Keyifli okumalar dilerim...
...
Aras Yalısı~2012
"Babanız yarın burada olacakmış." büyük masada oturan üç kişi arasında konuşan Feride idi.Daha çok Ata'ya hitaben konuşuyordu ama.
Ata ilk önce karşısında oturmuş kadına baktı, kadının bakışlarını ondan çekmemesiyle gözlerini kaçırdı ve daha yeni on yaşına girmiş kardeşine baktı. Her şeyden habersiz yemeğini yiyordu.
"Gelsin."tek söylediği kelime ile yemeğine devam etti.
" Pek memnun değil gibisin,gelmesine."Ata elinde ki çatalı bırakıp kadına döndü.
"Neden olmayayım, benim için varla yok arası zaten." kadın tam bir şey söyleyecekken Ata'nın ayağa kalkması ile sustu.
"Leyla'm karnın doyduysa gel çıkalım."
Leyle son kaşığıda ağzına götürüp kalktı.
"Doydum abi." birlikte masadan ayrılan kardeşlerin ardından Feride' de kalkmıştı.
Saatler ilerlerken Feride sapkın düşünceleri ile odasında hazırlandı. Giydiği kısa geceliği aynada kendine gülümsedi. Odasından çıkıp koridorun sonunda ki odaya ilerledi. Kapıyı tıklamadan odanın içine girdiği zaman üstünde bir şey olmayan Ata ile gülümsedi.
"Ne yapıyorsun Ata?"izinsiz odaya girdiğinde Ata'yı daha çok inceleme fırsatı bulmuştu. Üstünde boya renkleri olduğunu görünce memnun olmamış bir şekilde güldü.
" Yine mi boya yapıyorsun?"
" Sana gir dediğimi hatırlamıyorum. "
" Bende kapıyı tıkladığımı hatırlamıyorum."
Ata kadının bu tavrından dolayı sinirlenmişti. Ama ne yaparsa ne söylerse söylesin karşısında ki kadın anlamıyordu. Yatağın üstüne atmış olduğu tişörtü alıp üstüne giydi.
" Rahatına baksaydın. "Umursamadığı kadın konuşunca dalga geçer gibi güldü.
"Burası benim odam, rahatına bakacak olan kişide benim sen değilsin." yatağa oturmuş olan Feride gözlerini devirdi.
"Bende rahat olabilirim bence."
Ata başını sağa sola salladı ve yatağa ilerledi.Kadının kolundan tutup kendine çekti.
"Bu odadan hemen çıkıyorsun ve bir daha iznim olmadan girmiyorsun."
Feride oluşan yakınlığa mutlu olarak boşta kalan elini Ata'nın omuzlarına koydu.
"Bence böyle gayet iyiyiz." Feride daha da arayı kapattığında Ata tiksindi ve çekilmek istedi taki o sesi duyana kadar.
"Neler oluyor burada."
.....
Martin şirkette durdukça aklına dolan anılar yüzüne sinirleniyordu. O gün kendini haklı çıkaramadığına, ona kimsenin inanmayışına ve o kadının bu kadar şeytan oluşuna sinirleniyordu. Ama bir şey fayda etmiyordu. Dalgınlıkla kağıdın üzerine çizdiği resime baktı. Gökkuşağı'nı çizmişti yine ve yine... Her düşüncelerle boğuştuğunda onun resimi ortaya çıkıyordu. Yanında olmadan bile onu mutlu eden kadına bir kez daha aşık oldu.
Hisleri çok çabuk gelişmişti ama mutsuz değildi.... Kapı tıklatılıp içeriye Ali girdiğinde Martin toparlandı ve çizmiş olduğu resimi dosyaların altına koydu.
"Evet Ali abi."
"Ata Bey size söylemem gereken bir şey var."
Martşn başını sallayarak oturmasını rica etti.
"Feride Hanım bir ay sonra bir davet düzenlenmesini istedi."
"Konu neymiş?"
"Kendi başarısınaymış." Ata Martin duyduğu cümle ile güldü... Ali karşısında kahkahalar ile gülen adama baktığında kendi de güldü.
"Kendi başarısı... Vay be kendi başarısı he... Neyin başarısı acaba?" derken alt dudağını dişleri arasına almıştı.
"Şirketi daha ne kadar düşürebilirim başarısı mı?" ellerini iki yana açıp kapatmıştı.
"Ata eğer istersen onu o gece bitirebiliriz."
"Nasıl olacak?"
"Eğer onun bir açığını bulursak, koz olarak kullanabiliriz."
"Ve tehdit ederek şirket hisslerini alabilirim."
"Aynen öyle." Ali elini şıklatarak hak vermişti. Martin yerinden kalkıp odası içerisinde bir tur attı ve Ali'ye döndü.
"Ama açığını nasıl bulabiliriz...Eminim ki bir sürü açığı var ama belli etmiyor."
"Buluruz elbette... Onun için isimi önemli, şöhret önemli eminim ki küçücük bir hatayı bile göze alamaz."
Martin başını sallayarak hak verdi. Elbette korktuğu bazı şeyler vardı.
"Peşine bir adam takmalımıyım?"
"Bence şimdi değil, çünkü dikkatli davranacağını tahmin ediyorum... Bütün ilgisi farklı tarafa dağılınca peşinde olacağız."
Martin, Gökkuşağı'nın kafesinde tezgah önünde ki taburelere oturmuş Ali ile olan konuşmasını anlatıyordu.
"Peki senin aklında olan ne?" tezgahın diğer tarafında eline uzanan kadına baktı.
"Hiç bir şey.."
"Bu kadının illa ki bir şeye ilgisi vardır ya da kötü bir şeye düşkünlüğü falan vardır... Biliyor musun?"
"Bana." Martin söylediği tek bir kelime ile başını başka tarafa çevirip dudaklarını bastırdı. Gökkuşağı ise duyduğunu anlayamadı.
"Anlamadım.Bana derken?"
Martin bakışlarını ona çevirip burukça gülümsedi. Gökkuşağın ellerini daha çok kavrayıp havaya kaldırdı ve öptü.
"Hmm sanırım kendimden yaşça büyük bir kadının ilgisini çekiyorum... Ah bir saniye şuna dikkat çekmeliyim ki o kadın 'babamın eşi'."
Gökkuşağı bunu tahmin ediyordu ama geçekten duyması hem midesini kaldırmıştı hemde şaşırmıştı.
"Bu durumla dalga geçme." dediğinde, Martin omuzlarını silkti.
"Ne yapabilirim,bu durumdan bende hoşlanmıyorum."
"Hoşlansaydın birde." Martin ağzından 'ögh' gibi bir ses çıkardığında Gökkuşağı 'da ona iğrenir gibi baktı. Tamamen şaka amaçlı!
"Ne o hanımefendi mideniz mi bulandı?" gülerken parmağı ile Gökkuşağı'nın burnuna vurmuştu. Gökkuşağı'ı, Martin'in elini uzaklaştırıp gülmüştü . O sırada Bora seslendiğinde Gökkuşağı ona baktı.
"Abla bir bakar mısın?" Gökkuşağı, Martin'e gülümseyip Bora'nın yanına geçti.
"Efendim Bora."
"Üzgünüm çağırdım ama çok ihtiyacım var."
"Seni dinliyorum." Gökkuşağı kafasını sallayıp ona döndü.
"Şu kütüphane önünde oturan kız var ya, bizim okuldan ve sanırım hoşlanıyorum... Ama kızın dikkatini çekmem lazım."
"Eee yani şimdi sipariş alınca çekmedin mi?"
"Evet garson olarak çektim.. Hatta dedi ki
'Aa sen bizim okulda değil misin?'"
"Sen ne dedin peki?" Gökkuşağı ellerini göğsünün altında bağlayıp tezgaha yaslandı.
"Hangi okul da okuduğunu bilmiyorum, daha önce sizi görmedim'dedim."
Gökkuşağı hayretler içerisinde baktı. Elleriylede alkış ritmi tuttu.
"Gerçekten hoşlandığın kıza bunu söylemen, tebrik ederim."
"Gökkuşağ abla öyle deme be, ne yapabilirim... Sanki evet aynı okuldayız desem ondan hoşlandığımı anlar gibi hissettim."
"Ee istediğin bu değil mi?" Konuşma boyunca gözlerini kızdan çekmeyen Bora derin bir nefes bırakıp Gökkuşağına baktı.
"Güzel ablam, bunu niye pat diye anlasın. Ondan emin değilim ki ben."
Gökkuşağı sabır dileyerek Bora'yı tamamen kendine çevirdi.
"Ağır çekim mi bu yavaş yavaş anlasın... Duygularımızı hemen yaşamayacaksak ne diye dünyadayız biz... Hem belli ki kızın gözüde sende ki aynı okulda okuduğunuzu biliyor."
"Öyle mi dersin?"
"Öyle derim."
"Peki şimdi ne yapmalıyım... Ben bilmiyormuş gibi yaptım."
"Sürekli göz önünde bulun ve tesadüf oluyormuş gibi konuş.Okuldayken yani."
"Sürekli göz önünde olayım değil mi? Sürekli olursam illaki konuşmak isteyecek... Dikkatini çekecek yani."
Bora'nın tekrarladıkları ile kafasında ampül yanan Gökkuşağı "Buldum" diye çığlık attı.
Martin dahil bütün bakışlar onlara dönerken Gökkuşağı mahcup bir şekilde gülümseyip özür diledi.
"Sen bir tanesin Bora... İlk randevunuz burada olsun istediğinizi yaparım... Aklıma dahiyane fikir getirdin." omuzuna bir iki tane vurup Martin'e döndü.
Kendisine merakla bakan adama gülümseyerek gitti.
"Ne buldun acaba?" tek kaşını havaya kaldıran Martin'e rağmen gülümseyen Gökkuşağı ellerini tezgaha yasladı.
"Eve gitmeliyiz." diyerek fısıldadı. Martin kafasını ona yaklaştırıp konuştu.
"Evde ne yapayacağız." Martin'de aynı şekil fısıldadığında güldüler.
"Hm bu bir sır sevgilim... Hadi toparlan." Martin şaşkınca karşısında ki kadına baktı. Onun hızına yetişemiyordu.
"Ya kafe?" Gökkuşağı etrafına baktı ve gözleri sonunda duvar da ki saati buldu.
"Kapatmaya yarım saat var, Bora halleder."
Gökkuşağı mutfak bölümünden eşyalarını alıp Bora'nın yanına gitti.
"Bora benim acil çıkmam gerekiyor... Bakabilirsin değil mi?" Bora etrafına bakınıp kafasını salladı. Haftaiçi olduğu için kafe kalabalık değildi.
"Çok teşekkürler Boracım." Gökkuşağı ona gülümseyip tam kafesinin ortasında bekleyen sevgilisine ilerledi. Uzaktan da yakışıklı yakından da yakışıklı olan sevgilisinin yanına gittiğinde parmak uçlarında yükseldi ve yanağından öptü.
Martin beklenmedik gelen öpücükle şaşırdı ve gülümsedi.
"Bu ne içindi?"
"Çok tatlı gözüküyordun.. İçimden geldi."
Ellerini birleştiren çift dışarı çıktığı sırada Martin kahkaha atıyordu.
"Tatlı mı, gerçekten mi?.. Peki sevgilim ben olsam hangi tatlı olurdum?"
"Buna hemen cevap vermelimiyim?" Araba anahtarını çantasından çıkarıp Martin'e uzattı.
"Tamam düşünme süresi veriyorum.... Ve bu arada sanırım bugün araba için savaş vermeyeceğiz." anahtarı alırken son cümlesini söylemişti.
"Ah hayır çünkü çok yorgunum, ve arabamı kullanması için bir sevgilim var."
Arabaya yerleştilerinde mutluydular... Martin yerleşip arabayı sürmeye başladığında Gökkuşağı kafasını onun omuzuna koymuştu.
"Bu bir kazaya yol açmaz umarım." diye mırıldandı Gökkuşağı... Martin kafasını iki yana sallayıp elini Gökkuşağı'nın bacağına koydu.
"Hayır, hatta böyleyken bile açmaz." Gökkuşağı gülüp gözlerini kapattı. Eve kadar biraz daha enerji toplasa iyi ederdi. Çünkü vereceği fikri Martin'in hemen kabul etmeyeceğini biliyordu.
.......
Bölüm sonu...
Bölümü nasıl buldunuz?
Çiftimizin konuşmalarını yazarken çok eğleniyorum... Umarım sizde okurken beğeniyor ve eğleniyorsunuzdur...
Yaptığınız yorumlar-beğeniler beni çok mutlu ve motive ediyor. Lütfen eksik etmeyin. 🙏🌸
Takipte kalın.
Sevgi ile kalın. ♥ ⭐