Today is the day I will be performing about what he taught me. Nakaupo lang ako pero iyong isipan ay hindi mapakali.
Next to me is my friend who's not feeling what I felt. Pasimple lang siyang nakaupo at hindi pinoproblema ang kung anumang mangyayari.
I reminded myself a lot of times to not feel nervous. Pero parang balewala lahat nang iyon dahil bukod sa kinakabahan ay natatakot din ako.
Bitbit ko iyong gitara ni Enzo. Hindi niya kinuha sa akin iyon kahit ibinalik ko na sa kanya. He said I can still use it to maintain my performance. Sana nga lang ay mairaos ko ng maayos mamaya.
"Good luck. Alam mo namang suportado kita, Tan." She tapped my shoulder, assuring me that she's just here to support me.
"Walang hiya ka talaga. Hinatak mo lang ako papasok sa club na 'to tapos hindi ka pala sasali? Laki ng ambag mo, ano?" inis ko sa kanya pero tumawa lang. Inirapan ko ito saka matamang naghintay sa oras ko.
We've been sitting here for half an hour already. Sa dami ng sumali rito ay hindi ako sigurado kung marami ba ang nakapasok.
Mamayang hapon pa kasi ilalabas iyong results ng official members. At hindi naman ako umaasang mapapasali ang pangalan ko doon.
"Pareho lang tayong makikinabang if ever. Saka ayaw mo nun? Makikita mo ng harap-harapan si Isaac." Siniko niya ako saka inasar habang nanonood ng mga nagpe-perform.
Ako na rin ang susunod at mas lalong dumoble ang kaba ko nang natapos na iyon. Agaran akong tumayo. Enzo is just beneath the head of the club, boredly watching every performances.
Napalunok ako ng matigas bago naupo sa nag-iisang upuan na nasa harapan. His eyes went to me, watching my move. Napaayos rin ang kanyang upo agad saka nakakrus ang brasong natuon na ang atensyon sa akin.
"Uh. Good day po. I'm Tania Shiraz and uh... playing a guitar for today."
I bit my lip to not feel shy while starting to position the guitar. Napasulyap ako kay Enzo na binigyan ako ng mahinang tango.
Huminga ako ng malalim saka sinimulang tumugtog. Inisip ko lahat ng mga importanteng naituro niya sa akin pati iyong naging advice niya.
It was smooth at first but I played it well though I'm not using the pick. Hindi ko rin inisip iyong mga nanonood para hindi ako mas lalong kabahan.
Almost all of the students are here. Alam kong ang tanging pakay lang nila ay si Enzo. Some are just here to watch us.
At kahit tutok ako sa ginagawa, alam kong sa akin ang lahat ng atensyon. I can feel their eyes are focused on me. I made it not as a hindrance to finally end it well.
My performance is just 3 minutes long. Nang natapos na ako ay nagsipalakpakan silang lahat bago ako umupo sa pwesto ko kanina. Para akong nabunutan ng tinik dahil natapos ko na.
They congratulated me, except for Enzo who's watching seriously. Part of me expected that he'll say the same but nothing happened.
Okay lang. Siya naman ang dahilan kung bakit maayos kong nagawa iyon. I know what I did was a piece of cake for him. Pero hindi naman ako umaasang magiging official member na ako dito.
I watched the previous performances and they're really talented. Mukhang sa lahat nang nandito, kami lang ng kaibigan ko ang naligaw.
I was dragged to be here. Labag sa kalooban ko pero heto, nagpupursiging maging myembro na.
After that, we went back to our class. I don't know how to cooperate with some anymore. Nasakop agad ang isipan ko ng posibleng mangyayari mamaya. To think that I'm not expecting for myself.
Alam kong hindi magaling ang nagawa ko. I started loving the guitar after having our couple of practices. At sa pagmamahal ko sa instrumentong iyon ay hindi nasusukat kung masasabi ko na bang magaling na talaga ako.
I really don't have a talent when it comes to instruments. I love music but not them. And it all turned out this way. Na iyong bagay na hindi ko aakalaing magiging parte ng buhay ko.
And Enzo was the entire reason for that. He encouraged me to do my best. Alam kong kahit na mahirap akong turuan ay nagtiyaga siya para sa akin.
Dumating ang hapon. We patiently waited for the results. Nakaupo kami sa isang bench habang matiyagang naghihintay.
Reese is busy with her phone. Tahimik akong nakaupo kahit na naroon pa rin ang kaba sa akin.
"What if hindi ako makapasok, Reese? Do you think I can meet Isaac?"
Tumigil ito sa ginagawa.
"Oo naman. If our plan didn't work on this, there are still other ways. Sa concert nila o 'di kaya kapag nakapag meet and greet na sila. We can do anything."
"Siguro masyado lang akong naadik kay Isaac kaya gustong-gusto kong makausap at malapitan ulit."
Binatukan niya ako. I groaned because it hurts!
"Tanga. Alam mo namang gusto mo lang 'yong tao. Normal lang 'yan. Huwag kang mawalan ng pag-asa."
"Eh kasi parang alam mo 'yon? We tried everything for them. Tapos minsan pahirapan pa tayo para makalapit sa kanila."
"Ang OA mo. Sabi na ngang huwag sumuko. Dadating din tayo dyan. 'Di ba nakasabi na sa'yo si Enzo?" tumango ako. "Oh edi 'yon ang panghawakan mo."
"Eh paano nga kung hindi ako makapasok? That means we can't interact that much. Ayoko rin namang kumausap sa kanya kapag hindi ako nakapasok rito."
"Girl? Ang OA mo, seryoso. Alam ko namang si Enzo 'yon pero hindi mo ba nakikita? Bukod sa kasamahan niya rito sa club, ikaw lang din ang kinakausap niya sa campus tapos sasabihin mo ganyan?"
Napatingin ako sa kanya, hindi alam kung ano ba talaga ang ipinupunto.
I know that. Na kahit dito ay mukhang ako lang ang kinakausap niya, aside from his co-members.
"Saka hindi ka naman niya fan pero nakapasok ka sa condo at nakapanood pa ng laro niya. Oh 'di ba? Kaunti na lang masasabi kong may gusto sa'yo 'yon." I frowned and then didn't mind what she said. Paano naman magkakagusto sa akin ang isang 'yon eh laging seryoso sa buhay?
I can't say that we're friends just because of that tutorial. Masyadong mababaw na dahilan para masabi kong ganoon na nga kami.
They posted the paper which contains the official members. Ang daming pumunta kaagad doon dahilan kung bakit naging maingay ang paligid.
Tumayo ako, sinabayan si Reese na nakipagsiksikan doon upang alamin kung nasali ba ako. I slowly read each names written on it. Hindi ko nabasa ang pangalan ko doon.
I read the last name written. Natigil ako saka napakurap ng ilang beses nang mabasa doon ang pangalan ko.
20. Tania Shiraz De Acosta
My lips parted and hugged Reese. Binasa ko ulit ang nakasulat doon at kumpirmadong official member na ako ng Music Club.
"Nakapasok ako!" I rejoiced and then pulled Reese again for a hug. I even jumped because of the happiness I'm feeling.
Hinayaan ko siyang bumalik doon sa harapan at tuluyang mabasa ang pangalan ko. She smiled and then congratulated me!
I swear! Parang biglang nawala lahat ng agam-agam ko pagkatapos kong mabasa iyon.
I'm now an official member! My talentless self is now a member of my unwanted club before!
"See? Sabi ko na 'di ba?Congrats, Tan!"
"Thanks. Akala ko tuloy hindi ako makakapasok." Nanginginig pa rin iyong mga kamay ko. I just can't believe that it happened to me.
Dati, hindi ko naman talaga sinubukan makapasok rito kasi alam kong wala akong maipapakita. And look at now. I'm part of their club.
Ngumuso ito sa likuran ko. She points at something using her lips. Nang hindi ako sumunod ay siya na mismo ang nagpaharap sa akin sa kung sino man.
"Congrats, Tania."
Enzo, in his usual expression and outfit greeted me. He's not smiling or anything. Tanging iyong lagi kong nakikitang ekspresyon sa kanya ang gamit niya ngayon.
"Thank you," I replied. Sumingit naman si Reese sa amin.
"Grabe. Sa kanya thank you tapos sa akin thanks lang? Unfair naman niyan Tania." Siniko niya ako ng malakas, dahilan kung bakit napasubsob ako kay Enzo. Nahawakan niya iyong braso ko.
I quickly distanced myself. Binigyan ko ng masamang tingin si Reese na ngayon ay nakangisi na at mukhang nagustuhan pa ang ginawa.
"Sorry," hingi ko ng paumanhin saka napapahiyang tumingin sa kanya.
"Sometimes, you unexpectedly fall for someone," dugtong nito na ikinakunot ng noo ko.
What does he mean by that?
"Ha?"
Umiling ito saka inayos ang pagkakasabit ng lalagyan ng gitara sa balikat niya. He didn't approach anyone earlier aside from me.
"Nothing."
"Ah, okay."
"Later at 7 pm, we'll have our welcoming celebration to officially welcome newest members." Natigil ako. Reese made her excuse to let us talk about it.
"Talaga? I mean, anong isusuot?Uniform pa rin ba?" He shook his head.
"Just wear anything that can make you comfortable."
Tumango ako. May inihabilin pa itong kung ano na tinandaan ko.
I also thanked him for what he did for me. For the talent that he shared with me.
"You'll meet Isaac this Saturday," dagdag niya pa na mas lalo kong ikinagulat. The excitement suddenly rose. Napalitan ng sobrang saya kaagad iyong mukha ko nang sabihin niya iyon.
I'll finally meet him. Not in a concert or paying for some tickets and I will see him nearly! Iyong matagal kong inasam ay mangayayari na.
"Seryoso?" mahina itong tumango. "Gosh. Thank you talaga ng sobra. You don't know how you made me happy today. Sa game mo ba?" dagdag ko pang tanong.
He nodded slowly. Paimpit na kilig agad ang pinakawalan ko. I can't be noisy here. Ayoko rin namang mag-ingay nang dahil doon.
I wanted to hug him for reasons but I'm afraid I can't go back here without getting strangled by his admirers. So, I just tapped his shoulders.
I noticed how he changed his mood. Kanina, kahit na alam ko namang sanay na ako sa itsura niya ay hinayaan ko. But now, he's being serious again.
He excused himself and walked away. I immediately chatted it on our group since kasama ko naman sila sa Saturday. This is the moment that we've been waiting for!
TaniaNaLoyalKayIsaac: We'll meet Labyrinth this Saturday😍 sinabi sa akin ni Enzo
EmeraldNiFinn: Are you serious?! Oh my gosh Tania! You're not joking right?
SummerLovesLabyrinth: Hala. Seryoso?!!!
TaniaNaLoyalKayIsaac: Yes yes yes😌 So prepare everything. And guys, don't do something that can make them upset, ha?
EmeraldNiFinn: Sheeeeet🥺 I can finally hug Finn so tight na. Can you suggest something that we can bring for them?
ReeseHatesEustace: Dalhan mo ng balde-baldeng luhang iniyak mo kay Finn. Total ay naiyak ka naman sa kanya noon😏
EmeraldNiFinn: Panira amp. Porque't hindi mo gusto si Eustace, ganyan ka na?
SummerLovesLabyrinth: I have something na here.
SummerLovesLabyrinth: Guys, don't fight ha?
ReeseHatesEustace: Pakyu
ReeseHatesEustace: Hoy @TaniaNaLoyalKayIsaac kamusta kayo ni Enzo dyan? Enjoy mo ba tulak ko kanina?😂
TaniaNaLoyalKayIsaac: Langya ka🤬Nakakahiya sa kanya! Tapos ngumisi ka pa doon kanina? Galeng mo ano?
ReeseHatesEustace: Walang anuman, mahal kong kaibigan😇 Ayaw mo nun?Nakatyempo kang mayakap siya ng maluwag?
SummerLovesLabyrinth: @ReeseHatesEustace gago ka talaga. Trip mo?HAHAHAHA
ReeseHateeEustace: Lol. Mas gago si Eustace🤭
EmeraldNiFinn: You're bad to him as always🙅
ReeseHatesEustace: Ligawan mo tapos 'pag sinagot ka, kayo na. Dun mo lang siya ipagtanggol sa'ken😗
EmeraldNiFinn: Hatdog😑
Sumapit ang alas siete ng gabi. I wore a simple shirt only and pants. Dumiretso na rin agad ako ng school tapos sa club.
It's nearly 7 pm. Nadatnan kong tahimik na nakaupo si Enzo sa gilid habang palihim siyang kinukuhanan ng picture ng ilan.
I sat on the edge of the bench. There's a mini stage in front. May iilang disenyo rin na simple lang. 20 lang naman kaming nakuhang members pero parang napakarami namin ngayon dito.
And it's my first time to attend something here in school, especially participating in a club.
Noon kasi lagi akong nagrarason, huwag lang maka-attend. It's not important to me though.
They started the program. Pinatayo kaming lahat. Since wala naman akong masyadong ka-close rito, sa likod ako pumwesto.
Enzo went behind me and stood there alone. Iyong mga kasamahan niya nasa harapan.
Iyong puting long sleeve pa rin ang suot niya saka itim na slacks. His signature outfit looks not appropriate to the event. Pero dyan naman siya siguro komportable.
First was to dance. Alam kong kahit doon ay wala akong talento kaya nakisunod lamang ako sa naging galaw ng iba. They called Enzo in front to lead it.
But to my surprise, he's not even moving while in front. He shyly only moved his hands slowly. Para bang tuod ito na tumayo lang sa harapan.
I laughed at him. I watched him intently while slowly dancing to the beat of the music until he finished. Bumalik ito ulit sa likuran ko ng tahimik.
Sunod naman iyong kakain ng stick-o kasama ang partner. The first pair who can consume five stick-os will be the winner.
Naghanap ng ka-partner iyong ibang myembro. Halos lahat na ay nakahanap at ako?
My eyes roamed around only to find Enzo who's finding his partner also. Napapahiya akong tumingin sa kanya dahil mukhang kaming dalawa ang magpapares.
"Here. Paunahan maubos, okay? And Enzo, I know that you already know about this. Ikaw na magsabi kay.."
"Tania, po," dugtong ko.
"Okay, kay Tania."
He nodded and then placed the other ens of stick-o on his mouth. Namilog kaagad ang mga mata ko sa ginawa niya.
"Wait, teka. Bakit naman ganyan?Akala ko ba kakain lang?"
"You'll have to hold the other end using your mouth and then we'll both eat it together. That's the game."
"Ano? Sandali-"
I was late. Totally late because the game started immediately.
Wala akong nagawa kundi kagatin rin iyong dulo ng stick-o saka paunti-unting kinain.
I ate slowly because I'm afraid that our lips might touch! Iyong si Enzo naman ay mabilis kung kumain kaya nakadalawa na kami.
Tiniis ko ang pagkailang. I am not staring back at him though his eyes were glued on me. Nasa ibang direksyon ko itinuon ang mata habang kinakain iyong stick-o.
"Last piece," he uttered and then ate it fastly. Sa puntong iyon ay nakisabay ako sa galaw niya. At nang kaunti na lang ang natira ay mabilisan niyang hinila iyon mula sa akin gamit ang labi.
I froze. Our lips touched but it seems like it's nothing for him. Kaunting segundo lang iyon at sobrang bilis pero naramdaman ko iyong lambot ng kanyang labi sa labi ko!
It was cold and trembling a bit. Hindi ko rin naman inasahan iyon pero agad na rumehistro sa isip ko kung gaano kalambot iyon.
I'm preoccupied in the next game. Hindi na ako naka-concentrate pa sa mga sumunod dahil bigla akong nailang sa presensya niya. He became my partner on the entire game. Hanggang sa matapos iyon ay siya ang nakasama ko.
He seems okay and not worrying about it. Hindi ko alam kung may ideya ba siya na nagawa niya iyon sa akin. Hindi naman sadya pero dumikit 'yong labi namin!
"T-thank you. Uwi na ako, ah?" paalam ko at mabilis na umalis sa club.I though I'll be alone thinking about that accident but he followed me.
"You okay? Kanina ka pa umiiwas sa akin. May nagawa ba ako?" he asked and then held my arm. Napalunok ako dahil ito ang unang beses na ginawa niya sa akin.
"Wala naman. Uwi na 'ko. Sige, goodnight." Napapikit ako sa huling salitang nasabi ko.
Wow. Goodnight talaga?
"If you have a problem, you can tell me anything as long as I can help, okay?" he softly said before I walked, leaving him surrounded by darkness.