Γυρνάω για να κοιτάξω τον Lucas κάτι έκανε στον τοίχο κι τον κοιτάζω με απορία...
Απλώς έμεινα να τον χαζεύω , δεν είναι τόσο κακώς τελικά, απλώς χρειάζεται την εμπιστοσύνη σου, που ξέρεις μάλλον που και που δεν είναι κακο να δίνεις λιγο αγάπη στους ανθρώπους που αρπάζονται εύκολα, για την ακρίβεια αυτό χρειάζονται την εμπιστοσύνη σου και την αγάπη Σου , να νιώθει ότι τον καταλαβαίνεις..
" Ξέρω ότι είμαι πολύ όμορφος αλλά μην με ματιασεις κιολας "
Μου λέει και χαμογελάω
" Τι κάνεις εκεί; "
" Θες να δεις ; "
Απαντάει και κάνει άκρη και κοιτάω τον τοίχο χωρίς να μπορώ να πω λέξη αλλά αυτό που είδα με έκανε να χαμογελάσω για κάποιο λόγο...
" Για εμένα πάει αυτό; "
Ρωτώ Και τον κοιτάω
" Είναι για μια κοπέλα που θέλω "
" Και ποια είναι αυτή; "
Απαντάω καθώς κοιτάω ξανά τον τοίχο
" Θα μάθεις, κάποτε "
Μου λέει και κοιτάει και αυτός τον τοίχο χαμογελαστά...
Στον τοίχο είχε γράψει αυτό
" Θες να γράψεις και εσύ κάτι; "
Με ρωτάει και τον κοιτάω σκεπτόμενη...
" Όπως; "
" Ότι θες ότι σου έρθει "
Απαντάει και με κοιτάει καθώς μου δίνει το σπρέι
Το περνώ και πάω πιο πέρα..
Κάνω στην άκρη για να το δει ...
" Και αυτό για ποιον πάει; "
Απαντάει ενώ χαμογελάει
" Για ένα αγόρι που ήρθε στην ζωή μου και την αποσυντονισε.."
Απαντάω και χαμογελάει πιο πολύ
" Δηλαδή μου λες ότι ήταν όμορφος αποσυντονισμός;"
" Τώρα ναι , στην αρχή θα έλεγα λίγο "
Απαντάω και ερχετε κοντά μου ..
Με πιάνει από την μέση και με αγκαλιάζει..
" Τι ήταν αυτό; "
Ρωτώ ενώ ακόμα με έχει στην αγκαλιά μου
" Αξίζεις πολλά που δεν εχεις "
Μου λέει, χαμογελάω και τον αγκαλιάζω πίσω...
" Γιατί το λες αυτό?
Τον ρωτάω και με βγάζει από την αγκαλιά του..
"Γιατί δεν αξίζει που έχεις περάσει όλα αυτά , ουτε αυτά που έκανα εγώ σε εσένα.."
"Lucas κάνεις δεν αξίζει τίποτα από όλα αυτά που περνάει, αλλά έτσι είναι η ζωή αλλιώς δεν θα μάθεις να τι κάνεις λάθος η σωστό, όλα γίνονται για κάποιον λόγο "
Του απαντάω και με κοιτάει στα μάτια
" Γιατί να έχω κολλήσει τόσο πολυ μαζί σου;"
Ρωτάει και συνεχίζει να με κοιτάει
" Γιατί ίσως είμαι η μόνη που σε καταλαβαίνει "
"Και επειδή ίσως είμαι περιπτώσαρα "
Απαντάω και γελάει
" Ντάξει ψωνιστηκες "
Απαντάει
" Ώστε έτσι; "
" Αλλά όντως είσαι περιπτώσαρα για εμένα"
Λέει και με φιλάει ενώ δεν το περιμένω...
Με φιλάει άγρια και με κολλάει πάνω του...
Θέλει να έχει πρόσβαση και μου δαγκώνει το κάτω χείλος...
Στην τελική νικάει και έχει την πρόσβαση ενώ οι γλώσσες μας παίζουν το παιχνίδι τους...
Μετά από κάτι λεπτά σταματάμε για να πάρουμε τις ανάσες μας και με κοιτάει...
Κάθως με κολλάει στον τοιχο...
" Αν δεν με αφήνεις να έχω πρόσβαση μην με κάνεις να παίξω πονηρά "
Μου λέει ενώ με κοιτάει...
" Δεν ήμαστε μαζί να μου λες τι να κανω "
" Θα ήμαστε σύντομα "
" Γιατί ελπίζεις ότι θα σε ερωτευτώ "
" Δεν ελπίζω αυτό θα γίνει "
" Και γιατί το πιστεύεις αυτό; "
" Γιατί έχεις είδη αρχίσει αλλιώς θα σταματαγες όλο αυτό το παιχνίδι που έγινε πριν 1 λεπτό "
Απαντάει και με κοιτάει πονηρά
" Έχω αρχίσει είδη να σε μαθαίνω μικρή "
Μου ψιθυρίζει στο αυτί και ανατριχιάζω...
" Σταματά να το κάνεις αυτο"
" Γιατί; "
" Γιατί δεν είναι ωραίο "
" Η μήπως είναι κάτι άλλο; "
Μου απαντάει και φιλάει τον λαιμό μου ενώ δαγκώνω το κάτω χείλος μου για να δείξω ηρεμεί...
Όλο το σώμα μου επηρεάζεται από αυτόν...
Είναι λες και ζητάει περισσότερα...
"Lucas σταματά "
Λέω με χίλια ζόρια
Σταματάει να φιλάει τον λαιμό μου και με κοιτάει
" Τι έγινε; "
" Απλώς σταματά "
" Αγχώνεσαι "
Με κοιτάει εξεταστικά και χαμογελάει πονηρά
" Το σώμα σου ζητάει κι άλλα Emma το ξέρω, για αυτό θες να σταματήσω; "
Απαντάει και συνεχίζει να φιλάει τον λαιμό αλλά αυτήν φορά να γλύφει και την ακρι του αυτιού μου ...
Ανασαίνω γρήγορα καθώς δεν μπορούσα να αντέξω άλλο...
" θα σταματήσω μόνο και μόνο αν μου πεις ότι εδώ δίκαιο "
Και ξανά συνεχίζει...
" Καλά έχεις δίκαιο "
Απαντάω και αφήνω την ανάσα μου ελεύθερη, αρχίζω να περνώ γρήγορες ανάσες όταν σταματάει και με κοιτάει...
" Αυτό δεν ήθελες; "
" Ευχαριστώ "
Λέει και το χαμογελώ του έχει φτάσει μέχρι τα αφτιά Του..
" Μην χαίρεσαι φυσιολογικό είναι "
" Δεν είσαι ο μόνος που με επηρεάζεις"
Του λέω και το πρόσωπο του σκοτεινιάζει..
" Τι εννοείς μόνος? Υπάρχει και άλλος; "
Απαντάει ενώ το βλέμμα του σκοτεινιάζει και με κοιτάει με σοβαρό βλέμμα
Δεν υπάρχει απλώς αν το παραδέχομαι θα επερνε φορά...
" Ίσως"
" Θέλω μια απαντήσει που να ισχύει, υπάρχει? Ναι η Όχι?!"
" Συγγνώμη Lucas αλλά δεν θα γίνει αυτό που θες εσύ"
Του απαντάω χωρίς να το περιμένει
Δαγκώνει τα χείλη του και με κοιτάει ενώ με κολλάει πιο πολύ στο στον τοίχο..
" Emma μην παίζεις μαζί μου "
" Γιατί όχι; έχει πλάκα να σε βλέπω να νευριάζεις "
Γελάει αχνά και με κοιτάει μετά σοβαρά...
Επιτίθεται στα χείλη μου και με φιλάει γρήγορα και άγρια...
Κατευθύνει τα χέρια του στα οπίσθια μου χουφτωνοντας τα αγρια...
Σε έτρωγε ο κωλος σου Emma Καλώς τα δέχτηκες τώρα...