Shin's POV
"Where's Kris?" Tanong ko sa kanila nung kaming magkakapatid na lang ang naiwan sa loob ng kwarto.
"Hindi namin alam, he hasn't heard from us since that night." Sagot sa'kin ni kuya Jin at nanglaki naman ang mata ko.
"That was two days ago!" Sigaw ko sa kanila at napaiwas naman sila ng tingin sa akin.
"We were loaded with work. We didn't have the time to talk to him. Nawala rin sa isip namin." Pagpapaliwanag ni kuya Jin.
"That's bull." Mahina kong sabi sa kanila at natahimik naman ang kwarto.
"I'm going to tell them about Kris and I." Sabi ko sa kanila at nanglaki naman ang ga nila.
"No." Pirmi nilang sabi at naguluhan naman ako sa mga expression nila.
"Why not? I'm old enough to be with Kris." Pagmamatigas ko sa kanila.
"Shin, listen to me, okay? You can't tell them that you're with Kris. Please. You'll put his life in danger." Sabi naman ni kuya Jin sa'kin at kumunot ang noo ko.
"What do you mean?" Dahan-dahan kong tanong sa kanila pero nag-iwas lang silang lahat ng tingin sa'kin.
"What do you mean?!" Sigaw ko nang hindi ako nakakuha ng sagot sa una kong pagtatanong.
"You already have a fiance!" Sigaw ni kuya Trace at natigilan naman ako.
"What?" Mahina kong tanong sa kanya at nakaramdam naman ako ng pagkirot sa bandang tagiliran ko.
"Shin, you're bleeding again. Calm down." Sabi sa'kin ni Blake at nagtangkang lapitan ako pero tinignan ko lang siya nang masama.
"Ipaliwanag niyo sa'kin!" Sigaw ko sa kanila at huminga nang malalim si kuya Trace.
"It was a rule in the white mafia, kapag lalaki ang mafia boss ngayon, the heir should be a girl. That heir should marry a guy from the second most powerful family in the white mafia. To maintain its power and reign." Sabi niya sa'kin at napakunot ang noo ko.
"I've never heard of such rule." Matigas kong sabi sa kanila habang may namumuong luha sa mata ko dahil sa galit.
"It's because it was supposed to be kept a secret from you." Mahina niyang sabi.
"They wanted you to have fun with your life without the knowledge that you're partner has already been decided. That's why they decided to make that stupid rule na you're not allowed to have a boyfriend. They don't want you to experience a heartbreak." Pagpapaliwanag niya sa'kin.
"No, that's not true." Mahina kong sabi sa kanila at naghalo-halo ang mga tanong sa utak ko.
"Shin, calm down." Pagpapakalma nila sa'kin.
Agad kong tinanggal ang suerong nakatusok sa'kin at nanakbo palabas ng kwarto ko kahit na nananakit at bumuka ang ilang sugat ko sa katawan.
"Is it true?!" Sigaw ko sa tatay ko habang may pinipirmahan siyang papeles.
"Shin, what's wrong?" Kalmadong tanong sa'kin ni Mama at sa kanya ko naman ibinaling ang paningin ko.
"Alam mo rin ba? I'm in an arrange marriage?!" Sigaw ko sa kanya at natigilan naman siya. Tinignan naman niya sila kuya na nasa likod ko na sinibukan akong habulin.
"May problema ba ron, Shin?" Kalmadong tanong sa akin ni Sr. Matt.
"Of course there is! I've been serving you my whole life, all my life utos at turo mo ang sinusunod ko! Pati ba naman sa mapapangasawa ko, ikaw ang susundin ko?!" Sigaw ko sa kanya at sinubukan naman akong yakapin ni Mama pero pumiglas ako sa kanya kaya naman natumba siya.
"You were born to obey me! You're not allowed to make your decisions because your life belongs to me!" He roared across the room at natahimik ang buong floor na kinakatayuan namin, walang nagsasalita, walang humihinga. Lahat sila tahimik na naghihintay kung ano ang isasagot ng isang maliit na bata sa halimaw niyang tatay.
"What?" Mahina kong tanong sa kanya at nagsimulang umagos ang luha sa mata ko.
Pero wala akong masagot. Walang napoproseso ang utak ko sa mga sinasabi niya. Walang tinatanggap ang utak ko. Ayaw ko. Ayaw kong tanggapin. Hindi 'to totoo.
"You're not born because we wanted you, it was because you needed to be born! I need an heir to my thrown! You have no right to talk back at me, you owe me your life!" Sigaw na naman niya at agad siyang inawat ni Mama.
"Matt," Umiiyak nitong sabi sa kanya at agad naman siyang napatingin dito.
"You shouldn't have said that." Umiiyak niyang sabi at agad namang nagbago ang expression ng mukha nito at agad na napatingin sa'kin.
Agad na lumambot ang mukha niya na para bang hinihiling niya na sana ay hindi na lang niya binitawan ang mga salitang 'yon. Pero huli na masyado. Narinig ko na. Narinig na ng lahat.
"So, wala pala talaga akong karapatang sumaya sa buhay na 'to?" Natatawa kong sabi sa kanila.
"Saka mo na isumbat sa'kin 'yan kapag pinaghiwalay ko kayo ni Kris." Sagot niya sa'kin at para namang binuhusan ng malamig na tubig ang katawan ko.
"Date him all you want, make sure once you go to Canada tapos lahat ng namamagitan sa inyong dalawa. And that's an order." Malamig na naman niyang sabi sa akin, regaining his composure.
"No!" Sigaw ko pabalik sa kanya at tinignan ako ni Mama na para ba siyang nagmamakaawa. Nagmamakaawa na ano? Na tigilan ko na? Na 'wag na lang akong sumagot? Na basta-basta ko na lang hayaan na sila ang gumawa ng lahat ng desisyon para s sarili ko?
"I gave you an order to not date anyone, you did not listen. Disobey me twice, Shin. I'll make sure he'll drop dead in front of you." Malamig niyang sabi sa'kin na nakapagpalambot sa buong katawan ko, making me sit on the floor while catching my breath. Nahihirapan na akong huminga at nagsisimula na rin akong mahilo.
Baka dahil sa umaagos na dugo mula sa mga sugat ko, o dahil din sa salita at utos na pilitan nilang isinasaksak sa kokote ko.
"End things with him sa oras na kailangan mo nang pumunta ng Canada, disobey me and he'll die." Malamig niyang sabi bago ako lagpasan.
"My baby," Mahinang sabi sa'kin ni Mama nang lapitan niya ako at lumayo naman ako kaagad sa kanya.
"Why didn't you tell me?" Umiiyak kong tanong sa kanya.
"It's for your own good, Shin. Or at least we thought." Mahina niyang sabi at pinunasan ang luha ko.
"You guys are the worst. Ang sama-sama ng ugali niyo." Sumbat ko sa kanilang lahat bago ako tuluyang mawalan ng malay.
-
"How is she?" Narinig kong tanong ni Kris kaya naman agad na napadilat ang mata ko.
"Ano, okay ka na ba?" Bulong sa'kin ni Blake pero hindi ko siya pinansin at agad kong niyakap si Kris.
"Labas lang kami." Pagpapaalam nila sa'in at iniwan na kaming dalawa ni Kris sa kwarto.
"Ano, kamusta ka? I was worried sick about you." Mahina niyang sabi sakin habang banayad na hinahaplos ang likod ko.
"I'm sorry," Mahina kong sabi sa kanya at lalong isiniksik sakanya ang sarili ko.
"You don't have to say sorry about anything, Shin." Sabi niya sa'kin at hinalikan ang ulo ko.
"They told me about it." Mahina niyang sabi.
"About what?" Tanong ko sa kanya at humiwalay naman siya ng yakap sa'kin.
"Your marriage." Sabi niya habang nagpipilit ng ngiti at sa pangalawang pagkakataon, para na naman akong binuhusan ng malamig na tubig.
"Kris.." Mahina kong sabi sa kanya not knowing what to say.
"Your dad called me. He told me that you needed to see me. Pagkarating ko rito siya ang sumalubong sa'kin and told me everything." Sabi niya at tinignan ako.
"He's terrifying. But you look a lot like him." Sabi pa niya at natawa.
"I'm sorry." Sabi ko sa kanya at tumungo.
I can't look at him. Especially knowing what I've put him through. I can't.
"What are you sorry for? Are you breaking up with me?" Tanong niya sakin at iniharap ako sa kanya.
"Don't you want to break up with me?" Tanong ko sa kanya at nginitian niya ako.
"Of course I don't want to. We still have five years. Sayang naman kung tatapusin natin kaagad, diba?" Tanong niya sa'kin at napuno ng luha ang mata ko.
"I know five years is nowhere near what we planned nor what we promised each other, but you know, you gotta make things work sometimes. You gotta compromise." Mahina niyang sabi at hinalikan ako.
"I don't want to just spend five years with you, Kris. I want to spend all my life with you." Umiiyak kong sabi sa kanya at pinunasan naman niya kaagad ang luha ko.
"I know baby, I know." Mahina niyang sabi at niyakap ako.
"Malay mo, pagbigyan nila tayo within that five years. Malay mo maawa sila sa'tin. I'll take that five years than breakup with you right now." Sabi niya pa.
"Don't you feel like we're just wasting our time? Pano kung hindi pa rin sila pumayag after five years of being together?" Tanong ko sa kanya while he caress my cheeks.
"Then at least I've spent the most memorable and happiest five years of my life with you. I don't care, Shin. Tanga na kung tanga. I don't want to let you go now with the fact that I could still be with you for a much longer time. I'm willing to spend every time that I can get just to be with you. No matter how long or short, wala akong pakielam. I want to spend my days with you and you're not stopping me with your guilt bullshit. I chose this. Pinili kita. At patuloy kitang pipiliin, araw-araw. Hanggang sa hindi ka na pwedeng maging akin, ikaw pa rin ang pipiliin ko."
"I will always and forever choose you, Shin. Over a heartbeat. Over everything, I'll always choose you. So please, piliin mo rin ako."