Chapter 15
Fall
I'm already here at the company mas maaga pa sa talagang oras ng pasok ko. Inaantay ko lang na pumasok siya. At ng nakita ko na nga siya mabilis akong tumayo at binati siya.
"Good morning!" nakangiting sabi ko pero hindi niya ako tiningnan at diretso lang na lumakad sa office niya kaya sumunod na lang ako.
"My schedule?" he ask pag kaupo sa swivel chair.
I sigh before telling him his schedule. He's avoiding my eyes! While I'm saying his schedule nakatitig lang ako sa kanya but he's not looking at me.
"That's all, Sir." I said still looking at him.
"Okay, you can go." he simply said and continue on his work. Magsasalita na sana ako pero pinigilan ko ang sarili ko. It looks like he will not listen kung hindi about sa trabaho ang sasabihin ko.
"Still need anything, Ms. Bautista?" and there he look at me already but it's so cold. Umiling na lang ako sa kanya at lumabas na.
And it continue for a week. He's treatment is becoming more cold every passing day. I always try to talk to him pero iiniiba niya agad ang usapan at tungkol sa trabaho ang tatanungin kaya hindi na ako nagpumilit pa na kausapin siya. Kahit nung day off ko nung linggo hindi ako nakatanggap ng reply sa mga text ko sa kanya. Yun lang kasi ang araw na hindi ko siya boss because it's my day off.
At habang tumatagal dun ko naiisip na totoo nga ang sinabi ni Zaira baka umabot din ng buwan bago niya ulit ako pansinin o kausapin ng hindi tungkol sa trabaho.
"You can go home, I still have things to do." sabi niya sa intercom kaya wala na akong choice kung hindi umalis. Pero biglang may pumasok sa isip ko. Out ko na kaya hindi niya na ako secretary. Pwede naman na siguro di'ba? Huminga muna ako ng malalim bago kumatok sa office niya.
"Zairon Ethan." sabi ko sa kanya ng makapasok ako sa office niya.
"Hanggang kailan mo ako hindi papansinin?" I ask and go near on his table pero yung mga mata niya nasa binabasa pa din.
"I told you to go home, Ms. Bautista." he said without looking at me kaya hinampas ko yung lamesa niya ng sobrang lakas kaya napatingin siya sa'kin at binigyan ko naman siya ng ngiti.
"Finally, Tumingin ka rin sa'kin." binaba niya yung binabasa niya at sumandal sa swivel chair niya habang nakatingin pa din sa'kin.
"Ms. Bautista? your secretary already go home, I'm Chloe Antonette." I said and I give him a half smile.
"Oh, I see, you can also go home, Chloe Antonette." I gave him a deadly glare pero wala naman siyang pake at tiningnan din ako ng masama kaya parang nawala yung tapang ko.
Wala na akong nagawa kaya lumabas na lang ako ng office niya para umuwi pero hindi pa ako nakakasakay ng elevator ng may tumawag sa'kin.
"Hello." I said in low tone.
"Come to our condo, Ate Chloe, Hannah and Irene is here." sabi ni Raffy sa kabilang linya at pumayag na ako. It's okay than to come home to my apartment at mag isip na naman kung paano ko makakausap ng maayos si Zairon na hindi niya nasisingit yung about sa trabaho.
I drive to Raffy and Zaira's condo at nakita kong kompleto nga sila. Umupo agad ako sa couch at sinandal yung ulo ko sa balikat ni Raffy.
"Seems like my brother is still not talking to you." sabi ni Zaira and I saw her smirk kaya binato ko tuloy agad siya ng blazer ko.
"Kinakausap niya ako!" sigaw ko sa kanya at natawa naman siya dun.
"About work, of course kakausapin ka niya, You're his secretary." sabi ni Zaira na talagang inaasar ako.
"It's okay Ate Chloe, he's a Rheinford kaya ganun." sabi ni Raffy at niyakap pa ako na halata din namang inaasar ako. Si Hannah at Irene lang ang hindi makarelate sa'min kaya nagkwento na ako ng talagang nangyari.
"Wow, talagang hindi kita kakausapin kung ganun Ate Chloe, Imagine sa magkasunod na araw magkaibang lalaki nakita niya na kasama mo kahit pa sabihin mo na bakla yun. Hindi niya naman alam yun sa umpisa pa lang." sabi ni Hannah at nag agree naman yung apat.
"Alam ko naman, pero he's not talking to me tungkol doon lagi na lang tungkol sa trabaho! Kaunti na nga lang baka magresign na ako bilang secretary niya para makausap ko siya." natawa naman yung apat sa sinabi ko pero hindi ko na sila pinansin. It's the truth anyway kaunti na lang talaga baka gawin ko na yun.
"Is that really Chloe Antonette?" natatawang sabi ni Hannah at mas lalong natawa yung tatlo.
"Too in love to my brother." sabi ni Zai na pailing iling pa.
"In the name of love handang mawalan ng trabaho," sabi ni Irene at umiling na din.
"Hindi niya pa sinasagot yan ah." Raffy said at doon ko napatunayan na pinagtutulungan nila akong apat.
Akala ko magbibigay sila ng magandang advice sa'kin but it looks like they are just teasing me dahil sa nangyayari. Ang swerte ko talaga sa kanila napakaswerte kaunti na lang mananakit na ako.
But I know they are doing it to divert my attention to other things. Mas gusto nilang maisip ko yung pang-aasar nila kaysa magpakastress kung paano kakausapin si Zairon.
Late na akong nakauwi ng apartment at ganun na lang ang gulat ko ng makita si Zairon sa harap ng apartment ko.
"I thought you're going home?" tanong niya sa'kin.
"Raffy called me to go to their condo." pageexplain ko sa kanya. At nakita ko naman siyang tumango and the silents give me a chance to explain.
"Look Zairon... Si Gabby he's just my friend, Bakla yun kaya hindi kami talo nagkataon lang talaga na ganun suot niya ng gabing yun at hindi ko alam kung bakit. And also yung sa mall he's also my friend, old friend actually nung nasa probinsya pa ako magkakilala na kami. So wala lang talaga yun and also..." I stop myself from talking because I almost said that I love him. Ayokong sagutin siya na kakagaling niya pa lang sa galit sa'kin.
"You have a lot of friends, huh?" tumango lang ako sa kanya at binigyan siya ng awkward na ngiti na kinatawa niya naman.
"Don't smile like that Antonette." inirapan ko lang siya dahil doon.
"You're making me fall for you more." napatitig ako sa mga mata niya. I really love looking at his eyes because his eyes are telling me something.
"Bati na tayo?" ranong ko sa kanya at tumango naman siya kaya napayakap ako sa kanya ng mahigpit.
"Alam mo bang inaasar na ako nila Zaira kanina dahil isang linggo mo na akong hindi pinapansin bukod sa trabaho." sabi ko habang nakayakap pa din sa kanya.
I feel safe... I found my comfortable place it's being on his arms.
"Kaya wag mo na akong pagselosin." napahiwalay ako sa kanya at nakita ko namang natatawa siya kaya hinampas ko nga siya.
"Hayaan mo kasi akong mag explain!" tumango naman siya sakin kaya napangiti na lang ako.
"Tomorrow, don't come to work."
"Why?"
"Because we're going on a date." sabi niya. And I think I can't do anything kaya pumayag na lang ako. He's the boss anyway. At okay lang kahit hindi siya pumasok at dahil hindi siya papasok kahit na wag na rin pumasok ang secretary.
I woke up early to prepare pero pag labas ko ng kwarto ko si Gabby na agad ang nakita ko. Tulala lang siya at parang hindi pa alam na nakalabas na ako ng kwarto ko.
This past few days napapansin ko talaga na parang may gumugulo sa baklang yan pero tuwing tatanungin ko naman siya hindi niya sinasabi sa'kin kaya hinayaan ko na lang. I just tell him if he need someone to talk about his problem I'm here to listen.
"Gabby?" he look so shock to see me. So hindi niya talaga naramdaman na kanina ko pa siya tinitingnan.
"Gising ka na pala." he laugh but I know na pinipilit niya lang.
"Ano ba talagang problema mo, Gabby?" tanong ko sa kanya pero imbes na sagutin ako tinitigan niya lang ako. At naisipan lang sumagot ng tinaasan ko na siya ng kilay.
"You're happy now and I don't want to ruin it. So not now Chloe. Bumili ako ng breakfast." sabi niya at naglakad na papuntang kusina.
I think wala na talaga akong magagawa kung ayaw niyang sabihin. I will just wait till he's ready to tell me his problem.
"Hindi ka naka pang office attire, hindi ka papasok?" tanong niya at umiling ako bago sumagot.
"I have a date." tumango naman siya sa sinabi ko. "Ikaw?"
"Dumaan lang talaga ako dito, May gagawin pa ako." sabi niya kaya tumango na lang din ako.
Pagkatapos kumain ng breakfast umalis na din si Gabby dahil may gagawin pa daw talaga siya at ako naman aantayin na lang si Zairon.
"Hello."
"Come out..." yun lang ang sinabi niya at binaba na yung tawag. Really Zairon Ethan.
Paglabas ko ng apartment of course leaning on his expensive car again with a smirk on his face.
"Ito na po." sabi ko sa kanya pagkalapit ko.
"Good." Hinampas ko nga siya.
He open the shotgun seat for me and I gave him a smile. I really don't have any idea saan kami pupunta. Basta ang sinabi niya lang sa'kin. We need to go early. So I will just let him kung saan man kami pupunta.
Nakatingin lang ako sa bintana ng mapansin ko yung dinadaanan namin. Mukhang alam ko na kung saan niya ako dadalhin.
"We're going to intramuros." sabi ko at tumingin sa kanya. Natawa naman siya at tumango.
"Why?"
"Basta." sabi niya at hindi na ako pinansin pa hanggang sa makarating kami ng intramuros. We took a lot of picture bago kami pumasok.
We just keep walking around intramuros at halos napuntahan na namin lahat bukod sa isa na nailagpasan lang namin kanina. Manila Cathedral. I told him na pumasok kami doon sabi niya mamaya na pag pauwi na kami kaya wala na akong nagawa.
We enter the church at ang una kong ginawa lumuhod at magdasal at naramdaman kong yun din naman ang ginawa ni Zairon sa tabi ko.
God, This man beside me is the man I love please always protect him also my mom and my friends. Gusto ko lagi silang masaya. I don't want them to be in pain. Thank you for all the blessings and for giving him to me. Amen.
I open my eyes and I saw Zairon looking at me kaya binigyan ko na lang siya ng ngiti bago maupo.
"Why are you looking at me, you should be praying." sabi ko sa kanya at ngumiti siya sa'kin.
"Tapos na, natupad na nga e." sabi niya at kinuha yung kamay ko para hawakan.
"Do you know that Zaira and Raffy wants to get married here." nakangiting sabi niya at umiling naman ako kasi hindi ko alam yun. "And they also want me, Drake and Renzo to get married here."
"Bakit?" ngumiti muna siya at hinigpitan pagkakahawak sa mga kamay ko.
"Our parents bring us here for the first time, at sakto naman na may kasal na nagaganap dito and Raffy and Zaira saw it. They saw how beautiful the church is and the people wearing tuxedo and gown while waiting for the bride. And we suddenly hear Zaira said that she want to get married here with the man he love of course Raffy is her bescouz so they dream of it together." and I saw Zairon again talking about his sister and family with a smile on his face. I fell in love with a man who love his family so much.
"And, bakit pati kayo?" natawa muna siya bago ako sagutin.
"It's Raffy and Zaira's dream for the three of us and We love that two so much so we agreed." tumango ako sa sinabi niya. The Rheinford boys really love their two princess very much for them to agree to get married here kahit na hindi pa nila alam kung sino yung mga babaeng dadalhin nila sa altar.
"Then, paano nagalit si Zaira sayo?" nawala naman yung ngiti niya kanina at napalitan ng malungkot na ngiti. I remember when I first hear na may kapatid si Zaira and she's mad at him.
"Let's just say that my sister safety is the important than my promise. I promise Zai that I will never leave her, iwan na siya ng lahat pero hindi ako, but I broke that promise because I want her to be safe. I'd rather accept her wrath than see her hurt."
Zairon is the man that can sacrifice everything sa mga taong mahal niya.
"There is someone wants our family to be seperated and she use Zai and me to scare my Mom. But nalaman ko yun kaya ako na ang nagsabi kay Mommy na sundin na lang ang gusto ng taong yun para hindi na mapahamak si Zaira." looking at Zairon now I think what happen is still hurting him. Kahit na napatawad naman na siya ni Zaira he's still feel hurt for breaking his promise to his sister, for leaving his sister alone.
"You really love you sister." nakangiting sabi ko sa kanya at tumango siya bago tumingin sa'kin.
"Yes, I love my sister and I also love you." that makes me smile. "Do you want to know what's my other promise to Zaira and also Raffy. It's actually not just my promise to them but also Drake and Renzo's"
"What is it?"
"We will only bring one girl on this church. Only one girl... The girl we want to marry." nanlaki yung mata ko sa sinabi niya pero binigyan niya lang ako ng magandang ngiti.
"That's why I bring you here, I want you to know that I'm serious with you and I can wait until you say yes to me." he said at tumingin na ulit siya sa harap ng simbahan.
I hold my necklace tightly and look at him.
This man make me fall for him more..
....