pov Chloé
Langzaam komt het plein beter in zicht. Ik slik als ik de Eiffeltoren zie staan. Het doet me meteen denken aan de schoolreis en River. Ik slik de brok in mijn keel weg en focus me op de mensen die op het plein lopen.
Al vijf jaar zijn we van elkaar verwijderd. Al vijf. Je zou denken dat ik in die vijf jaar niet meer dat wrak zou zijn als in het begin maar dan heb je het mis. Het was moeilijker dan verwacht. We waren niet vaak samen maar nu pas besefte ik dat ik die momenten met hem nodig had om even tot rust te komen. In slaap geraken was de eerste weken moeilijk. Nu nog steeds maar het gaat al beter.
Er is veel veranderd in die vijf jaar, goede verandering, al zeg ik het zelf. Maar dan heb ik het over mijn rol als baas en de maffia. Niet over mij persoonlijk. Daar ging het alleen maar bergaf. Alhoewel er een groot lichtpuntje in mijn leven kwam dat die steile berg net iets minder steil maakte.
'Is dat hem?' Ik knik naar een man die een beetje voor de Eiffeltoren staat buiten de rij.
'Ja.' Chase die naast me staat volgt mijn blik.
'Maar het is te gevaarlijk om nu gewoon op hem af te stappen, we wachten tot hij ergens naar toe gaat.'
'Het ziet er wel niet naar uit dat hij weg zal gaan.' Zucht ik als ik de man, die ontspannen tegen een paaltje leunt, bekijk.
'Mja.'
'Blijf jij hier, roep me als er wat is.' Zeg ik en wijs naar mijn oortje waar we onze communicatie doen als we niet naast elkaar staan. 'Ik haal eten.' Zeg ik verder en wijs naar een pannenkoek en wafel tent.
'Jij hebt ook altijd honger.' Hoofdschudden kijk hij me aan.
'Een volle maag is zeer belangrijk.' Herhaal ik de woorden van Linda terwijl ik al passen richting de tent zet. Hij steekt zijn tong naar me uit en roept me nog na wat hij op zijn wafel wilt. Ik draai me om en zucht als ik de lange rij zag. Ik sluit achteraan aan maar na een minuut ben ik het al beu. Zuchtend kijk ik nog eens het plein af. Chase staat de geweldige, gespeelde toerist uit te hangen terwijl hij onze verdachte in de gaten hield, die nog steeds tegen zijn paalde geleund stond. Vele mensen stonden te wachten om de Eiffeltoren te beklimmen.
Het deed me denken aan een paar maanden gelden dat ik hier was met school. Toen was alles nog rozengeur en maneschijn.
Ik stap uit de rij en ging een zij straat in, in de hoop ook een wafeltent te spotten. Een grijns kwam op mijn gezicht als ik in de verte een vlaggetje zag hangen met een wafel op. Naarmate ik dichter kwam hoe beter het rook. De rij was minder lang dan bij die anderen en glimlachend schoof ik aan. Terwijl ik wachtte nam ik de details van het straatje in mij op. Het was prachtig. Dat had ik wel geleerd in die vijf jaar. Leren te genietend van de kleine dingen en daarmee gelukkig zijn.
'Bonjour.' Begroete een medewerken me. Glimlachend keek ik naar de verschillende soorten wafels die je kon kiezen.
'Bonjour je voudrais.' Begon ik maar stopte als ik doorhad wie er voor me stond. Langzaam gleden mijn ogen van het keuzebord naar de persoon voor me.
'Chloé?' Fluistert hij. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, precies of hij aan het dromen was maar nee. Het was echt. River en ik stonden na vijf jaar terug oog en oog.
'Ben jij- Hoe?- Wat doe je hier? Wacht even.' Hij verdwijnt naar achter en verbaasd kijk ik hem na. En mijn wafels? Dacht mijn maag protesterend.
Geïrriteerd draai ik me om en liep terug naar het plein. Ik had geen zin meer in wafels.
'Chloé. Ik zei dat je moest wachten.' Een hand greep mijn pols vast en soepel draaide hij me om.
'Je bent nog even koppig als vroeger.' Grijnst hij.
Elk namen we uitgebreid onze tijd om elkaar te bekijken. Hij zag er ouder uit, volwassener. Hij had een lichte stoppelbaard die hem geweldig stond. Hij was gespierder geworden, zag ik aan zijn armen die blootgesteld waren door zijn shirt dat hij droeg die lichtjes spande aan zijn borstkas.
"En jij hebt die hottie laten lopen." Protesteerde mijn innerlijke stem afkeurend.
'Je bent er knapper op geworden.' Fluisterde hij terwijl zijn ogen de mijne vinden. Het waren nog altijd de zelfde blauwe ogen, maar er zat nu een volwassen ziel achter. We zijn beide in die vijf jaar veel veranderd. Uiterlijk maar ook innerlijk.
'Bedankt.' Zei ik ongemakkelijk terug. Ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren. Ik stond na vijf jaar terug oog in oog met mijn ex. Mijn ex, nog een woord dat in mijn haat-woordenboek geplaatst werd want ik wil River helemaal niet mijn ex noemen.
Het was een fout, een grote fout om van hem mijn ex te maken. Maar in die vijf jaar zijn er ongelooflijk veel goede veranderingen gekomen dat ik betwijfel of die waren gekomen zonder die ene grote fout.
'Kan je eens.' Begon hij. Hij ging met zijn hand door zijn haar en ik glimlachte als het even rechtop bleef staan voor het terug in zijn normale plooi viel.
'Afspreken?' Maakte hij af. Meteen gingen mijn ogen van zijn haar naar de zijne.
'Wat?' Vroeg ik alhoewel ik hoorde wat hij zei maar het niet doordrong.
'Ik wil met je afspreken.' Zei hij nu zelfzeker.
'Euh.' Ik keek van hem weg en voelde mijn wangen warm worden.
'Waar verblijf je?' Vroeg hij verder door.
'In het hotel waar we zaten met school.' Antwoordde ik voor ik het besefte.
'Oké, ik haal je vanavond op.' Beslist hij.
'Ik moet nu wel terug voor mijn baas razend wordt.' Grinnikte hij en wees naar zijn werkkleren.
Ik lachte en zette al een stap achteruit.
Grijnzend zette hij een stap vooruit en drukte een kus op mijn wang. 'Tot vanavond.' Fluisterde hij in mijn oor voor hij zich omdraaide en terug naar de wafeltent ging.
'Daag.' Fluisterde ik tegen zijn rug. Zuchtend bonkte ik mentaal een paar keer met mijn hoofd op een tafel. Daag, wat is dat nu voor woord?
'Hoe? Waar is mijn wafel.' Spijtig keek Chase me kort aan voor zijn aandacht terug bij meneer ik-leun-met-mijn-lui-gat-tegen-een-paal-aan-al-voor-een-uur vestigde.
'Ik kwam River tegen.' Fluisterde ik zacht. Het leek nu pas tot me doorgedrongen wat er zojuist gebeurde.
'En hij komt me deze avond halen.' Zei ik en keek Chase ongelooflijk aan.
'Wat?' Hij keek me kort aan om mijn emotie te zien.
'Heb je je eerste grootte liefde terug gespot.' Grijnsde hij. Zuchtend gaf ik hem een por.
'Het is niet grappig.' Siste ik en gaf hem een duw.
'Misschien moet ik het maar afzeggen. Wat gaan we nu doen na vijf jaar? Gewoon ergens gezellig praten in een eettentje terwijl we elkaar vijf jaar niet gezien hebben.' Zei ik na een stilte. Ik kruis mijn armen voor mijn borst en fronsend kijk ik naar de man die nog steeds zijn plaats niet verlaten heeft.
'Of misschien neemt hij je wel mee op date.' Grijnst Chase.
'Ah, met jouw kan ik ook geen normaal gesprek voeren.' Zuchtte ik geïrriteerd en gooide mijn armen in de lucht.
'Waarom doe je daar zo moeilijk over? Jullie gaan gewoon ergens gezellig iets gaan drinken. Waar maak je je druk om?' Hij blikt kort op mij en kijkt me onderzoekend aan.
'Het is dat we elkaar vijf jaar niet gezien hebben en plots zien we elkaar en wilt hij direct met me afspreken. Je spreekt toch niet af met je ex na zoveel jaar geen contact.'
'Misschien is hij gewoon nooit over je heen geweest en is hij nog steeds smoor op je.' Grinnikt Chase.
'Hij was wel de gene die het uitmaakte. Remember'
'Oh dat is een detail.' Wuift hij het weg.
Ik zucht en laat het onderwerp rusten. Met woorden dan, mijn gedachten gaan nog even door.
'Ja, eindelijk. Ik vroeg mij al af om het kon bewegen.' Haalt Chase me uit mijn gedachten. Ik kijk naar de man en zie dat hij inderdaad zijn vaste plaats verlaten heeft en nu staat te babbelen met een man in pak.
'Zit daarin het geld?' Zeg ik bedoelend op de sporttas die de man in pak vast heeft.
'Jup, kom.' Op gepaste afstand volgen we ons doelwit die nu de tas over gepakt heeft en zich een weg baant van het plein weg.
'Ik denk dat jij iets vast hebt wat van ons is.' Roep ik naar de man toe die nu halverwege een klein, donker, afgelegen steegje is. Ik sla mijn armen voor mijn borst en kijkt de man aan die zich nu ook naar mij heeft omgedraaid.
'Oh ja, meisje? Denk je dat?' Grijnst hij naar me.
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. Meisje? Ben je serieus?
'Ja dat denk ik. Geef mij die tas.' Dwing ik hem. Ik mag dan wel een maffia groep leiden, toch kan die man me rillingen over mijn rug bezorgen.
'Ik zou maar vlug je haar wat gaan kammen en je make-up bijwerken in de plaats van mij lastig te vallen.' Hij draait zich terug om en schrikt van Chase die achter hem staat.
'Hallo.' Grijnst Chase. Ik lach om zijn begroeting terwijl ik van het begin van het steegje dichter naar de twee toe gaat.
Meteen als de man merkt dat hij ingesloten zit trekt hij zijn wapen.
'Oh, kom op. Ik dacht dat we het even leuk gingen houden.' Zucht Chase nep-boos.
Ik pers mijn lippen op elkaar om niet in lachen uit te barsten.
'Ik zou je mond houden, kleine jongen.' Sist de man naar hem en richt zijn wapen op Chase.
'Dat, zou ik niet doen als ik van jou was.' Fluister ik dreigend in zijn oor terwijl het koude metaal van mijn wapen zijn hoofd raakt.
'Schaakmat.' Grijnst Chase als hij nu ook zijn wapen richt op hem.
'Jij geeft ons nu die tas en leid je zielig leventje verder en houd je mond over dit af we komen je nog eens met alle plezier opzoeken.'
Verslagen laat de man zijn wapen zakken en neemt Chase grijnzend de tas over en stopt zijn wapen terug weg.
'Het was ons een aangenaam genoegen u te ontmoeten.' Grijns ik terwijl ik de man nog een duw geef en me daarna omdraai en we samen terug het steegje uitlopen.
'Dat hebben we weer goed gedaan, miss Whoods.'
'Inderdaad.' We geven elkaar een vuistje en glimlachend lopen we terug naar het hotel.
'En nu vakantie.' Genietend lig Chase op het zachte bed.
'Zwemmen?' Vragend hou ik mijn bikini omhoog.
'Is goed.'
Terwijl Chase zich omkleed in de kamer doe ik dat in de badkamer. Als ik er uit kom en mijn tas inpak met een handdoek, zonnebril en dergelijk zit Chase grijzend naar zijn scherm te kijken terwijl af en toe zijn vinger erover vliegen.
'Wat doe je?'
'Gewoon.' Meteen drukt hij zijn scherm uit zodat ik het niet kan zien. Raar kijk ik hem aan. We kijken altijd bij elkaar op de gsm, we hebben geen geheimen voor elkaar.
'Oh, ben je aan het chatten met je vriendin? Heb je een vriendin.' Grijns ik als ik door het door heb.
'Ik heb geen vriendin Chloé.' Geïrriteerd staat hij op en opent de kamerdeur.
'Oh, mijn kleine jongen wordt groot.' Zucht ik glimlachend.
'Kan ook niet anders als jij de kleinste bent.' Grijzend geeft hij me een duwtje.
'Hé, girls.' Begroet ik de meiden die glimlachend één voor één op mijn scherm verschijnen.
'Hé, Chloé. Waar zit je?'
'Ik lieve Saar, zit op het dak van mijn hotel.' Grijzend draai ik de camera zodat de meiden mijn uitzicht van af het dak kunnen zien. Parijs is werkelijk echt prachtig vanuit een hoogte gezien.
'En nu zijn we aan het chillen.' Zeg ik terwijl ik mijn camera terug draai zodat ze mij en Chase zien die grijzend zwaait naar de meiden.
'Hé Chase.' Begroeten ze hem enthousiast terug.
'Wanneer vertrek jullie vliegtuig?' Vraag ik de meiden terwijl ik me op mijn buik leg op een ligbed.
'Morgen ochtend vroeg, dan komen we rond de middag in Parijs aan.' Antwoordt Emely. Ik knik en staar naar Chase die genietend van de zon op zo'n opblaasbaar ligbed ligt.
'Wat is er?' Vraagt Sarah die me meteen door heeft.
'Ik heb River gezien.' Zucht ik.
'En hij neemt me vanavond mee uit. Als ik het zo kan noemen.' Mompel ik.
Meteen gillen de meiden en zie ik hun op en neer springen. Ik grinnik en wacht geduldig tot hun energierijk moment over is.
'Ik weet niet wat ik er van moet denken.' Beken ik eerlijk.
We praten nog even over mijn afspraak met River en hangen dan terug op.
'Pas op. Ik kom erbij.' Roep ik terwijl ik recht sta en een aanloopje neem naar Chase.
'Nee Chloé, ik zweer het je als mijn haar nat wordt-' meer kan hij niet zeggen of ik spring op de rand van zijn ligbed waardoor het kantelt en we beide kop je onder gaan.
Lachend kom ik terug boven.
'Oh, maar die krijg je terug.' Grijzend duwt hij me kopje onder. Proestend kom ik terug boven en spetter water naar hem toe.
'Euh, ik dacht dat-?' Een stem laat ons watergevecht stoppen. Verbaast kijkt ik naar River die in de deuropening staat. Hij kijkt vragend naar Chase waardoor mijn hoofd richting naar hem draait. Grijzend kijkt hij ons aan.
'Oh, jij bent er geweest.' Sis ik naar hem en zwem naar hem toe waarna ik hem tackel zodat hij onder water gaat.
'Wat? Ik heb jullie gewoon even geholpen.' Grijnst hij als hij terug boven water is.
'Geholpen? Ik ben in bikini en jij laat River naar het zwembad toe komen?' Sis ik zacht naar hem zodat River het niet hoort.
'Moet jij je niet gaan klaarmaken?' Zegt Chase luid genoeg zodat River het ook hoort. Ik stuur hem nog een dodelijke blik voor ik naar de kant zwem en me uit het zwembad hijs.
'Veel plezier.' Roept Chase ons na als we door de deur verdwijnen. Zuchtend sla ik mijn ogen te hemel terwijl River het grappige er wel van inziet.
'Sorry. Niet echt een goede indruk na vijf jaar nu je nog op me moet wachten.' Mompel ik terwijl mijn wangen lichtjes warm worden als we tegenover elkaar in de lift staan. Glimlachend neemt hij me in zich op, en alhoewel ik een handdoek om mijn lichaam heb heen geslagen voel het toch of hij er door kan kijken.
'Geen probleem, we hebben alle tijd?' Klinkt het laatste vragend.
Bevestigend knik ik. 'Ik heb vrij tot het einde van deze week. De meiden komen morgen ook toe.'
Ik loop de lift uit en River volgt me naar mijn kamer.
'Ik ben blij dat je wat meer tijd voor jezelf neemt.' Hoor ik River achter me zeggen.
'Er is veel veranderd in vijf jaar.' Glimlach ik naar hem terwijl ik mijn kamerdeur voor hem open hou.
'Maar laten we daar nu niet over praten, daar hebben we nog een hele avond voor.' Grijnzend werpt River me een blik toe. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en laat dan de deur los die automatisch in het slot valt.
'Geef mij een halfuurtje.' Ik zoek mijn kleding bij elkaar en verdwijn dan in de badkamer.
'Klaar.' Ik kom de badkamer uit. Trots kijk ik naar mijn horloge als ik merk dat ik in minder dan een halfuur me gedoucht heb, mijn make-up, mijn haar en mijn jurk heb aan gedaan.
'Wauw.' Ik kijk op en zie River me aanstaren. Meteen kleuren mijn wangen rood en kijkt ik twijfelend naar mijn zomerse rode jurk met witte bloemen.
'Te?' Vraag ik hem.
Hoofdschuddend loopt hij op mij af.
'Perfect.' Glimlacht hij en houdt zijn hand omhoog.
'Sta mij toe om voor deze avond je gezelschap te zijn.' Zelfvoldaan kijk hij me aan. Glimlachend leg ik mijn hand in de zijne en laat me door hem leiden.
'Wauw, het is hier prachtig. Zie dat uitzicht.' Bewonderend kijk ik vanop het dakterras naar Parijs.
'Dat was ook de reden dat ik dit huis heb gekocht.' River komt naast me staan. Ik kijk hem aan en mijn ogen blijven even haken op die kaaklijn waar mijn hart nog altijd een tel sneller van gaat slaan.
'Neem plaatst.' River kijkt me aan en betrapt wend ik mijn hoofd af. Zijn hand op mijn rug laat me richting de tafel stappen die prachtig gedekt is. Het lijkt of dat plekje nog even na tintelt.
Oh god, ik lijk wel weer die verliefde puber van vijf jaar geleden.
'Iets drinken?' Hij houdt een fels wijn omhoog.
'Ga je gang.'
'Dus.' Begint hij als onze glazen gevuld zijn. Glimlachend kijk ik hem aan met mijn glas wijn in de hand.
'Waarom Parijs?' Begin ik en neem een slokje.
'Gewoon. De goede herinneringen, de verleiding van de stad niet hebben kunnen weerstaan. Ik werkte hier eerst als vakantie jobstudent, maar toen mijn baas me een vast contract voorstelde heb ik er meteen op ingestemd en hier gebleven.' Legt hij me uit.
'Je woont hier ook prachtig. Wat een uitzicht.' Genietend zucht ik terwijl ik voor de zoveelste keer het uitzicht in mij op neem.
'Vind ik ook.' Zei hij. Ik knikte en keek terug naar hem en zag dat hij naar mij keek.
'Ow.' Zei ik zacht en beschaamd keek ik naar het tafelkleed in de hoop mijn rode wangen te verbergen.
'Je bent veel veranderd in vijf jaar.'
'Jij ook.' Ik keek terug op.
'Hoe zit het nu met de-'
'Maffia?' Vulde ik hem lachend aan.
'Het is geen verboden woord hoor.' Grijnsde ik plagend. Lachend gaf hij me een zacht duwtje met zijn voet tegen mijn been.
'Goed. Er is veel veranderd.' Zei ik dan. Ik nam een slok van mijn wijn en zag hoe River me bleef aankijken.
'Wat wil je weten?'
'Oh, nee niets. Gewoon eens vragen, zomaar.' Ontkent hij zijn nieuwsgierige uitdrukking. Ik trek mijn wenkbrauwen naar hem op en lachend gaf hij toe.
'Vince en ik zijn nu de baas. Ik heb besloten om niet de hele maffia op mij te nemen, dus regelen we nu samen heel de zaak. En dat gaat heel goed. Hij neemt nu even van mij over terwijl ik nu even vakantie heb. We moesten hier zijn voor een opdracht en dachten dat het wel fijn zou zijn om hier nog even te blijven.' Glimlach ik.
'Chase en jij doen nog altijd de opdrachten samen?' Vraagt hij geïnteresseerd.
'Ja, maar Chase is nu mijn rechterhand geworden. Hij regelt de kleine zaken, een deel van het papierwerk enzo. Het werk is meer verdeeld dan vroeger, vandaar dat we ook meer zo'n dingen kunnen doen-' zei ik terwijl ik naar ons twee en de omgeving wees, '-en meer tijd kan doorbrengen met degen die thuis op me wachten.' Het kwam eruit voor ik het wist en geschrokken keek ik van hem weg.
Alle cupcakes aan toe, het is nu niet echt het moment dat ik dit hem vertel. We zien elkaar terug na vijf jaar, dan kan ik niet even leuk zeggen dat er thuis iemand rond loop die zijn genen draagt.
'Ow.' Fluistert hij waarna een ongemakkelijke stilte volgt.
'Ik ga maar eens kijken voor het eten.' Ik knik en kijk hem na. Ik slaak een grote zucht als hij uit mijn zicht is en schud mijn hoofd. Hoe stom kan ik zijn? Nu wordt het vast voor de rest van de avond zeer gênant tussen ons.
'Sta me toe.' Klinkt zijn stem opnieuw. Ik kijk op en zie hem staan met twee borden. Hij knikt naar mijn servet en vlug neem ik het weg waarna hij het bord in de plaats zet.
'Ratatouille, ik hoop dat je het lust.'
'Het is heerlijk.' Fluister ik met mijn ogen toe na dat ik een hap heb genomen.
'Ik was vergeten hoe lekker jij kon koken.' Glimlachend kijk ik hem aan terwijl ik mijn bestek mooi op mijn bord leg en mij achterover leun in mijn stoel.
'Stel ik je teleur als ik zeg dat iemand me geholpen heeft. Nou ja, zeg maar voor mij gemaakt heeft.' Lachend kijkt hij me aan waarna ik ook in de lach schiet.
'Ja ik moest werken tot vijf uur en Chase zei dat ik je zeker om zes uur moest komen halen dus ik had geen voldoende tijd meer. Mijn buurvrouw, wat een fantastische vrouw is trouwens, heeft het voor ons gemaakt.'
Glimlachend kijk ik hem aan en merk echt dat hij vol bewondering naar zijn buurvrouw kijkt. Doe ik ook, ook al heb ik alleen maar iets gegeten wat ze heeft klaargemaakt. Het was al voldoende.
Nadat hij het eten op tafel had geplaatst, ons nog wat wijn had bij geschonken, wat brood op tafel had gezet is het gesprek vrijwel meteen weer verder gegaan. Weliswaar een ander onderwerp maar totaal niet gênant zoals ik had gedacht.
Het gesprek liep vlot, precies of we nooit vijf jaar van elkaar weg waren. Het voelt nog even vertrouwd als eerst.
'Ik vond het leuk.' We staan voor mijn hotel dat prachtig verlicht is.
'Ik ook.' Glimlach ik en loop de eerste trede op.
'Veel plezier morgen met de meiden.'
'Dank je, jij ook met werken.'
Stil blijven we beide staan en ongemakkelijk bijt ik op mijn lip.
'Ik ga dan maar.' Zeg ik dan en wijs naar het hotel achter mij.
'Is goed.' Krijg ik terug.
'Salut.' Fluister ik en loop de treden verder op.
'Chloé.' Roept hij me na. Verwachtingsvol draai ik me om en zie hem de treden oplopen. Op de zelfde trede als ik blijft hij stil staan en neemt mijn hand vast.
'Ik hoop dat we dit nog eens over kunnen doen?' Twijfelend kijkt hij me aan. Glimlachend knik ik.
'Oh, fuck it.' Mompelt hij waarna ik zijn lippen op de mijne voel. Vrijwel meteen zoen ik hem terug en liggen mijn handen in zijn nek. Ik glimlach tegen zijn lippen aan als zijn armen zich om me heen wikkelen en me meer tegen hem aantrekken. Rustig en gepassioneerd bewegen onze lippen tegen elkaar aan. Elk detail willen opnemen om niet meer te vergeten hoe ze voelden.
'Tot nog eens.' Fluister hij als we elkaar los laten. Hijgend, met een blos op mijn wangen knik ik.
'Tot nog eens simpson.' Glimlach ik en loop de trappen op.
'Ik app je wel.' Hoor ik hem na roepen. Glimlachend kijk ik om en stuur hem nog een lucht kus voor ik door de draaideur naar binnen verdwijn. Als ik in de lift sta leg ik voorzichtig mijn vingers op mijn lippen en merk dat die glimlach er nog steeds op ligt.
'Zelf na vijf jaar breng je me nog steeds in de war simpson.' Fluister ik terwijl ik me op mijn bed laat vallen en nog even blijf na genieten van het moment.
-----------------------------------
Comment 💬
vote ⭐
and follow 💙
XOXO