I thought what happen the last time between us will be enough reason for me to kill my feelings for him but definitely not.
Yeah. I hated him. I fucking hate him for doing and saying all those words but those hates isn't enough to erase even a little of my feelings for him.
I am just his sex slave...
Ano ba ang hindi ko maintindihan don? He will never like me. He won't ever reciprocate my for feelings for him.
Wake up Charity. Why wasting your energy and tears for a guy who isn't deserve it?
Ilang linggo kong hindi nakausap o pinansin ang mga text messages and calls ni Ian.
Pumunta siya sa office ko once for lunch but I refuse to come with him. I remember how fast my heartbeat is that day that I saw him again. Nais ko siyang paunlakan sa kanyang imbitasyon ngunit nanaig ang damdamin ko na iwasan siya.
At first I thought he wouldn't listen to me. He's a man who didn't take no for an answer pero noong araw na iyon nakita ko kung paano siya sumuko. Ngunit kita ko rin sa kanyang naggagalawang panga kung paano niya pinipigil ang galit.
Sabado ng umaga ng magising ako nag-aalburoto ang aking tiyan. I am vomitting pero puro laway lamang aking inilalabas. Nahihilo at masakit din ang aking ulo.
Akala ko may sakit ako ngunit mababa naman ang aking temperatura.
Late na akong nakapasok sa opisina dahil dito. Ngunit kahit sa opisina ay ganoon parin ang nangyari.
Madalas ang aking pagsuka at pagkahilo kaya naman minabuti ko na lamang na umuwi at sa bahay magpahinga.
"Oh ano't maaga kang nauwi?" Si Sita ang sumalubong sa akin.
Nagtataka sa maaga kong pag-uwi.
"Masama pakirmadam ko. Gusto ko sanang magpahinga." Aniko dito.
Sinapo nito ang aking noo at tinitingnan ang kung lagnat ba ako o wala.
"Hindi ka naman mainit. Baka pagod lang yan sobra ka naman kasi magtrabaho. Siya sige na at umakyat ka na sa kwarto mo daldalhan kita ng lunch mo at doon kana kumain. Huwag ka ng bumama." Anito.
"Salamat Sita. Sige aakyat na ako at hindi talaga maganda ang lagay ng aking katawan." Aniko dito at naglakad na sa hagdan paakyat sa aking kwarto.
Pagpasok ay mabilis kong sinalampak ang katawan sa malambot na kama. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
Nagising ako sa mahinang pagtapik sa aking balikat.
"Wake up Cha." Isang pamilyar na boses.
Galing sa pagkakahiga ay umupo ako at sumandal sa head board ng kama. Pinunasan ko ang aking mata at bibig sakaling may muta at tuyong laway salamat naman at wala.
"What are you doing here?" Tanong ko kay Dennis.
Napakunot ang noo nito. He's pouting his lips na tila nagtatampo.
"Sabi ko na nakalimutan mo na naman e." Mahihimigan sa boses nito ang labis na pagtatampo.
"Ang alin?" Takang tanong ko.
"Lagi na lang." Sa kumot na ito nakatingin.
Birthday niya ba? Oh wait...
"Oh its your birthday. I am sorry. Happy birthday!" Awkward na bati ko.
"Tss. Kundi pa ako pumunta dito hindi mo maaalala." Pagmamaktol nito.
"Sorry na naging busy lang." Paghihingi ko ng sorry.
"Yeah you're busy. Congrats nga pala I heard your company is doing good and gaining its customers trust again."
"Salamat."
"I guess you're really good at business huh." Papuri nito.
"Hindi naman. Nagsisipag lang."
"By the way how are you feeling? I heard you're not feeling okay. Pumunta ako sa office mo kanina to pick you up sana for a lunch pero umuwi ka daw." Nag-aalalang anito.
"Ahh oo. Nahihilo kasi ako kanina hindi rin naman ako makapagtrabaho ng maayos kaya umuwi na rin ako."
"But how are you feeling now?" Muling tanong nito.
Pinakiramdaman ko ang ulo ko kung kumikirot parin ba ngunit wala na.
"I am now good. Napagod lang din siguro ako sa trabaho." Aniko.
"Then good. Can we a have a dinner date instead of lunch?" Tanong nito na ikinakunot ng noo ko.
"Dinner date?" Tanong ko.
"Yeah." Sagot nito na may tango-tango pa.
"Drop the date just dinner." Aniko dito.
He groaned. "Its my birthday pwede bang ngayon lang pagbigyan mo ako?" Mataman ko siyang tiningnan.
"Dennis you know naman na kaibigan lang ang kaya kong ibigay sayo. Bestfriend kita okay? I prefer na hanggang doon lang tayo cause I know that we could last that way okay?" I always say this to him.
Ayoko kasi na ma-misinterpret niya lahat ng sinasabi at ginagawa ko kaya lagi ko siyang pinapangunahan.
Malalim itong bumuntong hininga. "Hindi ba pwedeng mag dinner date ang magbestfriend?" He said and emphasizing the word bestfriend. "Meron ngang father and daughter date. Magbestfriend pa kaya." Dagdag pa nito.
I rolled my eyes. "Okay fine. Dinner date..." pagsuko ko na ikinangisi niya. "Dinner date ng magbestfriend." Naudlot ang ngiti niya sa sinabi ko na ikinatawa ko.
"Siya siya lumabas ka na muna ng kwarto ko. Wait at the living room I will just take a bath." Pagtataboy ko rito.
Kunyari ay nagtatampo itong lumabas ng kwarto ko pero hindi maikakaila ang saya sa kanyang mga labi.
After I took a bath ay bumaba na ako. Medyo matagal ako maligo for sure inip na si Dennis sa akin.
"At last I thought you forgot that I am waiting." Reklamo nito.
Tumayo ito sa kinauupuang sofa at inalalayan ako pababa sa mga natitirang baitang ng hagdan.
"Enough complaining lets go." Aniko dito at naunang tumulak palabas ng bahay.
Nakasunod ito sa akin hanggang sa kotse niya. Ni-unlock nito ang kotse niya at pinagbuksan ako.
Dinala niya ako sa isang sikat na restaurant. Habang kumakain ay nag-uusap kami.
"So where is my birthday presents?" Tanong nito na kinakunot ko ng noo.
"Nakalimutan ko nga diba? Paano naman ako makakapaghanda?" Saad ko.
"Nagtatampo na talaga ako." He pouted.
Hindi ko napigilan na mapangiti sa reaksyon niya.
"Para kang bata." Aniko at nagpatuloy na sa pagkain.
"Gara naman." Pagpapatuloy nito sa pag-arte.
Umiling na lang ako. Pagkatapos naming kumain ay inihatid niya na ako sa bahay. Sa byahe ay nagmamaktol parin ito about his birthday presents.
Kaya naman nakaisip ako ng pwedeng i-birthday gift sa kanya. Baka mamis-interpret niya pero bahala na.
Pagkaparada ng sasakyan niya sa bahay ay nauna itong lumabas sa akin para pagbuksan ako ng pinto.
Ganon parin siya habang hinahatid ako sa loob ng bahay. Nang nasa pinto na kami ay huminto na ako sa paglalakad.
"Goodnight. And happy birthday!" Aniko at hinalikan siya sa pisngi.
Kita ko sa reaksyon niya ang halong pagkagulat at pagkamangha sa aking ginagawa.
"I don't have a presents to you but I think that's enough." Hinawakan nito ang kanyang pisngi na aking ginawaran ng halik.
Nakangisi ito at tila masayang-masaya. Umiling-iling pa.
"That's more than enough. The birthday gift ever." Anito.
"Baliw. Sige umuwi kana at gabi na." Aniko dito at tinulak siya palayo.
"Okay bye..." anito at lumakad na.
Masayang-masaya itong naglakad papunta sa kanyang kotse. Ngumiti pa ito sa akin bago pumasok sa loob.
Papasok na sana ako sa loob ng bahay nang makaalis na si Dennis ngunit napatigil ako ng makita ang bulto ng isang lalaki na lumabas sa isang puno.
"So you're avoiding me because you're seeing someone else." Galit ang tono nito.
Kita sa nagliliyab nitong mata ang galit kasabay ng pagalpasan ng mga muscle nito sa panga. Tanda ng pinipigil na galit.
Hindi ko maiwasan na mahintakutan sa kanya. Damang-dama ko sa presenya niya at madilim na awra ang sobrang galit.
Naglakad ito papalapit sa akin na naging dahilan ng pag-atras ko. Bawat hakbang niya palapit ay siyang hakbang ko palayo rito.
Hindi ko alam kung anong meron sa kanya pero parang iba tao siya ngayon. He's not the usual Ian that I know.
He's like another person. Nakakatakot siya. Nakakatindig balahibo ang mga mata nito na galit na galit.
"S-stop." Halos walang boses na lumabas sa aking bibig.
But he's still walking towards me. Walang naririnig.
"Didn't I say that I don't share what is mine?" Bulong nito sa aking tenga.
Halos tumaas ang lahat ng balahibo sa aking katawan. Nakakatakot. Para siyang wala sa sarili.
"Didn't I!?" Muling tanong nito nang pasigaw.
Halos maputol ang aking paghinga sa takot. Namumula ang buong mukha nito at naglalabasan lahat ng ugat dito pati na sa leeg.
Halos maestatwa ako sa kinatatatayuan ko habang nakakulong ako sa dalawang braso nito na nakahawak sa pader.
Biglang nagbukas ang pinto at tumambad sa amin sina Nanay Josie at Sita. Nagtataka ang dalawa sa nakikita.
"A-anong nangyayari Charity?" Si Nanay Josie na palitan ang tingin sa amin ni Ian.
Si Ian ay sa akin lang nakatingin at walang pakialam sa kung sino man.
"Na-nanay---" bago ko pa makumpleto ang sasabihin ay marahas na hinigit ako ni Ian palabas ng bahay.
Sumunod sina Nanay Josie sa amin nais nilang pigilan si Ian ngunit hindi nila magawa. Marahil natatakot din kay Ian.
"A-anong ginagawa mo?" Tanong ni Nanay Josie kay Ian. "Bakit mo hinahatak ng ganyan si Charity. Sita tawagin mo si Aldo nasa kusina kumakain madali ka!" Utos ni Nanay Josie na tawagin ang security guard namin.
Mabilis naman na tumalima si Sita. Tuloy-tuloy lang si Ian sa paghatak sa akin hanggang sa makarating sa kotse niya.
Hindi ko magawang tumutol sa ginagawa niya. Natatakot ako sa kanya. Marahas nitong binuksan ang passenger seat ng sasakyan niya. Halos ibalibag ako nito papasok ng kotse.
"A-anong ginagawa mo Sir tumigil ka!" Si Kuya Aldo na kumakaripas ng takbo papalapit sa kay Ian.
Pipigilan sana nito si Ian ngunit isang suntok ang sinalubong niya kay Kuya Aldo na ikinasalampak nito sa sahig.
Halos hindi ito makatayo sa suntok ni Ian. Namimilipit at hindi makagalaw.
"Try to stop me again and I will make sure that you willl be a dead meat tomorrow." Banta nito at galit na sumakay sa kotse.
Pinaharurot nito ang sasakyan palabas ng village namin.
Wala akong magawa sa aking kinauupuan kundi ang umiyak sa sobrang takot. Ngayon ko lang naranasan ang ganitong takot sa buong buhay ko.