[Zawgyi]
ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕မနက္ခင္းအစဟာ ေက်းငွက္အသံေလးေတြနဲ႔သာယာစြာအစျပဳတယ္တဲ့
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့မဟုတ္ဘူးဗ်
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕မနက္ခင္းအစကေတာ့
"ေရွာင္းးေရွာင္က်န္႔းးးးးး"
"ဗ်ာ.....အေမ....ထျပီလို႔......"
"ဗ်ာ ကေနာက္ထား အခုခ်က္ခ်င္းထလာခဲ့"
"ဟုတ္....."
...
"အေမတို႔ကလည္း ဒီသားေလး တစ္ေယာက္တည္းရွိတာကိုဆူဖို႔ခ်ည္းပဲ"
"ဟဲ့ နင္ကအသံုးက်လို႔လား သူမ်ားသားသမီးေတြ ဒီအခ်ိန္မိဘကိုလုပ္ေကြ်းေနျကျပီ အခုနင္ဘြဲ႔သာရတာဘာအျဖစ္ရွိတုန္း"
"အဲ့တာအေမတို႔ေျကာင့္ အေမတို႔ပဲ အလိုလိုက္ထားတာ ငယ္ငယ္တည္းကဆံုးမသင့္တာ"
"ေအးပါဒီေကာင္မျကီးအမွားေပါ့ အလုပ္ကလည္းမယ္မယ္ရရမရွိ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စားလိုက္အိပ္လိုက္ ဖုန္းသံုးလိုက္နဲ႔ အားကိုမကိုးရဘူး"
"အဲ့လို စားနိုင္ေသာက္နိုင္အိပ္နိုင္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ျကိုးစားရလည္းအေမမသိပါဘူး တစ္ခါတစ္ေလအေမတို႔ကိုအားနာလို႔ တစ္နပ္ေတာင္ေလ်ာ့စားခဲ့ရေသးတယ္"
"ေတာ္စမ္း နင့္ေျပာလိုက္ရင္ဆင္ေျခခ်ည္းပဲ ဒီနွစ္အတြင္းမွပိုက္ဆံမရွာနိုင္ရင္ အိမ္ေပၚကနွင္ခ်မယ္နင့္ကို"
"အေမ့ရဲ႕ဝမ္းကလြယ္ အသက္စြန္႔ျပီးေမြးထားတဲ့ ရင္နွင့္သည္းျခာခ်စ္ရတဲ့က်န္႔က်န္႔ကို နွင္ခ်ေတာ့မလို႔လား အဟင့္..."
"ကေလးလိုလုပ္မေနနဲ႔ ငါတကယ္မလုပ္ဘူးမထင္နဲ႔.."
"က်န္႔က်န္႔ကိုအထင္မေသးပါနဲ႔ က်န္႔က်န္႔မွာအလုပ္ရွိပါတယ္"
"ေျပာစမ္းပါအံုး ဘာအလုပ္လဲ"
"ေဘက်င္းကအိမ္က ပိုေနတယ္မလား အဲ့မွာ က်န္႔က်န္႔ အေဆာင္ဖြင့္စားမယ္ေလ ဝင္ေငြခ်ည္းပဲ😂ဟဲဟဲ"
"ဟဲ့အိမ္ေလးကျဖင့္ စုစုေပါင္းမွ အခန္းေလးသံုးခန္းပဲရွိတာ နင္ကဘယ္လိုအေဆာင္ဖြင့္စားမွာတုန္း"
"သံုးခန္းေတာင္ေလ လူသံုးေယာက္ေတာင္ရမွာ က်န္႔က်န္႔က စတိုခန္းအိပ္မွာေပါ့"
သားျဖစ္သူကအရမ္းကိုတက္ျကြေနတာေျကာင့္ ဘာမွမလုပ္မကိုင္ အေလလိုက္ေနမယ့္အတူတူ ပိုက္ဆံရွာတတ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ျပီး ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တယ္
"ေသခ်ာလုပ္နိုင္ရင္လုပ္ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ကိုယ့္ျပႆနာကိုယ့္ဘာသာရွင္းေနာ္"
"ရက္စ္ဆားးးးး"
...
......
"ဒယ္ဒီ...."
"ေျပာေလသား ရိေပၚ "
"သားလပိုင္းေလာက္ ေပက်င္းကိုသြားေနခ်င္တယ္"
"ဘာလို႔လဲ သားရဲ႕"
"ေအးေအးေဆးေဆး စာေရးခ်င္လို႔ပါ ဟိုကရာသီဥတုေလးကလည္းေကာင္းတယ္ေလ"
"သြားေနတာကဟုတ္ပါျပီသားရဲ႕ ဘယ္မွာေနမွာတုန္း"
"အဲ့တာက သားအဆင္ေျပတဲ့ေနရာရွာေတြ႔ရင္ အဲ့နားက အေဆာင္တစ္ခုခုငွားေနမွာပါ"
"ေအးပါ အာ့ဆိုလည္း အဆင္မေျပရင္ ဒယ္ဒီ့ဆီလွမ္းေျပာလိုက္ဟုတ္ျပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဒယ္ဒီ"
...
..
"ဘဝမွာအေရးျကီးဆံုးက မိဘ..... မိဘကိုလုပ္ေကြ်းရင္ ေသေတာင္မဆင္းရဲပါ ဒန္ဒန္႔ဒန္"
"အကိုေလးးးးအကိုေလးသီခ်င္းကလည္း ဘာျကီးတုန္း ျကားေတာင္မျကားဖူးဘူး"
"ဘယ္ျကားဖူးမလဲ ငါေလွ်ာက္ဆိုေနတာကိုး ဟားး"
"အကိုေလးက ဒီမွာအေဆာင္ဖြင့္မလို႔ဆို..."
"ေအးေလ ေနာက္တစ္ပတ္ေနရင္ အေဆာင္ဖြင့္ပဲြလုပ္မွာ နင့္ကို မန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ခန္႔မယ္"
"တကယ္လားးးေပ်ာ္စရာျကီး အဟိ ကြ်န္မေအာက္က ဘာရာထူးလဲ..."
"သန္႔ရွင္းေရးရွိမယ္ ေတာက္တုိမယ္ရရွိမယ္ ကူလီရွိမယ္"
"သူတို႔ကိုကြ်န္မကခိုင္းရမွာေပါ့ေနာ္"
"အားထ်န္းဒီအိမ္မွာ အခုလူဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိလဲ"
"အကိုေလးရယ္ကြ်န္မရယ္ ေပတလူးရယ္ ေလ"
"ေပတလူးကို ကူလီလုပ္ခိုင္းမယ္ ဒီေကာင္က အားသန္တယ္.."
"က်န္တဲ့ေတာက္တိုမယ္ရအစံုကေတာ့ ေလာေလာဆယ္နင္တာဝန္ယူလိုက္ "
"အကိုေလးးးးးးမန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ဆို "
"ေအးေလ က်ရာတာဝန္ကိုယူတတ္ရတယ္ ေနာက္ေတာ့ငါလူရွာေပးမွာပါဟာ စိတ္မပူပါနဲ႔ "
"အန္တီေလးေရ အန္တီေလးသားက ကြ်န္မကိုအကုန္ခိုင္းေနတယ္ အမေလးးး"
"ကဲပါ ေလာေလာဆယ္အခန္းေလးေတြ သြားျပင္လိုက္အံုး သြားသြားး"
"ဟုတ္.."
...
..
ရိေပၚ ေဘက်င္းကိုေရာက္ေတာ့ ေနရာေလးရွာရင္းလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တာ
တစ္ေနရာအေရာက္
"ေဟ့လူေတြ....ခင္ဗ်ားတို႔ မညစ္ပတ္နဲ႔ က်ဳပ္ကိုအခ်ဥ္မွတ္ေနလား က်န္႔က်န္႔တဲ့ တစ္က်န္႔ပဲရွိတယ္ အခုခ်က္ျခင္းပိုက္ဆံေပး"
ေရွာင္က်န္႔ တစ္ေယာက္ လမ္းေဘးက အမူးသမား ေတြကို အျမတ္ျကီးစားျပီး ေဆးလိပ္ ေရာင္းစားမိတာ ထိုလူျကီးေတြက ပိုက္ဆံမေပးပဲ ပါတဲ့ပိုက္ဆံေတာင္ အတင္းလုယူျခင္းခံေနရတယ္
"ေဟ့...ေကာင္ေလး စြာလွခ်ည္လား... မင္းငါတို႔ကို ေဆးလိပ္ေရာင္းတာ မင္းမိဘေတြသိရဲ႕လားကေလး အသက္မျပည့္ရင္ မင္းဖမ္းခံရမွာေနာ္"
"ခင္ဗ်ားျကီးေစာ္ကားလွခ်ည္လား ဒီမွာ က်ဳပ္ကလူကသာေသးတာ ျကီးတယ္ဗ်....အဲ...အသက္ျကီးတယ္ဗ်..."
"အဲ့တာဆိုလည္း ငါတို႔ကိုလွဴတယ္ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ကြာ ဟားဟားဟား"
"ခ်ီးကိုလွဴရမွာလားးးး အင့္ကြာ...."
"အားးးး"
ဒူးေခါင္းျဖင့္ ထိုလူျကီးေပါင္ျကားတည့္တည့္ကို တိုက္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအာင့္သြားတယ္ထင္ မတ္တပ္ေတာင္မရပ္နိုင္ေတာ့
"ဟဲ့ေကာင္ေတြ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ကြာ...အိတ္ထဲကပိုက္ဆံေတြအကုန္ယူ.."
"ဖယ္လြွတ္ေနာ္.....အားးးးးမထိနဲ႔ အဲ့နားက နာတယ္ တျခားေနရာေျပာင္းခ်ဳပ္"
"ေအာ္ အေရးထဲမွာ ေနရာေျပာင္းခိုင္းေနေသးတယ္ ရုပ္ရွင္ရိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ..."
"သိပါတယ္....ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ပိုက္ဆံဒီထက္ပိုမရခ်င္ဘူးလား..."
"ေအးးးရခ်င္တယ္..."
"ရခ်င္ရင္ကြ်န္ေတာ္ေျပာသလိုလုပ္ ကြ်န္ေတာ့္အေမကိုဖုန္းဆက္ျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းလိုက္ ရတဲ့ပိုက္ဆံထဲကတစ္ဝက္ ခင္ဗ်ားတို႔ယူဗ်ာ..."
"မင္းက လက္စသတ္ေတာ့ အိမ္တြင္းသူခိုးပဲ မသိဘူး အေရးျကီးတာေလာေလာဆယ္ ငါတို႔ရွဴစရာေဆးဖိုးရရင္ရျပီကြာ ျကာတယ္ လုျမန္ျမန္..."
"အားးးးလုပ္ျကပါအံုးးးး ဒီမွာ မုဒိန္းးးက်င့္ေနပါတယ္ အဲေလ အျကမ္းဖက္ေနပါတယ္ဗ်ိဳ႕...."
ရိေပၚ ျမင္ရတာေတြကအေျခအေနမေကာင္းတာနဲ႔ ကူညီေပးဖို႔ ဝင္လာလိုက္တယ္
"ေဟ့လူေတြ....."
လူကသံုးေယာက္ ငါခ်ရင္ေတာ့နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး
"ေဟ့လူေတြ...လမ္းထိပ္မွာရဲေတြေရာက္ေနျပီ ျမန္ျမန္ေျပးေတာ့...."
ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ရဲကားအသံက ရုတ္တရက္ထြက္လာေလတယ္
"ေဟ့ေကာင္ေတြလာ ေျပးစို႔...."
ထိုလူေတြေျပးသြားေတာ့ ရိေပၚ ေဘးကေကာင္ေလးအနားသြားကာ
"အဆင္ေျပရဲ႕လား ဘာမွမျဖစ္ဘူးမလား"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီေလာက္ကေတာ့ ေရွာင္က်န္႔တို႔ေျကာက္မေနဘူး...."
လူကမေျကာက္ဘူးေျပာေပမယ့္ မ်က္ရည္စြတ္ေနတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ တုန္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အရွက္ခြဲေနသလိုပဲ
"ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ ကြ်န္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"ဟုတ္..."
ရိေပၚ ေရွ႕ကေလွ်ာက္လာေသာ္လည္း ေနာက္ကထိုေကာင္ေလးပါမလာ
"လာေလ ကြ်န္ေတာ့္ကိုမယံုလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူးးးဟို....ေျခေထာက္က လွုပ္မရေတာ့လို႔ "
"ဟမ္...."
"အီးးးးဟီးးးး သူမ်ားေရွ႕မွာအရွက္ေတြကြဲပါျပီ...
ခုနတုန္းက လူျကီးေတြက အရမ္းေျကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ သူတို႔ေရွ႕မွာမေျကာက္ဘူးထင္ေအာင္ေနေနရတာ အီးးးး "
"ေဟးးးမငိုရဘူးေလ အခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ ကဲပါလာ ကြ်န္ေတာ့္ေပၚတက္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔အဆင္မေျပရင္"
ရိေပၚေရွာင္က်န္႔ေရွ႕တြင္ထိုင္လိုက္ကာ ေက်ာေပၚတက္ခိုင္းလိုက္ေတာ့
အလိုက္သင့္ေလးတက္လာတယ္
"ေလးလားဟင္...ဟင့္.."
"မေလးပါဘူး ဒါနဲ႔ဘယ္နားကိုလိုက္ပို႔ေပးရမလဲ"
"အင္းးးဟိုလမ္းျကားထဲဝင္လိုက္ အစြန္ဆံုးကအိမ္ပဲ"
"အင္းးး"
"ခင္ဗ်ားျကည့္ရတာ ဒီကိုအလည္လာတဲ့ပံုပဲ ဒီျမိဳ႔ကမဟုတ္ဘူးမလား "
"ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္ စာေရးစရာေလးရွိလို႔ ဒီကိုလပိုင္းေလာက္လာေနတာ..."
"ေအာ္..."
"ဒီနားတစ္ဝိုက္က ေနလို႔အဆင္ေျပသားပဲ ဒီနားမွာအေဆာင္ေလးဘာေလးမရွိဘူလားးး"
"ဒီနားမွာက ကိုယ္ပိုင္ျခံေတြပဲရွိတာ အေဆာင္မရွိဘူးးး....ဟမ္....အေဆာင္......ရွိတယ္ ရွိတယ္....အေဆာင္ရွိတယ္.."
ခ်က္ျခင္း ေက်ာေပၚကခုန္ခ်ကာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ျပီး...
"အေဆာင္ရွာေနတာမ်ား ေစာေစာကေျပာေရာေပါ့ဗ်ာ လာလိုက္ခဲ့..."
လက္ကဆြဲကာ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ေခၚသြားေလတယ္
ခုနက ေျခေထာက္လွုပ္မရတာ သူမွဟုတ္ရဲ႕လားေတာင္ေတြးယူရတဲ့အထိ....
[Unicode]
နေ့တစ်နေ့ရဲ့မနက်ခင်းအစဟာ ကျေးငှက်အသံလေးတွေနဲ့သာယာစွာအစပြုတယ်တဲ့
ကျွန်တော့်အတွက်တော့မဟုတ်ဘူးဗျ
ကျွန်တော့်ရဲ့မနက်ခင်းအစကတော့
"ရှောင်းးရှောင်ကျန့်းးးးးး"
"ဗျာ.....အမေ....ထပြီလို့......"
"ဗျာ ကနောက်ထား အခုချက်ချင်းထလာခဲ့"
"ဟုတ်....."
...
"အမေတို့ကလည်း ဒီသားလေး တစ်ယောက်တည်းရှိတာကိုဆူဖို့ချည်းပဲ"
"ဟဲ့ နင်ကအသုံးကျလို့လား သူများသားသမီးတွေ ဒီအချိန်မိဘကိုလုပ်ကျွေးနေကြပြီ အခုနင်ဘွဲ့သာရတာဘာအဖြစ်ရှိတုန်း"
"အဲ့တာအမေတို့ကြောင့် အမေတို့ပဲ အလိုလိုက်ထားတာ ငယ်ငယ်တည်းကဆုံးမသင့်တာ"
"အေးပါဒီကောင်မကြီးအမှားပေါ့ အလုပ်ကလည်းမယ်မယ်ရရမရှိ တစ်နေ့တစ်နေ့ စားလိုက်အိပ်လိုက် ဖုန်းသုံးလိုက်နဲ့ အားကိုမကိုးရဘူး"
"အဲ့လို စားနိုင်သောက်နိုင်အိပ်နိုင်အောင် ဘယ်လောက်ကြိုးစားရလည်းအမေမသိပါဘူး တစ်ခါတစ်လေအမေတို့ကိုအားနာလို့ တစ်နပ်တောင်လျော့စားခဲ့ရသေးတယ်"
"တော်စမ်း နင့်ပြောလိုက်ရင်ဆင်ခြေချည်းပဲ ဒီနှစ်အတွင်းမှပိုက်ဆံမရှာနိုင်ရင် အိမ်ပေါ်ကနှင်ချမယ်နင့်ကို"
"အမေ့ရဲ့ဝမ်းကလွယ် အသက်စွန့်ပြီးမွေးထားတဲ့ ရင်နှင့်သည်းခြာချစ်ရတဲ့ကျန့်ကျန့်ကို နှင်ချတော့မလို့လား အဟင့်..."
"ကလေးလိုလုပ်မနေနဲ့ ငါတကယ်မလုပ်ဘူးမထင်နဲ့.."
"ကျန့်ကျန့်ကိုအထင်မသေးပါနဲ့ ကျန့်ကျန့်မှာအလုပ်ရှိပါတယ်"
"ပြောစမ်းပါအုံး ဘာအလုပ်လဲ"
"ဘေကျင်းကအိမ်က ပိုနေတယ်မလား အဲ့မှာ ကျန့်ကျန့် အဆောင်ဖွင့်စားမယ်လေ ဝင်ငွေချည်းပဲ😂ဟဲဟဲ"
"ဟဲ့အိမ်လေးကဖြင့် စုစုပေါင်းမှ အခန်းလေးသုံးခန်းပဲရှိတာ နင်ကဘယ်လိုအဆောင်ဖွင့်စားမှာတုန်း"
"သုံးခန်းတောင်လေ လူသုံးယောက်တောင်ရမှာ ကျန့်ကျန့်က စတိုခန်းအိပ်မှာပေါ့"
သားဖြစ်သူကအရမ်းကိုတက်ကြွနေတာကြောင့် ဘာမှမလုပ်မကိုင် အလေလိုက်နေမယ့်အတူတူ ပိုက်ဆံရှာတတ်အောင် ရည်ရွယ်ပြီး ခွင့်ပြုပေးလိုက်တယ်
"သေချာလုပ်နိုင်ရင်လုပ် တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကိုယ့်ပြဿနာကိုယ့်ဘာသာရှင်းနော်"
"ရက်စ်ဆားးးးး"
...
......
"ဒယ်ဒီ...."
"ပြောလေသား ရိပေါ် "
"သားလပိုင်းလောက် ပေကျင်းကိုသွားနေချင်တယ်"
"ဘာလို့လဲ သားရဲ့"
"အေးအေးဆေးဆေး စာရေးချင်လို့ပါ ဟိုကရာသီဥတုလေးကလည်းကောင်းတယ်လေ"
"သွားနေတာကဟုတ်ပါပြီသားရဲ့ ဘယ်မှာနေမှာတုန်း"
"အဲ့တာက သားအဆင်ပြေတဲ့နေရာရှာတွေ့ရင် အဲ့နားက အဆောင်တစ်ခုခုငှားနေမှာပါ"
"အေးပါ အာ့ဆိုလည်း အဆင်မပြေရင် ဒယ်ဒီ့ဆီလှမ်းပြောလိုက်ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒယ်ဒီ"
...
..
"ဘဝမှာအရေးကြီးဆုံးက မိဘ..... မိဘကိုလုပ်ကျွေးရင် သေတောင်မဆင်းရဲပါ ဒန်ဒန့်ဒန်"
"အကိုလေးးးးအကိုလေးသီချင်းကလည်း ဘာကြီးတုန်း ကြားတောင်မကြားဖူးဘူး"
"ဘယ်ကြားဖူးမလဲ ငါလျှောက်ဆိုနေတာကိုး ဟားး"
"အကိုလေးက ဒီမှာအဆောင်ဖွင့်မလို့ဆို..."
"အေးလေ နောက်တစ်ပတ်နေရင် အဆောင်ဖွင့်ပွဲလုပ်မှာ နင့်ကို မန်နေဂျာချုပ်ခန့်မယ်"
"တကယ်လားးးပျော်စရာကြီး အဟိ ကျွန်မအောက်က ဘာရာထူးလဲ..."
"သန့်ရှင်းရေးရှိမယ် တောက်တိုမယ်ရရှိမယ် ကူလီရှိမယ်"
"သူတို့ကိုကျွန်မကခိုင်းရမှာပေါ့နော်"
"အားထျန်းဒီအိမ်မှာ အခုလူဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ"
"အကိုလေးရယ်ကျွန်မရယ် ပေတလူးရယ် လေ"
"ပေတလူးကို ကူလီလုပ်ခိုင်းမယ် ဒီကောင်က အားသန်တယ်.."
"ကျန်တဲ့တောက်တိုမယ်ရအစုံကတော့ လောလောဆယ်နင်တာဝန်ယူလိုက် "
"အကိုလေးးးးးးမန်နေဂျာချုပ်ဆို "
"အေးလေ ကျရာတာဝန်ကိုယူတတ်ရတယ် နောက်တော့ငါလူရှာပေးမှာပါဟာ စိတ်မပူပါနဲ့ "
"အန်တီလေးရေ အန်တီလေးသားက ကျွန်မကိုအကုန်ခိုင်းနေတယ် အမလေးးး"
"ကဲပါ လောလောဆယ်အခန်းလေးတွေ သွားပြင်လိုက်အုံး သွားသွားး"
"ဟုတ်.."
...
..
ရိပေါ် ဘေကျင်းကိုရောက်တော့ နေရာလေးရှာရင်းလမ်းလျှောက်လာခဲ့တာ
တစ်နေရာအရောက်
"ဟေ့လူတွေ....ခင်ဗျားတို့ မညစ်ပတ်နဲ့ ကျုပ်ကိုအချဉ်မှတ်နေလား ကျန့်ကျန့်တဲ့ တစ်ကျန့်ပဲရှိတယ် အခုချက်ခြင်းပိုက်ဆံပေး"
ရှောင်ကျန့် တစ်ယောက် လမ်းဘေးက အမူးသမား တွေကို အမြတ်ကြီးစားပြီး ဆေးလိပ် ရောင်းစားမိတာ ထိုလူကြီးတွေက ပိုက်ဆံမပေးပဲ ပါတဲ့ပိုက်ဆံတောင် အတင်းလုယူခြင်းခံနေရတယ်
"ဟေ့...ကောင်လေး စွာလှချည်လား... မင်းငါတို့ကို ဆေးလိပ်ရောင်းတာ မင်းမိဘတွေသိရဲ့လားကလေး အသက်မပြည့်ရင် မင်းဖမ်းခံရမှာနော်"
"ခင်ဗျားကြီးစော်ကားလှချည်လား ဒီမှာ ကျုပ်ကလူကသာသေးတာ ကြီးတယ်ဗျ....အဲ...အသက်ကြီးတယ်ဗျ..."
"အဲ့တာဆိုလည်း ငါတို့ကိုလှူတယ် သဘောထားလိုက်ပေါ့ကွာ ဟားဟားဟား"
"ချီးကိုလှူရမှာလားးးး အင့်ကွာ...."
"အားးးး"
ဒူးခေါင်းဖြင့် ထိုလူကြီးပေါင်ကြားတည့်တည့်ကို တိုက်လိုက်တော့ တော်တော်အောင့်သွားတယ်ထင် မတ်တပ်တောင်မရပ်နိုင်တော့
"ဟဲ့ကောင်တွေ သူ့ကို ချုပ်ကွာ...အိတ်ထဲကပိုက်ဆံတွေအကုန်ယူ.."
"ဖယ်လွှတ်နော်.....အားးးးးမထိနဲ့ အဲ့နားက နာတယ် တခြားနေရာပြောင်းချုပ်"
"အော် အရေးထဲမှာ နေရာပြောင်းခိုင်းနေသေးတယ် ရုပ်ရှင်ရိုက်နေတာမဟုတ်ဘူးကွ..."
"သိပါတယ်....ဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ပိုက်ဆံဒီထက်ပိုမရချင်ဘူးလား..."
"အေးးးရချင်တယ်..."
"ရချင်ရင်ကျွန်တော်ပြောသလိုလုပ် ကျွန်တော့်အမေကိုဖုန်းဆက်ပြီး ပိုက်ဆံတောင်းလိုက် ရတဲ့ပိုက်ဆံထဲကတစ်ဝက် ခင်ဗျားတို့ယူဗျာ..."
"မင်းက လက်စသတ်တော့ အိမ်တွင်းသူခိုးပဲ မသိဘူး အရေးကြီးတာလောလောဆယ် ငါတို့ရှူစရာဆေးဖိုးရရင်ရပြီကွာ ကြာတယ် လုမြန်မြန်..."
"အားးးးလုပ်ကြပါအုံးးးး ဒီမှာ မုဒိန်းးးကျင့်နေပါတယ် အဲလေ အကြမ်းဖက်နေပါတယ်ဗျို့...."
ရိပေါ် မြင်ရတာတွေကအခြေအနေမကောင်းတာနဲ့ ကူညီပေးဖို့ ဝင်လာလိုက်တယ်
"ဟေ့လူတွေ....."
လူကသုံးယောက် ငါချရင်တော့နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး
"ဟေ့လူတွေ...လမ်းထိပ်မှာရဲတွေရောက်နေပြီ မြန်မြန်ပြေးတော့...."
ကံကောင်းစွာနဲ့ ရဲကားအသံက ရုတ်တရက်ထွက်လာလေတယ်
"ဟေ့ကောင်တွေလာ ပြေးစို့...."
ထိုလူတွေပြေးသွားတော့ ရိပေါ် ဘေးကကောင်လေးအနားသွားကာ
"အဆင်ပြေရဲ့လား ဘာမှမဖြစ်ဘူးမလား"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဒီလောက်ကတော့ ရှောင်ကျန့်တို့ကြောက်မနေဘူး...."
လူကမကြောက်ဘူးပြောပေမယ့် မျက်ရည်စွတ်နေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ တုန်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အရှက်ခွဲနေသလိုပဲ
"ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
"ဟုတ်..."
ရိပေါ် ရှေ့ကလျှောက်လာသော်လည်း နောက်ကထိုကောင်လေးပါမလာ
"လာလေ ကျွန်တော့်ကိုမယုံလို့လား"
"မဟုတ်ဘူးးးဟို....ခြေထောက်က လှုပ်မရတော့လို့ "
"ဟမ်...."
"အီးးးးဟီးးးး သူများရှေ့မှာအရှက်တွေကွဲပါပြီ...
ခုနတုန်းက လူကြီးတွေက အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် သူတို့ရှေ့မှာမကြောက်ဘူးထင်အောင်နေနေရတာ အီးးးး "
"ဟေးးးမငိုရဘူးလေ အခုဘာမှမဖြစ်တော့ဘူးလေ ကဲပါလာ ကျွန်တော့်ပေါ်တက် လိုက်ပို့ပေးမယ် လမ်းလျှောက်ဖို့အဆင်မပြေရင်"
ရိပေါ်ရှောင်ကျန့်ရှေ့တွင်ထိုင်လိုက်ကာ ကျောပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်တော့
အလိုက်သင့်လေးတက်လာတယ်
"လေးလားဟင်...ဟင့်.."
"မလေးပါဘူး ဒါနဲ့ဘယ်နားကိုလိုက်ပို့ပေးရမလဲ"
"အင်းးးဟိုလမ်းကြားထဲဝင်လိုက် အစွန်ဆုံးကအိမ်ပဲ"
"အင်းးး"
"ခင်ဗျားကြည့်ရတာ ဒီကိုအလည်လာတဲ့ပုံပဲ ဒီမြို့ကမဟုတ်ဘူးမလား "
"ဟုတ်တယ် ကျွန်တော် စာရေးစရာလေးရှိလို့ ဒီကိုလပိုင်းလောက်လာနေတာ..."
"အော်..."
"ဒီနားတစ်ဝိုက်က နေလို့အဆင်ပြေသားပဲ ဒီနားမှာအဆောင်လေးဘာလေးမရှိဘူလားးး"
"ဒီနားမှာက ကိုယ်ပိုင်ခြံတွေပဲရှိတာ အဆောင်မရှိဘူးးး....ဟမ်....အဆောင်......ရှိတယ် ရှိတယ်....အဆောင်ရှိတယ်.."
ချက်ခြင်း ကျောပေါ်ကခုန်ချကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး...
"အဆောင်ရှာနေတာများ စောစောကပြောရောပေါ့ဗျာ လာလိုက်ခဲ့..."
လက်ကဆွဲကာ ရှေ့ကဦးဆောင်ခေါ်သွားလေတယ်
ခုနက ခြေထောက်လှုပ်မရတာ သူမှဟုတ်ရဲ့လားတောင်တွေးယူရတဲ့အထိ....