Marluxia keek naar de troon tegen de wand van de duistere, ronde kamer.
"Het lijkt erop dat de Onderwereld een koning heeft," zei hij. "Interessant.. Zeer interessant..."
Ik mocht de manier waarop hij dat zei echt niet.
"Marluxia.. Misschien moeten we even deze kamer verlaten. Ik bedoel... De Koning van de Onderwereld lijkt me niet echt iemand die het leuk vindt als wij zijn mooie troonzaal binnenvallen.."
"Altix," zei Marluxia, "je weet dat we álles moeten uitzoeken. We hebben net het belangrijkste punt van de Onderwereld gevonden, en jij wil TNK? Nee, dit kunnen we niet maken. Lord Xemnas zou dat niet leuk vinden."
"Klopt," gaf ik toe. "Maar Xemnas zou het ook niet leuk vinden als we terugkwamen met het nieuws dat we ruzie hebben met de Koning van de Onderwereld."
Marluxia haalde zijn hand door zijn roze haren. "Daar heb je een punt."
Hij grijnsde.
"Maar daarom zorg ik ook dat IK er dan al vandoor ben."
Ik keek even naar de blik in zijn ogen. Mijn ogen werden groot. Toen snapte ik het helemaal. Ik wilde snel wegrennen, maar het was al te laat. Marluxia pakte zijn zeis en hield het voor mijn gezicht. Ik bleef abrupt stil staan.
"Ik zie je later, Altix," grinnikte hij. "Als je terugkomt is Larxene vast niet meer boos op je.. Want dan heb jij al lang de passende straf doorstaan voor je daden tegen haar."
Ik keek naar de zeis en toen naar Marluxia.
Nu.
Ik pakte snel mijn zwaard en probeerde op hem af te rennen, maar ik was in het nadeel. Marluxia trapte me achteruit en haalde uit met zijn zeis. Ik voelde een harde klap tegen mijn hoofd en verloor op slag mijn bewustzijn.
---
"Lita!"