So kung maninibago kayo dito, edi manibago! Luljoke. =)) I tried a new style of writing. Hindi siya POV ng bida or what, nor is it a third person's. Basta, parang hindi siya story but.. yeah. Hahha, sana magustuhan niyooo! ^^
P.S. Ang maguluhan pangit! XD
-----------------------------------------------------------
"Ang Love story ng Bestfriend ko"
Pag-ibig sa Highschool. Ano? Anong madalas na kinahihitnan ng mga relasyon sa hayskul? Hindi pagkakaintindihan, Pag-aaway.. tapos ano? Paghihiwalay.
Iyan. Yan ang aking tingin o "outlook" sa pag-ibig. Specifically, highschool love.
'No one said it was an easy job.. Sometimes it pains to know that although you did your part, you will still end up hurting.'
Nakita ko yan habang nagscro-scroll down ako sa FB. Dinaanan ko lang at hindi ko masyadong pinansin ang ibig sabihin nito. Scroll lang ako ng scroll ng biglang chinat ako ng kaibigan ko.
Si Janhiya. Janhiya Conde.
Bestfriend ko. At ang tanging taong nakapagpabago ng paningin ko ukol dun.
OA ba? Hindi ah. Actually, hindi pa rin naman nagbabago ang pananaw ko ukol dun. Pero siya yung taong parang.. para bang tinira ako sa ulo kaya biglang sumagi sa isip ko na hindi puro lokohan o ano ang ibigan sa hayskul. Oo, bitter kasi ako pagdating sa ganyan. Nopppee, hindi ako nasaktan nor takot masaktan nor takot maghandle. Ayoko lang. Ayoko kasi sa tingin ko mali. Aynakoo, ako na kasi unli. =___=
Nainlab kasi yang Janhiyang lokaret na yan. Isipin mo to ah? Totomboy-tomboy na minsan babakla-bakla, tatamad-tamad sa pag-aaral pero ubod ng talino, walang kadating-dating pero diyosa naman ng kagandahan. O diba? Ang OA ko talaga. :))
Pero seryoso, totoo yun. Sobrang ganda niyan. Pero hindi kasi siya yung "cheerleader type" or "popular rich kid", para bang ganun. Maganda siya, may kaya, matalino. Kaya nga ang weird ng nagkakilala kami at sinabi niyang NBSB siya. Humble kasi siya, mabait, down to earth, a great friend, and.. A LONG LIST FOLLOWS.
But her characteristics or personalities is not what I'm targeting, What I want to say is she changed my outlook in love when she first... loved.
First year-Fourth year, I repeat.. FIRST YEAR to FOURTH YEAR. Meron siyang mahal. Eto pa ah? Bespren niyang hearthrob ang mahal niya. At syempre, bawat storya ay may nakakainis na parte at nakakalungkot. Ang nakakainis? Manhid 'tong gagong bespren niya. Ilang beses na nadulas si Janhiya, ilang beses na siya nagparamdam. Pero ang nakakalungkot, hindi siya pinapansin. May hearthtrob bang ganun? Hearthrob na manhid?!
It was the fourth year of her high school when we knew HE ACTUALLY KNEW her feelings. Fuck him diba?
What happen next?
It's a long story, really. Pero we all know na sa isang storyang malungkot, may masaya din na parte.
Dumating ang prince charming niya este si...
Jaice. Jaice Perez. (A/N: Oo, kapatid ko siya, bakit ba? Lul, asa naman akoooo)
Sino siya? Isang napaka.. napaka-rare na lalaki. Oy hindi ko siya gusto, syempre sa bespren ko na yan e. Hoes before Bros. Luljoke. :))
So ayun na nga, unang...
Ay pangit na bakla! Hahha, nahulog ko ang iPod ko nang biglang tumunog ng pagkalakas-lakas na chat sound sa fb. Oo na kasi, ako na OA. :))
"Hoy buddy! Anyare na? Uso magreplyyyy!"
"Ayjokeee. Napalalim na naman 'tong utak ko e, hinahanap ko lang. Hahha, sarreh Janhiya. Sooo, ano na?"
"Eto, busy ule si Jaice. :("
"Di ba sabi ko ayokong makakita ng sad face sa convo natin?"
"Sige buddy, tatawa ako ah? HAHHAHAHHA."
"Nice try. Kilala kita. Bespren kaya kita, tanga"
"Alam ko. :P"
Nang sobrang lungkot ni buddy aka Janhiya, nang paubos na ang luha niya kakaiyak gabi-gabi dahil sa gagong "bespren" niya na si Rei... dumating si Jaice. Nalaman kasi ni Janhiya na alam na ni Rei ang tunay na pagtingin ng dalaga sa lalaking manhid na babaero na nakakainis na masarp sakalin at kaladkarin sa kahbaan ng EDSA at ipatapon sa bangin na punong-puno ng piranha at kung saan nakatira si Lolong. (ganyan talaga kapag kaibigan mo nasasaktan, nagiging brutal ka. ;])
So ayun, nakita ko kung gaano kamahal nitong si Jaice and bespren ko. Pero syempre, bilang broken hearted, naging manhid na siya. Naging dull, kumbaga nawala na yung dating sigla niya, nawala na yung matamis niyang ngiti, yung nagniningning niyang mga mata, yung dating kulay ng mundo niya. Takot na siyang masaktan ule. Takot na siyang magmahal muli.
Pero pinakita sakin ni Jaice ang tunay na ibig sabihin 'pagmamahal'. Nagsikap siya, naghirap siya. Isipino mo to ah? Pilit mong kinukulit ang isang babaeng tilang bangkay na walang ibang ginawa kundi umiyak? Diba isang nagmamahal lang ang kaya magtiis nun? Sobrang daming sacrifices nitong si Jaice. Oras, pera, lahat binigay niya kay Janhiya. Lahat binigay niya para lang mapasaya ang babaeng nakapagpatibok ng puso niya.
One occurence that marked a place here in my mind was when Jaice talked to Janhiya's family. Strict ang parents niya. And what I mean by strict is STRICT. Perfectionist, ganyan ganito. But Jaice passed. I mean, after a week, naging close siya sa family ni Janhiya. Na pati mga kapatid ng bespren ko, katextmate niya. Name it, dude. Name it.
To say that Jaice was sweet, caring, a true gentleman, humorous, and kind was an UNDERSTATEMENT. He was beyond that. And I'm telling you, their love story was WAAAAY better than any story I've known. And I've read tons of books and stories here in wattpad, pero wala pang nakakatapat sa storya nila. Marami na rin akong narinig, napanuod, pero wala talaga e.
I won't state more details about how sweet he is kasi baka hindi na 'to maging one-shot sa dami ng sasabihin ko. Believe me.
"budddyyyyy. Busy ka?"
"Ay tae, sorry talaga Janhiya buddy, nagiisip lang."
"Ay takte buddy, sige na ah? Pinapaalis na ako ni Oma sa laptop"
"Geh bye beloved buddy! Labyuuuuu!"
"Mahal ko din sarili ko! :P Luljoke. Loveyoubuddyyy!"
What happen next?
Jaice is the.. nerd type? Luljoke. Matalino siya pero sobrang daming nagkakagusto sa kanya, as well. Matalino, gwapo, mabait. Oo, siya yun. Too hard to believe pero.. I guess bespren found the perfect man. Oo, sa huli, after marealize ng bespren ko kung sino ang hindi niya pinapansin na sobrang mahal siya, sinagot niya 'tong si Jaice. Take note ah? Pagkatanong palang ni Jaice sa parents ni Janhiya, sinagot niya na 'to. Para na rin kasing nanliligaw si Jaice the past few months, and who would even think to let go of that big of a fish, right? :))
So here comes the trials of their relationship... because of his intelligence, lumalaban siya regionals; sa mga quizbee, reporting, writing, at kung anu-anong agonizing subjects. Hahha.
One week. One week, puro lang sila text. Dumaan ang monthsary nila ng hindi sila nagkikita, sobrang busy nilang dalawa. Graduating din kasi sa 4th yr.
"Haaay" napasinghal ako sabay higa sa kama ko. Ang sarap alalahanin lahat ng napagdaanan nila, lahat lahat. Pero eto na ang malungkot na parte..
Umiyak si Janhiya. She always had been this strong girl that I look up to. She's the gal who always reminded me that despite all the problems, I should always smile. Never ko yan nakitang umiyak. Except kay Rei.. at ngayon, kay Jaice...
Nahirapan siyang ihandle ang relationship nila. Siguro kasi pareho nilang first ang isa't isa. First time nila na pumasok sa isang relationship.
Nakita ko na naman yung dark side niya. But this time, worse. Sobrang napamahal na kasi siya kay Jaice... mas mahal niya pa 'to kesa kay Rei...
Umiwas na siya sakin, sa mga kaibigan niya. At tumaas ang grades niya. Is it a good thing? No. She pushed herself too much. Matalino na siya, dati. At ngayon straight A's ang nakukuha niya. Is it a good thing na sobrang saya ng ibang tao dahil sa grades niya pero siya mismo, sobrang lungkot?
Flashbaaaack~
Nasa school ako nun, Kausap ko si Janhiya sa phone, tumawag ang Papa niya, kaya nakahold ako. Pero naririnig ko ang usapan nila...
"Janhiya anak..."
"Ohplease, Pa, ano na naman ba yang utos niyo na kailangan niyo pa akong isweet talk?" Kitams? Naging cold na si buddy. Hayyy, iba na talaga nagagawa ng pag-ibig.
"Nag-aalala lang ang mommy mo sayo. Masyado ka na daw distant. Masyado ka nang tahimik. Masya.."
She cut him off, "Eto naman po gusto niyo diba? Ayaw niyo yun, for once in my life, I won't be a pain in the ass. Tumaas naman ang grades ko, sinunod ko naman po kayo. I don't see anything wrong and I don't get why Oma should be worried about me, Pa. If you'd excuse me, I have to go na po." sabi niya sabay baba. At ako? Hindi na ako nakapagpigil pa. Binaba ko na rin ang phone.
Alam kong hindi yun ang tunay na dahilan ni Janhiya. Alam kong dahil kay Jaice yun. Kaya hindi ko alam pero nagdire-diretso lang ako sa classroom nila.
Kumatok ako sabay bukas sa pintuan ng classroom, "Sir, may I excuse Jaice for a while?"
Siguro nahalata ni Jaice na cold ang boses ko kaya nagmadali siyang tumayo at lumabas.
Nang sinarado niya ang pintuan, nagsimula ako maglakad sa kahabaan ng hallway ng school na 'to.
"Alam mo Jaice, hindi ako yung tipong nagmumura pero..." I clutched my fist before I continued, gusto kong sumigaw pero I remained calm.
"Gago ka, tangina. Tarantado ka, Jaice."
"H-ha?" napatigil siya sa pagsunod sa'kin.
Hindi na ako nakapagpigil pa at humarap ako sa kanya, hindi ko alam kung anong sumapi sakin pero nasuntok ko yung "perfect niyang mukha"
Napaupo siya sa floor at napahawak sa jaw niya, sa parteng sinuntok ko.
"What was that for, woman?!"
"What was that for? What was that for?! Tangina Jaice! Akala ko ba matalino ka?! AKala ko ba maayos ka?! Akala ko ayaw mong saktan si Janhiya? Anong ginagawa mo ngayon ah? UMIIYAK SIYA NGAYON, TANGINA! Umiiyak! Alam mo ba kung gaano kalakas ng babaeng yun? Alam mo kung gaano kasakit saakin na makita siyang ganun?!" hindi ko alam pero may biglang tumlong luha na pala sa pisngi ko. Dali-dali ko 'tong pinunasan at tiningnan siya. Punong-puno yung mata niya ng... sakit. Nagsalita ako muli, "This past few days all I see in her eyes is coldness. All I see in her smile is bitterness. Fckshit Jaice, Fuckshit. Ano bang klaseng..." hindi pa ako tapos magsalita e bigla siyang tumayo at tumakbo.
Napangiti ako. Yan. Yan ang kilala kong Jaice. Muli akong sumigaw, "Hoy tanga! Nasa staircase siya sa kabilang building!"
Ano pa ba role ko? Edi sinundan ko.
Fast forward~
Hingal na hingal dumating si Jaice sa staircase, pero kahit ganuon, agad niyang yinakap si Janhiya na nakatulala at tila nag-iisip.
"Uy Jaice, ok ka lang?" tanong ni Janhiya na nakangiti, na tila walang nangyari.
"Fuck Janhiya, tumigil ka nga muna sa pagngiti. Mas lalo lang ako nasasaktan e."
"Ha?"
Pero hindi nagsalita si Jaice. Umub-ob lang siya kay Janhiya at yinakap siya ng mahigpit.
Katahimikan. Halata ko sa mukha ng bespren ko na... hindi niya alam ang gagawin niya. Kung yayakap din ba siya o ano. Kung magiging okay ba ule sila o hindi.
Maya-maya...
The guy. Jaice...
A guy I never knew would be this emotional... cried.
Napaluhod siya sa sobrang sakit at sorry ng sorry. Bigla namang nagbukas ang puso ni Janhiya at itinayo niya ito at yinakap.
"Ano bang sorry yan? Kung ano man yan, ok lang.."
Humiwalay sa yakap si Jaice at humarap kay Janhiya, "Anong okay lang? Hindi okay Janhiya! Hindi okay na.. na makikipagbreak ka sa'kin! Janhiya, alam kong mali ako. Alam kong gago ako. Oo, naging kampante ako. Siguro kasi girlfriend na kita. Pero pakshit, sana naman sinabi mo sakin! Para hindi tayo hahantong sa ganito. Janhiya, kahit kelan hindi nabawasan ang pagmamahal ko sayo. Mahal na mahal kita, alam mo ba yun? Janhiya naman oh, wag mo kong..."
Janhiya cut him off, "Ano ako? Tanga?! Bakit naman ako makikipagbreak sa taong mahal na mahal ko at mahal na mahal ako?"
Bigla naman nagliwanag ang mukha ni Jaice. Jaice held Janhiya's waist and pulled her closer..
Pinagdikit ni Jaice ang forehead nila at nagwikang, "Talaga?"
Napatingin na lang sa baba si Janhiya. Grabe toh? PBB teens? Ang bilis mawala ng sakit ah?
Bago pa matuloy ang binabalak nila, agad agad akong naglakad papunta duon at sumingit sa kanilang dalawa, "Hoy! Sa college na yan! Atat lang ang peg? Few months na lang oh" sabi ko sabay pitik sa noo nilang dalawa..
End of flashback~
Yan. Yan ang storyang natunghayan ko na tunay namang nakapagpabago ng pananaw ko ukol sa pag-ibig.
Ano ang pag-ibig? Ngayon ko lang napagtanto na labis pa lang napakalakas nitong pag-ibig na ito. Ito'y nangyayari kapag nakakaranas ang isang indibidwal ng labis labis na kasiyahan at kalungkutan. That heavenly feeling that you feel like floating, and that agonizing pain inside your heart that you feel like not breathing and dying any second.
Oo, maaring parang fairytale ang storya niyo sa una pero syempre, may darating at darating na trials. Pero hindi ito masama. Ito ang susubok ng pagmamahalan niyo. Kailangan lang ng trust, ng communication, honesty, at syempre.. love.
Ngayon ko lang napagtanto na may tunay pala talagang pag-ibig sa hayskul. Paano?
Because of the love story of my bestfriend, Janhiya.
Ang Love story ng Bestrfriend ko.
Leah Perez
Signing off~
----------------------------------
Wala nang edit edit. Kaya paumanhin sa kapangitan and all the er rorssss. :)) May research paper pa ako e. Hahha, bye folksss! Thanks for reading! ^^