Pathways of Forever (SERIES 3...

By PecheaL

16.8K 667 172

[BX5 SERIES 3] In this Endless Reality world, you don't know where or when it will lead yourself to a certai... More

Author's Note:
Prologue
Pathway~[01]
Pathway~[02]
Pathway~[03]
Pathway~[04]
Pathway~[05]
Pathway~[06]
Pathway~[07]
Pathway~[08]
Pathway~[09]
Pathway~[10]
Pathway~[11]
Pathway~[12]
Pathway~[13]
Pathway~[14]
Pathway~[15]
Pathway~[16]
Pathway~[17]
Pathway~[18]
Pathway~[19]
Pathway~[20]
Pathway~[21]
Pathway~[22]
Pathway~[23]
Pathway~[24]
Pathway~[25]
Pathway~[27]
Pathway~[28]
Pathway~[29]
Pathway~[30]
Epilogue
Authors Note:
Series 4

Pathway~[26]

222 15 2
By PecheaL


LINGERIE

Hazelle's POV,

Dalawang linggo na ang nakalipas mula ng kinasal kami ni Dylan. Pagkabalik namin ay kaagad din kaming naging abala sa mga sarili naming trabaho. Nakalipat narin kami ng bahay, ang bahay kung saan kami bubuo ng pamilya. Sa loob ng dalawang linggo na magkasama kami sa iisang bubong ay puno ito ng pagmamahal at saya, yung mga tradisyon ng isang normal na mag asawa ay ginagawa nanamin ngayon, ang pagsilbihan siya bilang misis niya at ganoon din siya bilang mister ko. Palagi kong sinisiguro na ako ang nagluluto ng umagahan namin dahil kadalasan ay madaling araw na siya nakakauwi galing opisina, palagi ko rin siya binabaunan ng pananghalian o kaya naman kung may nalalabi akong oras ay ako na mismo ang bumisita sakanya para dalhan siya ng pagkain, may mga gabi na hindi na kami nakakapagsabay kumain ng hapunan pero naiintindihan ko naman kaya iniiwanan ko nalang siya ng pagkain sa lamesa.

Nasa opisina ako ngayon at ginagawa ang trabaho ko. Habang tumatagal ay gumaganda ang takbo ng shop, nagsimula narin ang online selling namin at marami rin ang bumibili dito. Bigla naman tumunog ang cellphone ko at nakita  kong si Elyzza ang tumatawag, kaagad ko naman ito sinagot.

"Hello Hazelle, kakamustahin ko lang sana kung matatapos mo na ang damit ni Eloah para sa binyag niya?" Tanong niya sa kabilang linya.

"Oo naman hayaan mo ipadadala ko na yon sayo sa makalawa, sana magustuhan mo at ni baby Eloah" Sagot ko.

"Salamat Hazelle sigurado naman ako maganda ang pag kaka disenyo mo don, the way your business is rising I wouldn't mind doubting your skills" Puri niya sakin kasa tumawa ako.

"Huwag mo na ko bulahin dahil lang sa libre ang pagpapagawa mo ng damit sakin. Its my present for my pamangkin. Sige na magpahinga ka na alam kong kailangan mo ng pahinga ngayon dahil napagod ka kagabi..." Biro ko sakanya at tumawa siya.

"Grabe ka paano mo nalaman? Siguro kayo din ni Dylan noh? Aminin mo?" Pang-aasar niya sakin.

"Huwag mo kami itulad sa inyo ni Levi. Sige na bye" Sabi ko at binaba na ang tawag. Unbelievable ilang months palang si Eloah pero mukhang mapapa aga ata na maging kuya siya. Tsaka sa abala naming dalawa sa trabaho... Parang wala kaming oras para ulit sa ganoong bagay. Bigla naman bumungad sa akin si Maidelyn, malungkor at pag aalala ang nakita ko sa mukha niya.

"Maide, may problema ba?" Tanong ko sakanya. Sinara naman niya ang pinto at lumapit sa lamesa ko.

"M..Maam Hazelle hindi niyo pa po ba nababalitaan?" Tanong niya kaya bigla naman kumunot ang noo ko.

"Ang tungkol saan?" Tanong ko pabalik. Napakagat labi naman siya. Bigla tuloy ako nakaramdam ng kaba, mukhang may hindi siya magandang sasabihin.

"K..Kasi po Maam, usap usapan po sa labas at sa shop na marami raw po na tinanggal na empleyado sa kompanya ni Sir Dylan... Nagbawas daw po sila ng tao dahil hindi na kaya ng kompanya na swelduhan sila" Paliwanag niya kaya nanlaki ang mata ko. Bakit ngayon ko lang nalaman ang tungkol dito? Wala naman binanggit sa akin si Dylan na may balak siya magtanggal ng tao.

"K.Kamusta naman ang kompanya nila ngayon? Naayos na ba yung problema?" Tanong ko.

"Ang pag kaka alam ko po ay hindi parin ito naayos. Nalaman ko rin po na ang dahilan ng pagpunta ni Sir Dylan sa Mindanao ay nakipag usap siya sa isa sa mga supplier nila para sa kompanya at nag makaawa na mag supply parin para sakanila... Pero nabigo sila at binitawan parin sila ng supplier. Ito po ang dahilan kung bakit bumababa na ang sales nila ngayon" napatingin nalang ako sa laptop at tila gulat parin sa mga nalalaman. Why didn't you tell me all of this Hun?

"Maam ayos lang po ba kayo?" Pag aalala niya sakin. Binigyan ko siya ng malamyang ngiti.

"To be honest, I don't know. My husband is suffering in pain right now... And I don't even know. I feel like a useless wife" Pag amin ko at hindi na napigilan ang pagpatak ng luha ko.

"Hazelle, you don't need to think and feel in that way. What do you think why Sir Dylan didn't tell you the truth? Because he knows that you will be worried about him, and he don't want you to feel burdened by his problems too. You are the best wife that he could ask for and I'm telling you this as your friend" Aniya. Napangiti ako at tumayo para yakapin siya.

"Thank you Maidelyn, your right I shouldn't think like that. But I just can't help it, I'm always worried about him because I so love him and I can't handle seeing him this hurt" Sabi ko.

"Ano ang plano mo ngayon? Sasabihin mo ba sakanya na alam mo na?" Tanong nito sakin. Humiwalay naman ako sa yakap at napa isip.

"Hindi muna, gusto ko na sakanya mismo sasabihin sakin, tsaka ko nalang sasabihin na alam ko na ang lahat. Sa ngayon ang gusto ko lang gawin ay mapasaya siya kahit sa maliit na paraan as his wife, I want him to forget his problems even for a short period of time" Sagot ko at napangiti naman siya sa sinabi ko.

"Well if that's your choice, I'm sure you will succeed. As long as your with him he will always feel at ease... And in heaven" Aniya at kumindat pa ito sakin kaya natawa ako.

"Do you have any experience on that kind of stuff Maidelyn? Tell me honestly... I know your a No Boyfriend Since Birth but-" She cut me off.

"I..I have okay! But sadly we didn't end up together, he just flirt with me and it just happened in that night. I regret it until now" She answered sadly and I sighed.

"Did your parents know about this?" Tanong ko at tumango siya.

"Syempre hindi ko naman kaya maglihim sakanila. They felt dissapointed but they forgive me in the end, may it give a lesson learned to me to never trust a guy easily" Sagot niya.

"Can I have a favor Maidelyn? Samahan mo naman ako bumili ng lingerie sa mall? I want my husband to relax tonight" Paghingi ko ng pabor at napangiti naman siya ng malawak.

"Sure Maam! Sandali lang po kukunin ko lang po yung bag ko. Huwag kayo mag alala sa opisina at shop kayang kaya nayan ng mga empleyado natin" Aniya kaya napangiti ako.

"Thank you Maide..."

Gosh I can't believe I'm doing this. Its my first time to wear that kind of clothing, how would he react though? Forget about what he'll think I'm sure he'll be satisfied in the end. I just want him to forget for a short while and I hope that will help.

***

"OMG Hazelle you look freaking stunning and sexy! Hindi ka na makakalakad kinabukasan I'm sure! Don't worry I'll settle your 1 day leave right away-" I cut her off.

"No need Maide, I think I can still go to work. But seriously do I look good on this? I kind of feel awkward wearing it" Pag amin ko.

"Hazelle, kahit nga mag panty at bra ka lng sa harap niya sigurado ako maglalaway na sayo si Sir Dylan or better huwag ka na magdamit" Paniniguro niya at kinindatan pa ko.

"I know but minsan lang naman ako mag effort ng ganito, I really hope he would like it" Sagot ko. Nagbayad na kami at kumain muna kami bago kami nag paalam sa isa't isa. I was driving home while smiling, excited sa surprise na gagawin ko para sakanya. But I also felt the sadness, I don't know how he can still manage to smile at me everytime but he's been stress out inside the whole time. I know he's just enduring it because he needs to stay strong to keep the company, he doesn't want to dissapoint his parents. Pinagkatiwala ito sakanila ng magulang niya and he want what's the best for it.

Nakauwi na ko at kaagad nagluto ng hapunan. Hindi ko sigurado kung makakauwi siya agad ngayon pero marami ako niluto. I've managed to get home early kaya dinagdagan ko. Nang matapos na ko magluto ay kinuha ko na ang telepono ko at sinubukan tawagan si Dylan. Ngunit nakailang tawag na ko pero hindi parin siya sumasagot. I sighed and just put my phone down the table. You'll get through this Hun, I'm sure you will.

Medyo lumalalim na ang gabi pero wala parin ang asawa ko. Napatungo nalang ako sa mesa habang tinitignan ang mga pagkain na hinanda ko na ngayo'y malamig na. Napatayo naman ako ng biglang bumukas ang pinto, from their I saw my husband... He looks so tired and stress out. I smiled widely at linapitan siya.

"Good Evening Hun!" Masayang bati ko sakanya. He just gave me a small smile and gave me a  small peck on the lips.

"Naghanda na ko ng dinner, you can change first iinitin ko muna yung mga pagkain kasi lumamig na" Sabi ko.

"You should have just sleep Hun, You don't need to wait for me" Pag aalala niya but I held his hand.

"I'm not tired Hun don't worry. I just miss we eating with you too, kahit kasi sa breakfast hindi narin tayo halos nagkakasabay" I confessed and he sighed and kiss my forehead.

"I'm sorry, I miss you too. I...Its just there's a lot of work to do in the company" Pag amin niya rin.

"Its okay I understand. Sige na magpalit ka muna" Sabi ko. Tumango naman siya at umakyat na. He really looks tired. Bumalik na ko sa dining at ininit ulit ang mga pagkain. Dylan got downstairs with his black t shirt and board shorts. He sat on the chair habang ako naman ay naglalagay ng tubig sa baso. Umupo narin ako.

"So how was your day?" Pangangamusta ko sakanya.

"It was okay but you know were still not stable right now..." Aniya kaya napabuntong hininga ako. Gustuhin ko man tanungin sakanya ang ang tungkol sa pagbabawas nila ng empleyado ay hindi ko nalang nagawa, baka mas lalo siya ma fustrate kapag nalaman niyang alam ko na. I know it is also hard for him, malapit si Dylan sa mga tao niya... He didn't treat them as his employees but his friend and collegues. Matapos non ay wala ng nagsalita sa amin, we are so quiet. He really is affected and bothered.

"I'll do the dishes" Alok niya pero pinigilan ko siya.

"No, ako na. Magpahinga ka na sa taas..." Sabi ko. He just nod and turn his back at me. Mabilis ako naghugas ng pinggan. Ngayon ay nagdadalawang isip ako kung itutuloy ko pa ba ang plano ko o hindi. He doesn't really look like in the mood right now. Umakyat na ko at dumaretso sa kwarto namin and saw him sitting in his desk while doing something on the laptop. Dumaretso ako sa banyo at naligo na, after that ay sinuot ko na ang lingerie na binili ko kanina. Should I really wear it and make him see this? Will he like it? I just sighed and leave the bathroom, hindi parin naman niya ko makikita dahil nakatalikod siya sakin. Dahan dahan ko siya nilapitan at hinawakan ang braso niya.

"Hun, hindi ka pa ba matutulog?" Tanong ko sakanya. He looked at me and stared at what I'm wearing, I started to feel the heating of my cheeks. Gosh I feel embarassed.

"You look different tonight Hun..." And now he's smirking at me playfully.

"H..Ha? Anong kakaiba? I'm just going to sleep, how about you? Can't you stop working atleast for tonight, your at home so you should relax" Pag mamaang maangan ko and he slightly laughed.

He closed his laptop and turn his chair to face me. He crossed his arms while staring at me intently.

"Okay I'll stop working then, how should I relax then?" Tanong niya and his now smirking at me while biting his lip. Gosh kung ibang tao ang tumitingin sakin ngayon ay aakalain kong maniac ito but he's my husband.

"Massage?" Alok ko and now I smirk at him seductively. He chuckled and walk towards me, he held my waist and pulled me closer to him.

"What kind of massage can you offer to me, my wife?" Tanong niya. I wrapped my hands around his nape and whispered on his ears.

"Steamy and gentle relaxation in full package, my husband..." And in one swift move he just claimed my lips and I kissed back. He carried me through our bed and layed me there.

"Damn you look f*cking hot in that lingerie Hun, you made my wish come true" Aniya at hinalikan ang leeg ko. I chuckled.

"Your welcome Hun..." I answered. Maybe it wasn't that bad to wear this kind of clothes.

He stopped for a while and faced me, his face was serious.

"I know you knew what happened..." He said and I was shocked. I looked away.

"W..What are you talking about?" I am still not looking to him. He sighed and held my chin to face him.

"Don't fool me Hun, I know that the news will go to you. This is what is all about right?" He said and I sighed.

"Y..Yes I knew what happened. Why didn't you tell me that you have a plan like that? I was also shock when I found out, I know that you wouldn't do such a thing" I confessed and he looked down.

"Because I know you will be worried, you know that I don't want you to feel that way. I can still handle-" I cut him off.

"I am your wife Dylan, I have the right reason to always feel worried to you. I have the right to always know what's going on about you. I know your tough Dylan, but always remember that I'm always here to lend you a hand. I love you and I will never get tired of embracing you in my arms whenever you need to" I said and a tear escape through my eyes. He wiped my tears.

"I.. I'm sorry Hun. You are right, I just don't want you to see that I'm suffering like this, that I am weakening inside... Seeing the company that my parents to handle is slowly drifting. I failed to make it stronger, I am always trying but I feel like its worthless..." Pag amin niya and he started sobbing infront of me. I hugged him and brushed his hair with my hands. His faced is buried in my neck and I can feel the wet tears that is coming out of his eyes. I can feel his heart aching and I don't know how can I take it away.

"Everything is going to be fine Dylan, don't be afraid to break down on me and let out your emotions, its my responsibility to always comfort you as your wife. You are tougher and stronger than you think Dylan, your my Dynamite right? You are unbreakable because of the explosion that you produce, those problems will strike away by your power. I was also the victim of your Dynamite, you exploded your love for me and now I'm here always ready to light you up again. I love you so much... my Dynamite" He tilt his head and looked at me with still tears in his eyes. I smiled to him and wiped his tears.

"Thank you Hun. I love you so much..." Aniya at hinalikan ang labi ko.

***

Enjoy Reading :)


Continue Reading

You'll Also Like

257K 7.7K 68
[BX5 SERIES 2] Everything can be Endless. Endless can be forever. We all promised an Endless love to someone. But then, Reality strucks the both of u...
591K 21.3K 31
(Game Series # 10) Tali coursed through life with ease. Coming from a family full of lawyers, she knew that getting a job would not be a problem. Kai...
14.4K 566 7
Elementary Series #6 (COMPLETED) Started with a joke na sineryoso ng RM Writers🤦🏻‍♀️ Start/End: 04/04/21