This is it, guys! Thank you once again for having the time and the courage, and of course, the patience and understanding on reading my story.
All your comments, reactions, and your votes are deeply appreciated, and I am very much grateful to all who appreciated this story as well.
So folks, I now give you....
The Epilogue
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
IHLY
Epilogue
---New York---
“Good morning, Judith! “, bati ng isang babae kay Judith…
Nagulat si Judith sa narinig, kaya’t naabalikwas siya sa pagkakahiga….
“Oh My… Tiiiiiiiiiiiiiiiin!!!!!!!! You’re here! Wow! Sinong kasama mo?”, Judith was so happy and thrilled upon seeing her dear friend who came for a visit from the Philippines..
“Oy ha.. ikaw bruha ka! Bakit naman bigla-bigla kayong nagpakasal nitong si Anton? Hmm…. Eh di, kung nalaman sana namin ng mas maaga, eh lumipad na agad kami papunta dito…. Kaloka!”, bulalas ni Tin.
“heheheh.. eh sorry naman… baka kasi magbago pa yung isip ko, kaya nagpakasal kami agad… hahahahahahahah….”, biro ni Judith sa kaibigan.
“Uy.. narinig ko ‘yon! Excuse me…. Pinikot mo nga lang ako eh…. Hahahahahahah….”, biro rin ni Anton nang marinig ang biro ni Judith kay Tin…
“Ano?? Huy, hindi kaya! Baliktad nga eh…. Loko ‘to… hahahahahahahahah….”, pang-aasar pa ni Judith.
“hay nako.. kayong dalawa talaga… tulad pa rin ng dati… kung mag asaran kayo, para kayong hindi mag-asawa ah….”, sabi ni Tin.
“eh kasi, kahit naman kasal na kami, wala namang dapat magbago eh… we’re still best friends….”, sabi ni Anton, at tsaka inakbayan si Judith.
“oo naman… hahah… na-realize ko kasi, there is no other man that I could love and marry than this guy…”, sabi ni Judith na inihilig ang ulo sa balikat ni Anton.
“aaaawwww…. How sweeeeeeeetttt……”, singit ni Louise.
“Baaaklaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!! Na-miss kita….sobra!!!! hahahahah….”, nagulat si Judith sa pagsulpot ni Louise, at agad na niyakap ang kaibigan.
“Eh kami, hindi mo na-miss?.. hahah…”, dumating din sina Anne at Helen.
“Hi girls! Symepre naman, namiss ko kayo noh… kayo pa ba…. Hahahahah…. “, bati sabay yakap ni Judith sa dalawang kadarating lang.
“Si Eric, hindi nakasama.. manganganak na kasi yung asawa niya eh… buti pa ang lolo natin, happy na ang life…”, sabi ni Anne.
“Wow… buti pa si Eric, magiging daddy na…”, pahaging ni Anton.
“Anong ibig mong sabihin? Hmp!”, sabi ni Judith, sabay pingot sa tainga ni Anton, na ikinatuwa ng lahat…
“Aray! Hahahahah… biro lang naman! Hahahah…”, sabi ni Anton
“Whoooooooohh… biro lang daw?! Pero half-meant yun… hahahahah…”, pang-aasar ni Louise.
“ah ganun?!....”, sagot naman ni Judith, at kinurot ng maliliit sa tagiliran si Anton..
“Aray! Aray! Ito naman oh… hahahah…. Tsaka, ano ka ba… hindi kaya ako si Dylan..hahahahah…”, biro ni Anton habang sinusubukang tumakbo palayo kay Judith.
Nagulat naman sina Tin, Louise, Helen, at Anne sa biro ni Anton. Nagtataka sila kung paano nagagawang banggitin ni Anton ang pangalan ng lalaking alam naman nilang lahat na great love ni Judith.
“guys… oh ano? Bakit parang na-stroke kayong apat dyan? Anong nangyari ba?”, pansin ni Anton na natigilan ang apat nilang kaibigan.
“ah…eh…. ‘Ton…. Si Dylan…..?”, hindi mawarian ni Tin ang sasabihin.
“Ok lang sa iyo na……”, hindi rin maituloy ni Anne ang gusting sabihin.
“Guys, ok lang sa’min ni Judith yun… mahirap man maintindihan, pero open naman kami sa ganyan… nagpakasal kami ni Judith, at malinaw sa akin ang lahat, it’s very clear to me that she will always and forever be in love with Dylan, and believe it or not, no hurt feelings for me, dahil matagal ko na namang tanggap kung ano ang mayroon kami nI Judith, and I know that she loves me…eventhough not the way she loves him, pero one thing I’ve learned from this life is you should know how to be contented for what you have, cherish it… kasi, minsan, kapag ipinilit mo pa ang isang bagay na hindi naman dapat, mas malaki ang mawawala sa’yo, at mas masasaktan ka lang…”, paliwanag ni Anton.
“He’s right… at tsaka, there are things that we have to consider more than just what we feel, sometimes, you have to choose what is right, than to insist what is wrong… Marrying my bestfriend is one of the best things I’ve ever did, mali naman kasi na magpakasal ako sa lalaking hindi ko naman mahal, di’ba?.. and isa pa, I know that this man loves me more than anything but God…”, sabi ni Judith sa kanilang lahat..
“Oh eM… speechless ako dun…”, sabi ni Louise
“aba… at kalian ka pa naging speechless, bakla? Hahahah…”, pambabara ni Tin kay Louise.
“wow… kayo lang ang pinaka nakakaalam at nakakintindi sa kung ano ang mayroon kayong dalawa, basta, we’re all very happy for the both of you…”, sabi ni Helen.
“absolutely! Hahahah… group hug, guys….”, sabi ni Anne..
For the whole day, nanatili silang anim sa bahay nina Anton at Judith. They spent the whole day catching up with each other…
Buong araw, halos wala silang ibang ginawa kundi magkwentuhan, magtawanan, mag-asaran, at pag-usapan ang mga taong naiwan nila sa Pilipinas..
Sina Anne at Helen ay nagtatrabaho pa rin hanggang ngayon sa real estate company na dati ring pinagtatrabahuhan ni Judith.
Naikwento ni Anne na ang boss daw nilang si Ian, ngayon ay engaged na..
Ikinagulat at ikinatuwa ito ni Judith, dahil sa wakas ay mukhang may makapagpapatino na rin sa Boss nilang womanizer..
Ang mga officemate nilang sina Rob, Fred, at Alvin ay mga nangagsipag-asawa na rin..
Ibinalita rin ni Helen na nagpakasal na rin sina Benj at Maddie..
At nang tanungin ni Aton kung kalian naman magpapakasal sina Helen at Pete, noong una ay hindi muna sinagot ni Helen ang tanong, ngunit hindi rin nagtagal ay sinabi niyang next year daw, kaya kailangang umuwi nina Anton at Judith sa Pilipinas.. Hindi naman ito tinanggihan ng dalawa, dahil excited silang makitang ikinakasal ang isa sa kanilang closest friends.
Sa kalagitnaan ng kanilang pagkukuwentuhan ay…
“….eh si Dylan, kamusta na raw? May balita ba kayo?”, tanong ni Anton.
“Wow ha! At talagang ikaw pa ang nagtatanong nyan… hahahah…”, sabi ni Louise.
Tinignan muna ng lahat si Judith…
“ahm, oo nga, kamusta na raw sila ni Denise? “, tanong ni Judith.
“ahm… ‘teh, gusto mo ba talagang malaman?”, tanong ni Helen na medyo nag aalangan pa kung sasagutin niya ang tanong ng mag-asawa.
“Oo.. bakit naman hindi…”, simpleng tugon ni Judith. At tumango naman si Anton.
“ahm, well, Dylan is still working in the company, he’s working with some new architects, sina Joseph, Ralph, at Kevin. Yung tatlong yun, mga ka-batch ni Dylan, actually, si Joseph at Kevin nga, schoolmates pa niya dati eh.. kaya ayun, magkasundong magkasundo silang lahat, ang gagwapo ‘teh! Hahahahah….”, sabi ni Anne.
“uy, Anne ha.. behave! Hahahah… may Tyler ka na…umayos ka! Ibalato mo na lang sakin yung mga yun… except kay Dylan… hahahahahah….”, biro ni Louise.
“oo naman noh…. Hahahahh… “, sagot ni Anne.
“sila ni Denise, ahm… naging ok din naman sila… pero yun nga lang, hindi na tulad ng dati, syempre…si Dylan, parang ginagampanan na lang niya ang mga responsibilities niya bilang asawa kay Denise, to honor his father-in-law’s last wish…. Denise’s father passed away two years ago….. pero, may anak na sila ngayon, one year old na… si William, named after Denise’s father. Hay nako, baka nga yung pagkakaroon nila ng anak eh malamang ipinakiusap lang din ng tatay ni Denise yun kay Dylan.. pero sana naman hindi ganun… Pero, ewan ko, kasi, sa mga nakikita naming, at sa mga ikinukwento ni Dylan sa’min, para sa kanya, being a husband to Denise is just a duty that he needs to fulfill, but the desire, the passion…they no longer exist. But he’s being a good father to his son, mahal na mahal naman niya ang anak, infairness…pero sooner or later, mafifeel din naman ni Liam na hindi na love ng daddy niya ang mommy niya eh…”, kwento ni Helen.
“ah… ganoon pala… ang dami nang nangyari sa loob ng 4 years noh?”, sabi ni Anton. Habang si Judith ay tahimik lang, hindi alam ang sasabihin.
“ay, oo nga pala girl, madalas pa ring nagtatanong si Dylan tungkol sa’yo… eh, hindi ko naman alam ang isasagot, kasi hindi ko naman natanong sa’yo kung ok lang ba na malaman niyang may asawa ka na?”, --Helen.
“ah ganun ba? Ahm.. o..oo naman… wala namang masama kung malalaman niya, di’ba?...”, sagot ni Judith.
Halos hatinggabi na rin nang matulog silang lahat.
For three days at doon muna sa bahay nina Anton at Judith tumuloy ang kanilang mga kaibigan…
Lumipas ang mga linggo at mga buwan…. Naging maayos ang pagsasama nina Judith at Anton…. Hanggang sa malaman nilang nagdadalangtao na si Judith… lubos nila itong ikinatuwa, at dahil ditto, ay lalo pang pinagbuti ng mag-asawa ang kanilang pagtatrabaho… ngunit sinisigurado pa rin ni Anton na naaalagaan niyang mabuti ang kanyang mag-ina..
Nasa ika-6 na buwan ng pagbubuntis si Judith nang umuwi sila ni Anton sa Pilipinas para dumalo sa kasal nina Helen at Pete. (A/N: Si Pete, yung kaibigan ni Dylan, ang groom ni Helen..) Mabuti at pinayagan si Judith ng kanyang doctor na bumiyahe pauwi sa Pilipinas.
---Pilipinas---
Two days before Helen’s wedding ang arrival nina Judith at Anton sa Pilipinas. Sinundo sila ng parents ni Judith, ngunit napagpasyahan ng mag-asawa na sa magulang muna ni Anton sila tutuloy, at after a week daw ay doon naman sa magulang nina Judith sila magsstay.
Araw na ng kasal ni Helen, sa Manila Cathedral gaganapin ang kasal..
Si Judith ang Maid of honor ni Helen, at si Dylan naman ang Best man ni Pete.. Bride’s maids naman sina Tin, Anne, Maddie, at ang tatlo pang officemates ni Helen. Groom’s men naman sina Jake, Benj, Paul, Simon, si Tristan na kuya ni Dylan, at ang isa pang kaibigan ni Pete.
During the wedding ceremony ay hindi maiwasan ni Dylan na mapatitig sa babaeng ilang taon na niyang inaasam-asam na muling Makita… He can’t take his eyes off of Judith. Tinitignan ni Dylan si Judith na punong-puno ng pagmamahal at pangungulila…
Dylan’s POV:
I’ve missed her so much.. Kung pwede lang kitang yakapin, Judith…
If I could only get you away from here, away from everyone, If I could only make you mine, I would… pero Hanggang panaginip lamang iyon…
I know I will never love anyone like the way I love you… kahit pa may anak na ako ngayon, I could never love his mother back.
How I wish you’re the mother of my son.. How I wish I could be your husband…and I wish I could be the father of your child, too…
Ito ang nasa isip ni Dylan habang pinapanood ang kaibigang si Pete na ikinakasal sa kaibigan ng babaeng kanyang pinakamamahal…
Nakarating na sa kaalaman ni Dylan na nagpakasal na si Judith kay Anton sa New York a year ago, at ngayon nga sa kasal, ay nakita niyang nagdadalantao na si Judith, habang pinagmamasdan niya ang umbok na tiyan nito, he was wishfully thinking that what if, siya ang napangasawa ni Judith, at hindi si Anton? Or rather, what if si Judith ang napangasawa niya instead of Denise…. Siya sana ang ama ng ipinagbubuntis nito ngayon, but then again, these are all wishful thinking….
Habang si Judith naman ay pilit na iniiwasan ang mga titig ni Dylan.. Habang pinapanood si Helen na ikinakasal, hindi maiwasan ni Judith ang mapaluha… tears of joy…
Pagkatapos ng wedding ceremony, ay tumuloy sila sa reception, sa Coconut Palace.
Dito ay itinuloy ang kasiyahan para sa bagong kasal.. pagkatapos ng hapunan, nagbigay ng message ang mga taong mahalaga kina Helen at Pete.. Aside from their parents and siblings, few of their closest friends gave short messages for the Newly-weds..
From the groom’s friend, nagbigay ng maikling messages, or should we say, ‘pang-aasar’ sina Jake, Paul, Simon, at Benj.. Goodbye na raw sa mga kalokohan si Pete, ‘playboy no more’ na daw at one-woman man… Ikinuwento nila ang mga kalokohan ng barkada nila noon, na nakapagpatawa naman sa lahat ng mga bisita..
Huling nagmessage si Dylan…. Ang simula ay ganun din, reminiscing of their bachelor days, pero naging makahulugan naman ang huling sinabi nito…. “Pedro, you are one lucky guy… because you are given the opportunity to marry and spend the rest of your life with the woman you truly love.. take good care of that gift, because not everyone is lucky enough to have that… Best wishes, pare…”
“Iiyak na si Pedro!!! Whooooooh!!! Hahahahahahah…”, biglang sumigaw si Simon, na sinabayan ng humahagalpak na tawanan ng kanilang barkada, pati na rin ng lahat ng bisita..
Napatingin kay Judith sina Anton, Tin, Louise, Eric, at Anne… Nanatiling tahimik si Judith at tumungo, tinapik siya sa balikat ni Anton, at hinalikan sa may sentido..
Si Denise, sa kabilang table ay tahimik lang din, at pinagmamasdan ang anak na si Liam, na animo’y matamang pinakikinggan ang ama habang nagsasalita ito.
Maya-maya’y nagpaalam si Judith sa mga kasama na magpupunta sa powder room…
Habang naglalakad si Judith papunta sa powder room ay may nakasalubong siyang isang 2-year old na batang lalaki, pamilyar sa kanya ang wangis ng batang iyon, at hindi na nga siya nagkamali, nang Makita niya ang lalaking kasunod ng bata…..
..
..
..
..
“Dylan…”, nanlambot si Judith sa lalaking kaharap.
“Judith… ah…it’s been a long while…”, nakatitig si Dylan sa napakagandang mukha ni Judith.
“ah… k..kamusta?... siya ba y…yung anak mo?...”, tinutukoy ni Judith yung bata na nakatayo sa tabi ni Dylan.
“ahm, yup.. my son, Liam..”, ipinakilala ni Dylan kay Judith si Liam, na nakangiti habang tinitignan ang magandang babaeng kausap ng kanyang ama.
“Hi Liam.. you’re very handsome…”, bati ni Judith sa bata..
“…Mama…”, inosenteng sambit ni Liam.. Hindi maintindihan ni Dylan kung bakit tinawag na ‘Mama’ si Judith ng bata.. namula naman pareho sina Judith at Dylan sa sinabi ng bata…
“ahm, baby, hinahanap mo na ba si Mama mo? Ahm, Dylan, mabuti pa siguro, dalhin mo na siya kay Denise.. hinahanap na yata niya ang mommy nya…”, sabi ni Judith kay Dylan, at bumaling ito sa bata, “Baby, you must be missing your mama, your daddy will bring you now to her… Nice to meet you, Liam…”.
“Judith… ahm, ilang buwan na yan?”, tanong ni Dylan, na tinutukoy ang tiyan ni Judith.
“ah, 6 months…”, sagot naman ni Judith.
“ah, I see… take good care of yourself.. “, sabi ni Dylan, at nagpaalam na sa kanya si Judith..
Nakita ni Dylan na nilapitan ni Anton si Judith, at inalalayan sa paglalakad, at iginiya ito pabalik sa kanilang table..
Natapos ang gabing iyon na Masaya ang lahat para kina Pete at Helen.
Pag-uwi nina Dylan at Denise sa bahay, tahimik lang si Dylan, at hindi kinikibo si Denise, sanay na naman sa ganito si Denise, pero pansin pa rin niya ang pagkabalisa ni Dylan, hindi na niya kinailangan pang tanungin ang asawa, dahil alam naman niya kung bakit nagkakaganito si Dylan..
Nang gabing iyon, doon pinatulog ni Dylan si Liam sa kwarto nila ni Denise, habang tulog na si Denise, at si Liam, pinagmamasdan ni Dylan ang bata, at naalala niyang magkakaanak na rin si Judith..
After two weeks ay bumalik na sa New York sina Judith at Anton, at nangako ang kanilang mga magulang na bibisitahin sila sa New York kapag nanganak na si Judith..
Mabilis lumipas ang tatlong buwan, Judith gave birth to a baby girl..she named her Celyn Jade… Anton was very fond of her..
After two days, dumating naman ang mga magulang nina Anton at ni Judith..
Tuwang-tuwa ang mga grandparents sa kanilang apo… hindi magkamayaw ang mga ito sa pagbuhat sa apong napakaganda…
Healthy si Celyn at bubbly… hindi ito iyakin, at palangiti ang batang ito..
Nagpart-time na lang sa trabaho si Judith para maalagaan si Celyn, pero si Anton ay full-time pa rin sa trabaho…
Habang lumalaki si Celyn, mas lalo siyang nagiging kamukha ng ina.. pero namana naman niya ang height ng amang si Anton, dahil si Anton ay matangkad…
Ngunit kahit sa America lumaki si Celyn, pinalaki pa rin siya nina Anton at Judith according to Filipino values, at every year naman ay nag sstay sila kasama si Celyn sa Pilipinas ng isa hanggang dalawang buwan, kaya’t lumaki pa rin si Celyn na malapit ang puso sa Pilipinas..
Nakuha rin ni Celyn ang husay ng kanyang ina sa ballet at sa pagkanta at pag arte sa theater..
Si Liam naman ay lumalaki ring lalong nakakahawig ng amang si Dylan.. namana rin ni Liam ang husay ng ama sa swimming at sa painting. Lumaki si Liam na lapitin ng mga babae, ngunit lagi siyang pinapaalalahanan ng ama na huwag magiging mapaglaro sa mga babae, dahil ang mga babae ay nararapat na minamahal at hindi dapat sinasaktan at pinapaiyak..
On Liam’s 21st Birthday, he asked his parents to have a trip to New York for his birthday…
Pinayagan naman nina Dylan at Denise ang anak na pumunta sa New York, mag-isa lang si Liam na bumiyahe papunta sa New York, at siya ay tumuloy sa bahay ng kaibigan ni Dylan doon..
Habang naglalakad si Celyn sa isang street na malapit sa broadway, napansin niyang may mga sumusunod sa kanya… tatlong lalaking mukhang mga ‘high’.. kaya’t kinabahan siya at binilisan ang paglalakad…
Naglakad nang mabilis si Celyn at pasimpleng nililingon-lingon ang mga lalaking sumusunod sa kanya… nararamdaman niyang bumibilis din nang bumibilis ang paglalakad ng mga lalaki, ngunit laking gulat na lang niya nang may biglang humila sa kanya mula sa gilid, at tinakpan ang kanyang bibig…. Itinago siya nito hanggang sa makalampas sa kinaroroonan nila ang tatlong lalaking sumusunod kay Celyn.. Pagkalampas ng tatlong lalaki, nagtataka ang mga ito kung nasaan na ang babaeng sinusundan nila’t bigla itong nawala…. “Dude, where’s the chick?....” narinig ni Celyn na tanong ng isang lalaki, “I don’t know….”, sagot nung isa…. “Oh man! Where did that girl go? Shit! “, sabi pa nung pangatlo…. Lalong kinabahan si Celyn sa naririnig na pag uusap ng tatlo na nasa ‘di kalayuan mula sa kanilang pinagtataguan…
“Miss, don’t worry, they will not see you... I’ll take you away from here… I need you to trust me… don’t be afraid….”, bulong ng lalaking humatak sa kanya sa gilid upang siya’y itago…
Dahil tinatakpan ng lalaking ito ang kanyang bibig, tumango na lang si Celyn bilang tugon..
Nang makalayo na ang tatlong lalaki ay tumakbo si Celyn at ang lalaki palabas mula sa kanilang pinagtataguan, at sumakay sa isang cab..
Habang nakasakay sila sa cab, nanginginig pa rin si Celyn sa takot…. Hinawakan ng lalaki ang kanyang kamay, at tsaka pa lang niya na-realize na bakit ba siya sumama sa isang lalaking hindi pa niya kilala…. Marahil ay dahil sa sobrang takot na naramdaman kanina…. Naramdaman naman ng lalaki ang pagiging uneasy ni celyn, kaya’t nagpakilala na ito….
“ahm, Miss, I’m sorry kung sinama kita agad without introducing myself to you… I’m William Alexander Castillo…. ‘Liam’ na lang….”, pakilala ng lalaki sabay abot ng kanyang kamay kay Celyn…
“ahm… Thank you, Liam…. I’m Celyn….. Celyn Jade Morata. Ahm.. paano mo nga pala nalaman na sinusundan ako nung mga lalaking yun? Parang mga adik pa yata… “, sabi ni Celyn.
“ahm… the truth is…. I…ah….I was looking at you from a distance, I was taking some pictures, when I got to capture you…. Ahm, nagulat lang ako, then I got struck… s…. so I decided to follow you, until I realized that I was not the only one who was following you… ahm, sana ‘wag kang matakot… my intention is absolutely not like theirs.. I.. I just want to… admire you… I know it sounds weird… but I think I’ve known you before…. Oh, what am I thinking? Baka may kamukha ka lang…. Sorry Celyn, if I scare you?..”, sabi ni Liam.
“a…ahhh… hahahah… seriously?? Ahm… heheh.. baka nga, baka nga may kamukha lang ako na kakilala mo…. Ahm, Liam, ditto na ako bababa, malapit na naman ito sa bahay namin eh…. Ahm, Thank you talaga… salamat…. “, paalam ni Celyn sa binata.
Pagbaba ng cab ni Celyn, nagulat siya nang bumaba rin si Liam…
“Oh, Liam… saan ka pupunta?”, tanong ni Celyn.
“ahm, malapit na rin dito yung bahay na tinutuluyan ko eh… sa friend ng dad ko… Doon lang oh…”, tinuro ni Liam ang bahay na halos katapat lang ng bahay nina Celyn…
“ha? Talaga? Dyan ka tumutuloy? Eh halos katapat lang ng bahay namin yan eh… hahahah… small world naman….”, sabi ni Celyn.
“oo nga noh? Wow… ahm, baka kilala ng parents mo yung friend ng daddy ko.. “, sabi ni Liam
“ahm, si Uncle Nick ba yung tinutukoy mo na friend ng dad mo?”, tanong ni Celyn.
“Oo… siya nga.. hahah.. tignan mo nga naman….”, sabi ni Liam
“ah, Liam, dun ka na sa bahay naming mag dinner, para at least makabawi man lang ako sa’yo kahit papaano…. Tara?”, paaanyaya ni Celyn.
“ahm.. Celyn, hindi mo namang kailangang bumawi… wala naman yun eh… pero sige… Thanks..”, sagot ni Liam.
“Daddy… si Liam po..”, pakilala ni Celyn sa kasama niya nang makarating sila sa bahay nila.
“hello, Liam. Come in…”, bati naman ni Anton, he can notice na may kamukha si Liam na very familiar…
“Dad, ok lang ban a dito siya ag dinner sa’tin? Tinulungan kasi niya ako kanina, buti na lang nandyan si Liam, kung hindi, baka kung ano nang ginawa sa’kin nung mga adik na yun… “, sabi ni Celyn sa ama.
“ah ganun ba? Naku anak, sa susunod, mag-iingat ka…. Thank you for helping my daughter, Liam, we owe you a lot!”, sabi ni Anton kina Celyn at Liam.
“wala po yun, Sir.. my pleasure….”, sagot ni Liam.
“Celyn, tawagin mo na ang Mama mo, nandun sa Kitchen… tulungan mo na rin mag prepare in case she’s not yet done…”, utos ni Anton sa anak.
“Yes, Dad… Liam, sandal lang ah….”, paalam ni Celyn sa tatay at kay Liam
After a couple of minutes ay kasama na ni Celyn si Judith na pumunta sa dining area kung saan nandoon sina Anton at Liam.
Habang naglalakad ang mag ina papalapit sa dining table, may naalala si Judith nang Makita ang lalaking nakatalikod na nakaupo.
“Liam, Mommy ko…”, --Celyn
Humarap si Liam sa mag-ina…
Nagulat si Judith sa nakita, kamukhang-kamukha ni Dylan ang binatang nasa harap niya.
“Ma, si Liam po… “, naikwento na ni Celyn sa ina ang nangyari..
Hindi agad nakapagsalita si Judith…..
“Judith….”, pagpukaw ni Anton sa attention ni Judith.
“ah…ahm…. H…Hi Liam… Thank s a lot for what you did for my daughter..”, pasasalamat ni Judith.
“ahm, you don’t have to thank me, Ma’am.. wala po ‘yun…”, tugon ni Liam.
“Let’s eat…”, pagyaya ni Anton.
Nakaugalian ng pamilya nila ang magdasal bago kumain…
Habang kumakain sila,
“So, ah.. Liam, what course did you take?”, tanong ni Anton.
“ah, I finished Civil Engineering po…”, magalang na sagot ni Liam
“Wow… that’s nice… ahm, is ‘Castillo’ your surname?”, tanong ni Anton
“ah, Yes Sir… how did you know?”, gulat na tanong ni Liam, dahil ang pagkakaalam niya’y hindi pa niya nababanggit ang kanyang buong pangalan sa kanila.
“ah, is Dylan Alexander Castillo your father? Kilala naming siya ni Judith, we’re friends…”, sabi ni Anton
“Opo sir, talaga po? Wow… ah… I..I’m really surprised.. it really is a small world…”, bulalas ni Liam
“Oh, kita mo nga naman… kamukhang-kamukha ka ng dad mo, Liam.. Di’ba, Judith?”, sabi ni Anton, at tumingin kay Judith.
“ah… Yeah… you look so much like your father.. magkatrabaho kami noon ng Daddy mo bago ako tumira dito sa New York kasama si Anton. We have done some projects together… your father is a good engineer… I’m pretty sure nagmana ka sa kanya…”, sabi ni Judith na nakangiti kay Liam.
“I’m so glad to hear that po… Thank you… I hope so….”, sabi ni Liam.
“ahm, maybe you and Celyn could work together kapag nangontrata ka na, she’s studying Architecture.. perhaps kapag grumaduate na siya.. “, sabi ni Anton.
“Wow… sure.. of course… that would be great…I would be looking forward to that…”, sabi ni Liam at ngumiti kay Celyn nang pagkatamis-tamis..
“Dad, ikaw talaga….. “, sabi ni Celyn sa ama.
Hindi nakapagsalita si Judith…. Naaalala niya ang mga panahong magkasama sila ni Dylan at nagtatrabaho…
Nagkwentuhan pa sila habang tinatapos ang Dinner…
“Celyn, you know what, you look so much like your mother… “, sabi ni Liam.
“heheh… marami ngang nagsasabi nyan…. Uy, akalain mo yun? Friends pala ang mommy ko at daddy mo… ang galling diba?”, sabi ni Celyn.
“Oo nga eh… it’s just…. I… I can’t believe this is happening… all of this… I mean, of all people….. sa dinami-dami ng tao dito sa New York, nagkakilala pa tayo in the most unexpected way….. it’s really amazing…”, sabi ni Liam habang nakatitig kay Celyn..
“yeah..it is…. Tsaka parang ang bilis kong maging komportable sa;yo… hindi ko alam kung bakit…”, sabi ni Celyn.
Patuloy pang nagkwentuhan ang dalawa, hanggang sa lumalim na ang gabi..
umalis na si Liam pagkatapos nilang magkwentuhan ni Celyn.
Pagpasok ni Liam sa bahay na kanyang tinutuluyan, agad niyang ikinuwento ang lahat kay Nick, ang kaibigan ni Dylan.
Pagpasok ni Liam sa kanyang kwarto, hindi siya agad na makatulog dahil hindi maalis sa kanyang isip ang dalagang bago lang niya nakilala, but he feels as if he had known her for a long time….
He has found a girl who is nothing like any other girl he had met….. he is looking forward to know her more…
Sa mga sumunod na araw ay patuloy na nagkita sina Celyn at Liam, two weeks lang dapat ang stay niya sa New York, pero nagpa extend pa siya for another two weeks para mas makilala pa si Celyn.
Sa bawat pagkikita nina Celyn at Liam ay lalong lumalalim ang kanilang pagkakaibigan, at ang pagtitinginan… They do simple and crazy things together, just like what best friends do, dahil ang one month na stay ni Liam sa New York, ay naging three months pa… pinagbigyan naman siya ng parents niya dahil kagagraduate lang naman niya, and he deserved to rest and enjoy, at least before reviewing for the board exam… At ngayon nga, may inspiration na siya…
Bago umuwi si Liam sa Pilipinas,….
“Celyn, promise me, pag umuwi ka sa Pinas, you’ll tell me… I’ll introduce you to my parents, I’ve been telling them about you, and they’re excited to see you… pero kay daddy ko lang kinukwento eh… you know…”, hindi kasi ganoon ka-close si Liam sa mommy niya…kay Dylan talaga siya close.
“Oo sige bah… pero kinakabahan naman ako…ikaw naman oh… “, sabi ni Celyn.
“My dad is looking forward to meet you, and he was thrilled even more when I told him about your mom…. “, sabi ni Liam.
“wow naman… eh, siguro close talaga sila ni mama noon….”, sabi ni Celyn..
“sige na, Liam…. Baka ma-late ka na sa flight mo…. Ingat ah….”, paalam ni Celyn.
“I will… call me when you’re coming home… ako mismo ang susundo sa’yo…I will miss you big time, Celyn… “, sabi naman ni Liam. Hinawakan niya ang mga kamay ni Celyn at tinitigan sa mata ang dalaga…
“I’ll miss you, too… “, sagot ni Celyn.
Ang hindi alam ng dalawa, nakamasid sa kanila sina Anton at Judith.
“I can feel something…..”, sabi ni Judith.
“yeah, the way he looks at her, the way he held her hand….”, sabi ni Anton.
“Ok lang ba sa’yo if….”, --Judith
“bakit naman hindi?...I can see he is a good guy… just like his father”, --Anton.
Sa paglipas ng mga buwan, patuloy ang communication nina Celyn at Liam, hanggang sa makatapos ng pag aaral si Celyn…
1 month after grumaduate ni Celyn, nagdecide ang kanyang pamilya na umuwi sa Pilipinas and stay there for good.
Inayos na nina Anton at Judith ang lahat…. All their properties, their jobs… everything is settled, maayos nilang iniwan ang kanilang buhay sa New York para sa kanilang pagbabalik sa Pilipinas…
Sa pagbalik nila sa Pilipinas, si Liam ang pinakaunang sumalubong sa pagdating nila… He was so happy to see Celyn, at ngayong magkakasama na sila, Liam is sure… He will never let this girl slip away… He is going to make sure, Celyn is for keeps… Liam won’t let anyone keep Celyn, other than him… He is thankful that he has found this woman…and she’s for keeps…
(THE END)
--- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --
And it’s done…. THANK YOU so much, guys!
How do you find the Epilogue?
I really hope you like it…
Nakakalungkot, mamimiss ko ito, but everything has to come to an end…
Thank you, readers! KimXi lovers, Maraming salamat po!
Feel free to leave your Comments, criticisms, reactions.
Please vote and recommend this story
Feel free also to become a fan, and
You can follow me on Twitter: @Karina_lovesU
Thank you for your support, for your patience, for your understanding, for everything!
I wish you guys nothing but the best!
God bless.
I Love KimXi <3