Hi karylle, you know what I can't forget the first day that we've met. It's a memorable night for me.
"Miss, what happened on you?" tanong sakin ng isang lalaki habang umuupo sa tabi ko.
"He left me, mas pinili niya yung babae nya kaysa sa akin. Maganda naman ako. Mabait pa. Ang sexy pa." saad ko sa kaniya. Nilingon ko siya at mahina siyang natawa.
Then he handled me a hand kerchief.
"Here. Don't cry. Let him go kung sinasaktan ka lang naman niya. You don't deserve that kind of guy. You deserve much better, mas matino. Mas gwapo. Mas maipaglalaban ka." He said to me.
He's still smiling.
"By the way, I'm Jose Marie Viceral but you can call me Vice." nilahad niya ang kamay nya kaya nakipag shake hands ako.
"Nice to meet you, Vice. And I'm Ana Karylle Tatlonghari."
"It's a pleasure to meet someone like you." naka ngiti niyang sabi sa akin. Napa ngiti din ako sa sinabi niya.
"Mas bagay sayo ang naka ngiti,Ana Karylle. Bagay sayo ang pangalan mo. Ang ganda. Ana Karylle." bumaba ang tingin niya sa waists ko, but hindi nakaka bastos na tingin.
He smiles genuinely.
"Yeah. You're right, maganda ka, sexy ka. Gago lang talaga yung lalaking nanakit sayo." natawa ako sa sinabi niyang yon.
Inaya nya ako sa loob ng hall at pareho na kami naki join sa party.
Then after that night, accidentally we've met Paris for our business and we both didn't know that we'll gonna be business partners.
"Ang tagal naman ng ka meeting ko." bulong ko sa sarili ko.
Almost 25 minutes late. Hindi lang siya ang ka meeting ko today for business.
"Good morning. I'm sorry I'm - - Ana Karylle?" napa angat ako ng tingin ng marinig ko ang pamilyar na boses at banggitin niya ang pangalan ko.
Parang nawala naman ang inis ko dahil kilala ko naman pala siya.
"Oh hi. Good morning too, Vice. Ang tagal mo ha!" kunwaring naiinis kong sabi sa kaniya.
We chuckled slightly.
"What a coincidence and a small world. It's nice to see you here in Paris, Ana Karylle." He smiled.
I smiled back.
And what a genuine smile, vice.
After meeting, pumunta kami sa isang restaurant then ate lunch.
"I didn't expect na ikaw ang magiging ka business partner ko. Alam mo, tinatamad pa talaga ako kaninang bumangon."Pag kukwento nya sa akin.
" Why? Ayaw mo ba na maganda at sexy ang ka meeting mo ngayong araw? "pag biniro ko sa kaniya.
" Ana Karylle, sa lahat ng nakilala ko ikaw lang ang nagbuhat sa iyong sarili. " natatawan yang sabi sa akin.
"Hindi naman sa ayaw ko ng so called sexy at maganda kong ka meeting. Sadyang pagod na pagod lang ako kahapon hanggang kaninang madaling araw. Sobrang dami kong inasikaso, and I didn't know ikaw pala ang ka business meeting ko at magiging business partner ko. "Vice.
Hanggang sa hindi ko namalayan unti unti na akong nahuhulog sa iyo. Pinag tapat ko sayo yung nararamdaman ko at ganoon din pala ang nararamdaman mo sakin. Wala ng ligawan na naganap, dahil naging tayo agad.
"Bakit nandito tayo sa Tagaytay? Sabi mo Pasay City lang. Nakatulog lang ako sa sasakyan, dito mo na ako dinala?" sabi ko sa kaniya.
We became best friends, siguro dahil na rin sa magkasundo kami for our business. Masyado na naming kilala ang isa't isa.
Pareho naming nalalaman ang mga hindi magagandang nangyayari sa buhay namin. We shared problems to each other, nagiging crying shoulder ko rin siya.
"bakit nandito tayo?" tanong ko pa ulit.
Pumunta siya sa likuran ko at naramdaman ko ang yakap niya. Backhug.
Maraming beses na nya akong niyakap, pero parang ito yung yakap na nanakapag pabilis ng tibok ng puso ko.
Binigyan nya ako ng tatlong sunflower. My favorite flower.
"you know what Kurba? When you came into my life, mas naging matingkad ang kulay ng buhay ko. Mas naging alive. Nagkakaroon ako ng lakas loob when you are here by my side. I have inspiration kapag may ginagawang isang bagay. Noong nasa New York tayo, na confirmed ko na yung nararamdaman ko, Kurba. That I'm inlove with you.. "
Parang tumigil ang pag ikot ng mundo ko. Yeah. Ang corny, but yon ang naramdaman ko.
" You heard me, kurba. I'm madly deeply inlove with you. Sa tuwing magkalayo tayo, yung isip ko dinidikta na sunduin ka sa bahay nyo. While my heart.. my heart its pounding so fast. I Love You, Kurba." Vice.
Hinarap ko sya. Naka ngiti pa rin siya sa akin kahit na obvious naman na kinakabahan siya.
For the first time, our lips met.
I'm the one who kissed him.
"Karylle." Vice.
"That's my answer, Vice."I said to him.
" Karylle.. "pag uulit niya pa.
Ngumiti siya sa akin. Madilim ang paligid pero nakikita ko ang pamumula ng mukha niya.
" Vice. " bigkas ko ulit sa pangalan niya.
" I love you too, Jose Marie. "
Siniil niya ako ng halik, at hindi ko yon tinanggihan.
I kissed him back.
Yeah, everything seems so perfect. Nag tutugma lahat ng iniisip natin, magkasundo tayo sa lahat ng bagay.
"Gusto ko yung bahay natin may modern and touch of classic. Black ang mga furnitures." I said to him.
"Same here love. I want black furnitures too. May mga halaman din sa ilang parte ng bahay." Vice.
Nilingon ko siya at ako naman ang yumakap.
"That's exactly what I want! Oh my gosh, love!"
We planned. Mag papatayo kami agad ng sarili naming bahay kapag umabot na kami ng nine months na mag boyfriend and girlfriend.
Gusti niyang mag live in na kami at ganoon din ang gusto ko.
When it comes to business, sobrang nag c-click kaming pareho. Nag tutugma ang mga iniisip namin,that's why ang laki lagi ng kinikita namin.
And we're both proud to ourselves.
But after three years of relationship, you've left.
Wala kang explanations sa akin. What happened to us, Karylle? Almost perfect couple tayo pero one day ganoon lang ang nangyari sa atin.
That night, I want to propose on you. I want to ask you if you're willing to marry me.. But what happened to us,K?
Until now, nag hihintay pa rin ako sa pagbabalik mo. Hindi ako nawawalan ng pag asa na magkikita pa tayo.
I hope that one day when you come back, may explanations na sa lahat and of course sana ako pa rin ang taong mahal mo Karylle. - Vice
Ilang beses ko na binasa ang sulat na ito, pero hanggang ngayon umiiyak pa rin ako. He sent me this letter four years ago.
"Invited ka sa pagbubukas ng bagong restaurant nya, Karylle." Anne.
Nilingon ko si Anne. My friend from Australia but she can speak tagalog. Minsan baliktad nga lang talaga ang kaniyang dila.
At siya ang nakaka alam ng mga pinag daanan ko sa buhay. The day na kailangan kong umalis.
"Yeah. Kasabay ng pagbubukas ng restaurant nya ay ang birthday nya." walang gana kong sagot.
Actually, after four years heto ako makikita ko na ulit siya.
Nag hahalo lang ang kaba at excitement ko na makita sya.
"Kaya mo na ba na makita sya?" Anne.
"Maybe. Malay natin. And I'm still hoping na baka ako pa yung mahal niya."
Nandito ako ngayon sa Tagaytay for his restaurant opening and for his birthday. Ako ang chef for tonight.
I don't know kung bakit ako ang inimbitahan, marami naman ibang dyan. But still thankful ako kasi makikita ko na ulit siya, makakapag usap pa kaming dalawa.
Pag pasok nya dito sa kitchen, agad nag tama yung mga mata naming dalawa.
Still, he's handsome.
Actually mas pogi siya ngayon. Ang ganda ng built ng katawan nya. Ang ganda lalo ng tindig at ng porma niya.
I smiled at him a bit.
Tumango lamang siya sa akin at may kinausap ng ibang cook. He didn't smiled back.
Pinaka titigan ko lamang siya. Nag bago yata sya. Wala na yung pala ngiti na Vice na nakilala ko.
"Why are you staring at me?" Napa kurap ako. Naka lapit na pala siya hindi ko pa alam.
"Vice, can we talk privately?" lakas loob kong sabi sa kaniya.
"Follow me."
What the heck? Hindi man lang niya ako nginitian?
Lumabas ako ng kitchen at sinundan ko siya. Nauntog pa ako sa likuran nya dahil bigla syang huminto.
"Ouch." tanging nasabi ko.
Nilingon niya ako at hinila papunta sa isang kwarto.
"Thank you sa pag invite mo sakin dito, and happy birthday Vice."I said to him.
" Thank you. Do you want to say anything?"
I bite my lower lip. Akmang yayakap ako pero pinigilan nya lamang ako.
"Huwag mo akong yakapin, Karylle."
Ang sarap pa rin pakinggan ng pangalan ko kapag siya ang bumabanggit.
"Sorry. I just missed you." tinitigan ko siya.
"Vice, the letter that you've sent me four years ago. Do you still remember it?"
"We're done, Karylle."
Unti unting nag patakan yung mga luha ko ng sabihin niya yon sakin.
"But you said it, sana pagbalik ko ikaw pa rin ang mahal ko. And here Vice, bumalik ako. Bumalik ako sayo ulit. And I will explain why I left you."
Tinitigan nya ako.
"Now speak."
"The day before ako umalis, I've called you so many times pero hindi ko ma contact yung phone number mo. I ask your secretary through phone call also, she said you have a lot of appointments. Sinabi ko sa kaniya na sabihin sayo na aalis ako. I'm going to Singapore for our business. You know how much I want to help you, right? Nag message ako sayo through chat, I said that I am leaving but babalik din ako agad."
"But you never come back!"
"Yes. Hindi ako agad naka balik. Because of airplane crashed." Alam kong nabigla siya sa sinabi ko.
"Nawala yung phone ko, yung mga ID's ko sa bag. Lahat nawala. I just woke up one day, wala akong makita. I was blind,Vice." pumatak yung luha ko pero agad kong pinunasan yon.
"And wala akong naalala. Nawala yung memory ko. One month akong comatose, and pagkagising ko ang dilim pa rin. Doon ko nalaman na nabulag ako. Nag tiis pa ako ng one month na wala akong nakikita dahil nag rerecover pa ako from coma."
"After one month, inoperahan ako sa mata. Isang babae ang tumulong sa akin para mapagamot ako. Sinama nya ako sa Australia. Sya nag alaga sa akin dahil isa siya sa mga nurse doon sa hospital na kinalagyan ko. Almost two years bago ko maalala ang lahat. Siguro dahil lang sa trauma. And until now habang sumasakay ako ng eroplano natatakot ako. Baka kasi maulit ang dati. "
"Sa tingin mo paano ako makakabalik agad sayo? Paano ko hahanapin yung taong mahal ko kung ako mismo walang maalala? Hinanap mo ba ako, Vice?" tanong ko sa kaniya.
Umiling siya.
The heck.
"Yes. Of course hinanap kita. Hinanap kita, Karylle. Pero hindi kita nakita. For almost six months hinahanap kita.."
I smiled at him.
"And I forgot to tell you. I am pregnant that time Vice."
I saw him gasped.
"Pero alam mo ba binawi din siya sa akin. Ang sabi ni Anne sa akin, dinala ako sa hospital ng walang malay habang puro dugo yung dumadaloy sa binti ko."
Mas lalo lang ako naiyak ng yakapin niya na ako.
After for years.. naramdaman ko rin yung yakap mo, Vice.
"Vice, now that you heard my explanations. Can we go back to the way that we used to be? Cause I'm still inlove with you. I still love you, Jose Marie."
Tinignan nya ako.
"I'm sorry Karylle. I'm sorry. But I can't."
"Why?"
"I'm getting married."
Kumalas ako sa pagkaka yakap sa kaniya bago ako tumango.
Hindi man lang nya ako nahintay.
"congratulations."
Paalis na ko ng kwarto na yon ng hilahin nya ulit ako.
"Karylle.."
"No, I'm okay. Nakapag explain na rin naman ako. Atleast yun, napakinggan mo.. Don't worry, ako mag luluto ng food for your birthday. Gift ko na ito sayo." ngumiti ako sa kaniya bago ako tuluyan lumabas.
Bumalik ako sa kitchen and then nag luto na ako. I baked cake also,for him.
Sayang no?
Ako sana yung papakasalan nya. Ako sana yung gagamit ng surname nya.
Napatingin ako sa tyan ko.
Sayang yung baby namin. Hindi ko man lang siya nahawakan. Hindi man lang siya nabigyan ng pagkakataon na mabuhay pa.
This restaurant. Pareho naming dream to. Pero ngayon, iba na yung kasama nyang tumupad noon.
Lumabas ako ng kitchen at tumanaw ako sa kaniya. I saw him, with his fiancee.
Pumatak yung luha ko pero hinayaan ko na lang yon. Kase non sense naman kung pupunasan ko, papatak din naman ulit.
Bago pa niya ako makita na naka tingin sa kaniya, bumalik ako sa kitchen. Nag asikaso na ako.
Nasa gilid ng restaurant ang mga cook, and even me. Kitang kita ko yung pag kikiss nilang dalawa after the ribbon cutting.
Pinigilan ko ang pag luha ko at pumalakpak na lamang ako.
Congratulations, Vice. Finally you're getting married.
Two days after, umalis na rin ako ulit ng Pilipinas. Babalik na ako ng Australia. Nandoon yung life ko. Siguro mag sisimula na lang ako ulit.
Makakalimutan ko rin naman siya.
"Hi. Good morning. I'm sorry for being late." napa angat ako ng tingin ng marinig ko ang boses na yon.
Naka kunot noo lamang ako sa kaniya but still he managed to smile.
"Hi Ms. Tatlonghari, I'm Peter Jackstone, your new business partner."
"Okay. Have a sit, and now let's start our meting."