CHAPTER 113
TRISTAN P.O.V
TRAIOLOMA'S HIDE OUT:
Pipikit pikit ang mata kong bumangon mula sa sofa dahil sa sobrang sakit ng pisnge ko at nakita ko ang buong traioloma na naka abang sa pag gising ko
>∆<
"Boss.." Tawag ng isa sa mga miyembro ko.
"Anong nangyare?" Takang tanong ko.
"Ang iba po nating miyembro ay patay na." Sabi nya.
Damn!
Hinawakan ko ang pisnge ko na may takip ng band aid.
"Ano to? Bat may ganto ako?" Takang tanong ko "boss may butas po ang pisnge nyo dahil nasipa po ata kayo ng magandang babae na nakalaban nyo" sagot nya
Ang magandang babae na yon ay nanglilinlang.
This is bullshit..
"Maghanda kayo babalik ulet tayo don----kailangan nating makuha ang pinakamamahal ng zai min ang isang consolacion" sabi ko at nagtatangkang tumayo pero agad na tinulak nila akong lahat para mapasalampak ulet ako sa pag kakaupo
"Whats wrong with all of you? Umurong na ba lahat ng buntot nyo?" Iritang sabi ko.
"Boss..hear this.." Sabi ng isa sa mga miyembro ko
"pag gising ng manyak mong leader..pakisabi galingan nya next time" boses ng magandang babae na narecord sa cellphone
Galingan huh?
"I dont care with that shit all I want is to get consolacion and kill it" sabi ko
"Boss baka patayin nila tayo" sabi nilang lahat.
"Psh." Singhal ko sa mga duwag.
Pumunta nako at naglakad pa punta sa office ko at kasabay ng pagtulo ng mga luha ko at ang kanina pang galit na puso ko.
Sinuntok ko ang pader at don bumuhos ang nararamdaman kong sakit
"Mira...please..comeback to me again.." Umiiyak na sabi ko "I need you babe---"
"Baket sayo pa nila ginawa to?" Galit na bulong ko.
"Baket kailangan mong mawala at iwanan ako ng ganon kabilis?" Umiiyak na sabi ko
Napa upo ako sa sahig at umiyak ng umiyak sa mga tuhod ko
"All I want is to kill them all.." Sabi ko kasabay ng pagpunas ng mga luha ko.