Ivana
Pagkapasok namin sa loob ng elevator ay agad niya akong hinapit sa bewang at ibinaba ang mask ko bago ako halikan sa labi.
" Uy bawal 'to" I chuckled as he kissed me more.
" I deserve a kiss after hours of work, Ivana." I smiled then kissed him back.
Nang marinig naming tumunog iyung elevator ay agad kaming napahiwalay sa isa't isa at itinaas iyung mask namin. That's why we need to be very protective of ourselves during working hours. As a nurse I need to make sure that I am always protected. Mahirap ng mahawaan ng sakit dahil kawawa ang mga pasyente ko. Ganon din naman si Luigi. Kaso nga lang hindi namin maiwasan ang laplapan kapag nasa elevator kami.
May pumasok na nursing aide na may kasamang pasyente na nakawheelchair kaya acting actingan ako.
Nang magbukas iyung elevator ay bumungad agad sa amin ang nagsisitakbuhang mga nurses.
" Doc pa-assist po kami. May pasyente po na nagdedesat sa bed 2 ng ER. BP: 60/30 mmHg, palpatory heart rate and DOB na po. Doc Montenegro, nasa ICU po kase si Doc Valenciano dahil may pasyente na nagdedesat din" Wika nung nurse. Agad namang tumugon si Luigi at dumiretso sa ER kasama iyung nurse. Sumama na din ako para tumulong.
Nang makarating kami sa pasyente ay nagCCPR na iyung nurse na naiwan sa pasyente.
Agad akong inabutan ni Luigi ng PPE.
" Wear this first" He muttered before wearing his own PPE. This is also for our safety. Hindi kami puwedeng maapektuhan ng Covid dahil buhay ang pinaglilingkuran namin.
" Salamat"
After wearing my PPE, I looked around to see where I could help.
Napamura ako ng may dumating na ambulansya at may dalang pasyente na mukhang critical na ang kondisyon.
Agad akong lumapit sa pasyente upang asikasuhin. Laking gulat ko na lamang ng makitang duguan an mukha at may dugo din na nanggagaling sa kaniyang ulo. There might be a cranial injury.
" Ano pong nangyari?" Kalmado ko paring wika sa kasama nung pasyente. With this kind of scenario, we nurses, need to stay calm and think.
" Nurse, tumalon po siya sa building" Maiyak iyak na wika sa akin nung babaeng kasama niya.
"IV cath gauge 18, PNSS 1Liter please, Epi, at 3 cc syringe. Pahanda na din po ng intubation set." Agad kong baling sa nursing aide na kasama kong umaasikaso sa pasyente. While waiting, I took the patient's vital signs. Paisa-isa na ang paghinga ng pasyente halos wala na. I hooked the patient to cardiac monitor immediately and started CPR. Agad na dumating iyung nursing aide dala iyung pinakuha kong kagamitan bago kami nagpalit ng puwesto. Siya naman ngayon ang nag CCPR habang mabilis kong sinuwerohan iyung pasyente
" Doc Montenegro, we have an emergency here. BP 30/0, no pulse, no breathing" I made my voice loud enough for Doc Montenegro to hear me.
I continued CPR as Luigi approached me.
" Epi please!" I said to another nurse. Kailangan ko ng kasamang nurse.
Ma'am Remy came to assist me.
I did my cycle of CPR then Epinephrine 1mg IV
Alam kong huli na ang lahat pero patuloy parin akong nagCCPR, the family member of the patient started to cry already. The patient's cardiac status is dropping.
" Ready to switch, you're tired" Luigi said beside me as one of the nurses came to switch with me. I prepared the intubation set for Doc Luigi but Luigi held my hand. Napatingin ako kay Luigi, how dare he not perform intubation!
" We can still revive the patient come on!" I desperately said. Nakita kong yumuko si Doc Montenegro.
I gazed at the other bed, the patient was revived and is okay already.
We are slowly losing the patient. After two cycles of CPR, ako ulit ang pumalit habang kinakausap na ni Luigi iyung kasamang babae nung pasyente. She might be the patient's girlfriend. Mukhang teenager pa ito dahil eighteen years old lang iyung lalaking pasyente. Luigi is already explaining to the girl the patient's status while we are still trying to revive the patient.
Nakailang epinephrine na kami ngunit wala parin. The patient is still unconscious and without pulse. Flat line na din sa cardiac monitor.
I looked at Luigi meaningfuly. Tumango siya at pinagpatuloy ang pakikipag-usap sa pasyente. He was obviously consoling the girl and explaining the patient's status. Ilang sandali pa at dumating na ang mga magulang ng pasyenteng namatay at sila naman ang kinausap ni Luigi. We took good care of the patient's body before I removed my PPE.
Umalis muna ako at pumasok sa CR ng ER.
I closed my eyes as I looked infront of the mirror. Mabigat sa loob naming mga nurses ang makatunghay ng ganitong pangyayari. I hate it when I see patients die in the hospital bed. He's just 22 years old. Ang dami pa niyang puwedeng gawin.
Alam kong matatagalan pa si Luigi dahil siya ang mag-susulat sa chart ng pasyente at magsisign sa death certificate niya.
This is just one of those days that I've lost a patient again.
Nauna na ako sa parking lot at dun na hinintay si Luigi. Halos isang oras ko siyang hinintay bago siya dumating.
" I'm sorry natagalan ako Babe" Paumanhin niya. Umiling ako.
" I understand" I answered. He held my hand. Tinutok niya ang kamay ko sa labi niya bago halikan. The hands he used to save patients. I know that he still have a long way to go. Mabuti siyang doctor at nakikita ko kung paano niya pahalagahan ang mga pasyente niya.
" Upon history taking, the patient committed suicide because his father died of the virus." Luigi started.
" Doctors advised him to have a self quarantine since he had been exposed. Negative rapid test two days ago but his swab test is not yet available. I need to wait for the results." Luigi said. I just looked away.
" But that was an emergency Luigi, hindi naman puwedeng hindi ko papasukin sa ER. We don't have emergency equipment sa triage area." I said. Alam ko kung anong gusto niyang iparating. That I must have let the patient stay at the triage area instead. Hospital's protocol is to let all patients be subjected to a rapid test prior to entering the emergency room. Sabi ng iba ngayong pandemic walang emergency dahil lahat kailangang dumaan sa tamang proseso. Well I call bullshit on that.
" His rapid test result now is positive" He continued. Dun na ako napatahimik.
" I'm sorry" I said
Umiling siya
" It's not your fault, Babe" He insisted. Mabigat ang loob ko sa buong biyahe.
Luigi just held my hand with his free hand while the other was holding the steering wheel.
We live in a condominium. Halos mag-asawa na nga kami sa lagay na ginagawa namin kahit iyung totoo ay hindi naman.
Sometimes, we plan for our future. Ako naman ay masaya na ako sa kung anong meron kami ngayon. I just want to enjoy what we have.
Magkasabay na kaming naligo ni Luigi. We had sex in the bathroom after taking a bath and ended up with another mind blowing sex in the bedroom after.
Satiated and relaxed, nauna na akong bumangon mula sa pagkakahiga para magluto.
Bumangon na din si Luigi para samahan ako.
" No need Babe. I've got it" But Luigi as usual, bumangon parin para samahan ako.
" Last time I've checked Babe, nasunog iyung niluto mong itlog" Sabay pasimpleng ngiti niya. Napasimangot ako. Anong nakakatawa kase sa hindi ako marunong magluto.
" Oh so break nalang tayo kase di ako marunong magluto ganon?" I told him. Kainis ha.
" Eto namang Babe ko, ang sungit. Di ka naman nireregla kase kakapasok ko lang sa iyo." Walang filter niyang wika sa akin.
" Maghanap ka ng jojowahing magaling magluto" I told him. Niyakap niya ako mula sa likod ng hindi ko siya pansinin. Ilang taon na kami ngunit ni minsan ay hindi siya nagreklamo sa kung anong niluluto ko para sa kaniya. Lahat kinakain niya. Kahit medyo sunog na. Atleast edible naman.
" Ayoko nga. Ikaw lang sapat na. Babe anong ulam natin?" He asked. I know that he was trying to divert my thought to another.
Binuksan ko iyung ref kahit pa nakayakap parin siya sa akin.
Napatingin ako sa kaniya ng makita kong dalawang itlog nalang ang meron. Wala na din kase kaming oras lumabas para maggrocery kaya naubusan kami ng supplies. Buti nalang at may bigas pa kami. Nagsaing nalang muna ako sa rice cooker.
" Babe sawa ka na ba sa itlog?" Out of nowhere, I asked him.
" Hindi." Agad naman niyang sagot. E kasi naman, alam ko namang sanay siya sa magarang buhay. Mayaman ang mga magulang niya tapos heto't ganito lang ang pinapakain ko sa kaniya.
" Kahit kailan hindi ako magsasawa. Luto ng babaeng mahal ko eh" He whispered in my ears. Kinilig tuloy ako.
Habang nagluluto, para parin kaming mga teenager na nagyayakapan.
Ang harot namin pero pag sa ospital na, hindi halata. Pero tuwing tinotopak naman si Luigi masyadong vocal din niya.
E isang linggo lang nanligaw si Luigi sa akin, sinagot ko na agad. Walang preno preno, yes na agad ako. Ba't ko pa patatagalin e dun din lang naman kami patungo.
We shared. Kumain kami ng matapos kong magluto. Ang gana parin niyang kumain kahit itlog lang ang ulam namin.
Pagkatapos naming kumain ay siya na ang nagprisinta na maghugas ng pinagkainan namin.
3-11 ang shift ko bukas kaya ganun din daw ang sa kaniya. Gaya gaya din kase 'tong jowa ko. Palibhasa, lahat ng gusto niya nagagawa at nasusunod.
KINABUKASAN maaga akong pumasok sa ospital. I handed to my supervisor my incident report.
" Ma'am iyung Incident report ko po" Wika ko sa supervisor ng makita ko siya.
" It's okay, Ms. Fajardo. Hindi mo naman sinabi na nabasa pala ni Doc Montenegro iyung plaka ng Ct Scan result." Wika sa akin nung supervisor namin. Nagulat tuloy ako pero hindi ko pinahalata.
" Ah okay po ma'am. Thank you." Wika ko na lamang sa supervisor.
Really Luigi? Sa pagkakaalam ko wala akong pinakitang plaka sa 'yo.
Nakita kong dumating si Luigi. He looks strict. At mukhang galit.
" Uy bad mood si doc" Wika sa akin ni Chin. I looked at Luigi and caught him looking at me. His eyes were telling me to approach him.
" Babe" He called me the moment I was about to leave to visit a patient.
Agad naman akong lumapit sa kaniya.
" Bakit?" Tanong ko agad sa kaniya.
" The patient last night. He is positive of the virus" Nakita ko kung gaano kaseryoso ang mukha niya.
NagPPE naman kami. Kaya wala kaming dapat ikabahala but Luigi seems to be very uncomfortable about it.
" You have to get tested" He said. Napakunot noo ako.
" If I will then you should to. Pareho tayong humawak sa pasyente" I told him.
" I hate this feeling of putting you at risk." He whispered.
-----
CPR - Cardiopulmonary Resuscitation