Noah en Tobias zitten in het kombuis aardappelen te schillen, elke dag moeten ze hard werken. In de ochtend moeten ze samen met de zon opstaan en het hele schip gaan schrobben, als de zon het hoogst staat moeten ze helpen in de keuken totdat de zon onder is en ze gaan eten en feesten, de kok is heel streng. "Au !" Roept Tobias en houd zijn hand om zijn vingers. Noah schrikt op. " Wat doe je ?" Tobias laat zijn vinger zien, er zit een snee in het bloed stroomt er razend snel uit. "Wat is hier aan de hand ?" Roept de brom stem van de kok. Noah en Tobias kijken naar de kok. "Ga eens doorwerken stelletjes zeekomkommers" roept de kok dreigend, Noah luistert niet en gaat meteen in protest. "Hij heeft pijn, en jij laat hem zomaar zijn vingers er af werken ?" Roept Noah boos uit, maar de kok pikt het niet en pakt de jongens bij de oren, en trekt ze het dek op. "Ga maar het dek schrobben, stelletjes wapen" De jongens begingen te glimlachen, daar zijn mooi aan ontkomen en het leukste komt nog, ze weten dat de kok hen niet een straf mag geven en als hij dat wel doet zou de kapitein de kok straffen. Noah en Tobias lopen richting het ruim. "jij pakt de dweil, ik het water, oke ?" Tobias knikt. Ze pakken de dweil en een emmer die ze vullen met zee water, "kan je even helpen met omhoog tillen ?" Vraagt Noah, Tobias knikt en trekt het touw met de emmer er aan omhoog. " Lukt het je alleen ?" Vraagt Tobias, Noah knikt zelfverzekerd en pakt hem op.
Niet veel minuten later komen ze met een dweil en een super zware emmer met water het dek op, ze kijken even om zich heen of ze de kok zien, maar die zien ze niet dus Noah laat met een harde klap de emmer vallen op het dek. "En nu wachten tot de kapitein komt" Tobias knikt. "Ja, laten we als vast gaan boenen voor de kok terug komt" zegt Tobias lachend, en Noah knikt. samen gaan ze het hele schip rond tot ze bij de kapiteins hut zijn. Ze kloppen op de deur, die word open gemaakt, ze staan oog in oog met de kapitein, Tobias heeft de dweil nog vast, maar laat hem dan snel vallen. De kapitein kijkt met opgestoken wenkbrauwen naar Tobias en Noah. "Wat zijn jullie aan het doen? Moest dit weer eens van de kok ?" Vraagt de kapitein en trekt een vreemd gezicht. Noah en Tobias knikken. "Nou, dan zal ik maar even zeggen dat het niet mag, weten jullie een goed straf deze keer ?" Noah en Tobias schudden hun Hooft. "Jij bent de kapitein wij zijn alleen uw gevangen. en de kapitein knikt en loopt dan weg. "Lekker, we hebben hem, nu kunnen we de kok terug pakken ! " en Noah en Tobias lachen en geven elkaar een high five.
Noah en Tobias zitten samen op de reling van het schip uit te kijken over de zee. "Hoelang zijn ze al weg ?" Vraagt Tobias, Noah houd zijn schouders op. "Een uur of 2 ?" Noah knikt en kijkt weer naar de zee. "Dit duurde dan best wel lang, meestal duurde het maar een halfuur of zo, maar dit is wel 1,5 uur langer" Tobias knikt en samen besluiten ze even te gaan kijken in het kombuis van het schip of ze nog bezig zijn met de straf voor de kok. Als ze bij de deur van de keuken komen is Noah allemaal enge dingen aan het bedenken wat er in de tussen tijd zal gebeurd en wat de kok zijn straf zal zijn. "Misschien waren ze wel aan het vechten en zijn ze samen overboord geslagen, bewusteloos in het water" zegt Noah, Tobias wilt er niet aan denken en negeert Noah. Noah houd zijn oor zachtjes tegen de deur. hij hoort geen geluid. Dan doet Noah de deur voorzichtig open. "Hallo ?" Vraagt Noah er komt geen antwoord. Tobias komt ook naar binnen in het kombuis hij kijkt naar de spullen voor het koken, De spullen liggen nog het zelfde zoals ze het hadden achtergelaten toen ze het dek moesten Schobben. "Hallo, is daar iemand ?" Vraagt Noah nog eens. Maar nog steeds geen antwoord. Ze lopen nog een eindje de ruimte in. Ze kijken om zich heen maar geen enkel spoor. Als ze de hele ruimte hebben doorzocht en nog steeds niet de kok en de kapitein hebben gevonden besluiten ze het hele schip te door zoeken. Ze gaan over heen zelfs de wc en dat is een emmer met allemaal poep en pies in. Ze trekken een vies gezicht bij het zien er van. Als ze weer op het dek aan komen besluiten ze toch nog eens de kapitein hut nog eens te door zoeken. ze lopen richting de hut, maar ze worden tegen gehouden van achter. "Heb jij Johannes gezien ?" Vraagt iemand van achter. "Nee" antwoordt Noah "de kapitein en de kok zijn ook verdwenen" zegt Noah. De man kijkt verward naar de jongens. "Die zit gewoon in de kapiteins hut, ik laat het jullie wel zien" en de man loopt samen met de jongens richting de kapiteins hut. Hij doet de deur open kijkt rond en loopt dan met open mond de hut in. "Je hebt gelijk, ze zijn echt weg" Noah knikt. "Dat zei ik toch, ze zijn weg" en Noah loopt naar het bureau van de kapitein. "Wat is dat ?" En Noah haalt een brief van de tafel. "Een brief" antwoord Tobias. Noah maakt de envelop open en haalt de brief er uit. De mond van Noah valt open van verbazing. De man pakt de briefen af. En leest hem hardop voor. "Als u, uw kapitein en uw kok nog ooit terug willen zien moeten jullie weten de vloek te verbreken die ons in de zee en lucht gevangen houd" ze kijken elkaar stom verbaast aan.
de brief gaat rond over het hele schip, de dreiging maakt mensen bang. Noah en Tobias proberen nog even te zoeken naar Johannes, maar ook die weten niet waar Johannes is. mensen praten over oude mythes over de Vliegende Hollander en de spook schepen die voeren over de zee om stervelingen mee te nemen of juist mensen te ontvoeren om voor hen te werken als slaven. "Tobias ?" Noah loopt rond over het hele schip opzoek naar Tobias, hij heeft namelijk de brief vast, maar er zijn zoveel mensen dat het moeilijk wordt om nog naar een bepaalt persoon te zoeken. even treft Noah hem in het vogelnest ( bovenste gedeelte op de mast van een schip waar je op kan staan ) "wat doe je ?" vraagt Noah, Tobias kijkt hem met tranen aan. "niks ik dacht aan me vader" Noah legt zijn hand op Tobias zijn schouder. "ik begrijp je ik mis mijn vader ook" samen kijken ze naar de uitgestrekte zee, uren lijken voorbij te gaan, het is zo stil dat het bijna niet tegeloven is dat er net nog paniek was. ze besluiten weer naar beneden te gaan. ze klimmen via het touw weer naar beneden, als ze op het dek staan kijkt iedereen hen aan. "hebben jullie wat gezien ?" Noah schut. "nee, niks" Tobias kijkt nog eens naar de brief. "die ons in de zee en lucht gevangen houd" zegt Tobias hardop. "de vliegende Hollander ? sommigen van jullie zeggen dat hij in zee kan en lucht ? dan is het de vliegende Hollander toch ?" de bemanning knikt. maar dan plots valt er iemand om en knalt hard neer op het dek. iedereen rent er heen. het is Johannes. Noah en Tobias kijken met open mond naar de jonge man op het dek, een anderen jongen komt er aan ongeveer van Noah en Tobias leeftijd. "die leeft niet meer" zegt de jongen. Noah en Tobias kijken elkaar aan. "hoe weet jij dat, en wie mag jij eigenlijk zijn ?" vraagt Tobias. "kan ik beter aan jullie vragen" en de jongen pakt een stok van het dek en duwd er zachtjes tegen het hoofd van de man aan die op de grond ligt. "ja die leeft echt niet meer" en de jongen gooit de stok over boord. Tobias loopt naar de jongen. "wie ben jij ? zegt Tobias spottend. de jongen kijkt om zich heen. "ik heet Niels, maar mijn naam maakt niet uit, wil je een geheim horen ?" Tobias knikt. samen lopen ze naar het kombuis, de zelfde plek als waar de kok en de kapitein verdwenen waren. Noah negeert het hij vind die Niels niks, en dat geheim hoeft hij ook niet te weten. de man waarvan zijn vriend Johannes verdwenen was komt met tranen in zijn ogen naar Noah toe. "hoe dan ? ik had hem overal gezocht en plots lag hij achter me niet meer in leven op de grond" Noah houd zijn schouders op. "zou de vliegende Hollander er iets mee te maken hebben ?" Noah schut zijn hoofd. "je moet dit echt niet aan mij vragen" en Noah loopt boos weg.
het begint zachtjes te regen, de zon gaat langzaam onder. Noah denk aan de tijd met zijn vader op het strand toen ze samen water gevecht hielden. als hij samen met zijn vader was vlogen de dagen voorbij. maar dat is nu anders, zijn vader gaf hem zijn leven om hem te redden van de vliegende Hollander. Noah wilt er eigenlijk niet aan denken, maar die verhalen over de vliegende Hollander doen dat wel. plots voelt Noah een hand op zijn schouder. Niels staat achter hem, hij grijnst gemeen. "wat wil je van me ?" Niels zegt niks. en hij draait zich om en loopt van Noah weg. maar draait zich dan snel weer om. "geloof jij in de vliegende Hollander ?" Noah schut zijn hoofd. "nee, geen enkel schip kan vliegen en spoken bestaan niet !" roept Noah boos, het voelt alsof Niels het expres doet. "als ik jouw was ? dan zal ik er maar in geloven" Niels draait zich weer om plots komt er een stof wolk het begint om Niels een te draaien, als een tornado. zodra de stof wolk weg is, is Niels ook verdwenen. Noah knippert met zijn ogen. wat was dat ?! Noah kijkt om zich heen maar er is geen spoor van Niels. volverbazing staat hij nog steeds te kijken naar de plek waar zo net een mens verdween, gewoon vlak voor zijn ogen.
Noah denkt nog steeds aan wat hij heeft gezien, raar, maar ook cool. hij heeft bijna niet meer door dat het stormt en dat hij eigenlijk naar het ruim moet om te helpen met het water weg te krijgen. maar een harde knal schut hem uit zijn gedachte. de knal kwam van stuurboord ( rechterzijde van een schip, ezel brugentje : StuuRechts, BaK"linKs") Noah rent er zo snel mogelijk heen. de bemanning kijkt over de reling van het schip van waar de knal vandaan kwam. Noah kan bijna niks zien omdat hij de kleinste is van de bemanning. maar dan opent de lucht, een groot schip komt uit de lucht en valt dan met een harde knal in het water, de bemanning kijkt vol verbazing naar het schip dat in water verdwijnt. nog een knal, maar nu lijkt het uit het ruim te komen, het schip kantelt langzaam naar de zijkant. er komt water uit het ruim. Noah begint een emmer te pakken en het water er uit te scheppen. hij loopt een eindje het ruim in. "gat ! gat !" roept hij uit hij rent het ruim uit. "gat aan bakboord" de hele bemanning rent in paniek over het hele schip . "pak de sloepen !" wordt er geroepen. de sloepen worden een voor een per 2 man naar boven gedragen en in het water gegooid, een voor een springt iedereen er in. Noah springt er in samen kijken ze hoe de boot langzaam zinkt. maar dan dringt er iets door hem door. "waar is Tobias ?" iedereen kijkt hem aan maar ze schudden hun hoofd. "we weten alleen dat Niels hem mee het Kombuis nam" nu weet Noah het zeker, Niels ontvoert onze bemanning. "ik heb Niels vlak voor me zien verdwijnen, het laste wat hij zei : als ik jouw was, zou ik maar in de vliegende Hollander geloven." er wordt geroezemoesd sommige knikken hun hoofd. "die vent is vervloekt jongen, hij zit in dienst bij de vliegende Hollander"
Noah kon het weten, niemand kende Niels zelfs Noah en Tobias niet, ookal zit hij al bijna 2 weken met deze mensen opgeschept. Ze roeien een eindje de grote oceaan op, het is stil, akelig stil, maar dan ! Het oude schip dat uit de lucht kwam vallen vliegt omhoog en neemt een paar bemanningsleden mee, samen met hun sloepen. Ze worden zo in de bek van het schip geschoven. Naoh kijkt het schip na. "Maak je klaar om te springen !" Roept een van Noah's omstandigers. Ook Noah maakt zich klaar voor de sprong. "Ik tel tot 3, 1,2, 3 springen !" En samen springen zo overboord. Het schip komt weer omhoog en neemt nu de sloep mee. Noah kijkt het schip na, op de achterkant staat een naam : The flying dutchman. "Kijk !" Roept Noah. Ze kijken allemaal naar het schip. "Ja, ik zei het toch ! De vliegende Hollander" Noah knikt en zwemt een eindje naar de mannen toe die samen in een groepje dicht bij elkaar zwemmen. "zijn hier haaien ?" Vraagt Noah. Een man schut zijn hoofd. "Nee, we zitten aan de Nederlandse kust" plots beweegt het water onder de bemanning. "Hij is terug, hij eet ons op, maak dat je weg komt !" De groep zwemt zo snel als ze kunnen van het bewegende water af, Noah is net te laat en wordt mee gevoerd door the Flying dutchman. Het wordt langzaam, donker voor zijn ogen. En dan valt hij hard op de grond, hij hoort Tobias stem maar dan vallen zijn ogen dicht
Als Noah wakker wordt, wordt hij wakker in een vreemde kamer, hij ligt op de grond, hij kijkt naast zich, daar zit Tobias. Noah kan wel huilen van blijdschap om Tobias weer te zien. Hij probeert te zitten, maar dat doet pijn. "Wat is er gebeurd, waar ben ik ?" Vraagt Noah als hij tegen alle pijn overeind is gekomen. Tobias schut zijn hoofd. "Ga maar even liggen ik pak een kussen en een dikke deken voor je, dan leg ik je alles uit" Noah laat zich weer zachtjes zakken en gaat rustig op de vloer liggen, de vloer is nat, hij weet niet of dat komt door dat het schip onderwater gaat of dat het door Noah komt omdat hij in het water zwom. Tobias komt terug met een kussen en een dikke deken. Hij houd het hoofd van Noah een klein beetje omhoog. En legt het kussen onder Noah's hoofd. "Heb je nog veel pijn ?" Vraagt Tobias terwijl hij de deken over Noah heen legt. Noah knikt zo ver dat lukt. "Doet best pijn" Tobias gaat naast hem zitten op de grond. "De kok en de kapitein zijn hier ook" zegt Tobias. "We zijn ontvoerd, wij 2 zitten gevangen" Noah kijkt voorzichtig naar Tobias. "Vertel me alsjeblieft, wat is er gebeurd" Tobias knikt "dat zal ik je vertellen, het klinkt raar, ik keek vanuit het raampje in deze kamer hoe het schip onderwater ging, ik zag jou zwemmen. Ik hoorde ook stemmen boven op het dek, wat ze zeiden dat kon ik niet verstaan, het leek op Nederlands maar net wat anders, ik keek naar onder vanuit het raampje, ik zag dat een soort gleuf opende in het schip, het schip ging omhoog en nam elke keer wanneer het omhoog ging mensen of sloepen mee, zo nam het ook jou mee. Het was een pijnlijk gezicht hoe je hier met een harde knal op de vloer terecht kwam" Noah knikt. "Ik zag Niels, vlak na jouw verdwijning. Ik zag hem zelfs ook verdwijnen" Noah neemt een groote hap lucht. "Heb ik wat gebroken ?" Vraagt Noah. "Ga ik nu testen, ga is zitten en vertel waar je pijn hebt" Noah doet netjes wat Tobias vraagt. Het gaat moeilijk vooral omdat zijn arm zeer pijn doet, hij probeert het zonder die ene arm. Dat gaat beter. Als Noah zit kijkt hij Tobias blij aan. "Mijn arm! Haha mijn arm ! Dat is 100 dukaten ! Ja !" Roept Noah blij, Tobias lacht zachtjes mee en pakt een sliertje zeewier en bind het helemaal om Noah's arm heen. "Laat die arm rusten, dan is hij over 2 weken genezen. Tobias helpt Noah opstaan, als Noah overeind staat lopen ze samen naar het dek van het schip. "Als we gevangen zitten, hoe kan het dan dat we naar het dek kunnen ?" Vraagt Noah. "Omdat dit schip vervloekt is, als je dit schip entert dan zal je er je hele leven op vast zitten. Noah knikt, maar die vloek maakt hem niet uit, zoal hij maar bij Tobias is.