Di ko ineexpect na mang-yayari yoon. Hanggang ngayon nandito pa rin ako sa ospital. Ang sakit ng katawan ko, that happened one week ago. Natamaan kasi ako ng bala sa kaliwang paa.
I really thank God, kasi di natamaan ng bala si mama. Tumingin tingin ako sa paligid, walang tao. I started to panic, I remember the guy that tried to kill me.
"Ma! Where are you?!" I shouted to get someone's attention. But no one responds, I screamed and screamed until a nurse came and inject something in my body and I passed out again
"Stephen, I think it's the right time to let Valeree know that you are his father I know it's difficult but please explain it to her." Nagkaroon na ako ng malay at yoon nga ang narinig ko but this time kalmado na ako. Father? I thought he died before I was born
"May naka-away ba kayo? Bakit ba may gumagawa sa inyo nito?" Tanong ng lalaking kausap nya na papa ko daw.
"Hindi ko nga rin alam eh. Buti nga nandon ka, kunghindi baka namatay na kami ng anak ko. " Inayos ko ang higa ko at dumilat ng onti para makita ko kung ano ginagawa nila.
"I'm sorry my love. Baka kaaway namin ang may gawa nito at natiktikan kami, alam na siguro nila na may tinatago akong mag ina. Kailangan nyo nang lumipat sa bahay para mas lalo namin kayo ma protektahan. My plan failed, I should've keep you both by my side. Nalayo pa tuloy kayo sakin." Sabi nung lalaki.
Biglang hinawakan nung lalaki ang pisngi ni mama at para bang naiiyak. Si mama naman ay naka-yuko lang.
"Hindi pa tuloy ako nakilala ng anak natin. I am sorry Naomi. I really thought you two will be safer if hindi nila alam na connected kayo sakin." Hinawakan nya naman ang kamay ni mama saka hinalikan ito.
"I just love you both so much. Alam kong galit ka sakin for pushing you away but I hope you forgive me. Give me another chance to prove to you that I am better now; better husband and father. " My mother started to cry.
Bigla syang niyakap nung lalaki at hinalikan ang ulo nito.
"Itatama ko lahat Naomi pangako. Im not gonna talk shit anymore." Yumakap na rin si mama sa lalaki. Di ko alam kung kaya ko pa syang tanggapin sa kabila ng taong lumipas na di ko sya nakasama. Collage na ako ngayon, apat na taon na lang makaka-graduate na ako bilang doctor. Pero sa nakikita ko sa posisyon nila ngayon, parang kaya kong tanggapin lahat para lang kay mama. Kitang kita ko ngayon kung gaano nya kamahal ang mama ko.
"Mama." Bigla kong sabi at kumalas sila sa pag kakayakap.
"Anak, kanina ka pa ba gising?"Nag-aalala nitong tanong biglang pinunasan ang luha nya. Nginitian nya ako ng matamis, ngayon ko lang nakita ang totoong ngiti ni mama. Shit! Pag talaga sinaktan pa ulit ni papa si mama, baka ako pa mismo ang pumatay sa kanya.
"Ngayon ko lang nakitang ngumiti ka ng ganyan ma." Nawala agad ang ngiti ni mama sa labi nito, tumingin naman ako sa lalaki sa likod nya.
"Ikaw talaga, kamusta ang sugat mo? May masakit ba sayo? Sabi sakin ng nurse nung bumaba ako kanina nagka-panic attack ka daw. I'm sorry wala ako, bumili kasi ako ng gamot mo.
Hindi ko na ma-sagot ang mga tanong ni Mama dahil nakatitig lang ako sa lalaki sa likod nya "Sya ba ang papa ko, ma?" Napatango na lang ito.
"Papa." Nanginginig kong sabi. Lumapit agad ito sakin at niyakap ako ng mahigpit. Di ko inda na masakit katawan ko, mayakap lang ang ama ko.
"Anak, im sorry kung ngayon lang si papa ahh, babawi ako sa inyo." Parehas nang tumutulo ang luha namin. Sinenyasan ko si mama na yumakap din.
I feel so complete! Ang sarap sa pakiramdam na buo na ang pamilya ko.
"Stephen Alvarez. Yan ang pangalan ko anak baka di mo alam eh." Pabiro nitong sabi saka nag tawanan naman kami.
"Nako stephen, alam nyan pangalan mo."
"Oo kaya alam na alam. Nung bata kaya ako puro ikaw kinukwento sakin ni mama—" Tinakpan bigla ni mama yung bunga-nga ko at pinanlakihan ako ng mata. Alam ko pangalan ni Papa pero wala na daw ni isang picture si Papa kay Mama dahil din sa ginawa ni Papa sa kanya. Kaya di ko pa alam ang itsura ni Papa.
"Ikaw talaga! Siguro naparami ang turok sayo ng anesthesia." Ginulo ni papa ang buhok ko saka tinitigan ako.
"Gandang ganda ka siguro sakin, noh papa!" Pang-aasar ko sa kanya.
"Maganda ka talaga, kamukha mo kaming dalawa eh. Hindi pa rin ako makapaniwala na dati binabantayan lang kita sa malayo tapos ngayon nayayakap na kita." Napangiti naman ako sa binanggit ni papa but I found it creepy, binabantayan sa malayo? Biglang pumasok sa isip ko yung mga nambully sakin nung high school, pag katapos nun na-expel na agad sila. Kaya pala!
"Dyan mo siguro nakuha si mama sa sweet words mo." Napangisi lang sya at tumingin kay mama, si mama naman namumula.
"Hoy ano yan?" Pabiro kong sabi. Bahagya naman akong siniko ni mama na parang may parang gustong sabihin.
"I heard from your Mama that you have a boyfriend already. Totoo ba yon?" Nanlaki mata ko sa tanong ni papa at nag-iwas tingin.
"A-ah opo, meron po." Umiwas ako ng tingin sa kanya at yumuko.
"Pag-kalabas na pag-kalabas mo gusto ko syang makilala ok?" May authority sa boses nito kaya dahan dahan ko syang tinanguan. Hinalikan nya ako sa noo at pinahiga ng maayos.
"Matulog ka na muna ulit para makabawi ka ng lakas. Baka sa maka-lawa maka labas ka na dito sa ospital." Sambit ni mama at hinalikan din ako sa noo. "Nandito lang kami ng papa mo saka may guard sa labas babantayan ka namin."
Ipinikit ko na ang mata ko saka natulog ulit para makabawi nga ako ng lakas.
Nagising ako sa tawanan nila dito sa kwarto. Unti-unti kong binukas ang mata ko at nagsi-tahimikan naman silang lahat.
"So ayon, ang galeng! Nung tulog ako ang ingay, nung nagising tahimik." Naka poker face ako sa kanila. Nandito kase yung mga kaibigan ko, bumisita rin ang mga bruha.
"Asan si mama?" Tanong ko sa kanila pero wala pa ring sumasagot. Takot sila sa titig ko at di ko alam kung bakit.
"Pag talaga sa inyo wala—"
"Bumaba kasi teh, may kasama kasi siya sa pag-baba. Di ko knows yung name pero mukhang pogi." Sagot ni Khalil, bakla naming kaibigan. Simula first day of school kaibigan na namin yan. Pero sa tingin ko di naman talaga sya bakla. May something ang pagtingin nya kay Fay.
"Kaalis lang?"
"Mga 30 minutes ago na siguro." Sagot ni Mitch sakin, kaibigan ko sya since grade 1, ako nag-tatanggol sa kanya parati dahil sya yung palaging pinag tritripan ng mga loko sa school namin dati. Simula nung pinagtanggol ko sya sa mga bully, palagi na nya akong nilalapitan kaya naging prenny kami.
"Fay!" Tawag ko sa kanya sabay pout. Sya yung pinaka malapit kong kaibigan. Mag kaibigan na ata kami simula nung nasa tyan pa kami ng mga nanay namin eh char. Mag kaibigan kasi si mama at si tita Georgia. Di ko rin alam kung bakit di ko kilala si Keith dati pa. Medyo connected naman ang pamilya namin at pamilya nila.
"Oh bakit babaita? Ano kailangan mo?" Umiling naman ako, I spread my arms waiting for her hug.
"Daya mo teh, pag kay Fay hug tapos samin bulyaw. May favoritism talaga sya oh." Irap ni Mitch sakin sabay talikod para kunwari nag tatampo sya.
"Nako nag tampo ang tamporista. Sorry na, parang timang naman kase ange iingay nyo sumama tuloy gising ko. Oh hug na den."
"Ikaw din Khalil, Na-miss ko kayo ng sobra." Aya ko rin sa kanya, then he hug us too.
"Sweet naman ng mga kaibigan ng anak ko." Rinig kong boses ni mama at agad naman akong napa-lingon sa kanya.
Humiwalay sila ng yakap sakin saka umupos sa isang tabi. Lumipas ang ilang minuto wala pa ring nag sasalita, awkward!
"So ano na?" Basag ko sa katahimikan.
Tinanguan ni mama yung mga kaibigan ko na parang pinaalis na nya. Tumango naman pabalik yung kaibigan ko at tumayo saka lumapit sakin.
"Val, alis na kami ahh. Chineck ka lang namin kung ok ka na." Paalam sakin ni mitch saka bumeso.
"Oki, bye!"
"Bye din po tita" paalam nila kay mama.
Nung nakaalis na sila, nilock ni mama ang pinto at lumapit sakin.
"Napag-usapan na namin ng papa mo na sa bahay na daw tayo ng papa mo titira. Hindi nga daw safe tapos para mabantayan nya daw tayo ng mabuti." Sabi ni mama
"Okay lang naman sakin yun, Ma. Para nga makilala ko lalo si Papa eh. Pero nasaan nga ba sya?" Tanong ko.
"May inaayos na papeles kaya umalis muna sya. About daw yun sa paglipat natin sa bahay nya. Hindi na nakapag-paalam sayo at tulog ka nga." Sagot nya sakin.
"Sige iwan muna kita ha, ay oo nga pala. Hindi pa bumibisita si Keith. Bakit kaya?"
"Hindi ko nga alam, Ma. Baka busy tatawagan ko wait lang."
"Oh sige, tawagan mo muna sya. Bibili lang ako ng iinomin mo pang gamot ha." She kissed my cheeks then left.
I checked my phone and shit! Basag-basag na sya. I pouted and tried to open it. Sayang! Pinag ipunan ko pa naman to eh! It opens for a few minutes but it suddenly died. Wala na!
Ay nakalimutan kong tanungin si Fay kanina! Pagbalik na lang ni Mama saka ko hihiramin yung phone nya para i-chat si Fay para tanungin kung okay lang si Keith. Di ko kasi kabisado number ni Keith yung kay Fay lang.
Where is he kaya?
............
Thats all hope you like it :)