Ang walang patid na pagtunog ng telepeno ni Andrew ay sumasabay sa langitngit ng kama, kung kaya naman halos hindi niya iyon napapansin.
"Dydy, iyong phone mo ang ingay," angil ni Rosaly.
Halos napapatirik na ito ng mata at malapit ng malaglag sa kama dahil sa walang patid na pagyugyog ng katawan mula sa walang patid na pagbayong tinatanggap, subalit naroon pa rin ang pilit nitong pagsipa sa naturang bagay.
"Hayaan mo lang iyan!" Sita ni Andrew sabay huli sa paa nito.
Pakahawak noon ay agad niya itong iniangat upang mas mapabuka ang dalaga, pagkatapos ay muli nanaman niyang isinagad ang sarili sa kaibuturan nito.
Malakas tuloy ang tiling pinakawalan nito nang tila matamaan niya ang kung ano doon, kasabay ng agaran panginginig ng katawan.
Hindi na rin naman nito pinansin ang naturang bagay nang bigla na itong matigil sa pagtunog.
Nag-angat na lang kaagad ang dalaga ng kamay upang hatakin siya papalapit at maangkin muli ang kanyang ma labi, ganoon na lamang ang ngisi niya dahil sa tila pagkauhay nito sa bawat lapat at dampi ng kanilang mga dila.
"Uhn, dydy, nakakairita na iyong phone mo!" singhal ni Rosaly nang muli nanaman tumunog ang telepono.
Nahugot tuloy ang kanyang ari at nasipa pa siya nito nang kumabig patagilid ang dalaga dahil sa muli nitong subok na pagabot sa naturang bagay.
"Puta naman oh!" irritable niyang sambit, pagkatapos ay siya na ang kumuha sa telepono bago pa man ito makuha ng dalaga. Iniiwasan na rin niya ang gulo, lalo pa at medyo mainit nanaman siya sa mga kamag-anak at anak.
"Where the hell are you, we've been calling you for days!" malakas na bulyaw ng babae sa kabilang linya.
Napangiwi na lamang siya sabay tayo upang hindi marinig ng kasama ang pakikipag-usap niya dito.
"Cuz, I'm a bit preoccupied right now. If this isn't important, I'm hanging up," walang gana niyang sagot dahil sa pagkapikon.
"Oh, fine then," singhal nito.
"Hello, ate Andrea? Hello," kunot noong saad niya nang mabatid ang biglaan pagatahimik sa kabilang linya.
Napatiim na lamang siya ng bagang nang marinig na ang busy tone dito, sinubukan niya ito muling tawagan ngunit hindi nito sinasagot ang tawag.
Ganoon na lang tuloy ang inis niya sa lakas ng topak nito, kung kaya naman tinawagan na lang niya ang isa pang pinsang upang alamin ang pwedeng maging dahilan kung bakit tila galit nanaman ito.
"Andy."
"Oh, kuya Andrew, nasa hospital ka na ba, how's Lawndalion?" Hindi na siya nakapagsalita nang madinig ang pagkatarantang pagsagot ng nakababatang pinsan.
Ganoon na lamang ang mabilisan pagbalot ng kaba, takot at pag-aalala sa kanya dahil sa narinig. Mabilisan ang naging panlalamig ng kanyang pawis.
"What! Anong nangyari?" walang paawat na sambit na niya dahil sa pagkataranta.
"Didn't ate Andrea called you already, it's been three days since the incident," napataas na lamang ito bigla ng boses sa pagkagulat.
"Ano ba kasing nangyari!" Singhal ni Andrew sa pinsan dahil sa hindi nito pagsagot.
"Yes po tito," biglang sambit na lamang nito, dinig niya mula doon ang pakikipag-usap ng kanyang daddy, subalit hindi niya batid ang sinasabi nito.
"Opo, si kuya Andrew po."
Halatang nakalayo ang telepono sa pinsan dahil sa biglaan paghina ng boses nito habang nagsasalita.
Isa-isa niya ng pinupulot ang kanyang mga damit ng mga sandaling iyon, habang nakiknig sa kabilang linya.
"Pero tito," alalang sambit ni Andy matapos ang ilang saglit ng tila bulong na pagsasalita doon.
Inipit niya na muna ang telepono upang mapanatili ang pakikinig sa mga ito habang isinuot niya ang kanyang salawal.
"Andy! Hey Andy!" Mabilisan niyang papansin dito nang mapagtanto ang nangyayari.
"Kuya I gotta go," bulong nitong saad.
"Andy, what hospital is he in?" Malakas niyang bulalas nang mabatid na ibaba na nito ang telepono.
"Later kuya," tanging sambit ng pinsang bago magbusy tone.
"Shit!" Napatitig na lamang siya sa hawak pagkatapos ay itinuon na ang pansin sa pagbibihis.
"Dydy, bakit?" sambit ni Rosaly, napakapit na lamang ito sa kumot upang itakip sa sarili.
Halata ang gulat nito nang makita ang pagmamadai ni Andrew sa pagsusuot ng damit.
"I gotta go," baling niya na lang sa dalaga nang mapaupo sa kama para maisuot na ang kanyang sapatos.
Dali-dali naman lumapit ang dalaga sa kanya, pagkatapos ay buong ingat nitong hinawakan ang kanyang balikat. "Anong problema?"
"My sons in the hospital right now," hangos niyang sambit dahil sa hindi pa rin siya kumakalma ng mga oras na iyon.
"Sa...sasamahan na kita," bulalas ng dalaga dahil sa tila pagkahawa sa taranta niya.
"Hurry up then," usal niya na lang dito habang hinahanap ang kanyang pang-itaas.
Dali-dali naman kumilos ang dalaga upang pulutin ang mga damit at makapagbihis habang sinubukan niya muling tawagan ang nakababatang pinsan. Hindi na nito sinasagot ang telepono kung kaya naman sinubukan niya muli si ate Andrea, ngunit tulad kanina ay hindi rin ito tumutugon.
Napatiim na lamang siya ng bagang sa inis dahil sa tila pinagtutulungan siya ng mga kamag-anak, batid niyang mainit na din ang dugo ng mga ito sa kanya dahil sa mga nangyari noon nakaraan.
"Dydy, I'm done," paalam ng dalaga nang matapos na.
"Alright, let's go." Tinanguan na lang niya ito na sumunod at nauna na papunta sa sasakyan.
Naisip niyang tawagan si Lucy dahil ito na lamang ang natitirang pwede niyang mapagtanungan, subalit naroon ang takot niya sa maaaring sabihin nito lalo pa at huli nanaman siya sa balita.
Laking pasalamat niya na lang nang makitang ang mensahe ng nakababatang pinsan, sigurado niyang patakas ang pagpapadala nito dahil halos putol-putol pa ang address ng hospital. Napangiti siya nang mapagtantong malapit lamang ang naturang lugar kung nasaan sila.
Mabilis niyang pinakaripas ang sasakyan sa naturang lugar dulo't na rin ng matinding pagkabalisa, wala pa rin kasi siyang ideya sa kung ano ba ang sinapit ng anak at kung ano na ang lagay nito.
Humahangos at nagmamadali pa rin siya hanggang sa makalabas ng elevetor, napatigil lamang siya sa may pasilyo ng hospital nang makita ang kanyang daddy at mommy doon, kasama ang kanyang mga pinsan at ilan pang mga bantay ng mga ito. Mukhang kadadating lang rin ng mga ito dahil aligaga pa sa paglilibot ng tingin.
"Jusko ang apo ko, ang apo ko!" malakas na hagulgol ng mommy niya na halos maglupasay nang mapatingin sa pintuan ng isa sa mga silid.
Napalunok na lamang si Andrew dulot ng kabog sa kanyang dibdib nang makitang nagmamadali ang mga ito sa pagpasok doon. Dali-dali na lang din siyang naglakad palapit, hindi niya na nga namalayan na nakasunod sa kanyang likod ang dalaga. Napatigil lamang siya nang biglang lumabas ang kanyang daddy hatak-hatak ang kanyang pinsan at halatang may pinagbubulungan ang mga ito.
Mabilis ang pagkunot ng noo nito nang mabatid siya at ang kasama na naroon, agad siya nitong sinalubong na nanlilisik pa ang mga mata.
"And where we're you!" bulyaw nito.
"I just found out din," inis na balik niya dito dahil hinarangan siya nito.
"What kind of father are you, sarili mong anak hindi mo alam ang nangyayari! I thought you said you've already handled this, tapos ngayon ganito," nangngingitngit sa galit na sermon ng matanda.
"Daddy, can we please not do this right now," timping sambit na lang niya sabay punas sa mukha.
"Where is that son of mine!" alingawngaw naman ng boses ng kanyang mommy.
Napahilot na lamang siya sa kanyang sintido nang madinig din ang galit sa tono ng pananalita nito, kitang-kita niya kaagad ang pagsasalubong ng mga mata nito nang madatnan siya doon.
"Mommy, can you please let me in," buong kalmang sambit na niya.
"What, so you can add up to your son's depression by showing her you have another woman." Duro nito sa kasama niya.
Iniharan na lamang niya ang sarili sa dalaga nang makita ang takot at taranta ni Rosaly dahil sa tila pagsugod ng kanyang ina.
"Hindi ka ba talaga magtatanda! And she's almost the same age as your children, wala ka na ba talagang kahihiyan!" nanginginig na singhal ng mommy niya.
"Mom!" agad niyang pantay sa taas ng tono nito sabay tingin ng matalim.
Nakalimutan niya na magdudulot nga pala ng gulo ang bagay na iyon, hindi niya nga lang naalala dahil sa sobrang pagmamadali kanina.
"You will not come near him!" tiim bagang nitong sambit sabay talikod.
Napalinga-linga naman ang kanyang daddy habang pinagmamasdan siya na ikulong sa bisig ang dalaga dahil sa napapahikbi na ito.
"I really don't know where we made a mistake in raising you, If you want you want to come in, leave that woman there, I will not tolerate this anymore," madiin na saad ng kanyang daddy bago sumunod sa kanyang mommy.
Buong lambing at ingat niya na munang inalo si Rosaly upang kumalma ito mula sa takot. "Baby girl, you better stay in the car na muna, mabilis lang ako," bulong na lang niya dito sabay halik sa noo nito.
Kagat labing tumango naman si Rosaly pagkatapos ay kinuha na nito ang iniabot niyang susi, halata ang panghihina nito habang naglalakad pabalik sa elevetor.
Hinintay niya munang makapasok ito doon bago muling ituong ang atensyon sa silid ng anak, pasimple siyang sumilip doon upang hindi mapansin ng mga naroon.
Nakita niyang kausap ni Lucy ang kanyang daddy habang nakakulong naman sa yakap ng kanyang mommy ang anak niya na nakahiga, buong ingat nitong hinahaplos ang ulo ng isa sa mga panganay niya at naroon ang tila malambing na pagsasalita nito dito.
Doon na siya nagdesisyon na pumasok sa loob, doon sa kanyang bumungad ang mag hagulgol ng kanyang mommy at anak na tila nagpapalitan.
"Your grandpa and I will take care of you na muna okay!" malambing na alo ng mommy niya sa binata.
"Grandma, I can't feel my legs, I can't feel my legs," hagulgol ni Lawn habang mahigpit na yumayakap dito.
"What the hell happened?" alalang pansin niya nang makitang ang pagkakatali sa hita nito.
Pero matatalim na titig lamang ang natanggap niya mula sa mga naroon, pinilit niya na lamang iyon ipagkibit balikat. Alam niya naman ang tampo ng mga ito sa kanya, kung kaya hindi na rin siya nagtanong muli.
Nanatili na lamang siya doon habang inihahanda na ang anak sa paglabas nito, mag-iilang araw na pala itong naroon.
Tulad ng inaasahan niya ay hindi na siya pinansin ng mga kamag-anak kung kaya naman nilapitan na lamang niya si Lucy nang isa-isa ng lumalabas ang mga naroon, mas kalmado pa kasi ito kaysa sa mga sarili niyang kamag-anak.
"Lucy, what happened?" papansin niya sa babae nang makalapit na dito, kasalukuyan silang nasa likod ng mga kasama at nagpapahuli.
Agad naman siyang kinunotan nito. "Where were you, noon nakaraan ka pa namin tinatawagan, nasaan ka na naman ba?" mahingang singhal ni Lucy.
"I was busy with some stuff," tarantang at namamawis na sagot na lang niya.
"Andrew naman, akala ko ba babawi ka sa mga anak mo!" Tiim bagang na sita ni Lucy.
Ganoon na lamang tuloy ang taranta niya nang mabatid ang galit sa boses nito."I know, I know, I'm sorry," buong lambing niyang saad.
Napahilot na lamang si Lucy sa sintido habang napapabuntong hininga. "Well, your parents volunteered to take care of Lawndalion for the meantime, hindi ko rin naman kasi masabi kina mama ko at baka kung ano mangyari sa kanila if they find out about this and ang dami ko rin kasing inaasikaso. The doctor advised a change of scenery would be good for him after what happened."
"Ano ba kasing nangyari?" muli niyang subok na usisa.
"He stabbed himself in the leg," gitgit na bulong ni Lucy na pinanlalakihan pa siya ng mata.
Ganoon na lamang ang kung anong sikip sa kanyang dibdib dahil sa nalaman. "What! Bakit niya iyon ginawa?"
"I don't know, I can't understand him this past few weeks since he won't tell me anything, the doctor said he might be depressed, so we scheduled a check up for him sa specialist," sagot nito.
"Okay, that's good, what about the others?" agad niyang habol dahil tila naroon na ang pag-aalala niya sa kung ano na nga ba ang nangyayari sa mga anak.
Naroon ang kanyang takot na baka may pinagdadaanan din na kung anong problema ang mga ito na hindi niya nalalaman.
"They're all fine, it's Lawndalion that's worrying me right now," buntong hiningang sambit ni Lucy.
"It's alright, hayaan mo na lang muna sina mommy, they'll know what to do, I'll come visit this week na lang to check up on them," paninigurado niya dito.
Sigurado niya naman kasi na hindi ito pababayaan ng kanyang mga magulang, lalo pa at matutuon dito ang lahat ng atensyon ng mga ito.
"That's what you said last time, gawin mo huwag mo sabihin," singhal ni Lucy sabay duro sa kanya.
"Okay, okay, calm down," pagpapakalman niya nang mabatid ang pag-iinit ng ulo nito.
"Mauuna na ako, I need to get back home since iyong mga bunso mo lang ang bantay sa bahay." paalam nito bago nagmamadaling naglakad palapit sa mga kasama nila.
Kasalukuyan na rin kasing sinasakay sa kotse si Lawndalion kung kaya naman agad na humabol si Lucy upang yakapin at magpaalam dito. Matapos noon ay kinausap pa nito ang kanyang mga magulang at mga pinsan bago yumakap at nagbeso upang magpaalam.
Hinayaan na lang muna niyang ang mga ito dahil batid niyang sa kanya nakatuon ang sisi at galit. Pinagmasdan niya na lamang na makaalis ang mga sasakyan pauwi sa tahanan ng kanyang mga magulang.
Medyo hindi na rin siya nag-aalala lalo pa at pwede niya naman itong mabisita doon kahit anong oras.
Mabilis na lang niyang tinungo ang kanyang kotse upang kamustahin ang kasama na naiwan doon.
"Hey baby girl, you alright?" bati niya kaagad sa dalaga pakasakay.
"Kamusta iyong anak mo?" agad na bungad nito sa kanya na puno ng pag-aalala.
Nginitian niya na lang ito ng tipid."He's fine, doon na muna siya sa lolo't lola niya magstay."
"That's good, ano ba daw nangyari?" usyoso ni Rosaly.
"We don't know yet, pero huwag mo na isipin iyon okay." Malambig na pisil na lang niya sa baba nito.
Kahit papaano ay mukhang napagaan noon ang pakiramdam ng dalaga at napatawa na lamang ito. Hindi niya rin naman gustong madamay pa ito sa mga pansarili niyang problema, lalo pa at ito na nga lang ang nagsisilbing takasan niya.
"Dydy, can we eat muna bago umuwi? May malapit na restaurant dito that I've been craving for," lambing na saad ng dalaga, nakatuon na ang atensyon nito sa telepono at binabasa nito ang nasabing lugar na gustong puntahan.
Napapalatak na lamang siya ng tawa sa maaliwalas na hatid nito sa kanya. "Alright," agad niyang tugon matapos maikabit ang kanyan seatbelt.
Tuwang-tuwa naman itong nagtatalon sa kinauupuan sabay halik sa kanyang pisngi kaya naman ganoon na lamang ang pagkaaliw niya dito.
Hinintay niya muna itong kumalma at mabalik ang atensyon sa telepono bago ituon ang atensyon sa harap upang mailabas na sa pagkakaparada ang sasakyan.
Napatulala na lamang siya nang makita ang eksena sa loob ng sasakyan na katapan nila. Napakunot pa siya ng noo upang mas maaninag ng ito ng maayos dahil medyo madilim ang salamin noon.
Ganoon na lamang ang pamimilog ng kanyang mata nang mapagtantong si Lucy nga ang naroon, kasama nito ang panganay na anak ng kaibigan niyang si Jordan.
Magkadikit ang noo ng mga ito at naroon ang walang patid na paghaplos ng binata sa mukha ng nagdadalamhating si Lucy habang tila may sinasabi dito.
Napalunok na lamang siya sa kung anong higpit sa kanyang dibdib kasabay ng mabilis na pagkulo ng kanyang dugo habang pinagmamasdan ang dalawa.
Alam niyang hindi niya maaaring bigyan ng malisya ang mga ito dahil mukhang inaalo lang naman ng binata ang babae.
Subalit ang lahat ng pagpapakalmang iyon ay naglaho bigla nang makita niya ang pag-angkin ng lalake sa labi ni Lucy, literal na may tila napatid na sintido sa kanyang noo habang nanlalaki ang mga matang nakatitig sa mga ito.
Tila may kung anong bulkan ang pumutok sa kanyang ulo nang mamalayan na hindi nanlalaban si Lucy bagkos ay ipinulupot pa nito ang kamay sa leeg ng binata.
"Dydy what's wrong?" alalang yugyog ni Rosaly sa balikat niya.
Doon lang nawala ang atensyon niya sa mga ito at nabalik sa ulira."Huh?" wala sa sarili niyang sambit dahil panaka-naka pa rin ang pagtingin niya sa harap.
Napakunot na lamang ng noo ang dalaga sa pagkabalisa nang mapansin ang mukha ni Andrew. "Namumula ka, are you alright?" dali-dali nitong haplos sa pisngi niya.
Napalunok na lamang siya ng malalim dahil sa dama niya pa rin ang pagkulo ng kanyang dugo, kahit na naroon na ang malalambing na punas ng palad ng dalaga.
"Yeah, I'm fine, I just...."
Hindi niya na naituloy ang sasabihin nang mapatingin sa papaalis na sasakyan ng dalawa, nasilayan niyang nakapatong ang ulo ni Lucy sa balikat ng lalake habang nagmamaneho ito papalayo.
Tila nagkaroon ng sariling buhay ang kanyang mga paa at dali-daling napaapak sa pedal ng sasakyan dahilan para biglaan kumadyot ang sasakyan paharurot.
"Dydy!" Tili na lamang ng dalaga nang makita ang isa pang sasakyan na humarang sa kanilang dadaanan.
Buti na lamang at nagising siya sa wisyo dahil sa lakas ng tili nito kaya mabilis niyang naapakan ang brakes, kung hindi ay tuluyan na silang nabangga sa sasakyan na lumitaw sa harap.
"Fuck!" inis niyang singhal nang huminto pa ang naturang kotse sabay busina sa kanila.
Hindi sila kaagad nakausad dahil kinailangan niya pang bumaba upang makipag-ayos sa kotseng muntikan na nilang makabanggaan.
Wala na siyang nagawa kung hindi ang panaka-nakang balingan ang sasakyan na papalabas na ng gate. Nanatili siyang tuliro dahil sa dami ng katanungan at ideyang bigla na lamang bumuhos sa kanyang isipan.