3. |Huening kai|
Φωτιά.
Η αίθουσα έχει τυλιχτεί από τις φλόγες και όλοι οι μαθητές έτρεχαν έντρομοι προς την έξοδο.
Ενα μικροσκοπικό αγόρι ζήτησε βοήθεια.
Αλλά κανεις δεν τον άκουσε.
Όλοι κοίταξαν να σωθούν και οι ίδιοι του οι φίλοι γύρισαν απαξιωτικά τη πλάτη τους και έφυγαν.
Η όραση του θολωσε και άρχισε να παραπαταει.
Τότε το πρόσωπο του έπεσε στο ξύλινο πάτωμα που άρχισε να φλέγεται.
"Βοήθεια"
Ο χρόνος σταμάτησε και για ένα λεπτό η καρδιά του έχασε τον χτύπο της.
Εκείνη τη στιγμή ο Kai ανοιξε τα μάτια του και αντίκρισε το σκοτεινό του δωμάτιο.
Ήταν μόνο ένα όνειρο.
Η μάλλον ένας πολυ ζωντανός εφιάλτης.
Ανοιγοκλεισέ τα μάτια του αρκετά-ώστε να βεβαιωθει ότι ξύπνησε- και ένιωσε ξηρό το λαιμό του.
Γύρισε το κεφάλι του προς τα δεξιά και άνοιξε τη λάμπα που βρισκόταν τοποθετημένη πάνω στο κομοδίνο.
Ξεροκαταπιε και κοίταξε το "κουμπί επικοινωνίας" όπως το αποκαλεί η μητέρα τού.
Εφόσον πάτησε γερά το κουμπί, περίμενε να έρθει η μήτερα του και κοιτούσε ψυχρά τη κλειστή πορτα του δωματίου .
Ύστερα από μερικά λεπτά μια γυναίκα άνοιξε βιαστικά τη πόρτα και άρχισε να μιλάει.
Στο πρόσωπο της διαγράφοταν το βλέμμα ανησυχίας και πανικού. Τα μελι μάτια της ηταν 'διακοσμημενα' απο μαύρους κύκλους και το δέρμα της είχε χλωμιασει.
Η γυναίκα ανοιγοκλεισε τα ξεροσκασμενα χείλη της ομως το αγόρι δεν μπορούσε να την ακούσει.
Η πανικοβλητη γυναικα ακόμη δεν έχει συνηθίσει το γεγονός ότι ο μονακριβος γιος της δεν θα ξανά ακούσει ποτέ τη φωνή της.
"Μαμά δεν σε ακούω" 'μίλησε' στη νοηματική ο Kai και τότε η μήτερα του γουρλωσε τα μάτια της και παρατήρησε ότι ο γιος της κουνούσε τα χέρια του
"Συγγνώμη. Φοβήθηκα και ξεχάστηκα. Τι έγινε; Ποιος σε φίλησε;' ρώτησε η γυναίκα στη νοηματική καθως ανακάτεψε τα σγουρά μαλλια της και το αγόρι γέλασε γιατί η μητερα του μπέρδεψε τη λέξη 'πείραξε' με τη λέξη 'φίλησε'
"Είναι 'πείραξε'. Αλλά τέλος πάντων είδα πάλι εφιάλτη και θυμήθηκα ότι δεν πήρα τα χάπια μου. Θα μου τα φέρεις; " ρώτησε το παιδι και η μητέρα του τον πλησίασε και τον αγκάλιασε σφιχτά
Μαλλον είχε περάσει πάνω από ένα λεπτό και η γυναικα απλώς είχε κολλήσει πάνω στο πλεον ενοχλημενο αγόρι καθως φοβόταν να τον αφήσει μόνο του.
Μετά το ατύχημα ο Kai απέκτησε αρκετά προβλήματα υγείας οπότε ανα τρεις με τέσσερις ώρες πρέπει να παίρνει και ένα καινούριο χάπι.
Μπορεί το αγόρι να είναι ευγνώμων που τουλάχιστον ζει όμως ακόμα πονάει.
Όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.
Διότι την ημέρα που ενας μαθητης εβαλε φωτιά στην αίθουσα του Χημείου , ο Kai έχασε την ακοή του και από τότε έχασε και τα αισθήματα ευτυχίας που είχε.
Πονάει τόσο πολύ να χάνεις κάτι με το οποίο έχεις μεγαλώσει .
'Ειναι μόνο η αρχή. Θα το συνηθίσεις' λένε όλοι....
Γιατί όμως δεν το έχει συνηθίσει ακόμα;
Ίσως επειδή από εκείνη την ημέρα πιέζεται να κάνει πράγματα που δεν ήθελε.
Παραδείγματος χάριν ποτέ δεν ήθελε να αλλάξει σχολείο και να πάει στο Byung-ho high.
Πιέζεται να παίρνει μια τεράστια ποσότητα χαπιών την ημέρα για να κρατηθει ζωντανός.
Όλα πλέον έχουν χάσει το 'χρώμα' τους.
Και απλά παλεύει για να ζήσει μια άχρωμη καθημερινότητα.
Σχολείο: ένα μέρος στο οποίο οι περισσότεροι μαθητές μισούν να πηγαίνουν.
Για τον Kai το σχολείο ήταν μια κόλαση στην οποία έπρεπε να παρευρίσκεται κάθε ημέρα.
Είναι σαν ένα κακο που δεν μπορείς να αποφύγεις.
Το μικροκαμωμενο αγόρι περπατούσε κουρασμένο στη σχολική βιβλιοθήκη και ως συνήθως όλοι οι μαθητές τον κοιτούσαν με το ύφος λύπησης τους.
Απομάκρυνε το βλέμμα του από τους μαθητές στο αριστερό τραπέζι που τον κοιτούσαν και ήθελαν να βάλουν τα κλάματα εξαιτίας της λυπητερής του ιστορίας, και ο Kai κοίταξε το ράφι που βρισκόταν μπροστά του.
Τράβηξε το πρώτο βιβλίο που βρήκε μπροστά του και υποκριθηκε ότι διαβάζει.
Γύρισε να κοιτάξει για άλλη μια φορά τους συμμαθητές του όμως είχαν επικεντρώσει το βλέμμα τους σε κάποιον άλλο.
Και συγκεκριμένα στο ψηλό αγόρι που μόλις έμπαινε στο δωμάτιο βιαστικά.
Τα μάτια του λαμπυριζαν λόγω του γυαλιστερου μακιγιάζ που είχε χρησιμοποιήσει και οι μωβ μπούκλες που είχε στεκοντουσαν άτσαλα στο κεφάλι του.
Είναι καινούριος εδώ όπως ο Kai...
Όμως σε αντίθεση με τον Kai πάντα κρίνεται πολύ ασχήμα για το τρόπο ντυσίματος τού.
Τι επιφανειακοι τύποι.
Αν και κατά κάποιο τρόπο και τα δύο αγόρια κρίνονται, ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους.
Πλέον τώρα που ο Kai δεν εχει τη δυνατοτητα να ακούει είναι λες και έχει αποκτήσει κάποια ικανότητα και καταλαβαίνει καλύτερα τους ανθρώπους από ότι πριν.
Και κατανοει ότι αυτό το αγόρι που μόλις περνούσε από μπροστά του προσπαθεί να ενσωματωθεί αλλά οι υπόλοιποι δεν τον αφήνουν.
Δεν μπορει να ακούσει ποτέ τις συζητήσεις που έχει το 'ξεχωριστό' αγόρι με τους υπόλοιπους μαθητές όμως ο Kai υποθέτει ότι δεν είναι πολύ ευχάριστες.
Θα ήθελε τόσο πολύ να ακούει τι έλεγαν οι υπόλοιποι για να τον βοηθήσει....
Αλλά δυστυχώς στον Kai έχει δωθεί η ταμπέλα του "κουφου" . Κανείς δεν θα του δώσει σημασία ούτως ή άλλως και κάνεις δεν θα προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί του.
Όταν προτάθηκε στους συμμαθητές του Kai να μάθουν νοηματική όλοι αρνήθηκαν διότι πίστευαν ότι θα αποτελούσε άλλο ένα βάρος στο πρόγραμμα τους.
Αυτό ήταν ο Kai για τους υπόλοιπους πλέον. Ένα βάρος.
Ξαφνικά ένα ελαφρύ κρύο αεράκι χτύπησε το πρόσωπο του Kai και το αγόρι ανοιγοκλεισε έκπληκτο τα μάτια του.
Τα μαλλιά του ανακατευτηκαν εξαιτίας του αέρα και προσπάθησε να τα διορθώσει βιαστικά.
Έπειτα κοίταξε το παλιό βιβλίο που κρατούσε και γύρισε το κεφάλι του προς την άλλη μεριά του διαδρόμου.
Μια κοπέλα με μακριά ξανθά μαλλιά στεκόταν δίπλα του και τον κοιτούσε.
Ο Kai ξαφνιάστηκε από την παρουσία της αλλά έδιωξε τις σκέψεις που πλημμύρισαν το μυαλό του.
Η μυστηριώδης κοπέλα δεν μιλούσε , μόνο τον κοιτούσε ψυχρά.
Τα μάτια της είχαν κάτι διαφορετικό. Φαινόντουσαν λυπημένα.
Το μακρύ μπλε φόρεμα της κοπέλας σερνόταν στο πάτωμα και τα κυματιστα μαλλιά της γυάλιζαν κάτω από το φως της παλιάς λάμπας. Έμοιαζε σαν μία αιθέρια ύπαρξη, μια νεράιδα βγαλμένη από τα παραμύθια.
Οι ματιές των δύο νεαρών ενώθηκαν και εκείνη τη στιγμή ο Kai ένιωσε ένα μικρό πόνο στο στήθος του.
Ήταν λες και ένιωσε μια σύνδεση;
Το αγορι αναρωτήθηκε αν είχε ξαναδεί τη ξανθιά κοπέλα σε αυτό το σχολείο και παρατήρησε προσεκτικά τον ιδιαίτερο τρόπο ντυσίματος της...εμοιαζε λες και ήρθε από άλλη εποχή.
Γιατί ομως τον κοιτούσε τόσο επίμονα; Τι ηθέλε από εκείνον ;
Το πιο παράξενο ήταν ότι κανείς στην αίθουσα δεν την κοιτούσε και όλοι αγνοούσαν την ύπαρξη της.
Το αγορι απομάκρυνε τη ματιά του από τη κοπέλα για να μη νομίζει ότι είναι περίεργος και προεκτεινε το χέρι του για να τοποθέτησει στη βιβλιοθήκη το βιβλίο που κρατούσε .
Τότε η κοπέλα προεκτεινε επίσης το χέρι της και ο Kai ένιωσε το απαλό της δέρμα.
Η καρδιά του άρχισε να χτυπά δυνατά και όταν ένιωσε την ανάσα της κοπέλας να χτυπάει το σβέρκο του, ένα περίεργο συναίσθημα τον διεκατεβαλε.
Η κοπέλα τον πλησίασε και του ψιθύρισε με τη μελωδική της φωνή μόνο δύο λέξεις:
"Σωσε με"
Θα ανεβάζω κεφάλαιο κάθε Τετάρτη και Κυριακή uwu.