#For Zawgyi
ကားဝင္ခဲ့တဲ့ထိုလမ္းေလးက တျဖည္းျဖည္းက်ဥ္းေျမာင္းလာသလို ၾကမ္းလည္းၾကမ္းလာသည္ ။
" ေဟာ ဟိုးေရွ႕မွာ တဲတစ္လံုး "
Driver ဦးေလးႀကီးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ထိုတဲေလးရွိရာသို႔ ထူးနဲ႔ႏိုင္ဘုန္း အေျခအေနသြားၾကည့္ေတာ့ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ဆယ္ႏွစ္ဝန္းက်င္ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုသာေတြ႕ရသည္ ။ ႏိုင္ဘုန္းတို႔က အက်ိဳးအေၾကာင္းကို အတိုခ်ံဳးၿပီးေျပာျပေတာ့
" ငါတို႔က ဒီတဲပိုင္ရွင္ေတြပဲ ၊ ဟိုးအထိဆက္သြားရင္ေတာ့ ငါတို႔ရြာရွိတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ကားသြားလို႔မရဘူး ၊ လမ္းလည္းမေကာင္းဘူး ၊ ဒီနားမွာလည္း ငါတို႔တဲတစ္ခုပဲရွိတယ္ ၊ ေရွ႕နားမွာ ငါတို႔စိုက္ခင္းေတြရွိလို႔ ငါတို႔က ဒီမွာတဲေဆာက္ၿပီး ေန,ေနၾကတာ "
အသံဝဲဝဲနဲ႕ဦးေလးႀကီးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ႏိုင္ဘုန္းကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္ေတာ္က်ေနမိသည္ ။
" က်ြန္ေတာ့္အစ္မက ဗိုက္အရမ္းနာေနလို႔ ကူညီပါဗ်ာ "
" ငါ ဘာမွမကူညီတတ္ဘူး ေကာင္ေလး ၊ ငါ့မိန္းမလည္းမရွိဘူး ၊ မင္းတို႔ဘာသာေမြးတတ္ရင္ေမြးၾက "
အတိုခ်ံဳ႕ၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ မမကို ထိုတဲေလးထဲေခၚကာ ထိုေနရာမွာပင္ ကေလးေမြးဖို႔ဆံုးျဖတ္ရေတာ့သည္ ။ တဲပိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးကလည္း ေရေႏြးတည္ေပး ပုဆိုးပိုင္းေတြယူေပးႏွင့္ သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ကူေပးရွာပါသည္ ။
ဒီအဆံုးအျဖတ္က အရမ္းကိုစြန္႔စားရာက်မွန္း သိေပမယ့္လည္း သူတို႔မွာ တစ္ျခားေရြးခ်ယ္စရာနည္းလမ္းကလည္း မရွိေတာ့သည္မို႔ ။
အခန္းေသးေသးထဲ မမကို ေနရာခ်ၿပီးခ်ိန္မွာ ထူးက မမလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း...
" မမက ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ က်ြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပေပးရမွာဆိုေတာ့ မမ သတိလစ္သြားလို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္ "
ထို႔ေနာက္ ထူးနဲ႔ nurse အစ္မႀကီးက မမေျခေထာက္နားမွာ ေနရာယူလိုက္ၾကၿပီး ႏိုင္ဘုန္းကေတာ့ ေခါင္းရင္းဘက္မွာထိုင္ကာ မမလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္ ။ ေၾကာက္လန္႔ေနသည့္ ႏိုင္ဘုန္းရဲ႕လက္အစံုက ကာယကံရွင္မမထက္ပင္ ေအးစက္ေနခဲ့၏ ။
ဒူးေထာင္ထားတဲ့ မမရဲ႕ေျခရင္းဘက္မွာ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတဲ့ ထူးတို႔ႏွစ္ေယာက္ထံ ႏိုင္ဘုန္းမၾကည့္ရဲသည္မို႔ ႏိုင္ဘုန္းလက္အား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မမလက္ကိုသာ ျပဴးၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ ။
" ေဟာ ေရမႊာေပါက္ၿပီထင္တယ္ "
nurse အစ္မႀကီးရဲ႕ စကားကိုၾကားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ဘုန္း ထိတ္လန္႔စိတ္ႏွင့္ ပို၍ပင္ ေဇာေခ်ြးေတြျပန္လာသလို ။ ႏိုင္ဘုန္းက ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ခ်င္ေနေပမယ့္ မမကေတာ့ သတိႀကီးႀကီးထားကာ နာေနသည့္ၾကားမွ ထူးအား ဘာလုပ္ရမည္ကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ညႊန္ၾကားေနေလသည္ ။
ခဏၾကာေတာ့
" အစ္မ ကေလးေခါင္းထြက္လာၿပီထင္တယ္ ၊ ညွစ္ အစ္မ ညွစ္ "
nurse အစ္မႀကီးရဲ႕ဝမ္းသာအားရအသံေၾကာင့္ ႏိုင္ဘုန္းလည္း ေယာင္ယမ္းကာ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိခ်ိန္
ခင္းထားတဲ့ပုဆိုးပိုင္းမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေသြးေရာင္ေတြေၾကာင့္ လူကမိုက္ခနဲေနေအာင္ မူးသြားကာ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာၿပီး မ်က္လံုးေတြပါ ျပာခ်င္လာသည္ ။
တစ္ခုခုအခက္အခဲျဖစ္တိုင္း အားကိုးတႀကီး လွမ္းကာတိုင္တည္မိသည္က ထူးကိုပါပဲ ။
" ထူး ထူး ငါ ငါေလ မ်က္လံုးေတြျပာလာသလိုပဲ "
" ဟာ သြား သြား ၊ ဒါဆို အျပင္ထြက္ၿပီး ေလဝဝရွဴလိုက္ "
" မမကို ဟို.... "
" ရတယ္ မမကို စိတ္မပူနဲ႔ ၊ ငါ့တာဝန္ထား "
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏိုင္ဘုန္း တဲအျပင္ကို ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႔ထြက္လာခဲ့ရသည္ ။ အျပင္ေရာက္လို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်မိသည့္တိုင္ေအာင္ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္ေနေသးတုန္း ။
ဘယ္ေနရာမွာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္အသံုးမက်တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း စိတ္တိုသည္ ။ ရြယ္တူခ်င္းမွာ အစစအရာရာ လူႀကီးေလးလို အကုန္ေတြးေတာၿပီးတာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ေပးေနရတဲ့ ထူးကိုလည္း သနားရသည္ ။
တဲပိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးသားအဖကလည္း ႏိုင္ဘုန္းႏွင့္ေရာၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ပံု ။
ဘုရား ဘုရား အစစအရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ရပါေစ ။
အထဲမွာ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနမွန္းလည္းမသိသည္မို႔ ႏိုင္ဘုန္းအျဖစ္က ဘုရားတ,ဖို႔သာ တတ္ႏိုင္ပါေတာ့သည္ ။
အခ်ိန္ကုန္တာဟာလည္း ေႏွးလြန္းလွသည္ဟု ထင္မိသည္ ။
" ေမာင္ႏိုင္ဘုန္း အရမ္းႀကီးလည္းစိတ္မပူပါနဲ႔ ၊အဆင္ေျပသြားမွာပါ "
တဲအတြင္းဘက္ကို လည္ပင္းရွည္ၿပီးၾကည့္လိုက္ ျပန္ထိုင္လိုက္ႏွင့္ ဂနာမၿငိမ္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ဘုန္းကို Driver ဦးေလးႀကီးကပါ အားေပးယူရတဲ့အျဖစ္ ။
ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကာမွ ကေလးငိုသံတစ္ခုကို ပီပီသသႀကီးၾကားလိုက္ရေလသည္ ။
" ေဟာ ေမြးၿပီ ေမြးၿပီ "
" ဟာ ေမြးၿပီေဟ့ "
ၾကားလိုက္ရတဲ့ကေလးငိုသံၾကည္ၾကည္ေလးေၾကာင့္ အျပင္မွာရွိေနသမ်ွလူေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းကို မိုးတိုးမတ္တပ္ေတြျဖစ္ကုန္ၾကသည္ ။
အထဲကိုလည္း ဝင္မသြားရဲဘဲ ႏိုင္ဘုန္းအျပင္ကေန ေအာ္ေမးေတာ့
" ေဟး လူလူေရ ေယာက္်ားေလးေမြးတယ္ကြ ၊ မမေရာ ကေလးေလးေရာ အဆင္ေျပတယ္ "
အခုမွပင္ ပူပန္ေနမိသမ်ွ ရင္ထဲကအလံုးက က်ေတာ့သည္ ။ အထဲက ကိုယ္တိုင္ေမြးေပးရသည့္ ထူးကေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ေနသည္မသိ ။ ႏိုင္ဘုန္းကေတာ့ စိတ္ေလ်ွာ့ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ အားမရွိေတာ့သလို အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ေတာင္ ျဖစ္သြားရသည္ ။
ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကာေတာ့မွ ပုဆိုးထုပ္ေလးႏွင့္ကေလးကိုခ်ီရင္း ထူးက ထြက္လာသည္ ။ ထူးဝတ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ၤီအျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မွာေရာ လက္ဖ်ံေတြအထိပါ ေသြးစေတြက ေျခာက္ကပ္ေပလူးလ်က္ ။
" လူလူ ဒီမွာ မင္းတူေလးကို လာၾကည့္ "
ဒီျဖစ္စဥ္တစ္ခုလံုးကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသူမဟုတ္သလိုထူးမ်က္ႏွာေလးက တစ္စက္ေလးမွ ညွိဳးေရာ္ပင္ပန္းျခင္းမရွိဘဲ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပင္ရွိေနသည္ ။
" မမေရာ ကေလးေလးေရာ အားလံုးအဆင္ေျပတယ္ လူလူ ၊ မင္း စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္ "
ႏိုင္ဘုန္း ဝဲတက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြၾကားမွ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ရင္း ထူးကို ၿပံဳးျပမိသည္ ။
သူ႔ေရွ႕မွာ ကေလးခ်ီရင္း ရပ္ေနတဲ့ထူးဟာ သူတို႔မိသားစုရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ပါပဲ ။
ဒါေပမယ့္လည္း ဒီလိုသတ္မွတ္ခ်က္ကို ထိုေက်းဇူးရွင္ေလးက လက္ခံလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ ။
" ကေလးေလးကို ၾကည့္ပါဦး ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္ လူလူ "
ထူးက ကေလးေလးကို ၾကည့္ပါဦးဟု ဆိုေနေပမယ့္ ႏိုင္ဘုန္းကေတာ့ ကေလးကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ ထူးကိုသာ ၾကည့္ေနမိပါသည္ ။
ထူးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ.....ကေလးနီတာရဲေလးကို ၿပံဳးၿပီးေငးၾကည့္ေနတဲ့ ထူးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြဟာ တကယ္ကိုပဲ ကေလးေလးအေပၚ ႏွစ္ႏွစ္လိုလိုနဲ႔ တန္ဖိုးတထားျဖစ္ေနမွန္း သိသာလွသည္ေလ ။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘယ္အရာဝတၳဳပစၥည္းကိုမွ ဒီလိုမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ မၾကည့္ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ထူးနဲ႔ အတူတူရွိလာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ဘုန္းက အသိဆံုးေပါ့ ။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းကစ,လို႔ အခုခ်ိန္ထိ ထူး ဤကဲ့သို႔ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့သည္မွာ ခ်မ္းတစ္ေယာက္သာ ရွိခဲ့ပါေလသည္ ။
********
အစ္ကိုႀကီးမင္းဝန္ရွိတဲ့ေဆးရံုကို ႏိုင္ဘုန္းတို႔ေရာက္တဲ့အခါ မမကိုယ္တိုင္က ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုေဆးရံုမွ တာဝန္ရွိတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားက အစ္ကိုႀကီးရဲ႕အေျခအေနအမွန္အတိုင္းကို မမအား ေပးသိေစခဲ့ပါသည္ ။
အစ္ကိုႀကီးမင္းဝန္ဟာ လက္နက္ႀကီးအစအနေတြက ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕အျပားကို ထိမွန္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခြဲစိတ္မႈေတြအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္လည္း ယမ္းစေတြက ဝမ္းဗိုက္အတြင္းထဲအထိပါ ဝင္ေရာက္ကုန္တာမို႔ ကလီစာတစ္ခ်ိဳ႕ပ်က္စီးကာ အသက္ရွင္ဖို႔အခြင့္အလမ္းမရွိႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ၾကားသိခဲ့ရသည္ ။
ထိုသတင္းေၾကာင့္ ေသြးႏုသားႏုႏွင့္ မမကို တစ္စံုတစ္ခုျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရေသာ္လည္း မမက ထင္ထားသည္ထက္ ပိုမိုကာတည္ၿငိမ္ခဲ့ပါသည္ ။
မမႏွင့္အၿပိဳင္ လူႀကီးေလးတစ္ေယာက္လို တည္ၿငိမ္ခဲ့သူေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထူးပါပဲ ။ ႏိုင္ဘုန္းကေတာ့ မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ဆံုးလူပါေပ ။ ျဖစ္လာတဲ့အေျခအေနဆိုးႀကီးအေပၚမွာ ရင္မဆိုင္ႏိုင္စြာ တစ္ခ်ိန္လံုး ငိုခ်င္ေနခဲ့မိသည္ ။
ကုသလို႔မရေတာ့တဲ့အေျခအေနျဖစ္ေပမယ့္လည္း အစ္ကိုႀကီးဟာ သတိလစ္သြားျခင္းမ်ိဳးမရွိဘဲ ခႏၶာကိုယ္မွာ မ်ိဳးစံုေအာင္သြယ္တန္းထားတဲ့ ေဆးပိုက္ေတြၾကားမွ အားယူကာစကားေျပာႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ မမနဲ႔ထူးက လမ္းတြင္ပဲ ကေလးေလးေမြးဖြားျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းေတြေျပာျပေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက ထူးလက္ထဲက ကေလးေပါက္စန နီတာရဲေလးကို ငဲ့ေစာင္းလွမ္းၾကည့္ရင္း
" သား ေလး ေပါ့ ေနာ္ "
ဟု ေလသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ တစ္လံုးခ်င္းအားယူကာ ေမးရွာသည္ ။ မမက ငိုသံေပါက္မသြားေအာင္ အသံကိုႀကိဳးစားကာ ၿမိဳသိပ္ၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ရင္း
" ဟုတ္တယ္ အစ္ကို ၊ သားေလးပါ ၊ အစ္ကိုနဲ႔ခိုင္တို႔ရဲ႕ သားေလးပါ "
ထူးက မမ ငိုခ်င္ေနမွန္းသိေတာ့ အာရံုေျပာင္းတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔
" အစ္ကိုႀကီး ကေလးေလးကို နာမည္ေပးပါဦး ၊ အဓိပၸါယ္လည္းရွိၿပီး လွလည္းလွမယ့္နာမည္မ်ိဳးေလး စဥ္းစားေပးေနာ္ "
ထူးရဲ႕အေျပာကို အစ္ကိုႀကီးက ေခါင္းခါကာ
" အစ္ ကို ႀကီး ရဲ႕ သား ေလး ကို ထူးေလး ပဲ နာ မည္ ေပး ေပး ပါ "
" ဟာ မဟုတ္တာ အစ္ကိုႀကီးကလဲ ၊ သားေလးကို အစ္ကိုႀကီးကိုယ္တိုင္ပဲ နာမည္ေပးရမွာေပါ့ "
" သား ေလး ကို လူ႔ ေလာ က ထဲ ေရာက္ ေအာင္ ေမြး ေပး တဲ့ ထူးေလး ကို ပဲ နာ မည္ ေပး ေစ ခ်င္ တယ္ ၊ အစ္ ကို ႀကီး ဆႏၵ ကို မ ျငင္း ဆန္ ပါ နဲ႔ "
မမကိုယ္တိုင္ကလည္း အစ္ကိုႀကီးဆႏၵအတိုင္းလုပ္ဖို႔ ထပ္မံကာတိုက္တြန္းလာသည္မို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထူးကိုယ္တိုင္ပဲ ထိုကေလးေလးကို နာမည္ေပးျဖစ္ခဲ့သည္ ။
နယ္ေျမမၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ၿပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ကေလးေလးရဲ႕ဖခင္ အစ္ကိုႀကီးမင္းဝန္လို အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္မံကာ မျဖစ္ေစလိုတဲ့ စိတ္ ၊ စစ္မက္ေတြမျဖစ္ပြားဘဲ တိုင္းျပည္ႀကီး ေအးခ်မ္းေစလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ထိုကေလးေလးရဲ႕နာမည္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဟု ထူးက အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေပးခဲ့ေလသည္ ။
ဒါ့အျပင္...အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြမွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေလးကို ထူးေလးကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ အစ္ကိုႀကီးအပ္ခဲ့ပါတယ္ေနာ္....
ဟု တဖြဖြမွာသြားခဲ့သလို ထူးကလည္း အသက္နဲ႔ထပ္တူေစာင့္ေရွာက္ေပးပါမယ္ဆိုေသာ ကတိကိုေပးကာ အစ္ကိုႀကီးအား စိတ္ခ်ေစခဲ့သည္ ။
အစ္ကိုႀကီးက စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္လို႔လား စိတ္ခ်သြား၍ပဲလားေတာ့မသိ ။ ႏိုင္ဘုန္းတို႔ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ မိသားစုကိုထားခဲ့ကာ ဘဝသစ္ဆီသို႔ ကူးေျပာင္းသြားေတာ့သည္ ။
အေျခအေနေတြကို ႀကိဳသိထားေပမယ့္လည္း တကယ္တမ္းရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ မမခမ်ာ ခံႏိုင္ရည္မရွိရွာပါ ။ ပံုလဲလုမတတ္အေနအထားနဲ႔ အိပ္ယာထဲလဲတဲ့အထိ ျဖစ္မသြားဖို႔ကို ႏိုင္ဘုန္းတို႔မွာ မနည္းဂရုစိုက္ေပးခဲ့ရသည္ ။
ဒီၾကားထဲ ကံဆိုးမႈက အေဖာ္အေပါင္းနဲ႔လာသည္ဟုပဲ ေျပာရမလားမသိပါ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေလးက အသားဝါဝင္သည္ ။ မမက ေနမေကာင္းတာမို႔ ကေလးတာဝန္က ထံုးစံအတိုင္း ထူးအေပၚကိုပဲ ပံုက်ရျပန္သည္ေပါ့ ။
အသားဝါဝင္တဲ့ကေလးကို အစပိုင္းမွာ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲထည့္ကာ မီးျပၿပီးကုသခဲ့ေပမယ့္လည္း မသက္သာသည္မို႔ ထူး နဲ႔ ႏိုင္ဘုန္းမွာလည္း စိတ္ေတြပူကာ ပ်ာယာခတ္ေနရေတာ့သည္ ။
အသားဝါတယ္ဆိုတာ ကေလးရဲ႕ေသြးထဲမွာ Bilirubin ေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ၎ Bilirubin ေတြအရမ္းမ်ားၿပီး ဦးေႏွာက္ထဲေရာက္သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကေလးရဲ႕ဥာဏ္ရည္ကိုပါ ထိခိုက္သြားေစႏိုင္တယ္ဟု ဆရာဝန္ႀကီးေတြက ရွင္းျပလာတဲ့အခါ ထူးတစ္ေယာက္က ကေလးကို စိတ္ပူၿပီး မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြပါ ပ်က္ေနေလေတာ့ ထူးကို အားကိုးၿပီးေန,ေနတဲ့ ႏိုင္ဘုန္းက ပို၍ပင္ ေနစရာမရွိေတာ့ၿပီ ။
" ကေလးေတြ အသားဝါျဖစ္တဲ့အခါ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲမွာ မီးျပရင္ ျပန္ေကာင္းသြားၾကတယ္လို႔ က်ြန္ေတာ္ၾကားဖူးထားတာ ၊ က်ြန္ေတာ္တို႔ကေလးေလးက်မွ ဘာျဖစ္လို႔မသက္သာတာလဲ ေဒါက္တာ "
" အသားဝါျဖစ္တာခ်င္းတူေပမယ့္ ေရာဂါျပင္းထန္ပံုခ်င္း မတူၾကဘူး သားရဲ႕ ၊ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆိုရင္ မီးျပစရာမလိုဘဲ မိခင္ႏို႔ရည္မ်ားမ်ားတိုက္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ ျဖည့္စြက္အာဟာရႏို႔မႈန္႔ေတြ တိုက္ေက်ြးရံုနဲ႔ ျပန္ေကာင္းသြားတတ္တယ္....
အဲ့ဒါထက္ ျပင္းထန္ရင္ေတာ့ မီးျပၿပီးကုသရတာေပါ့ ၊ အဲ့လိုမွ မသက္သာရင္ေတာ့ ေသြးလဲၿပီးကုသရလိမ့္မယ္ "
" ခင္ဗ်ာ ေသြးလဲရမယ္!! "
" ဟုတ္တယ္ သား ၊ Biliribin ေတြမ်ားေနတဲ့ ကေလးရဲ႕ေသြးေတြကို ေဖာက္ထုတ္ၿပီး တျခားေသြးျပန္သြင္းေပးတဲ့နည္းပါ ၊ ေသြးလွယ္လိုက္တဲ့သေဘာေပါ့ "
" အဲ့လိုကုသလိုက္ရင္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားမွာလား ေဒါက္တာ "
" ေျပသြားမွာပါ ၊ အရမ္းႀကီးစိတ္မပူပါနဲ႔ ၊ ေသြးလဲဖို႔က ကေလးနဲ႔ကေလးအေမ ေသြးအုပ္စုခ်င္းမတူဘူးဆိုေတာ့ ကေလးအေဖရဲ႕ေသြးနဲ႔ပဲ လွယ္ရလိမ့္မယ္ "
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပေနေသာ ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ႏိုင္ဘုန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး တုန္လႈပ္သြားမိသည္ ။
" ကေလးအေဖက...ကေလးအေဖက မရွိေတာ့ပါဘူး ေဒါက္တာ ၊ တိုက္ပြဲမွာ လက္နက္ႀကီးထိၿပီး ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ "
" ေၾသာ္ ျဖစ္ရေလ ၊ ဆရာစိတ္မေကာင္းလိုက္တာ "
" အဲ့လိုဆိုရင္ ကုလို႔မရေတာ့ဘူးလားဆရာ "
" ရပါတယ္ ၊ ေသြးအုပ္စုတူတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆီက ေသြးနဲ႔လွယ္လို႔ရပါတယ္ ၊ ကေလးေသြးအုပ္စုက A ဆိုေတာ့ A ေသြးပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ဆီက ေသြးေဖာက္ယူၿပီး လွယ္ၾကတာေပါ့ "
ထူးက ခ်က္ခ်င္းပင္ ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားရကာ
" ဒါဆို က်ြန္ေတာ့္ေသြးကိုေဖာက္ပါ ဆရာ ၊ က်ြန္ေတာ့္ေသြးက A ပါ "
ဤနည္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕အသက္ကို ထူးရဲ႕ေသြးနဲ႔ ဆက္ခဲ့ရပါသည္ ။
_____________________________
A/N
ဆရာဝန္မရွိဘဲ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ကေလးမေလးတစ္ဦးနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ကိုယ္ဝန္ေဆာင္တစ္ဦးကို ကေလးေမြးဖြားေပးတယ္ဆိုတဲ့ ၾကားသိခဲ့ဖူးေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ကိစၥတစ္ခုကို အေျခခံၿပီး ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ေျပာင္းလဲေရးသားခဲ့တာပါ ။
ကေလးအသားဝါျဖစ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ေလ့လာမိသေလာက္ေလး မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္ေနာ္ ။
Bilirubin ဆိုတာ - ပံုမွန္ဆို ေသြးတြင္းမွာရွိတဲ့ ေသြးနီဥဆဲလ္ေလးေတြက သူ႔သက္တမ္း ရက္ေပါင္း ၁၂၀ ကုန္တာနဲ႔ အလိုလိုေပါက္ကြဲပ်က္စီးပါတယ္ ။ Bilirubin ဆိုတာ အဲ့ဒီ ေသြးနီဥဆဲလ္ေလးေတြ ေပါက္ကြဲပ်က္စီးရာက ထြက္လာတဲ့ အဝါေရာင္ျခယ္ ပစၥည္းေတြျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီလိုထြက္လာတဲ့ Bilirubin ေတြကို အသည္းက ေျခဖ်က္ေပးၿပီး ေသြးကတစ္ဆင့္အူထဲပို႔ကာ ဝမ္းနဲ႔အတူ စြန္႔ထုတ္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ ေမြးကင္းစကေလးေတြရဲ႕အသည္းက လူႀကီးေတြလို ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မလုပ္ေသးႏိုင္တာေၾကာင့္ ေသြးတြင္းမွာ Bilirubin ေတြ စုပံုလာၿပီး ကေလးေတြ အသားဝါရတာျဖစ္ပါတယ္ ။
_____________________________
#For Unicode
ကားဝင်ခဲ့တဲ့ထိုလမ်းလေးက တဖြည်းဖြည်းကျဉ်းမြောင်းလာသလို ကြမ်းလည်းကြမ်းလာသည် ။
" ဟော ဟိုးရှေ့မှာ တဲတစ်လုံး "
Driver ဦးလေးကြီးရဲ့စကားကြောင့် ထိုတဲလေးရှိရာသို့ ထူးနဲ့နိုင်ဘုန်း အခြေအနေသွားကြည့်တော့ အသက်ခပ်ကြီးကြီးဦးလေးကြီးတစ်ယောက်နဲ့ဆယ်နှစ်ဝန်းကျင် ကလေးတစ်ယောက်ကိုသာတွေ့ရသည် ။ နိုင်ဘုန်းတို့က အကျိုးအကြောင်းကို အတိုချုံးပြီးပြောပြတော့
" ငါတို့က ဒီတဲပိုင်ရှင်တွေပဲ ၊ ဟိုးအထိဆက်သွားရင်တော့ ငါတို့ရွာရှိတယ် ၊ ဒါပေမယ့် ကားသွားလို့မရဘူး ၊ လမ်းလည်းမကောင်းဘူး ၊ ဒီနားမှာလည်း ငါတို့တဲတစ်ခုပဲရှိတယ် ၊ ရှေ့နားမှာ ငါတို့စိုက်ခင်းတွေရှိလို့ ငါတို့က ဒီမှာတဲဆောက်ပြီး နေ,နေကြတာ "
အသံဝဲဝဲနဲ့ဦးလေးကြီးရဲ့စကားကြောင့် နိုင်ဘုန်းကတော့ စိတ်ဓာတ်တော်တော်ကျနေမိသည် ။
" ကျွန်တော့်အစ်မက ဗိုက်အရမ်းနာနေလို့ ကူညီပါဗျာ "
" ငါ ဘာမှမကူညီတတ်ဘူး ကောင်လေး ၊ ငါ့မိန်းမလည်းမရှိဘူး ၊ မင်းတို့ဘာသာမွေးတတ်ရင်မွေးကြ "
အတိုချုံ့ပြီးပြောရရင်တော့ မမကို ထိုတဲလေးထဲခေါ်ကာ ထိုနေရာမှာပင် ကလေးမွေးဖို့ဆုံးဖြတ်ရတော့သည် ။ တဲပိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးကလည်း ရေနွေးတည်ပေး ပုဆိုးပိုင်းတွေယူပေးနှင့် သူတတ်နိုင်သလောက်တော့ ကူပေးရှာပါသည် ။
ဒီအဆုံးအဖြတ်က အရမ်းကိုစွန့်စားရာကျမှန်း သိပေမယ့်လည်း သူတို့မှာ တစ်ခြားရွေးချယ်စရာနည်းလမ်းကလည်း မရှိတော့သည်မို့ ။
အခန်းသေးသေးထဲ မမကို နေရာချပြီးချိန်မှာ ထူးက မမလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း...
" မမက ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်ကို ပြောပြပေးရမှာဆိုတော့ မမ သတိလစ်သွားလို့မဖြစ်ဘူးနော် "
ထို့နောက် ထူးနဲ့ nurse အစ်မကြီးက မမခြေထောက်နားမှာ နေရာယူလိုက်ကြပြီး နိုင်ဘုန်းကတော့ ခေါင်းရင်းဘက်မှာထိုင်ကာ မမလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည် ။ ကြောက်လန့်နေသည့် နိုင်ဘုန်းရဲ့လက်အစုံက ကာယကံရှင်မမထက်ပင် အေးစက်နေခဲ့၏ ။
ဒူးထောင်ထားတဲ့ မမရဲ့ခြေရင်းဘက်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေကြတဲ့ ထူးတို့နှစ်ယောက်ထံ နိုင်ဘုန်းမကြည့်ရဲသည်မို့ နိုင်ဘုန်းလက်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မမလက်ကိုသာ ပြူးပြီးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။
" ဟော ရေမွှာပေါက်ပြီထင်တယ် "
nurse အစ်မကြီးရဲ့ စကားကိုကြားလိုက်တဲ့အချိန်မှာ နိုင်ဘုန်း ထိတ်လန့်စိတ်နှင့် ပို၍ပင် ဇောချွေးတွေပြန်လာသလို ။ နိုင်ဘုန်းက ကယောင်ကတမ်းဖြစ်ချင်နေပေမယ့် မမကတော့ သတိကြီးကြီးထားကာ နာနေသည့်ကြားမှ ထူးအား ဘာလုပ်ရမည်ကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ညွှန်ကြားနေလေသည် ။
ခဏကြာတော့
" အစ်မ ကလေးခေါင်းထွက်လာပြီထင်တယ် ၊ ညှစ် အစ်မ ညှစ် "
nurse အစ်မကြီးရဲ့ဝမ်းသာအားရအသံကြောင့် နိုင်ဘုန်းလည်း ယောင်ယမ်းကာ လှမ်းကြည့်လိုက်မိချိန်
ခင်းထားတဲ့ပုဆိုးပိုင်းမှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ သွေးရောင်တွေကြောင့် လူကမိုက်ခနဲနေအောင် မူးသွားကာ ရင်တွေတလှပ်လှပ်ဖြစ်လာပြီး မျက်လုံးတွေပါ ပြာချင်လာသည် ။
တစ်ခုခုအခက်အခဲဖြစ်တိုင်း အားကိုးတကြီး လှမ်းကာတိုင်တည်မိသည်က ထူးကိုပါပဲ ။
" ထူး ထူး ငါ ငါလေ မျက်လုံးတွေပြာလာသလိုပဲ "
" ဟာ သွား သွား ၊ ဒါဆို အပြင်ထွက်ပြီး လေဝဝရှူလိုက် "
" မမကို ဟို.... "
" ရတယ် မမကို စိတ်မပူနဲ့ ၊ ငါ့တာဝန်ထား "
ဒီလိုနဲ့ပဲ နိုင်ဘုန်း တဲအပြင်ကို ယိုင်ထိုးယိုင်ထိုးနဲ့ထွက်လာခဲ့ရသည် ။ အပြင်ရောက်လို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချမိသည့်တိုင်အောင် ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်နေသေးတုန်း ။
ဘယ်နေရာမှာမှ ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်အသုံးမကျတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်လည်း စိတ်တိုသည် ။ ရွယ်တူချင်းမှာ အစစအရာရာ လူကြီးလေးလို အကုန်တွေးတောပြီးတာဝန်ယူလုပ်ကိုင်ပေးနေရတဲ့ ထူးကိုလည်း သနားရသည် ။
တဲပိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးသားအဖကလည်း နိုင်ဘုန်းနှင့်ရောပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်ပုံ ။
ဘုရား ဘုရား အစစအရာရာ အဆင်ပြေချောမွေ့ရပါစေ ။
အထဲမှာ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်းလည်းမသိသည်မို့ နိုင်ဘုန်းအဖြစ်က ဘုရားတ,ဖို့သာ တတ်နိုင်ပါတော့သည် ။
အချိန်ကုန်တာဟာလည်း နှေးလွန်းလှသည်ဟု ထင်မိသည် ။
" မောင်နိုင်ဘုန်း အရမ်းကြီးလည်းစိတ်မပူပါနဲ့ ၊အဆင်ပြေသွားမှာပါ "
တဲအတွင်းဘက်ကို လည်ပင်းရှည်ပြီးကြည့်လိုက် ပြန်ထိုင်လိုက်နှင့် ဂနာမငြိမ်နိုင်သော နိုင်ဘုန်းကို Driver ဦးလေးကြီးကပါ အားပေးယူရတဲ့အဖြစ် ။
တော်တော်ကြီးကြာမှ ကလေးငိုသံတစ်ခုကို ပီပီသသကြီးကြားလိုက်ရလေသည် ။
" ဟော မွေးပြီ မွေးပြီ "
" ဟာ မွေးပြီဟေ့ "
ကြားလိုက်ရတဲ့ကလေးငိုသံကြည်ကြည်လေးကြောင့် အပြင်မှာရှိနေသမျှလူတွေလည်း ချက်ချင်းကို မိုးတိုးမတ်တပ်တွေဖြစ်ကုန်ကြသည် ။
အထဲကိုလည်း ဝင်မသွားရဲဘဲ နိုင်ဘုန်းအပြင်ကနေ အော်မေးတော့
" ဟေး လူလူရေ ယောက်ျားလေးမွေးတယ်ကွ ၊ မမရော ကလေးလေးရော အဆင်ပြေတယ် "
အခုမှပင် ပူပန်နေမိသမျှ ရင်ထဲကအလုံးက ကျတော့သည် ။ အထဲက ကိုယ်တိုင်မွေးပေးရသည့် ထူးကတော့ ဘယ့်နှယ်နေသည်မသိ ။ နိုင်ဘုန်းကတော့ စိတ်လျှော့ချလိုက်တာကြောင့် အားမရှိတော့သလို အရုပ်ကြိုးပြတ်တောင် ဖြစ်သွားရသည် ။
တော်တော်ကြီးကြာတော့မှ ပုဆိုးထုပ်လေးနှင့်ကလေးကိုချီရင်း ထူးက ထွက်လာသည် ။ ထူးဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီအပြာဖျော့ဖျော့မှာရော လက်ဖျံတွေအထိပါ သွေးစတွေက ခြောက်ကပ်ပေလူးလျက် ။
" လူလူ ဒီမှာ မင်းတူလေးကို လာကြည့် "
ဒီဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးကို ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရသူမဟုတ်သလိုထူးမျက်နှာလေးက တစ်စက်လေးမှ ညှိုးရော်ပင်ပန်းခြင်းမရှိဘဲ ကြည်ကြည်လင်လင်ပင်ရှိနေသည် ။
" မမရော ကလေးလေးရော အားလုံးအဆင်ပြေတယ် လူလူ ၊ မင်း စိတ်မပူနဲ့တော့နော် "
နိုင်ဘုန်း ဝဲတက်လာတဲ့မျက်ရည်တွေကြားမှ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ရင်း ထူးကို ပြုံးပြမိသည် ။
သူ့ရှေ့မှာ ကလေးချီရင်း ရပ်နေတဲ့ထူးဟာ သူတို့မိသားစုရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပါပဲ ။
ဒါပေမယ့်လည်း ဒီလိုသတ်မှတ်ချက်ကို ထိုကျေးဇူးရှင်လေးက လက်ခံလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ ။
" ကလေးလေးကို ကြည့်ပါဦး ၊ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာနော် လူလူ "
ထူးက ကလေးလေးကို ကြည့်ပါဦးဟု ဆိုနေပေမယ့် နိုင်ဘုန်းကတော့ ကလေးကို ပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့ ထူးကိုသာ ကြည့်နေမိပါသည် ။
ထူးရဲ့မျက်ဝန်းတွေ.....ကလေးနီတာရဲလေးကို ပြုံးပြီးငေးကြည့်နေတဲ့ ထူးရဲ့မျက်ဝန်းတွေဟာ တကယ်ကိုပဲ ကလေးလေးအပေါ် နှစ်နှစ်လိုလိုနဲ့ တန်ဖိုးတထားဖြစ်နေမှန်း သိသာလှသည်လေ ။
ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘယ်အရာဝတ္ထုပစ္စည်းကိုမှ ဒီလိုမျက်ဝန်းတွေနဲ့ မကြည့်ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက ထူးနဲ့ အတူတူရှိလာခဲ့တဲ့ နိုင်ဘုန်းက အသိဆုံးပေါ့ ။ ထိုအချိန်ကတည်းကစ,လို့ အခုချိန်ထိ ထူး ဤကဲ့သို့သော မျက်ဝန်းမျိုးနဲ့ ကြည့်ခဲ့သည်မှာ ချမ်းတစ်ယောက်သာ ရှိခဲ့ပါလေသည် ။
********
အစ်ကိုကြီးမင်းဝန်ရှိတဲ့ဆေးရုံကို နိုင်ဘုန်းတို့ရောက်တဲ့အခါ မမကိုယ်တိုင်က ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် ထိုဆေးရုံမှ တာဝန်ရှိတဲ့ဆရာဝန်ကြီးများက အစ်ကိုကြီးရဲ့အခြေအနေအမှန်အတိုင်းကို မမအား ပေးသိစေခဲ့ပါသည် ။
အစ်ကိုကြီးမင်းဝန်ဟာ လက်နက်ကြီးအစအနတွေက ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့အပြားကို ထိမှန်ခဲ့တာကြောင့် ခွဲစိတ်မှုတွေအကြိမ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့ပေမယ့်လည်း ယမ်းစတွေက ဝမ်းဗိုက်အတွင်းထဲအထိပါ ဝင်ရောက်ကုန်တာမို့ ကလီစာတစ်ချို့ပျက်စီးကာ အသက်ရှင်ဖို့အခွင့်အလမ်းမရှိနိုင်တော့ကြောင်း ဝမ်းနည်းစွာဖြင့်ကြားသိခဲ့ရသည် ။
ထိုသတင်းကြောင့် သွေးနုသားနုနှင့် မမကို တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်သွားမှာ စိုးရိမ်ပူပန်ခဲ့ရသော်လည်း မမက ထင်ထားသည်ထက် ပိုမိုကာတည်ငြိမ်ခဲ့ပါသည် ။
မမနှင့်အပြိုင် လူကြီးလေးတစ်ယောက်လို တည်ငြိမ်ခဲ့သူနောက်တစ်ယောက်ကတော့ ထူးပါပဲ ။ နိုင်ဘုန်းကတော့ မတည်ငြိမ်နိုင်ဆုံးလူပါပေ ။ ဖြစ်လာတဲ့အခြေအနေဆိုးကြီးအပေါ်မှာ ရင်မဆိုင်နိုင်စွာ တစ်ချိန်လုံး ငိုချင်နေခဲ့မိသည် ။
ကုသလို့မရတော့တဲ့အခြေအနေဖြစ်ပေမယ့်လည်း အစ်ကိုကြီးဟာ သတိလစ်သွားခြင်းမျိုးမရှိဘဲ ခန္ဓာကိုယ်မှာ မျိုးစုံအောင်သွယ်တန်းထားတဲ့ ဆေးပိုက်တွေကြားမှ အားယူကာစကားပြောနိုင်သေးတာကြောင့် မမနဲ့ထူးက လမ်းတွင်ပဲ ကလေးလေးမွေးဖွားဖြစ်ခဲ့ကြောင်းတွေပြောပြတော့ အစ်ကိုကြီးက ထူးလက်ထဲက ကလေးပေါက်စန နီတာရဲလေးကို ငဲ့စောင်းလှမ်းကြည့်ရင်း
" သား လေး ပေါ့ နော် "
ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနှင့် တစ်လုံးချင်းအားယူကာ မေးရှာသည် ။ မမက ငိုသံပေါက်မသွားအောင် အသံကိုကြိုးစားကာ မြိုသိပ်ပြီးထိန်းချုပ်ရင်း
" ဟုတ်တယ် အစ်ကို ၊ သားလေးပါ ၊ အစ်ကိုနဲ့ခိုင်တို့ရဲ့ သားလေးပါ "
ထူးက မမ ငိုချင်နေမှန်းသိတော့ အာရုံပြောင်းတဲ့သဘောမျိုးနဲ့
" အစ်ကိုကြီး ကလေးလေးကို နာမည်ပေးပါဦး ၊ အဓိပ္ပါယ်လည်းရှိပြီး လှလည်းလှမယ့်နာမည်မျိုးလေး စဉ်းစားပေးနော် "
ထူးရဲ့အပြောကို အစ်ကိုကြီးက ခေါင်းခါကာ
" အစ် ကို ကြီး ရဲ့ သား လေး ကို ထူးလေး ပဲ နာ မည် ပေး ပေး ပါ "
" ဟာ မဟုတ်တာ အစ်ကိုကြီးကလဲ ၊ သားလေးကို အစ်ကိုကြီးကိုယ်တိုင်ပဲ နာမည်ပေးရမှာပေါ့ "
" သား လေး ကို လူ့ လော က ထဲ ရောက် အောင် မွေး ပေး တဲ့ ထူးလေး ကို ပဲ နာ မည် ပေး စေ ချင် တယ် ၊ အစ် ကို ကြီး ဆန္ဒ ကို မ ငြင်း ဆန် ပါ နဲ့ "
မမကိုယ်တိုင်ကလည်း အစ်ကိုကြီးဆန္ဒအတိုင်းလုပ်ဖို့ ထပ်မံကာတိုက်တွန်းလာသည်မို့ နောက်ဆုံးတော့ ထူးကိုယ်တိုင်ပဲ ထိုကလေးလေးကို နာမည်ပေးဖြစ်ခဲ့သည် ။
နယ်မြေမငြိမ်းချမ်းမှုတွေကြောင့် တိုင်းပြည်အတွက် အသက်စွန့်ပြီးတာဝန်ထမ်းဆောင်နေကြတဲ့ ကလေးလေးရဲ့ဖခင် အစ်ကိုကြီးမင်းဝန်လို အဖြစ်ဆိုးမျိုး ဘယ်သူ့ကိုမှ ထပ်မံကာ မဖြစ်စေလိုတဲ့ စိတ် ၊ စစ်မက်တွေမဖြစ်ပွားဘဲ တိုင်းပြည်ကြီး အေးချမ်းစေလိုတဲ့စိတ်နဲ့ ထိုကလေးလေးရဲ့နာမည်ကို ငြိမ်းချမ်းရေး ဟု ထူးက အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိ ပေးခဲ့လေသည် ။
ဒါ့အပြင်...အစ်ကိုကြီးရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်တွေမှာလည်း ငြိမ်းချမ်းရေးလေးကို ထူးလေးကပဲ စောင့်ရှောက်ပေးပါ အစ်ကိုကြီးအပ်ခဲ့ပါတယ်နော်....
ဟု တဖွဖွမှာသွားခဲ့သလို ထူးကလည်း အသက်နဲ့ထပ်တူစောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်ဆိုသော ကတိကိုပေးကာ အစ်ကိုကြီးအား စိတ်ချစေခဲ့သည် ။
အစ်ကိုကြီးက စိတ်လျှော့လိုက်လို့လား စိတ်ချသွား၍ပဲလားတော့မသိ ။ နိုင်ဘုန်းတို့ရောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့မှာပဲ မိသားစုကိုထားခဲ့ကာ ဘဝသစ်ဆီသို့ ကူးပြောင်းသွားတော့သည် ။
အခြေအနေတွေကို ကြိုသိထားပေမယ့်လည်း တကယ်တမ်းရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ မမခမျာ ခံနိုင်ရည်မရှိရှာပါ ။ ပုံလဲလုမတတ်အနေအထားနဲ့ အိပ်ယာထဲလဲတဲ့အထိ ဖြစ်မသွားဖို့ကို နိုင်ဘုန်းတို့မှာ မနည်းဂရုစိုက်ပေးခဲ့ရသည် ။
ဒီကြားထဲ ကံဆိုးမှုက အဖော်အပေါင်းနဲ့လာသည်ဟုပဲ ပြောရမလားမသိပါ ။ ငြိမ်းချမ်းရေးလေးက အသားဝါဝင်သည် ။ မမက နေမကောင်းတာမို့ ကလေးတာဝန်က ထုံးစံအတိုင်း ထူးအပေါ်ကိုပဲ ပုံကျရပြန်သည်ပေါ့ ။
အသားဝါဝင်တဲ့ကလေးကို အစပိုင်းမှာ ဖန်ပေါင်းချောင်ထဲထည့်ကာ မီးပြပြီးကုသခဲ့ပေမယ့်လည်း မသက်သာသည်မို့ ထူး နဲ့ နိုင်ဘုန်းမှာလည်း စိတ်တွေပူကာ ပျာယာခတ်နေရတော့သည် ။
အသားဝါတယ်ဆိုတာ ကလေးရဲ့သွေးထဲမှာ Bilirubin တွေများနေတာကြောင့်ဖြစ်ပြီး ၎င်း Bilirubin တွေအရမ်းများပြီး ဦးနှောက်ထဲရောက်သွားခဲ့မယ်ဆိုရင် ကလေးရဲ့ဉာဏ်ရည်ကိုပါ ထိခိုက်သွားစေနိုင်တယ်ဟု ဆရာဝန်ကြီးတွေက ရှင်းပြလာတဲ့အခါ ထူးတစ်ယောက်က ကလေးကို စိတ်ပူပြီး မျက်စိမျက်နှာတွေပါ ပျက်နေလေတော့ ထူးကို အားကိုးပြီးနေ,နေတဲ့ နိုင်ဘုန်းက ပို၍ပင် နေစရာမရှိတော့ပြီ ။
" ကလေးတွေ အသားဝါဖြစ်တဲ့အခါ ဖန်ပေါင်းချောင်ထဲမှာ မီးပြရင် ပြန်ကောင်းသွားကြတယ်လို့ ကျွန်တော်ကြားဖူးထားတာ ၊ ကျွန်တော်တို့ကလေးလေးကျမှ ဘာဖြစ်လို့မသက်သာတာလဲ ဒေါက်တာ "
" အသားဝါဖြစ်တာချင်းတူပေမယ့် ရောဂါပြင်းထန်ပုံချင်း မတူကြဘူး သားရဲ့ ၊ တချို့ကလေးတွေဆိုရင် မီးပြစရာမလိုဘဲ မိခင်နို့ရည်များများတိုက်ပြီး လိုအပ်တဲ့ ဖြည့်စွက်အာဟာရနို့မှုန့်တွေ တိုက်ကျွေးရုံနဲ့ ပြန်ကောင်းသွားတတ်တယ်....
အဲ့ဒါထက် ပြင်းထန်ရင်တော့ မီးပြပြီးကုသရတာပေါ့ ၊ အဲ့လိုမှ မသက်သာရင်တော့ သွေးလဲပြီးကုသရလိမ့်မယ် "
" ခင်ဗျာ သွေးလဲရမယ်!! "
" ဟုတ်တယ် သား ၊ Biliribin တွေများနေတဲ့ ကလေးရဲ့သွေးတွေကို ဖောက်ထုတ်ပြီး တခြားသွေးပြန်သွင်းပေးတဲ့နည်းပါ ၊ သွေးလှယ်လိုက်တဲ့သဘောပေါ့ "
" အဲ့လိုကုသလိုက်ရင်တော့ အဆင်ပြေသွားမှာလား ဒေါက်တာ "
" ပြေသွားမှာပါ ၊ အရမ်းကြီးစိတ်မပူပါနဲ့ ၊ သွေးလဲဖို့က ကလေးနဲ့ကလေးအမေ သွေးအုပ်စုချင်းမတူဘူးဆိုတော့ ကလေးအဖေရဲ့သွေးနဲ့ပဲ လှယ်ရလိမ့်မယ် "
စိတ်ရှည်လက်ရှည်ရှင်းပြနေသော ဆရာဝန်ကြီးရဲ့စကားအဆုံးမှာ နိုင်ဘုန်းတို့နှစ်ယောက်လုံး တုန်လှုပ်သွားမိသည် ။
" ကလေးအဖေက...ကလေးအဖေက မရှိတော့ပါဘူး ဒေါက်တာ ၊ တိုက်ပွဲမှာ လက်နက်ကြီးထိပြီး ကွယ်လွန်သွားပါပြီ "
" သြော် ဖြစ်ရလေ ၊ ဆရာစိတ်မကောင်းလိုက်တာ "
" အဲ့လိုဆိုရင် ကုလို့မရတော့ဘူးလားဆရာ "
" ရပါတယ် ၊ သွေးအုပ်စုတူတဲ့သူတစ်ယောက်ဆီက သွေးနဲ့လှယ်လို့ရပါတယ် ၊ ကလေးသွေးအုပ်စုက A ဆိုတော့ A သွေးပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ဆီက သွေးဖောက်ယူပြီး လှယ်ကြတာပေါ့ "
ထူးက ချက်ချင်းပင် ဝမ်းသာအားရဖြစ်သွားရကာ
" ဒါဆို ကျွန်တော့်သွေးကိုဖောက်ပါ ဆရာ ၊ ကျွန်တော့်သွေးက A ပါ "
ဤနည်းဖြင့် ငြိမ်းချမ်းရေးရဲ့အသက်ကို ထူးရဲ့သွေးနဲ့ ဆက်ခဲ့ရပါသည် ။
_____________________________
A/N
ဆရာဝန်မရှိဘဲ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကလေးမလေးတစ်ဦးနဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ကိုယ်ဝန်ဆောင်တစ်ဦးကို ကလေးမွေးဖွားပေးတယ်ဆိုတဲ့ ကြားသိခဲ့ဖူးသော ဖြစ်ရပ်မှန်ကိစ္စတစ်ခုကို အခြေခံပြီး ဒီအကြောင်းအရာတွေကို ပြောင်းလဲရေးသားခဲ့တာပါ ။
ကလေးအသားဝါဖြစ်တာနဲ့ ပတ်သက်ပြီးလည်း လေ့လာမိသလောက်လေး မျှဝေလိုက်ပါတယ်နော် ။
Bilirubin ဆိုတာ - ပုံမှန်ဆို သွေးတွင်းမှာရှိတဲ့ သွေးနီဥဆဲလ်လေးတွေက သူ့သက်တမ်း ရက်ပေါင်း ၁၂၀ ကုန်တာနဲ့ အလိုလိုပေါက်ကွဲပျက်စီးပါတယ် ။ Bilirubin ဆိုတာ အဲ့ဒီ သွေးနီဥဆဲလ်လေးတွေ ပေါက်ကွဲပျက်စီးရာက ထွက်လာတဲ့ အဝါရောင်ခြယ် ပစ္စည်းတွေဖြစ်ပါတယ် ။ ဒီလိုထွက်လာတဲ့ Bilirubin တွေကို အသည်းက ခြေဖျက်ပေးပြီး သွေးကတစ်ဆင့်အူထဲပို့ကာ ဝမ်းနဲ့အတူ စွန့်ထုတ်လေ့ရှိပါတယ် ။ မွေးကင်းစကလေးတွေရဲ့အသည်းက လူကြီးတွေလို ကောင်းကောင်း အလုပ်မလုပ်သေးနိုင်တာကြောင့် သွေးတွင်းမှာ Bilirubin တွေ စုပုံလာပြီး ကလေးတွေ အသားဝါရတာဖြစ်ပါတယ် ။
______________________________