Simula
I needed to hold something thick, and no, it wasn't a dick—it was cash. Big fat cash. At kung magiging tiyak pa ako, kailangan ko ng tumataginting na limang milyong piso. Hindi na mahalaga kung tseke ba o aktwal na pera. Mas lalong hindi na mahalaga kung paano ko 'yon makukuha ngayong gabi. I needed to have it. Now. Or else my hoe of a sister would go to heaven.
Not heaven brought by sex, but heaven heaven. The one with God and angels and saints. Ni hindi ko nga alam kung doon siya mapupunta. But if it was the other way around and she was qualified to be Lucifer's hoe, I still wanted her to be a hoe who died fighting her illness.
"Saan na naman ang punta mo, Sunny?" ani Minerva habang sinusuot ko ang thigh-high boots ko sa sala ng maliit na apartment namin.
Bumuntong-hininga ako bago siya tinapunan ng tingin. Nasa pintuan siya ng kuwarto niya at nanghihinang nakahilig sa hamba nito, bahagyang hinihingal na tila ba ang simpleng pagtayo roon ay kinailangan ng sandamakmak niyang enerhiya.
Gusto ko siyang pagalitan ngunit 'di ko magawa. She was sick. Halata 'yon sa malalim niyang eyebags, nangangayayat niyang katawan, at kumukupas niya nang kagandahan. Her shoulder-length ebony hair was dryer than ever and her chapped lips told me she's literally one hell of a thirsty woman.
Inirapan ko siya. "Saan pa edi maghahanap ng mabibingwit."
"'Wag mong sabihing pupunta ka na naman sa club?" malisyosang aniya.
"So?"
"So?" she mocked.
I tssed. "Residente ka nga ng club na 'yon sa loob ng ilang taon pero wala kang narinig sa 'kin. Ngayong bumaliktad na ang sitwasyon natin, hinuhusgahan mo na ako?"
"Hindi kita hinuhusgahan pero hindi kasi ikaw 'to! Alam kong ayaw na ayaw mo sa lugar na 'yon!" Bumakas ang iritasyon sa mukha niya. "Hindi mo kailangang lunukin ang pride mo para sa 'kin, Sunny!"
"Believe me," wika ko habang mapaglarong nangingiti, "hindi lang pride ko ang nilunok ko para sa 'yo."
Kitang-kita ko ang muhi na nag-alab sa mga mata niya. I don't get why she was so pressed about it. It wasn't like I still had any reputation, honor, and valor to uphold. Lahat ng tao sa La Fortuna ay iniisip na pokpok at gold-digger kaming magkapatid.
It didn't mean it was true, but I wasn't the type to clarify anything. Isa pa, sino sila para manghusga? All we wanted was a better future.
A line formed between her eyebrows. "Hindi ko gusto 'tong ginagawa mo para sa 'kin. Kung tungkol 'to sa pera, mahahanapan ko naman ng paraan. Money shouldn't be a problem nor should I also be!"
"Suck it up, Mine," I hissed. "Tutulungan kita sa ayaw at sa gusto mo."
Nahilot niya ang sentido niya. "We're not even real sisters! Ba't mo ginagawa para sa 'kin 'to?"
"And you and Joseph aren't in a real relationship. Pero bakit nagse-sex kayo?"
"It's called being fuck buddies, girl." Humalukipkip siya't umirap pa sa hangin.
Dukutin ko mga mata nito, e.
"Fuck buddies daw," tuya ko at itinali na ang pa-ekis na liston ng boots ko. "Kung mag-FuBu kayo, ba't iniyakan mo siya no'ng naghalikan sila ni Katie? Insecure ka?"
"Well, she's a Valderrama heiress and I'm just a hoe who's ready to have a ballgag for him. Siyempre nakakainsecure."
Ngumisi ako. "'Wag kang ma-insecure. Talent kaya ang pagb-BJ."
I laughed it off but truth was, there was a lot of layers underneath what she said. Lumaki kami sa Timog ng La Fortuna, ang lugar para sa mga taong hindi pinalad na magkaroon ng pribileheyo o pera. Marami nang masasamang salita ang natanggap namin mula sa mga taong-bayan pero ano bang alam nila?
May choice sila. Kami wala.
Matapos mag-ayos at masigurong ayos lang siya'y iniwan ko siya roon at lumabas upang maghintay ng taxi. As I walked along the country road lined with serene trees and basked by the 8 PM moonlight, the only thought I had was how would I fucking get money for Minerva's kidney transplant.
Kung pwede ko lang na ibigay sa kaniya 'tong akin, matagal ko nang ginawa. 'Yon nga lang, hindi pareho ang type namin. Natawa ako sa isipan ko. Kahit sa lalaki, hindi kami pareho ng tipo. Gusto niya 'yong mga mayayamang barumbado. Meanwhile, I was a sucker for good boys.
"You're late!" singhal ni Karylle nang makarating ako sa locker room ng luxury club na pinagtatrabahuhan ko.
Nagmamadali akong tumungo sa locker ko upang kunin ang uniporme ko roon. They were already in our skimpy and glittery black sequined dress while I was still in my casual clothes.
I smiled apologetically. "Pasensya na. Mauna nalang kayo do'n, Kars. Sasabihin ko nalang kay Laurel na na-late ako."
"Magagalit 'yun sa 'yo. Wala ka na namang portion sa overall tip mamaya." Tinaasan niya ako ng kilay. "Ba't kasi na-late ka?"
"Natagalan kasi ako sa taxi driver kanina, e," sabi ko at saka bumuntong-hininga.
She scoffed but then plastered a concerned look. "Let me guess, humingi ka na naman ng tawad sa pamasahe?"
"Ganiyan talaga ang buhay."
Kalaunan ay nakalabas na ang lahat ng kapwa ko waitress samantalang naroon pa rin ako at nag-aayos. Katatapos ko lang magretouch nang tumunog ang cellphone ko. Kumunot ang noo ko nang makitang pangalan ni Mine ang rumehistro sa caller ID.
"Diyos ko Lord, Sunny! Si Aling Marie 'to ng katabi niyong apartment!" bakas ang pag-aalala sa boses niya. "Sinugod si Minerva sa hospital kani-kanina lang. Nandito ako ngayon at kausap ang doktor. Dios mio! Ako ang mamatay sa kaba nito, e!"
"Saang hospital?" And I hated how I asked about that first. I sighed. "Kamusta na po siya?"
Narinig kong kinausap siya ng doktor kaya nasapo ko ang noo ko. God, please not that newly established hospital!
"Pasensya na, may sinabi lang ang doktor," balik niya sa 'kin. "Ah, nasa Benavidos Medical Cent—"
"Ano? Ilipat mo siya sa provincial hospital!"
Halos mag deliriyo na ako sa pinaghalong pag-aalala at kaba. BMC was a private institute. Kahit isangla ko pa ang kaluluwa ko'y hindi ko mababayaran ang bills namin do'n! And what would they do to poor patients like my sister? They'd let her die, of course!
Nagpatuloy lamang si Aling Marie. "Maayos na si Minerva ngayon pero kailangan niya nang maoperahan sa lalong madaling panahon. Pwede naman daw nila siyang ilagay sa top list ng kidney transplant pero pinapatanong muna sa 'yo kung may insurance ba 'tong Ate mo?"
"Insurance?" punong-puno ng sarkasmo ang boses ko. "Aling Marie naman, ni wala nga kaming pambayad sa apartment, e!"
Eksaherada siyang bumuntong-hininga. "Kung hindi mo kaagad 'to mahahanapan ng paraan, Sunny, mawawala sa 'yo ang Ate mo. Gusto ko rin sanang tumulong pero kinakapos din ako. Alam mo namang magc-college na si Biboy."
The call ended there. Hinihilot ko ang sentido ko habang nakahilig sa locker nang biglang bumukas ang pinto. Nang iluwa no'n si Laurel ay napaayos ako ng tayo.
I thought that she'd scream at me or scold me like she always did but I noticed she was too preoccupied to notice my presence. Umubo ako kaya napalingon siya sa 'kin. Her eyes glinted with relief when she realized that it was me.
"Uy, Laurel," bati ko 'tsaka siya nginisihan. "Pasensya na kung na-late ako, ah? Tangina no'ng taxi driver, e. Isubo ko raw siya dahil kinulang ako ng singkwenta. E mukhang ang liit naman ng etits no'n—"
"Gusto mo bang magkapera?" putol niya sa 'kin sa seryosong tono.
Napakurap-kurap ako ngunit sa huli'y natawa na. Was she for real? Kung may tao mang alam na alam kung gaano ko kagusto ang pera, siya 'yon. I lingered my eyes on her and realized how she looked curvier in her bodycon dress. Mariin niya akong tinitigan. The gleam in her eyes reminded me of how she was everything good and bad both at once. Typical Laurel.
"Ako pa ba?" tanging nasabi ko.
She nodded critically. "Hm, okay. So on a scale of one to ten, how desperate are you right now?"
"Me?" I scoffed. "Eleven."
After saying that, Laurel pulled me out of the club and let me hop in on her old Vios. Hindi ako nagsalita habang nasa biyahe kami at itinutok na lamang ang tingin sa labas. The moon was crescent and we were taking the route to the country club, one that the Benavidos family also owned.
Nang 'di makatiis ay nilingon ko na siya. "Where are you taking me?"
"Are you a virgin?" she asked casually without looking at me.
Nalaglag ang panga ko pero naitikom ko rin 'yon agad. I couldn't believe that she would actually ask me that. Ibig sabihin ba'y may kinalaman dito ang trabahong gagawin ko?
It made me hesitate but when Minerva's face flashed at the back of my mind, everything just didn't matter anymore. Siya nalang ang taong natira sa 'kin. I couldn't lose her despite our odds being one in a million.
She was one in a million.
"I'm not," I admitted. I wanted to add but I'm not a whore, but then I let the thought go.
"Ilang beses mo nang nagawa? Magaling ka ba?" kaswal niya pa ring tanong na tila ba ang pinag-uusapan namin ay tungkol sa kung ano ang ulam ko kaninang umaga.
I took a deep breath and in a voice almost a whisper, I said, "I haven't done it after him."
"Oh," the undisguised surprise etched on her voice. "Oh..."
Ilang sandali kaming tahimik sa loob ng kotse niya. Nang makabawi'y sinulyapan niya ako saglit at nginisihan. Inilingan ko siya.
"Balita ko'y nakabalik na siya, ah?" asar niya.
"Sino?"
Kahit alam ko naman ang sagot. Siyempre, alam ko ang sagot.
"I-word," wika niya at humalakhak pa.
That's when I decided to steer clear from the topic. Hindi nakakatulong ang mukha niya sa utak ko para maipagpatuloy ko ang gagawin ko ngayong gabi. I needed money. And when Laurel's the one who offers it to me, I knew that it wasn't just money. We're talking about seven digits here. More zeros than I could ever imagine.
"Ipaliwanag mo nalang sa 'kin 'tong papasukin ko, Laur. Ano bang kailangan kong gawin at ilang milyon ang makukuha kong kapalit?"
She smirked. "You need nothing but yourself to get the money, Sunny. At hindi ko alam kung ano ang halaga ng perang makukuha mo. It could be thousands, millions, or billions. Depende na 'yon sa halaga mo bilang babae."
Even the sound of it disgusted me. How could anyone put a price on a woman so easily and nonchalant like that? I shook my head in dismay. I wasn't a saint, but I knew that something wasn't right with this system.
Nang makarating sa country club ay tumungo kami sa pinakaitaas na floor. Nadamitan ng magagarang tela ang mga lamesa at upuan doon. Round tables dotted the entire space but there wasn't any guest yet. Tumungo kami sa backstage at doo'y nakita ko ang mga babaeng naroon din dahil sa rasong meron ako. Laurel let a stylist do his magic on me.
"What's your skincare? May contacts ka ba ngayon? Anong shampoo mo?" tuloy-tuloy na tanong ng baklang nag-aayos sa 'kin. He was removing my smokey eyeshadow look. Mas gusto niya raw na pa-demure ako ngayong gabi.
"Hindi ako nags-skincare. Wala akong contacts at hindi ako naka-shampoo kasi naubusan kami."
Nagsalubong ang kilay niya. "You're a natural beauty, then. You'd pass as a model! Talaga bang gusto mong gawin 'to?"
I got touched when I heard concern from his voice. Tinanong ko rin ang sarili ko. Talaga bang gusto kong gawin 'to? I smiled sadly in my head when I realized my answer. Oo ang sagot. Oo lang ang pwedeng sagot.
Suot ang isang satin na besitida ay naglakad na ako patungong stage nang tawagin ng emcee ang pangalan ko. Alam kong may mga ganitong event na nangyayari rito sa bayan ng La Fortuna. In fact, this was the perfect place for gambling and illegal transactions. Dahil puro mayayaman ang nandito, kadalasan ay hindi na nakikialam ang gobyerno. And even if they did, people here were loaded enough to bail themselves out from jail.
Before I knew it, the bidding started.
"Here we have Sunny Vega, twenty-four, a waitress and a mechanical engineering graduate," the emcee introduced.
Tahimik lang akong nakatayo sa harap. Laurel told me not to do anything and just show myself to these wealthy tycoons. Hindi naman daw lahat ay ikakama ako. If I get lucky, I might just get hired as an escort of some bigshot for his business trip somewhere. Nagback-out ang isa sa mga babae kaya nandito ako ngayon at nakatayo sa pwesto niya. I swallowed hard and felt my gut churn at how low I'd gotten.
"Just a reminder that the proceeds of this bidding will go to Fortunate Folks, an orphanage for the children of the South. The last woman was hired for one hundred thousand pesos." Nilingon ako ng emcee at nginisihan bago humarap sa mga bisita. I almost barfed. "Now then, let's see how much our girl Sunny would get tonight!"
Naghiyawan ang lahat. Ang mga bisita ay nakasuot ng pormal na mga damit. Karamihan sa mga 'yon ay lalaki ngunit may iilan ding babae. This was a bidding for companionship, which I wasn't a fool to believe in.
Ang paraan ng paghagod sa 'kin ng tingin ng mga lalaking nasa harap ko'y nagsabi sa 'king sa hotel ang bagsak ko pagkatapos nito. I didn't care. Ipinukol ko nalang ang mga mata ko sa masisinag na mga chandelier sa kisame.
"Let's start the bidding off at ten thousand."
Ang lalaking kanina pa nakatingin sa 'kin ay itinaas ang numero niya. He eye-fucked me first before staring at the emcee.
"Ten thousand," he said.
A guy from the back raised his number. "Fifty thousand."
"Fifty thousand. Going once."
"Two hundred thousand," an old man stood up, raised his number, and winked at me.
Gusto kong masuka. The fuck? I could pass as his caretaker!
"Two hundred thousand from Mr. Guillermo! That's the highest price tonight!" the emcee wowed and roamed his eyes over the area. "Two hundred thousand. Going onc—"
"Two hundred fifty thousand," a woman at the side cut him off.
Kumunot ang noo ni Mr. Guillermo sa babae. "T-three hundred thousand!"
"Five hundred thousand." Nginisihan niya ito.
Now, the old man and the woman were having a staredown. It was already a big amount but it wasn't enough for me. Natagpuan ng mga mata ko ang lalaking unang nag-bid sa 'kin. He was in front of me and I could see how he was trying to look at my underwear. Nang magtama ang mga mata namin ay bahagya kong itinaas ang laylayan ng satin dress ko. He swallowed hard and gave me a pained look.
"One million," I mouthed at him.
Nasa eight hundred thousand na ang pag-uungusan ng babae at no'ng uugod-ugod nang matanda. One million was already good enough since I was sold for one night. 'Tsaka ko na lang iisipin ang kulang na pera kapag nakuha ko na ang pera rito.
I locked gazes with the same man and plastered a sultry look. When his jaw clenched, I smiled sweetly. Sa nanginginig na kamay ay itinaas niya ang numero niya.
"One million," he said.
Everyone became silent. Matagumpay akong ngumiti dahil akala ko'y natahimik sila dahil sa offer ng lalaking nasa harap ko. 'Yun pala, bumukas ang pinto ng entrance.
My eyes slid toward the doorway and I almost dropped on the floor when my knees wobbled at the sight of Icarus Benvidos. Suot niya ang isang puting dress shirt na bumagay sa bahagyang maputla niyang balat. He paired it with his black pants and wingtip shoes. Malayo siya mula sa stage ngunit nang magtama ang mga mata namin ay alam ko kaagad na siya 'yon. I couldn't be mistaken. With his clean-cut hair, swift moves, and serious air, I knew that he was my Ico.
Bago pa ako lubusang masaktan sa nanunusok niyang mga mata ay inalis niya na ang tingin niya sa 'kin at ipinukol 'yon sa emcee. He raised his forefinger.
"One million," aniya sa malamig na boses.
Tumayo ang lalaking kanina ko pa inaakit. "Hey! I called one million first!"
I could sense Ico's irritation prickling across his shoulders when he threw the guy his infamous You're a dumbass look. Gano'n siya palagi. He made everyone around him feel stupid effortlessly, and when his eyes darted at me, I realized then that he was still the same. He could still make me feel stupid, too.
With eyes blazing with fury and slur, he looked at me when he said, "I'll buy her for one million. Dollars."