JACKQUE'S POV
Naglalakad-lakad ako sa parke habang hawak hawak ang annulment papers na bigay niya. I need to think. I need to unwind. I need to be strong. I need to be me. I fucking need to be Jackque Gyl Gonzaga...Viceral.
Naagaw ang atensyon ko nang isang grupo ng mga kababaihan dahil nakikita kung umiiyak ang isa nilang kasama. I dont know, pero may nagtulak sakin na lapitan na sila.
"Hindi naman dahil mahal mo siya ay hahayaan mong masaktan ka. Look, Kim anong akala mo sa sarili mo? Fan ka ba ng BDSM na iyon at ikaw ang masokista?", masungit na sabi nung isang babae na mahaba na buhok.
( BDSM- Bondage and Discipline, Domination and Submission, Sadism and Masochism)
Sabi ni Vitto, ugali na talaga na daw talaga ng isang tao ang pagiging masokista lalo nat nagmamahal ka. Parehas kaya kami ng sitwasyon ng babae?
"Tama naman si Charina, Kim", tukoy ng nung nagsalita dun sa may mahabang buhok, "Hindi ka ipinanganak ng nanay mo para saktan lang ng lalaking yun. Isa pa, hindi niya deserve ang pagmamahal mo", sabi naman nung maiksing buhok.
Hindi ako ipinanganak ni Mommy para saktan lang ni Vice. Pero paano ko naman siya iiwan kung siya lang ang nagpapasaya sakin?
"Ate Gracii, paano mo po ba malalaman kung deserve niya ang pagmamahal mo? Kasi ate kung alam ko lang kung paano, siguro hindi ako masasaktan ngayon", palagay ko iyon yung Kim, yung sumagot. At Gracii naman yung maiksing buhok.
Sana nga maimbento na lang ang device na malalaman mo kung sino ba ang deserving para sayo noh? Para iwas na sa sakit.
"Siguro hindi mo nga malalaman o mapipili kung sino ang deserve sa pagmamahal mo . Pero Kim, pwede mong piliin kung papayag ka na lang ba na saktan niya o iiwan mo siya dahil may chance kang maging masaya sa iba", sabi nung may bangs.
"...papayag ka na lang ba na saktan niya o iiwan mo siya dahil may chance kang maging masaya sa iba..."
Should i sign this? Should i leave him? Damn!
"Paano ate Chane kung pipiliin kung masaktan kasi kakapit ako sa maliit na chance na mapapasaya niya ako? Pwede po ba yun?", tanong ni Kim dun sa Chane.
"Siguro sasabunutan ninyo ako dahil salungat ang sasabihin ko sa mga sinabi ninyo", singit bigla nung isa sa pinamalumanay na boses, "Ako para sakin? Kim ituloy mo lang ang relasyob ninyo kahit na nasasaktan ka. Bakit? Kasi diyan ka masaya ei, dahil hindi ka pa tatanggap ng kahit na anong advice dahil inlove ka pa. Tiyaka pansin mo, sa bawat sasabihin nila may counter part ka. Huwag tayong magpaka impokrita, natural na ang advice namin ay hiwalayan mo siya dahil nasasaktan ka, but the truth is, alam naming magiging masaya ka sa kanya. Bawat relasyon dumadaan sa mga problema at sa mga problema na yan, ang dapat mo lang panghawakan ay loyalty, trust and love".
"Patricia is done. Ikaw Joy, may gusto kang sabihin?", nakangiting baling nung Chane dun sa mukhang pinakabata.
"Wala po. Bilang pinaka bata dito, bahala na po si Ate Kim. Hahaha"
Teenagers. Nakakatuwang isipin na ang problema nila about boyfriends and girlfriends, but still they think a matured ones.
Ewan. Basta bigla ko na lang naramdaman na lapitan yung Kim at yakapin siya. Pakiramdam ko ay nagkakaintindihan kami ng nararamdaman?
"Uhmm. Sino po kayo?", tanong nilang lahat sakin nang kumalas na ako sa yakap kay Kim.
"Jaki", sagot ko saka ako ngumiti.
"Bakit ninyo po siya niyakap?", tanong nung Patricia, yeah i remember them though hindi talaga ako magaling sa mga names. Sure na mamaya, makakalimutan ko iyon.
"Comfort", sagot ko.
"One word woman po ba kayo?", tanong nung Charina na ikinailing ko.
"Silly", saka ko ginulo ang buhok niya, "Magkakaibigan kayong lahat?", baling ko sa kanilang lahat.
"Opo"
"Bata pa kayo. Huwag ninyong madaliin ang pagtanda. Oo, masarap ang magmahal, but the truth is, everytime you fall inlove, you take the risk...the risk of getting hurt", saka ako ngumiti, "Each one of you should know that love has full of sacrifices and misery though in return, it was full of love and passion"
"So youre saying that we can enter into a relationship at this age but never take it seriously?", it was Gracii.
"Quite. Well im just saying, that once you enter a certain relationship, be ready. You can take it seriously but not too seriously, for if you even get hurt, youll just feel plain hurt but not too much hurt", sagot ko.
Nagulat ako ng lapitan ako ni Joy at tinititigan sa mata, "Ate, sa amin mo ba talaga iyan sinasabi o #hugotlevel101 mo yan?"
Nagtawanan ang grupo sa sinabi niya. Yumuko ako at binulungan siya, "Masakit ang masaktan. Isnt it ironic? Gaya ng inaadvicesan ko sila, ng mga salitang para sa akin talaga"
Bigla ko na lang naramdaman ang maraming kamay na pumulupot sa katawan ko.
"Hindi ka po namin kilala pero alam naming nasasaktan ka po. Hindi ka naman po iiyak habang kausap kami, di po ba?"
I dont know...Na umiiyak na pala ako. This is how love hurts..Youre being numb...Youre being insane and youre being someone you never thought you could be.
BUMALIK ako ng unit ko matapos makipagkwentuhan sa mga bata, Yes, theyre really fun to be with.
Of couse ito na naman ang reyalidad, Kung saan kelangan ko naman haharapin ang katotohanan na masasaktan ako.
Tumuloy ako sa kusina dahil nauuhaw ako pero muntik ko nang mabitawan ang baso ng makita kong nagluluto si Vice.
Bumalik na ba siya? Bumalik na ba iyong Vice na meron ako?
"Have you decided about the annulment papers?, sabi nito nang nakatuon pa rin ang pansin sa ginagawa.
No, He didnt.
"Yes"
"So whats your decision?"
"I will never sign this", saka ko pinunit ang papel na hawak ko, "Not in my entire life that i will let you to be with her. Kasehodang tatlo tayo sa unit ko pero hindi ako papayag na maghiwalay tayo!"
"What the fuck is wrong with you Jaki? Why you werent sign those papers?", baling niya sakin ngunit hindi niya ako tinitigan sa mata.
"Dahil akin ka!"
I heard him laugh sarcastically, "Funny to think that i was once saying that line"
"Vice, ano ba talaga ang problema? Bakit naging ganito ka? Bakit naging biglaan?, dun na pumatak ang luha ko.
"Reason? You want a reason? Becoz hes no longer inlove with you pathetic loser. Ako na. Ako na ang mahal niya ngayon. I told you, right. Maghihiwalay din kayo", boses mula sa likod ko and im 100 percent sure that it was Bella.
"Im talking to you VICE", I emphasized his name.
"J--just...just sign those papers"
"No, i wont", pagmamatigas ko.
"Youre really a bitch huh? Sinabi niya nang pirmahan mo ang annulment papers so youll just do it, nang mawala ka na sa landas ko gaga ka", shes really bitching me.. Ni minsan wala pang nangtangkang umaway sakin habang umiiyak ako. Reason? Coz im at my worst.
Bumaling ako sa kanya at ngumisi, "Magpakasaya ka na ngayong higad ka dahil pag nalaman ko kung bakit nagkakaganyan ang ASAWA KO, sisiguraduhin kong walang matitira sayo, ni isa", then i slapped her as i stormed out of the kitchen.
Siguro sila na ni Vice ngayon, siguro nasasaktan nila ako ngayon. But it wont change the fact that until we're still married, that bitch will remain a mistress.
Tumuloy ako sa kuwarto ko at nagshower ako. Aalis ako. Ayaw ko ng amoy ng kuwarto ko. Amoy pulosyon. Amoy pulosyon ng malanding babae.
Nagbihis lang ako at bumaba. Nakita ko silang nanonood ng TV habang nakayakap ang higad sa asawa ko at nakasandal ang ulo nito sa bisig niya.
I was once in that scenario.
Stop it, Jaki. Stop this non-sense thought. Just go out and have fun.
Nilagpasan ko lang sila at nagtuloy sa pinto. Hindi ko rin sila tinapunan ng tingin.
Binuksan ko na ang pinto at akmang lalabas na dito but before i could pass through it, i saw him at my peripheral vision....
he glance at me....a glance that was full of love and sincerity...
or am i just imagining things.
Agad akong sumakay sa kotse ko pagkarating ko sa parking. Minaneho ko ito papunta sa opisina ni Vitto.
"Miss San Rio, nanjan ba siya"
"Yes, Miss Jaki. Kabilin bilinan niya po kasi pag dumating ka ay papasukin agad kita", nakangiting sabi nito.
Nginitian ko ulit ito at tumuloy na sa opisina ni Vitto. Naabutan ko siyang pinaikot-ikot ang ballpen niya at nakatulala.
"Vitto", tawag ko na ikinatingin niya. Nakita kong bahagya pa siyang nagulat dahil hindi niya naramdaman ang pagpasok ko.
"Jaki"
"Vitto, can you join me?"
"Where?"
"Amusement park"
"Jaki. You have a problem, do you?", he said as he walks towards me.
"I just need to unwind", i answered.
"I will join you...but please give me an honest answer".
"He...he wants us to get annulled", i dont know.. but i didnt saw any surprising look in him regarding on what ive said.
"Then..let it be"
I gave him my 'why-should-i' look.
"He wants it, then give ito to him. Hell not ask for it, if he didnt meant it"
"Hes just confused, damn it!"
"Hes not confused, Jaki. Hes actually focused....focused on how could the both of you can be annulled"
Hindi ko alam pero parang tinamaan ako. Maybe Vitto was right?
"J---just lets go...I badly need to breath and unwind", saka na ako nagpatiuna sa paglabas.
"...Hell not ask for it, if he didnt meant it...."
Si Vitto na ang nagdrive sa sasakyan ko hanggang sa makarating kami sa amusement park.
Bababa na sana ako ng bigla akong suotan ni Vitto ng cap at shades, "You badly needed that since nailabas na ang magazine na ikaw ang cover. Ayokong may mang-agaw ng atensyon mo. Ngayon mo lang ako niyaya kaya sasamantalahin ko na ito", nakangiting sabi niya.
Kung hindi lang ako inlove kay Vice, maybe si Vitto ang gusto kong kasama. But then again as reality strikes, im madly inlove with that possessive jerk.
Bumaba na kami at napagpasyahang sumakay sa Flying V. Let me rephrase it, napagpasyahan KONG sumakay kami sa Flying V.
Nakapila kami at biglang nagsalita si Vitto, "Alam mo bang ikaw lang ang kilala kong broken hearted na gustong gumala at lumabas? Mostly, brokenhearted people spend there time alone in there room reminiscing everything they have with their ex partners"
"Hes not my ex partners. And please Vitto, i came here to unwind and not to talk to him"
"Fine. Fine", he surrendered.
Marami na kaming sinakyan ni Vitto at gaya ng dati ay matatakutin pa din siya.
"Youre really afraid of heights, huh?"
"Isnt it obvious?", he said while vomitting.
Inabutan ko siya ng water, towel at mouth wash.
"Vitto, upo ka lang dun sa bench huh. Bibili lang ako ng makakain", nakangiti kong paalam sa kanya na ikinatango niya.
Tinungo ko ang food stand na parang fast food at nag order na.
Pabalik na sana ako kay Vitto nang may mapansin ako sa bandang kaliwa ko na mahalaman....
"Vice?"
Inalog ako ang ulo ko. Damn. Nag-iilusyon na naman ako na nakikita ko siya.
Itinuloy ko na lang ang paglalakad ko at itinungo si Vitto na nakaupo sa bench.
"Kain na?", nakangiti kong sabi sa kanya at inabutan ito ng pagkain.
"You can fake a smile. But believe me, you can never fake your eyes", he said out of nowhere.
Naupo ako sa tabi niya, "I really hope that i can fake my eyes...alam mo ba yun Vitto. Para kahit nakatingin ako sa kanya at titigan niya ako pabalik, ay hindi niya nakikitang nasasaktan ako"
"But thats being you Jaki, you can never fake your eyes", biglang napakunot ang noo ko sa sinabi niya.
"You talk as if you know me for so long"
"No...I just...I mean...youre just too transparent"
Am i? Am i really transparent.
NAKAUWI na ako ng unit ko ng mag aalas diyes na ng gabi. Sinadya ko ito.. sinadya ko para may hindi ako madatnan na hindi kaaya-aya. Sapat na ang nasasaktan ako sa umaga at natatahimik sa gabi.
Nagtuloy ako sa kuwarto ko dahil gusto kong ipahinga ang utak at katawan ko. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay naabutan ko si Bella na natutulog sa kama ko.
Parang may nagtutulak sakin na na saktan o patayin siya. But im not that type of woman, i play fair though she doesnt.
"What are you doing here?", boses mula sa likod ko na ikinalingon ko. Nakita ko siyang nakatingin sa bandang kaliwa ko kung saan nakahiga si Bella.
"As far as i can remember, this is my room", sagot ko.
"The moment that you decided not to sign those annulment papers is the sign that this room is already belong to her"
"Fuck those rules", sigaw ko tsaka mabilis tumungo sa sala.
Uupo na sana ako nang higitin niya ang sa braso ko.
"What now?", i asked as i looked at him...but like just awhile ago, hes not looking at me.
"Were still talking?"
"You want to talk. Fine. Well talk. Now, answer me. Why your doing this shit? To get fair? To get even? The hell with that reasons!"
"Im doing this becoz"
"Becoz WHAT Vice? What?", i said hopelessly.
"B--becoz i dont love you...anymore"
Parang nagunaw ang lahat ng pader na pinipilit kong patatagin sa labasan ng luha sa mga mata ko. Masakit!
"Y--youre k---kidding"
"Im not", he said coldly.
"Damn it.Damn it Vice. Damn that 'i dont love you anymore' of yours nang hindi mo man lang ako tiningnan sa mga mata. Bakit? Dahil ayaw mo bang nakikita akong nasasaktan dahil naawa ka sakin kayat ayaw mo akong tingnan o nagsisinungaling ka lang na hindi mo ako mahal. Tell me Vice!", im hopeless. im really hopeless..im really tired.
"Hindi ako naawa sayo Jaki", he said, still not looking at me.
"Then, what?. Cmon, look and tell me", hinaplos ko ang pisngi niya at pilit na iniharap siya sakin, " Tell me please...Tell me"
Then i was surprised.
that he looked at me, not blinking and said, "I dont love you anymore"
Right then i know Now....i Know it's over......
Thanks for the person whose responsible for the new cover of my story... Kalimutan ko ang username niya but still, this chapter is dedicated to you 😊