please vote and com🥺🥺❤️
დილით მაღვიძარის ხმა მაღვიძებს, როგორ ვერ ვიტან ამ ხმას. პირდაპირ ტვინში მირტყამს. სწრაფად მოვემზადე და სამზარეულოში ჩავედი.
ესეც მე
ბანანი ავიღე და წამოვედი. კარებს ვკეტავდი, რომ ვიღაცამ დამიძახა.
ბენი:- ჰეი ჯიჯი
მე:- ჰეი ბენ როგორ ხარ
ბენი:- კარგად შენ?
მე:- მეც
ბენი:- გინდა ერთად წავიდეთ?
მე:- კარგი
მე და ბენი ფეხით წავედით. უნიში რომ შევედით ბარბარამ დაგვინახა და ჩვენკენ წამოვიდა.
ბარბარა:- ჯიჯი როგორ ხარ
და ჩამეხუტა
მე:- კარგად ბარბ
ბარბარა:- ბენ შენ საიდან იცნობ ჯიჯის?
ბენი:- ჩემი მეზობელია
ბარბარა:- მართლა?
მე:- ხო და დღეს ყველა დაპატიჟებულები ხართ ჩემთან
ბარბარა:- კარგია ჩემ დასაც წამოვიყვან
მე:- კარგი
ბენი:- ბელა სადაა
ბარბარა:- აი იქ
და კაფეტერიაში მჯდომ გოგოზე მიუთითა. ბენიც მისკენ დაიძრა.
ბარბარა:- აბა რა უნდოდა გუშინ ზეინს?
ხელკავი გამომდო და დერეფანში სიარული განვაგრძეთ.
მე:- არაფერი ისეთი
ბარბარა:- დაგიჯერო?
მე:- არა არ დამიჯერო იმიტომ რომ
რაღაც მოხდა
ბარბარა:- აუ მითხარი რა
მეც ყველაფერი მოვუყევი გუშინდელზე
ბარბარა:- რა?? გაკოცაა?? ვააა მაგარია, მაგრამ მაინც ფრთხილად იყავი ხო იცი ზეინი როგორია
მე:- ხო ვიცი და ასე ადვილად არ მოვუშვებ ახლოს.
ლექციებმა კარგად ჩაიარა. ზეინს მოვკარი ერთხელ თვალი ისიც ვიღაც გოგოს კოცნიდა. აბა რა გეგონა ჯიჯი.
უკვე გარეთ ვარ და ბარბარას ბენს და ბელას ველოდები.
ბარბარა:- ჯიჯიი გაიცანი ესაა ბელა
მე:- სასიამოვნოა
ბელა:- ჩემთვისაც. გავიგე ჩემი შეყვარებულის მეზობელი ყოფილხარ
მე:- ხო.
ბარბარა:- აბა არ მივდივართ?
მე:- კი წავიდეთ.
******
უკვე ჩემს ბინაში ვართ და ბარბარა ყველაფერს ათვალიერებს.
ბარბარა:- ჯიჯი ძალიან კარგი ბინაა და ბანანი გაქ?
მე:- კი მაქ.
ბარბარა:- აუ მომე რა ერთი ცალი.
ბანაბი მივეცი და ეხლა მეორეს მთხოვს. პირველი უკვე შეჭამა
ბარბარა:- კიდე ერთს მომცემ?
მე:- აიღე
ესეც შეჭამა და ეხლა ლეკვის თვალებით მიყურებს
მე:- კიდე გინდა ხომ?
ბარაბარა:- ხო
კიდე მივეცი.
ბელა:- ეს იმდენ ბანანს ჭამს სახლშიც რომ მეშინია ბოლოს ბანანად არ გადაიქცეს.
ამაზე ბარბარას გარდა ყველას გაგვეცინა.
მე:- გინდათ ფილმის საღამო მოვაწყოთ?
ბენი:- კიი
ბელა:- კიი
ბარაბარა:- კი ოღონდ კიდე ორი ბანანი მომე
მე:- კაი
ბანანი ზოგადად არ მიყვარს მაგრამ გუშინ მაინც ვიყიდე ალბათ გულმა მიგრძნო. 😂
ეხლა ფილმს ვუყურებთ. კომედიას. სიცილში გავიგუდეთ, იმდენი ვიცინეთ.
*******
ყველა გავაცილე და ეხლა ლოგინზე ვგდივარ. მალევე ჩამეძინა
*******
დილით ისევ მაღვიძარის გამაყრუებელი ხმა მაღვიძებს. ოხ დიდი სიამოვნებით დავამტვრევდი მაგრამ ჩემი ტელეფონია და ცოტა მეცოდება. ბოლოს მოვწესრიგდი და არაფერი არ მიჭამია ისე გავედი სახლიდან.
ესეც მე
უნიში ბელას ბარბარას და ბენს შევხვდი. ვლაპარაკობდით რა დროსაც ზარი დაირეკა. მივდიოდი და უცებ ვიღაცამ მხარი გამკრა.
მე:- წინ არ იყურები?
ზეინი:- უკაცრავად და ჩაიცინა, მაგრამ ეს ჩაცინება ირონიული იყო. გვერდით გუშინ რომ კოცნიდა ის გოგო ედგა, არა კიარ ედგა მიწებებული იყო ზეინზე, მაგრამ მე რაშინ მანაღვლებს.
მე:- შემდეგში უფრო ფრთხილად იყავი და აღარ დამეჯახო თორემ შენ თავს დააბრალე რაც მოხდება
ზეინი:- რაიყო მამიკოს დაუძახებ? უი გამახსენდა შენ ხომ არავინ გყავს, სულ მარტო ხარ.
ისევ დაიწყო, გუშინ პატიება მთხოვა, მაგრამ დღეს ისევ გული მატკინა. ამდენის ატანა აღარ შემიძლია. ვგრძნობდი ცრემლებს ჩემს სახეზე და უკან მოუხედავად გავიქეცი, მაგრამ გავიგონე ის რაც მომაძახა
ზეინი:- იტირე იტირე და მერე დედიკო დაგშვიდებს და ისევ სიცილი დაიწყო, რაზეც ყველა აყვა. ლექციაზე ვერ შევიდოდი ამიტომ საპირფარეშოში შევვარდი და კარებთან ჩავიკეცე. ტირილი ამივარდა. რა უნდა ჩემგან, რას გადამეკიდა. სულ მამცირებს. მე შტერმა კი დავიჯერე ის რაც გუშინ მითხრა.
,,ზეინის pov"
ჯანდაბა ზეინ რა სირი ხარ. ეს როგორ უთხარი. ის აღარ მაპატიებს. დავინახე საპირფარეშოში შევარდა, მეც იქ წავედი. კარებზე ვაკაკუნებ მაგრამ არ მიღებს. მისი ტირილის ხმა მესმის და თან რაღაცას ბურტყუნებს.
მე:- ჯიჯი გამიღე
ჯიჯი:- წადი თავი დამანებე.
მე:- გააღე ჯიჯი ძალიან გთხოვ
ჯიჯი:- რატომ გავაღო, ისევ რომ დამამცირო? მაგის მეტი შენ არაფერი არ იცი.
მე:- ჯიჯი გთხოვ
ჩხაკუნის ხმა გავიგე. კარი გააღო, მაგრამ ჯობდა არ გაეღო, მისი თვალები რომელიც ასე ძალიან მიყვარს და სულ სიხარულს რომ ასხივებს, მთლიანად წითელია.
ჯიჯი:- სათქმელი რაც გაქვს თქვი და წადი
მე:- ჯიჯი გთხოვ მაპატიე, ეს არ უნდა მექნა. არც მე ვიცი რა დამემართა. ძალიან გთხოვ მაპატიე.
ჯიჯი:- არა ზეინ არ გაპატიებ. საერთოდ შენი სახის დანახვა არ მინდა. გულს მირევ, სულ მამცირებ. ამის მეტი არაფერი არ იცი ან საქმე არ გაქ და ალბათ კარგი გასართობი ვარ შენთვის. როდის უნდა შეწყვიტო ეს ყველაფერი? მოგწონს ჩემი ტანჯვის ყურება? შენს გამო რომ ვტირი მოგწონს? თუ ასეა მიდი რაც გაქვს სათქმელი მითხარი. ამით ხომ სიამოვნებას იღებ.
თან ცრემლები მოსდიოდა და თან ყვიროდა. ის ამას არ იმსახურებს. მინდა რომ თავი მოვიკლა, არ შემიძლია იმის ყურება ის რომ ასეთ მდგომარეობაშია, თან ჩემს გამო. ვერაფერი ვერ ვუთხარი და იქედან გამოვედი. აქ ვერ დავრჩები. დღეს ლექციების თავი ნამდვილად არმაქვს. კლდესთან წავედი სადაც ორი დღის წინ ჯიჯი აპირებდა თავის მოკვლას. მან იმ დღეს მომიყვა მასზე ყველაფერი. მას აღარასოდეს აღარ ვატკენ გულს და აღარ გავეკარები თუ მას არ მოუნდება.
,,ჯიჯის pov"
ზეინი წავიდა. ყველაფერი ვუთხარი რაც კი გულში მქონდა და რასაც მასზე ვფიქრობდი. იმედია თავს დამანებებს, თორემ მისი დამცირების ატანა აღარ შემიძლია უკვე. ხელპირი დავიბანე და ლექციაზე შევედი.
უნის მერე ბარბარას შევხვდი და კაფეში წავედით. რაღაცას მიყვებოდა მაგრამ მე არ ვუსმენდი. ისევ დღევანდელზე ვფიქრობდი.
ბარბარა:- ჯიჯი მისმენ?
მე:- .....
ბარბარა:- ჯიჯიიი
მე:- ჰა? კი კი გისმენ
ბარბარა:- არა არ მისმენ, ჩაფიქრებული ხარ
მე:- ხო ცოტა ჩავფიქრდი.
ბარბარა:- ისევ ზეინი?
მე:- რა? არა, არა რა ზეინი.
ბარბარა:- კარგი
ნამცხვარს ვჭამდი რა დროსაც ბარბარა მეძახის
ბარბარა:- ჯიჯი ნახე ზეინი და ის გოგო, მგონი სელესტა ქვია
მე:- სად
ბარბარა:- აი იქ
სადაც ბარბარამ მანიშნა იქ გავიხედე და ზეინი იჯდა სელესტასთან ერთად. ერთმანეთზე მიწეპებულები. როგორ ვერ ვიტან.
მე:- მერე მე რა ვქნა. მაგათ გამო ხასიათს არ გავიფუჭებ, წამო პარკში წავიდეთ.
ბარბარა:- კარგი აზრია.
******
თითქმის ყველა ატრაქციონი მოვიარეთ და ეხლა ეშმაკის ბორბალთან ვდგავართ და ბარბარა წუწუნებს.
ბარბარა:- აუუ ჯიჯოშ იქნებ არ გვინდა. აი შეხედე იქ საშინელებათა ოთახია და იქ შევიდეთ რა
მე:- კარგი რა რატომ არ გინდა ეშმაკის ბორბალზე
ბარბარა:- მეშინია სიმაღლის
მე:- მე ხომ იქ ვიქნები, რა გაშინებს. თან მე იმ საშინელებათა ოთახში არ შემოგყვები, მეშინია.
ბარბარა:- იცი რა ვქნათ?
მე:- რა
ბარბარა:- მე ეშმაკის ბორბალზე წამოგყვები, შენ კიდე საშინელებათა ოთახში. გაწყობს?
მე:- კი მაწყობს.
რაც ეშმაკის ბორბალზე დავჯექით ბარბარა ერთი ადგილიდან არ განძრეულა და თვალები აქ დახუჭული. ქვემოთ რომ ჩამოვედით ბარბარა მიწაზე მუხლებით დავრდა.
ბარბარა:- მადლობა ღმერთო რომ გადამარჩინე. მადლობა
მე:- კარგი ხო გეყოს ეხლა და წამო
მართლაც რომ საშინელებათა ოთახი იყო. კინაღამ გული გამისკდა. შევედით თუ არა და ყვირილი დავიწყე, სანამ არ გამოვსულვართ არ გავჩერებულვარ.
******
სახლში რომ მივედი, ვჭამე, ძაან ბევრი მქონდა სამეცადინო ამტომ ცოტა გვაინ მოვრჩი და დავწექი.
აბა როგორი იყო? 1000 სიტყვა❤️lav you all💙💙💜❤️❤️❤️❤️💙🥰🥰