဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်နေတဲ့ကလေး…
"ကလေး……မနောက်နဲ့နော်…ကလေးပြန်လာခဲ့……ကလေး…………"
"မင်းသား……မင်းသား"
နိုးလာခဲ့ပြီတစ်ကိုယ်လုံးလည်းချွေးတွေထွက်ပြီးတုန်ယင်နေခဲ့ပြီ……မြင်လိုက်ရတာကခုနကနဲ့လုံးဝမသက်ဆိုင်ကျနော်ကိုစိုးရိမ်တကြီးနဲ့ကြည့်နေတဲ့ကိုယ်ရံတော်မင်ဒါဆိုခုနကအိပ်မက်ပေါ့……နိမိတ်မကောင်းဘူးကလေးတစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား……
"မင်းသား…အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်နေတာလား"
"ကိုယ်ရံတော်မင်အခုချက်ချင်းနန်းတော်ကိုပြန်ဖို့လုပ်"
"မင်းသား…အခုအရမ်းမိုးချူပ်နေပါပြီ…မနက်မှာ…"
"ကိုယ်ရံတော်မင်ငါ့အမိန့်ကိုလွန်ဆန်နေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး…အခုချက်ချင်းပြင်ဆင်လိုက်ပါ့မယ်………"
ဂျောင်ကုတို့လည်းအကြီးကဲတွေကိုပြောပြီးနန်းတော်သို့ပြန်လာခဲ့သည်…လူကြီးမင်းတွေကတော့မနက်မှာပြန်ဖို့ဝိုင်းနေကြပေမယ့်ဂျောင်ကုရဲ့စိတ်ပြင်းပြမူကိုမလွန်ဆန်နိုင်တာကြောင့်ပြန်ဖို့ခွင့်ပြုပေးခဲ့ကြသည် သို့သော်ညည့်လည်းနက်နေပြီးအန္တရာယ်လည်းရှိတာကြောင့်သိုင်းပညာမှာထူးချွန်တဲ့လူနှစ်ယောက်ကိုဂျောင်ကုတို့နှင့်အတူထည့်ပေးလိုက်သည်……အမှုကိစ္စကလည်းအနောက်မျိုးနွယ်တွေကသိထားပြီးဖြစ်တာကြောင့်ပြန်ဖို့ခွင့်ပြုပေးခဲ့ကြသည်…ယခုချိန်မှာတော့ဝန်ကြီးပတ်တို့နှင့်ပူပေါင်းယောင်
ဆောင်ပြီးသတင်းယူကာတစ်ဖက်လှည့်ဖြင့်ဂျောင်ကုတို့ကိုကူညီပေးမည်ဖြစ်ကြောင်းကတိပေးလာခဲ့သည်……
ယခုချိန်မှာတော့ဂျောင်ကုစိတ်ထဲနန်းတွင်းကိုအမြန်ရောက်ပြီးကြင်ယာတော်လေးကိုတွေ့ချင်စိတ်စိုးရိမ်စိတ်တွေသာနေရာယူထားသည်……အနောက်နယ်မြေထဲကနေနန်းတော်ကြီးဆီသို့ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲမြင်းကိုဒုန်းဆိုင်းစီးကာပြန်လာခဲ့သည်…မနက်မိုးသောက်ချိန်မှာသာနန်းတွင်းသို့ဝင်နိုင်ခဲ့သည်……နန်းတွင်းရောက်တာနဲ့ချစ်ရသူရှိရာသို့……သို့သော်မြင်လိုက်ရတာကရင်ကိုဓားနဲ့မွန်းလိုက်သလို…အဆောင်ရှေ့မှာလူတွေစုဝေးနေပြီးအထဲကထွက်လာတဲ့နန်းတွင်းသမားတော်ကြီး
"အကိုထယ်ယောင်း…………"
"ဟင်……ဂျောင်ကုပြန်လာပြီလား"
"အကိုဘာလို့သမားတော်ကြီးကဂျီမင်းနန်းဆောင်ထဲကထွက်လာတာလဲ……သူ…သူဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဂျောင်ကု………"
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
upပါပြီနောက်ကျနေတဲ့တွက်sorryပါနော်စာစစ်နေတာမပြီးလို့
Borahae💜💜💜
90°bow
🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥