Güneş ışıklarının gözlerimi kamaştırdığı bir güne uyanmıştım yine. Her ne kadar güneşi çok sevsemde dün içtiğim sayısız içkinin başımı çatlatması üzerine güzel gelmiyordu şu anda.
Güneşten kaçınmak için yatakta diğer tarafa dönmek için hareketlenmiştim ama ağır ama zarif bir kolun engel olduğunu fark ettim.
Şizofren mi olmuştum yoksa kahverengi bir çift göz bana gülümseyerek bakıyor muydu?
"Günaydın S/a." hayalim tıpkı Dazai gibi konuşuyordu. Hahaha.
"Hm? Bir günaydın yok mu?" haha şaka değil mi? Rüyadayım. Kendime vursam mı?
Bundan daha mantıklı bir seçim yapıp belime sarılmış Dazai'nin yanağına parmağımla bastırdım.
HAYIR HAYIR OLAMAZ TAMAMEN GERÇEK! EĞER HAYAL OLSAYDI YANAKLARI BU KADAR GÜZEL OLAMAZDI. LANET OLSUN YİNE NE YAPTIMDA BU HALE GELDİM!!
Aklımı toplamalıyım. Tanrım sen yardımcı ol lütfen.
"Da-Dazaii, burda ne arıyorsun sen?!!!!" sadece merakla sormak istemiştim ama sesimin tonunu ayarlayamamıştım biraz, yani birazdan birazcık daha fazla sert çıkmıştı.
O da bunu bekliyor değildi zaten. Gözlerini şaşkınca kısıp yatakta oturur pozisyona gelip bana baktı.
"Dün bilincinin açık olduğunu söylemiştin? Yoksa gerçekten hiç mi hatırlamıyorsun?"
Lanet olsun yine yapmışım yapacağımı, ben içtiğim vakit, önce saçma salak şeyler yaparım. Anlatılamayacak kadar utandığım yerin dibine girdiğim anılar çok oldu. Ve sonra hiç sarhoşluk belirtisi göstermem, normal bir insandan çok daha normal gibi gözükürüm. Ama genelde bana bir zararı dokunmamıştı şu ana kadar.
Hayır artık kurtuluşum yoktu.
"Ben. Ben nereden hatırlayacağım şarhoş olduğumu anlamadın mı? O halde bana- sen...!!!"
Hayır tabiki anlamazdı nasıl anlasın. Sadece kendimi kurtarmak için karşımdakini suçluyordum. Lanet olsun sevmediğim özelliklerimden biride bu. Ama bindik bir alamete gidiyoz kıyamete.
"S/a beni böyle suçlamak-"
"Lütfen sus! Her şey açık." sözlerimi kurtaramayacağımı fark ettiğim an artık her şeyi hemencecik bitirdikten sonra kendimi çöpe atmak istiyordum.
"Git."
Dazai yukarı çıkmış kaşlarını çattı. Gerçekten hayal kırıklığına uğramış gibi duruyordu. Ben ne yaptım! Kendimi suçlamaya başlayacağım sırada kolum ani bir acıyla irkildi. Dazai eliyle sıkıyordu kolumu. Size bir öneri veya hayattan bir tavsiye, ya da ölmemek için bir kaçış yolu, siz ne derseniz deyin ama ben üçüncüsünü tercih ediyorum.
Asla ama asla Dazai'yi kızdırmayın. Dazai'nin düşmanı olmayın. Dazai'nin nefretini kazanmayın. Dazai'nin karşısında kalmayın.
Bunları düşünmek yerine kolumu kurtaracak bir yol bulmaya çalışsam hayatımın son dakikaları daha verimli geçebilirdi ama hayır yaptığım tek şey;
"Da-dazai...acıyor" demekti. Ordan bir alkış koptuğunu duyuyorum. Rica ederim. Ama evet çok acıyor kolum. Ama kolumdaki acıdan daha kötü ne var biliyor musunuz işte bu cümleyi duymak;
"S/a, seni diğerlerinden farklı sanmıştım, ama sende aynısın."
İçimde bir şeylerin koptuğunu hissediyordum ama en çok hissettiğim şey karşımdaki kişinin üzgün kalbiydi. Tek kelime edemedim. Tam kolumdaki acının artık bir önemi yok diyecekken kolumu bırakıp yataktan kalktı Dazai.
Böyle anlarda bir şey diyememiştim hiçbir zaman. Sadece gidenlere bakardım. Kalan olmakta zor tabi. Ve yine aynı şeyi yapıp Dazai'nin giyinip gidişini izledim. Sadece izledim.
Sonra ise kafamı toparlayıp kendime gelmek için günlük rutinlere başladım. Bir duş alıp, yemek yemiştim ve koltuğa oturup elime telefonumu aldım, bugün Ajans'ta değildim, izin günümdü bu yüzden gün boyu bomboş oturmayı istiyordum. Ve yaptıklarımı düşünmek.
Telefonumu kurcalamaya başladım ve şansa bak ki dün Dazai ile konuşmalarımıza denk geldim.
S:Dazai, çok kötüymğ ben, yardmğ et.
D:Ne oluyor S/a, nerdesin?
S:Evdeyim Dazai, lütnfğ hızlığ oll.
D:Sarhoş musun sen?
S:ben sarhoşşş deilemğ. Burdadr kötü adamlarh vard dazia, yaerdm ethğ.
D:Geliyorum, S/a.
Hayır hayır lütfen gerçek olmasın. Bunu yapmış olamam değil mi. Defalarca girip çıkıyordum mesaj bölümüne ama hayır KAYBOLMUYORDU LANET ŞEY. Tanrı'm belamı böyle mi verecektin. Ya bu ne be? Gerçekten bu ne? Şu iğrenç konuşmaya mı üzülsem, Dazai ile dün gece aramızda olanlaramı üzülsem yoksa Dazai'yi benim çağırdağım halde onu şuçlamamamı üzülsem. Elimi bir kaç kez alnıma vurup sonra acıyan yeri ovuşturuyordum.
Şimdi ne yapacağım? Ne olurdu yani dün geceyi hatırlasaydım. Böyle olur muydu? Sahi dün gece nasıldı?
"Lanet-" aklıma gelen düşünceler, kızarmama yetmişti. Şu anda bile düşündüğüm şeylere bak.
Ama her şeyden önce Dazai'yle doğru konuşmam lazımdı.
Bir anlık düşünce ile Atsushi'yi aradım. Canım Atsushi sen de olmasan.
"Alo, Atsushi ben."
"Atsushi, Dazai nerde!?"
"Dazai-san mı? Burada ne olduki?
Oradaymış tamam.
"Bir şey yok, tamam kapatıyorum-"
"S/a-san dur kapatma," fısıltıyla konuşmaya başladı sesinden endişelendiği belli oluyordu.
"Dazai-san, iyi değil sanırım tüm gün konuşmadı, ve başını masadan kaldırmıyor. Bir sorun olmuş S/a-san"
"Belki havasında değildir ya bu kadar takma"
Yeterince rezil oldum Atsushi, sana anlatmaya pek niyetim yok aslında.
"S/a bugün Kunukida-kun'un verdiği bir işi yaptıııı!!!
"NE! " Evet, sorun büyüktü demekki, Lanet olsun bana.
Dazai'yi seviyorum, ona ilk gördüğümde aşık olmuştum ama bunun imkansız bir şey olduğunu farketmiştim ve tüm duygularla beraber onu içime gömmüştüm. Çoğu kişinin yapacağı gibi.
Ama göz açıp kapayıncaya kadar 4 yıl geçmişti ve dün olan şeyden sonra artık çoğu şeyin değiştiğini anlayabiliyordum. Ama hayır bu sefer izin vermeyeceğim, bu sefer gömmeyeceğim.
Montumu alıp koşarak Ajansa gitmeye başladım, deli gibi koşuyordum. İnsanlara çarpıyor ama durmuyordum 5-10 dk sonra ajansa gelmiştim. Hızlı bir şekilde içeri girdim. Ve bağırmaya başladım.
"DAZAİİ, SENİ SEVİYORUM BEN"
Nefes nefese kalmıştım ve meraklı gözler üzerimdeydi, lanet olsun bugün Liman Mafyası ile toplantı yapılacaktı, Nasıl unuttum ben bunu!!
Herkes bana bakıyordu Fukuzawa-sensei, Mori-san, tüm ajans çalışanları, Chuuya ve Akutagawa'da vardı ağlayacağım sanırım fena rezil oldum. Biri bir çukur eşer mi benim için. Mezarıma papatya getirin lütfen.
Bir kıkırdama duydum, yavaşça yerinden kalkıp kolumdan tutarak dışarı çeken Dazai'nin kıkırdamasıydı bu. Kapıyı kapatıp bir odaya geçirdi beni.
"HAHAHA, Bunu yapman şart mıydıı? HAHAHA, Tanrım çok komik...HAHA"
"..."
Karnını tutarak gülüyordu, bu çok yardımcı oldu sağol be! Geber Dazai. İki kez yerin dibine girdim senin yüzünden artık kim bilir daha ne rezilliklerim olacak.
"Ama... Ama bunu yapman çok güzeldi S/a, bende seni seviyorum."
Bu- bu evet bunu beklemiyordum. Ama artık geleceği, geçmişi düşünmeyi bırakmak istiyorum. Tam şu anda güzel şeyler yaşamak varken, kaygılanmak neden?
Saçlarımı okşayarak dudaklarıma doğru yaklaştı, bende ona yaklaşarak hep hayal ettiğim anı yaşamıştım. Başımı yana eğdim ve ellerimi saçlarına koyacaktım ki vazgeçtim ve omuzlarına koydum. Böyle geri çekilmesi daha kolay oluyordu çünkü. Küçük bir öpücük olsa yeterliydi şimdilik. Dilenmesi gereken özürden sonra devam edebilirdik sonuçta.
"Dazai ben, ben özür dilerim, bilip bilmeden... Ah tam aptalın tekiyim"
"Evet, tam aptalsın, benim aptalım, dünden bir şeyler hatırlamıyorsun sanırım?"
"Hayır, hemde hiç."
"Hatırlamanı sağlayabilirim" meraklı gözlerle ona baktım. Belimden tutarak kendine çekti, kulağıma yaklaşarak fısıltıyla;
"Dün gecenin aynısını yaşayalım hatırlarsın." fikir güzel tabi ama kızarmama engel olamamıştı bu adam her sözüyle beni çıldırtıyor. Ve ne diyeceğini çok iyi biliyordu.
"Hatırlamama yardımcı olacaksa olur." altta kalamazdım sonuçta. Flört konusunda iyiydim.
Gülümsedi, çok güzel gülüyordu. Bu adam gülümserken bile beni çıldırtmayı başarıyordu.
"Seni seviyorum, S/a hemde çok."
"Bende Dazai, bende seni çok seviyorum.
~~~MUTLU SON~~~
Düzenlenmiş hali silmeye kıyamadım çünkü.