I'm a miserable person.
Sabik sa pagmamahal nang pamilya ko pero nananatiling bigo. Mas pinagtutuunan nila nang pansin ang kanya kanya nilang bagong pamilya.
Broken marriage
And when they met someone that will make them happy after the failed marriage, what do you think will happen to their child?
That leaves me all alone
In the dark
Crying in silence
Hoping someone will save me from this emptiness and loneliness
Sabi nila, t-in-ry nila na i-save yung marriage nila.
Excuses
Sabi nila, sa minahal nila ang isa't isa pero hindi din nagwork
Lies
Sabi nila, mahal nila ako
another lie
at susuportahan nila ako sa mga pangangailangan ko hanggang sa paglaki ko. That's the first time they utter the truth on all the lies they told me since forever.
and
They don't know that that's what affect me the most. What I only want from them is
Love
Support &
Acknowledgement
But, they left me. They left a child in the middle of confusion asking how's and why's
I continued living a life in the care of their hired nanny. Akala ko normal lang na saktan. Everyday, there's another bruise on my body because my nanny was keep on hitting me whenever I can't meet her demands.
"Dapat ang bata marunong sumunod sa nakatatanda"
"Dapat ang bata magpasalamat dahil may gumagabay sa kanya"
"Dapat ang bata ibigay ang lahat nang pera nya sa taong handang mag alaga sa kanya."
"Magpasalamat ka dahil napilitan pa akong alagaan ka samantalang inabandona ka naman nang magulang mo. Naturingan kang totoong anak pero mas mahal pa nila yung anak nang mga kinakasama nila kesa sayo. Ako na lang nga yung nagtitiyaga na mag alaga sayo tapos hindi mo pa ako sinusunod?! Minamaliit mo ba ako?! ha?!!!"
In my quivering voice I uttered "I'm sorry." can't be helped! Atleast my nanny stayed with me until the end. Tama! Kailangan ko lang maging mabait para hindi ko na ulit maranasang abandonahin.
curses, insults, abuse, bruises
Yan ang laging naririnig ko at tumatatak sa batang isip at katawan ko.
Until one day, my young body can't handle all the bruises that my nanny has caused me.
Nanginginig man ay binuksan ko ang mata ko at tumingin sa paligid ko pero sumalubong sa akin ang tahimik na kapaligiran. Tanging ang mabibilis na paghinga ko lang ang naririnig ko.
Nanghihina man ay pinilit kong lumabas sa kwarto ko.
"Nanny?"
katahimikan.
Mabilis ang kabog nang dibdib ko.
Hirap akong maglakad pero sinubukan kong bilisan ang paglakad ko. Di ko alintana ang sakit nang katawan ko. I need to see my nanny. What if.. pinilig ko ang ulo ko. Imposible. Sinunod ko lahat ang utos nya sa akin. I'm a good girl and my nanny said good girl deserves a gift. Hindi na ako manghihingi nang gift. All I need is for my nanny to stay with me.
Kahit nasasaktan niya ako lagi, whenever she hold me or pinch me. All I can feel is her warm hands.
All my life Mom and Dad was always on a business trip. Kapag nandito naman sila sa bahay laging malamig. Their eyes towards me and the house itself.
"Nanny!!!" malakas kong sabi pero wala pa ding nagsasalita.
Nanginginig ako at kinakabahan.
Tuwing nandito siya at narinig niya man ako na tinatawag siya nang mahina, lagi niya akong minumura pero ngayon.. tahimik lang. Parang pamilyar ang pakiramdam.. katulad noon tuwing naiiwan akong mag isa sa bahay.
Hindi pwede.
Mabilis kong pinihit ang seradura nang pinto nang kwarto na tinutuluyan niya.
Sumalubong sa akin ang magulong ayos nang kwarto. Kabadong pumasok ako sa loob at iniikot ang paningin sa bawat sulok nang kwarto. Magnanakaw? napatda ako sa naisip ko. I cautiously walk inside nanny's room. The whole room was a mess. From the bedsheet to the pillows.. parang nagmamadaling umalis ang taong umuokupa nang kwarto dahil nakalimutan pang isarado ang bintana at naiwang nakabukas ang gripo sa banyo nang kwarto.
wait
nagmamadaling umalis? Sa kaisipang iyon ay nagmamadali kong binuksan ang cabinet. yung damit?! wala
No. no. no. no.
please no.
please
please
please
No!!!! bakit niya ako iiwanan? I've been a good girl. I have always listened to her demands.. She told me that bad girls will be the only one abandoned. So why?
Ah..
Baka bumili lang siya sa grocery store.. Hihintayin ko siya sa tabi nang pinto. Mamaya babalik siya. Tama
babalik siya
She won't leave me because she's not like my Mom and Dad.
right?
Ah. Namimigat ang talukap nang mata ko. For now.. I'm sleepy....
zzzzzzzzzz..
(May babaeng nakaupo sa lapag, makikita sa mata nang babae ang lungkot sa kung ano man ang dahilan nito. Sinundan nito ang tingin nang papalayong pigura nang lalaki at babae na masayang nag uusap habang nakaangkla ang kamay sa bisig nang lalaki. Mabilis na nag unahan ang pagtulo nang luha nang babae sa pisngi nito. Mabilis na tumayo nito at walang galaw na tiningnan ang pigura na unti-unting naglalaho. Nang masiguro na wala na ito ay mabilis nitong pinunasan ang mga luha at ngumiti nang pilit at bumaling sa babaeng nakasuot nang uniform na kasambahay.
"let's go." mahinang sabi nito sabay pumasok sa loob nang malaking bahay.)
where am I? and who's that woman?
She's so beautiful if only she stop crying.
*Warp*
another scene
(Tumatakbo nang mabilis ang babae sa kalsada. Tanging ang mabilis na paghinga nito at ang mga mabibilis na yabag nito at nang mga taong humahabol dito ang naririnig.)
Hey!! what will you do to her?! do you have a death wish? Leave her alone!
(Mabilis na nag isip ito at nagtago sa maliit na butas sa loob nang puno. Dahil sa maliit na pigura nito ay nagkasya ito at walang ingay na nagtago.
"P*ta! Nasaan na yung babae! mga wala talaga kayong kwenta! pera na naging bato pa! hanapin nyo! wag kayong aalis hangga't hindi niyo siya nakikita! Pinalampas ko na yung kapalpakan niyo sa babaeng kasama niyang nakawala pero di pa din kayo nagtanda! Hala sige! Hanapin nyo! kapag pumalag pa, sikmuraan nyo! Shit mga wala talaga kayong kwenta! Kapag umabot na nang 30 minuto sisibat na tayo. Paniguradong huhunting-in tayo nang mga parak dahil sa isang nakawala!"
Nanginginig na tinakpan nang babae ang bibig nito habang pinipilit na ibalik sa dati ang paghinga nito.
"it's fine. Okay ka lang. Ang mahalaga okay lang si Sienna. Naligtas mo siya. Nailigtas mo ang kaibigan mo. Hihingi siya nang tulong sa ikinauukulan. Ipapaalam niya sa parents mo. Magiging okay ka na." mahinang pagkalma nito sa sarili.)
phew! finally!
It's okay! I'm here! I won't leave you. I'll protect you. I know that it's ironic to tell you that since I, myself was abandoned.. but, I will never do it to you since I know how sad it is. Heh, been there done that..
Stop crying. I'll be with you--atleast, until you're safe. Sleep now, everything will be alright. Yeah.. everything will be alright.......
boogsh!!!
Pagkagising ko ay mabilis na bumalikwas ako nang bangon dahilan upang kumalat ang sakit sa buong katawan ko. Hinawakan ko ang gilid nang mata ko. Huh? I'm crying? why? I don't know what happened in my dream but, I know that it's sad. Mabilis na hinanap nang mga mata ko ang orasan.
10:00 pm
gabi na. dito na pala ako nakatulog sa tabi nang pintuan.
dahan dahan akong tumayo at binuksan ang kwarto ni Nanny. Walang nagbago. Parang naupos na kandila akong napaupo habang hawak ang seradura nang pintuan. Tulala akong napatingin sa kawalan ngunit habang nakaupo ay may nakaagaw nang pansin ko na isang bagay sa gilid nang kama. Naglakad ako papunta doon at kinuha ito.
Wallet?
wallet ko.
Binuksan ko ito nang dahan dahan. Pilit kong itinatanggi ang kung anong pumapasok sa isip ko. Mabilis kong kinalma ang sarili ko at dahan dahang binuksan at hinanap ang lilibuhing pera na para sa isang buwan kong gastusin.
Wala.
Ha. natatawa kong naiusal.
Hahahahahahahahhaha!
kkukk--
Hahahahahhaahahha--kkk
Again.
I was abandoned.
Ha. I felt a sharp pain in my head. Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Siguro dahil sa stress at mabilis na pagkilos ko kanina ay mas lalong lumala ang lagay nang katawan ko. Unti-unting nanlalabo ang mga mata ko at ramdam kong malapit na akong mawalan nang malay. Inipon ko ang konting lakas ko at dahan dahang lumakad sa kwarto ko. Nang mabuksan ko ang kwarto ay dahan dahan akong umupo sa tabi nang kama at tinungo nang kamay ko ang mesa sa tabi nang kama.
Ha. Ha. Ha. nanginginig kong inayos ang paghinga ko. Nanlalamig ang buong katawan ko. Ramdam ko ang malalamig na pawis na bumabalot sa katawan ko. Hinang hina na ako. 'Konti na lang' pagkumbinsi ko sa sarili ko. Pagkahawak ko sa cellphone ay mabilis kong pinindot ang numero nang telepono nang Dad ko.
toot. toot. tooot.
(A/N: Don't blame me! di ko alam kung yan ba yung busy tone. hahahaha)
Busy. ngumiti ako nang mapait. Lagi naman siyang busy pagdating sa akin. Kasalanan ko dahil nag expect pa ako.
haaaaa. huminga ako nang malalim.
May isa pa. pagkumbinse ko sa sarili ko
Ring.. ring..
yes. nag ring!
"hello" sagot nang babae sa kabilang linya.
"A-ah, M-mom." sabi ko at huminga ulit nang malalim. Nararamdaman ko nang mawawalan ako nang malay. konti na lang
"....... Ah, yes. bakit?" sagot niya pagkatapos nang mahabang katahimikan. Parang may biglang kumurot sa puso ko dahilan para mas lalo akong mahirapan sa paghinga.
"M-mom. I-i need your helllp..haaaa" sabi ko dahil nahihirapan na talaga akong huminga.
"I see. Why don't you tell that to your Nanny. You see, busy kami ni Tito Ben mo. Nag aayos kami nang gamit para lumipat sa ibang bahay." sabi niya sa akin gamit ang malamig na boses. Pero taliwas sa sinabi nito ay narinig niya ang masasayang tawanan nang mga tao sa tabi nito kasama ang boses nang lalaki na si "Tito Ben" kasama ang mga anak nito sa unang asawa.
ha, I told you, she's busy with her new family. You should know your place and don't disturb her.
"....Mom come on! I'm hungry! I thought you would cook us your specialty dish. I'm looking forward to it you know!" narinig ko sa kabilang linya.
Wow. Mom? Haaaaa. I'm beat. Suko na ako. This pain is killing me. Never in my life did Mom made me her specialty dish. By the tone of that voice, mahahalata kong palagay na ito sa mommy ko. Halata na busog ito sa pagmamahal na hindi ko naranasan sa kanya.
"I need to go. I'm really sorry. Sabihin mo na lang sa Nanny mo yan. Bye---"
"Wait! Mrs. Jewry, please!!!! I-i need your helllp. haa. haa.. haaa.... after. hah. this. I won't bother y-you. again.. I.hah.promise.I.can't.speak.Hah.any.longer.I'm.sorry.to.bother.you. If ever.you.still.don't.want.to.come.here.haaa. haa. haaaah. atleast call.an.ambulance.thank.you..haaa. haa.. haaa..." nanghihina kong sabi sa kanya. Nanginginig akong namaluktot at binalot ko ang sarili ko nang kumot. Ha. I'm so tired. Maybe this will be my end. May iiyak kaya kapag nawala na ako? haaa. I bet no one.
I'm an abandoned child after all. But,
W-why? what's wrong with me? Bakit lagi akong iniiwan? anong nagawang kasalanan ko? Even with my parents and my Nanny. I really tried to not get in their way. I tried to be a good girl. I really tried to behave and listen to what they want. But why? why? Ha! And why do I have to question myself. ha. hahahahahhaha! Really. I'm so pathetic.
Maybe I was born to be alone. Maybe this is what they want me to be. God, is this your plan? do you really want me to be alone and hurt?
Even you. even you..
ha. enough. I'm tired. Pagod na ako.. if it is what your plan,so be it.
Sa nanghihina at nanglalabo kong mata ay huling narinig ko ang sagot nang kinikilala kong ina.
"W-what? Mrs. Jewry?!!! wait--what happened? anong nangyayari sayo? wait. wait for me. I'll be with you soon. You!! please wait. Ah! ambulance. I need call an ambulance. A-anak!! anak! you better be alive! please please respond to me!!!!!" sabi niya sa akin na nag aalala at nababahalang nagsasalita.
Anak? haaaah. This is the first time.
haaa.
What a pity.
I only heard her called me that when I'm in my deathbed. How I longed for that word.
Haaa...
Self, you better not expect too much.. alam mo kung gaano kasakit umasa sa pagmamahal na yan. You know it.
I know.
I know!!!!
I know that but...
Can you blame me?
I'm nothing but a pathetic child who wants to be loved.
Ha. reallly..
I'm going to die...
Silence.
(A/N: Mrs. Jewry, sinabi niya yan gamit ang apelyido nang bagong asawa nang Mommy nang protagonist natin. Pormal na tawag tanda nang pagputol nang kung anuman ang ugnayan sa kanilang dalawa. Can you blame her? She endured enought. umiiyak ako habang ginagawa ko 'tong chapter na 'to.)
chapter end