I turned my back only to face the owner of the voice. Hindi na ako nagulat nang madatnan ang mukha ng taong ayaw ko pang makita ngayon.
Enzo, being topless— no, he's naked. At nagpapasalamat ako dahil hanggang bewang niya ang tubig kung saan siya nakapwesto na ngayon.
Waters are dripping all over his body. At ang tanging may laman lang sa katawan niya ngayon ay ang braso niya.
His muscles are visible now. Kung hindi ko lang kita ang parte ng katawan niyang halatang walang suot na malapit sa alaga niya ay baka mapagkamalan kong may pang-ibaba pa rin ito.
"Are you still following me here?Paano ka napadpad rito? Hindi lang ako nakapanood ng laro mo kahapon, ah?"
Gumalaw ito at akmang aahon na pero kaagad akong tumalikod. Naiisip ko pa lang na nakikita ko iyon ay nasusuka na ako.
I can't stand seeing someone's private part in this place where we are only surrounded by trees and waters as witnesses.
"Geez. Why you're so gross. Kita nang may tao dito tapos aahon nang walang pang-ibaba?" reklamo ko habang inaayos ang damit.
Bakit pa ako nandito? As far as I know, tapos na ako. Why am I waiting for him?
Dahil sa inis at mukhang tumahimik na rin ito, naglakad ako palayo doon. Hindi na ako nag-abala pang kumausap sa kanya.
Nandito ako para mag-relax, hindi para magpadagdag ng sakit sa ulo. I've been avoiding him even in school. Tapos ngayon ay nandito siya?
But before I can finally let myself out of his territory, he pulled and dragged me using his arms. Hindi ako nakapagpigil dahil sa higpit ng kanyang hawak.
"What the?! Bitiwan mo nga ako!Saan mo ba ako dadalhin?!" I shouted at him. Sumigaw ako at isa-isang tinawag ang pangalan ng mga kaibigan ko pero agad niya akong binuhat na parang bigas.
"Somewhere where we can talk at peace. I won't do anything to you."
"Walang hiya ka! I swear, after this, I will sue you! Kakasuhan kita! Gago ka!" Sinuntok-suntok ko iyong likod niya pero parang balewala lang iyon sa kanya.
"I didn't even sue you for stealing my attention. You're being unfair." I tried punching him hard again but all he did was just to groan.
Dinala niya ako sa kung saan malayo kami sa kung saan kami kanina. He dropped me like a sack of rice. Marahas iyon at kung hindi dahil sa mga damong nakatanim doon ay nasaktan na ako.
Sinamaan ko siya ng tingin. I stood up and tried slapping him but my hand got delayed in the air.
"Nakakadalawa ka na, ah?"
"Talagang madadagdagan pa 'yan kung hindi mo ako tinitigilan."
Ibinaba niya iyon saka pinaupo ako ulit. He sat in front of me while fiddling on his phone. Napairap ako nang dahil sa itsura niya.
Maayos at mukhang walang problema. Kahit pustahan man, alam kong hindi kabilang sa pinoproblema niya iyong toxic niyang mga admirers na akala mo kung sino, mukha lang namang uhaw sa gwapo.
"Why the fuck you brought me here?Alam mo bang naghihintay na ang mga kaibigan ko doon?" Umiling ito bilang sagot. I gritted my teeth and my palm turned into a fist.
Gustong-gusto ko na siyang suntukin. At kahit na gawin ko 'yon, alam kong sasanggain niya rin. Payat pero malakas kung manangga.
Ibinaba niya ang phone saka walang ganang tumingin sa akin. Sinubukan kong tumayo pero agad niyang napigilan iyon.
"Go straight to the point, Enzo. Hindi ako nakikipaglaro sa'yo. And please, don't give me a headache. Nandito ako para hindi ko makita ang pagmumukha mo, okay?"
"I thought you're here because of that admirers of mine? Bakit pati ako, ininvolve mo?"
"Dahil minsan kaugali mo ang mga bwisit na 'yon. Another reason is that to let them be at peace because we're not close to each other anymore. Pareho lang tayong makikinabang. You'll gain your admirers while me, now living peacefully."
He scratched his nose. Tila hindi tinatanggap ang sinabi ko sa kanya nang dahil sa uri ng kanyang mga tingin ngayon.
"Akala mo ba natatahimik ako habang hindi kita kasama?" Kumunot ang noo ko, hindi malaman kung ano ba ang kanyang ipinupunto.
Iniwas ko ang tingin saka natatawang napailing.
Kahit kasama naman niya ako ay laging tahimik ito. He's not even talking if I'm not initiating. Kung hindi ako magtatanong, hindi rin sasagot.
Kaya bakit niya sinasabi ito sa akin ngayon? Ayaw niya no'n? Hindi na siya mahihirapan pang magturo sa akin dahil wala na ako doon sa club. He can have his whole time now.Wala na siyang aatupagin.
"And what do you mean by that?" natatawa kong tanong.
Napahilamos siya sa kanyang mukha, hindi na kinakaya ang pabalik kong tanong sa kanya.
He chuckled as if his expression is appropriate to what we are talking about. Napahimas ito sa panga saka natatawang tumingin sa akin.
I've seen this side of him but I am always impressed just by looking at it.
The way he chuckles in front of me, the way he smiles and shows some of his emotions. Pinagpala yata ako dahil malaya kong nakikita iyon.
"I don't know if you're playing dumb or not. You don't get what I said?"
"Magtatanong ba ako kung hindi?"
Napapamangha itong tumingin sa akin. Hindi pinaniniwalaan ang seryoso kong tanong.
"Have you fallen in love with someone before?"
"And why are you asking me that question? Ano ba 'to? Slam book? Ito ba ang naging dahilan ng pagdala mo sa akin dito?"
"Just answer the damn question."
Sa huli ay napairap ako. Ipinagkrus ko ang mga braso saka napapasimangot na ginawaran siya ng tingin.
This rude man. Bakit nga ba ako nagpapadala sa lalaking ito? Good thing because his admirers are not here to spy us. Kung nandito, baka mas lalong mawalan lang ako ng pasensya.
"Okay, para sa ikatatahimik mo," sabi ko. "Yes, and his name is Isaac. Tama na?" utas ko sa kanya. He clenched his jaw like I said something wrong.
"How did you fell in love with... Isaac?"
"Simple. He's a good singer and has a good voice. He's part of the band I admire, well, silang tatlo lang actually ang nagugustuhan ko doon except sa'yo. You're a newbie and I can't like you instantly. Masyadong mapanakit ang mga fans mo."
Napahinga ito ng malalim. He cleared his throat. Parang naghahanap ng sariwang hangin upang langhapin.
"If I... If I quit the band, is there a chance that you'll like me too? Like how you admire Isaac?" tila nahihirapan niyang tanong. I arched my brow. He's being curious at me now.
"What do you think? You can't surpass Isaac for me, Enzo. He's my dream and for me, you're that nightmare that once came into my life who I'm willing to push away. Kaya kung gusto mong umalis, umalis ka. No one's begging for your presence except for your admirers."
He bit his lip. Pinipigilan lang ang sariling huwag mainis ng todo. Seryoso na ang mukha at mukhang napupuno na ng mga sinasabi ko.
"You like him that much, huh?"
"Yes. So much. Kahit na mayroon siyang girlfriend, I still admire him. Kahit na sa pagsuporta man lang, okay na sa akin."
"You're loving someone who can't love you back. And it fucking hurts," he whispered it. Hindi ko narinig iyon dahil sobrang hina ng pagkakasabi.
Hindi na niya nagawa pang ngumiti pagkatapos kong sabihin iyon. Naging suplado na kaagad ang kanyang itsura.
He likes someone else so why asking me an opinion about him quitting the band? Ang bago tapos iisiping umalis?To think that he's the known member now. Marami na ang nagkakandarapa sa kanya kaya bakit aalis?
Ano? Para sa panandaliang kasikatan?Na porque't nakuha na ay aalis na ng banda para masolo iyong mga fans? Is he that selfish? Akala ko ba magkakaibigan silang apat? Why it sounds like he wants the success alone?
Kinusot niya ang mata. I watched him as his face became red.
"Bakit kasi hindi ka na umamin sa babaeng gusto mo? You're acting like someone doesn't like you."
He cleared his throat.
"I tried but it didn't work."
"Then try again. You should not let the chance slip away. Malay mo, baka sa pangalawang pagkakataon gumana."
Umiling ito. "No. She likes someone else."
And so, I didn't force him to do it.
Pumayag akong makasama siya. Kahit pagkatapos man lang ng pagkukunwari naming dalawa bilang estranghero ay magawaran ko man lang ng kabutihan.
We both stayed there until the sunset appeared. Kapwa lamang kami nakaupo doon at hindi nagkikibo sa isa't isa. Tanging ginawa niya lang ay ang sumandal sa ilalim ng puno habang malungkot na nakatitig sa papalubog na araw.
May ngiti pero kitang-kita ko ang bahid ng lungkot sa kanyang labi.
"Sunset is the proof that endings can be beautiful too. But why am I feeling empty while watching it?" he said.
Hindi ko siya sinagot dahil maski ako ay hindi ko alam ang isasagot sa kanya.
He's acting weird now. Una, tinanong ako ng mga tanong tapos nang sagutin ko ng katotohanan, naging ganito na agad. Ito ba ang pag-uusap na tinutukoy niya?
Nauna na akong umalis sa kanya. Sumunod siya sa likuran ko nang tahimik.
Gusto ko tuloy itanong kung bakit nandito siya ulit. Ni hindi man lang niya sinabi sa akin ang dahilan kung bakit siya nandito.
Medyo madilim na nang tuluyan kaming makarating sa tutulugan namin. My friends are now panicking when I arrived at our tent. Kapwa may hawak na mga cellphone at bakas ang takot sa kanilang mukha.
When Emerald saw me, she hugged and then checked my body if something has gone wrong.
"Jesus, Tania! Kanina pa kami nag-aalala sa'yo! We're calling you but you're not answering your phone!"
"Where have you been, Tan? Buti na lang hindi kami nakatawag sa bahay nina Summer para humingi ng tulong. We're panicking here because we can't find you. Pinuntahan ka namin sa sapa kaso wala ka naman doon."
"We asked for Felix's help also. Akala namin kinain ka ng sapa. We made him to search for you. Bakit nga ba ginabi ka?"
I was about to answer when their gaze finally went to someone who's now casually walking towards us.
Pare-pareho silang napatutop sa bibig nang mamukhaan kung sino iyon. Their eyes went to me again with questioning look.
Halos lahat sila ay hindi makapaniwala sa nakita. Naroon din ang hindi maitagong ngiti sa kanila.
"Enzo! You're here also? Nagkasama kayo ni Tania?" Emerald approached him. Napatingin din ako sa kanya pero agad niyang iniwas ang kanyang tingin. He nodded boredly.
Mas lalo silang napangisi. Nagtaas-baba iyong kanilang mga kilay na animo'y kahit sa ganoong paraan ay nagkakaintindihan sila.
"Ah, bale pinsan mo pala si Felix?Naks, kaya pala parehong gwapo." Pinandilatan ko ng tingin si Reese. Ilang tanong pa ang itinanong nila kay Enzo bago nila ito pinaalis. He once stared at me before going back to their tents.
Agad naman akong hinila ng mga kaibigan ko papasok ng tent. Mas lalo silang ngumisi at sinundot-sundot ang tagiliran ko. Napangiwi ako dahil masakit iyong sa parteng bewang.
"Aray. Masakit bewang ko kaya please, huwag ngayon."
"Bewang daw, oh. Nangabayo ka, ano? Aminin mo."
"Ha? May kabayo ba dito? Stop talking nonsense, Summer."
"Gaga. Ibig niyang sabihin, kinabayo mo raw si Enzo kaya masakit bewang mo."
I got puzzled .Hindi ko ma-gets kung anong ibig nilang sabihin.
"Kinabayo? Ano ba kasi?"
Agad kong pinaghahampas sila nang sandaling i-explain kung ano iyon. They're creating meaning to something!Anong akala nila sa akin? Na porque't nakita si Enzo ay iyon agad ang gagawin?
"Stop your mouths. Nadulas ako kanina kaya masakit ang bewang ko."
"Weh? Hindi kami naniniwala." They laughed and then made fun of me. Tinanong nila kung bakit ba ginabi kami ni Enzo.
I told them the story except for one. Hindi ko na idinetalye pa ang lahat sa kanila dahil ayoko namang makialam sila sa akin. Sure they can help but not with this one.
Bakas mas lalo lang akong tawanan.
"Grabe. Hindi mo alam na pinsan niya si Felix? Saka dito pa talaga kayo nagkita? Sa bukid?" Even me didn't expect that. Wala nga akong ideya na narito din siya.
That he's here to have a talk with me.
"And they talked, ha? Talagang ginabi sila. I wonder if you only did staring at the sunset."
Napairap ako dahil mukhang hindi sila nakukuntento sa mga sinasabi ko. Hindi ko na nasagot ulit iyon. I'm tired of answering it.
"So, nagkaayos kayo?"
"No, not actually. We just talked about something."
"Asus. Pero at least 'di ba, nagkausap kayo."
Nag-usap lang pero hindi nagkamabutihan. We'll still treat each other like before. Iyong hindi namin pinapansin ang isa't isa. Iyong dinadaan-daanan lang namin ang isa't isa. I'm more capable of that.
Lumalim ang gabi. I am with Reese who's asleep now. Nakatitig lamang ako sa phone ko, nagdadalawang-isip kung bubuksan ba iyon o hindi.
I turned it off. So far ay medyo nadi-distract naman ako ngayon. I can't sleep. Kaya lumabas ako ng tent at naghanap ng pwestong maupuan.
Hindi naman masyadong nakakatakot rito. Maliwanag ang paligid dahil sa mga bituin sa kalangitan.
Naupo ako sa damuhan at pinagmasdan ang bawat ilaw na nagmumula sa mga bahay. I thought it will be the only one I am witnessing tonight. Nagkakamali ako dahil sa hindi kalayuan ay may narinig akong tunog.
I am sure that it is from Enzo's guitar. At mula sa kinauupuan ko ay tahimik niyang pinapatugtog iyon habang sa labas ng tent nila. He's sitting also and staring up at the sky.
Malumbay na musika lamang ang naisip niya kung kaya't parang nakikisabay rin sa kanyang nararamdaman.
The lonely man with a lonely soul is playing and listening to his rhythm. Mataman akong nakinig sa nagiging himig niya. He hummed. Mas lalong nakadagdag ng lamig iyong kanyang boses sa gabi.
If I can only give you the thing that you want, then I'll be giving it to you right away. Kung pwede ko lang pagsabihan ang mundo na gustuhin ka rin ng babaeng gusto mo, gagawin ko.
I am not that scared to do it. Ang kaso, mukhang pati ikaw ay sumusuko sa naging pahayag niyon. You're giving up just because you knew that she likes someone else.
Sa likod ng pagkatao mong iyan ay nakatago ang isang bagay na nakakapanghina sa'yo.
Rejection.
It hurts to be rejected knowing that the person you love, loves someone else. And that someone is not you.
But the thing is, the script is already written... and I could not change anything for you. I cannot dictate everything for you because I don't have the power for that. Tanging magagawa ko lang ay manalangin. For sure, there is a possibility for that.