Always and Forever (Golden Girls Series #1)
***
Napayakap ako sa sarili ko nang maramdaman ang lamig ng simoy ng hangin. It's eleven in the midnight and I'm still here in front of the café waiting for taxi. Wala ng masyadong tao dahil lumalalim na ang gabi. Nasira ang sasakyan ko kanina at wala na akong naging oras sa pagpapaayos dahil na rin I was busy with work.
I stopped when I saw a black pick-up in front of me. Agad kong iniwas ang tingin ko. Damn.
He open the window of his car sabay tingin sa akin na hirap na hirap nang makahanap ng taxi.
"Get in," he said.
Umiling naman ako. I rolled my eyes a little.
"No thank you, baka may taxi narin maya-maya,"
"Nilalamok kana riyan," he added.
"Eros, It's fine,"
Madami pa siyang sinabi na makakapag kumbinsi sa akin na sumabay sakanya, hanggang sa nabunot na nga niya ang alas.
"Someone is waiting for you to come home," aniya.
I look at him and rolled my eyes. Wala naman akong nagawa kundi buksan ang front seat tsaka sumakay. A ghost smile plastered on his face.
Hindi naman siya nagsalita buong byahe, buti nga at wala naman akong balak na kausapin siya. Hanggang sa makarating na kami ng bahay.
Inunahan ko siyang buksan ang pinto ko. I can do it myself anyway. I'm not fucking PWD.
"Eros, you don't have to do this but thank you," saad ko.
Nasa tapat na kami ng bahay ngayon. Tahimik na rin ang aming subdivision at ang nga street lights lamang naaaninag ko.
"No worries. Next time text me kapag wala ka ng masakyan,"
Agad naman akong umiling.
"Hindi naman palagi. I always bring my car, malas nga lang today,"
He forced a smile habang ang dalawang kamay ay nasa bulsa ng pantalon niya.
"So, gotta go?" aniya.
I nod and smiled at him.
He kissed my forehead like he's used to do that to me. It's nothing for me anyway. He was a good friend to me though.
"Goodnight, Gab."
Tahimik lamang ako at hinintay na siyang makaalis.
I open the gate since I have my keys. Tulog narin ang aming maids and guards kaya nakakahiya naman kung gambalain ko pa sila.
I went straight to his room upstairs. I turned on the lamp and saw my Mom stood up from the side of the bed.
"Kakatulog niya palang. Inantok ata kakahintay sayo,"
Lumapit naman ako sakanya at agad hinalikan ang noo niya. Hush now, baby.
"Thank you, Mommy,"
Ngumiti naman si Mommy ng bahagya sa akin.
"Magpahinga ka na,"
Tumango naman ako tsaka naman siya lumabas para makatulog at makapagpahinga narin sa kwarto niya.
I changed my clothes and went straight to bed to rest. I feel so safe when he's asleep beside me.
***
The next morning, I woke up around seven-thirty. Saturday ngayon at halfday lang ako sa trabaho. Mamayang hapon na ako papasok.
I slowly removed my blanket para hindi siya magising. He looks like an angel.
I did my morning routines bago ako bumaba at sinalubong ang yakap ng Mommy ko.
"You're almost twenty-five, pero kung makapag'lambing ka, parang seven years old," she chuckled.
"Mommy!" I pouted.
Nagtawanan pa kami ni Mommy bago naupo sa hapag.
"Wala ka bang work ngayon?"
"Halfday lang po, Mommy," saad ko.
My Mom just nod her head and continue with what she's doing.
Nang matapos kami, I went straight to our room again so that I could check on him. He's awake and he's playing with his cars habang nakahiga.
"Goodmorning," I greeted.
Nilingon naman niya ako.
"Good morning, mama!"
"Let's eat na?" I asked.
Umiling naman siya habang nakanguso. He doesn't want to eat breakfast.
"Mama will make milk nalang? Can you drink milk for Mama?"
His angel eyes bore into me.
He pouted his lips, sign na gagawin niya iyon para sa akin.
"You love mama so much. Little do you know, mas mahal kita," I said while making his milk.
"Wab mama,"
He just turned three last month, that's why he can't pronounce words very well.
I smiled. I may be selfish if I say this, but can you stay mama's baby boy forever?
Pagkatapos kong i'timpla siya ng gatas ay agad ko namang binigay sakanya. I lay down beside him habang hinihimas ang buhok niya. I was just staring at him while he's holding his bottle. The more I stared at him, the more I remembered someone. Someone who used to be so close and special to me.
Naramdaman kong may namumuong luha sa mga mata ko, I wipe it using the back of my palm and kissed his forehead. I'm sorry, anak.
Ilang minuto ang lumipas, he cried. Sign na naiinitan na siya, kaya naman pina diretso ko na siya sa bathroom tsaka pinaliguan.
Pagkatapos ko naman siyang paliguan ay agad ko naman siyang binaba. His Mamala is waiting for him to wake up kaya naman ay pinabantay ko na muna siya kay Mama. Dinala ko sa terrace kung nasaan ang Mamala niya. Niyakap niya ito bago sila naglaro. He loves his Mamala so much though.
Dumaan muna ako sa kusina para magtimpla ng kape bago umakyat.
I went back upstairs to get my laptop. Kahit halfday lang ako ngayon ay may kailangan parin akong i'check sa café. I browse my email if I got some orders para sa mga event, I've seen some pero for me it's still konti. I need to earn more money because Kyler will start going to school next year when he turn four.
I opened my Facebook account at ang tumambad sa akin ay ang family picture ng isang babaeng sobrang malapit sa akin noon at ng kanyang munting pamilya. She was holding a baby girl and a loving husband on her right side. Her husband is holding a five-months baby boy. I think? Napangiti naman ako.
It was a birthday party. That baby girl just turned two! Nauna pala ng isang taon si Kyler sakanya! The baby girl looked like her Mama. So pretty!
I was about to comment "Happy Birthday!" when my phone rang and I saw Pauline's name so I decided to answer it directly. I don't usually take calls.
"Yes?"
*You need to be here before 2,*
A line appeared between my brows. Is this urgent again? I usually go to café 2:30 pm when Saturdays.
"Is there any problem?" I asked.
*We have a very important costumer. Mapapag-aral mo na si Kyler nito," she giggled.
I rolled my eyes.
"Okay. I'll be there before two,"
I sip on my coffee while browsing again my social media. I don't usually open my social media pero dahil narin bored ako ngayon at naghihintay ng mga orders, napag-isipan ko na mag Instagram.
I opened the app and ini'scroll ko yun. I saw a lot of direct messenges but one messenge caught my attention. Napalunok naman ako. Ilang beses narin siyang nag dm sa akin pero ni isang messenge ay wala akong ni'replyan.
[Hey, Gab! Are you free?]
[We miss you here sa bahay, Gab :(( ]
[Hang-out tayo minsan. :) ]
Two-years ago na ang mga messenges na iyan at ngayon ko palang nabuksan.
[ Hey Gab! I heard about your cafè and I'm planning to check it. Saan ba location? ]
That messenge was the latest, siguro days ago. Siguro naman okay na makipag-communicate ako sa kanila ulit diba? It's just for business after all.
@scarlettgabrielle: [ Good day! Please contact or send dm to Pauline Branwenn for more informations. Thank you! ]
Wala pang ilang minuto ay nagreply kaagad siya.
[ I already did! Omg, salamat at nagreply kana. Miss u,, ]
Napangiti naman ako. Nagreact lamang ako ng heart dahil ayaw ko nang mapahaba ang usapan.
Inubos ko ang kape ko bago bumaba. I saw my little man playing with his Mamala's plant.
Napatigil ako sa may bakuna ng terrace, sapat lang na matitigan ko siya.
"I respect your decision, pero darating ang panahon na may hahanapin si Yuki," pagtabi ni Mommy sa akin.
Mommy used to call my son Yuki, it means snow in Japanese.
Napasinghap ako bago ngumiti ng bahagya.
"Hindi ko po muna yun masyadong iniisip Mommy,"
Tumango-tango naman si Mommy.
Kyler and I play for the whole morning kaya naman pagsapit ng tanghali ay ako naman ang naghanda para sa sarili. Si Kyler ay na kay Mommy, habang ako nag-aayos.
It took me one hour and thirty minutes to finish taking a bath kaya naman agad akong nagmadali pagkakita ko na twelve thirty pm na!
Agad naman akong namili ng damit. I wore my casual attire. High waisted pants and a sleeveless croptop, nagsuot rin ako ng blazer. I also put light make-up dahil uuwi rin naman ako mamayang seven pm. Nilugay ko rin ang buhok ko na hanggang balikat dahil kaka'blower ko lang nito.
Pagbaba ko ay nandon na si Kyler sa sala na nanonuod ng tv. I sat beside him at niyakap siya.
"Mama will work muna, Kyler. Be a good boy to Mamala, okay?" I said softly.
Tumango naman siya dahil hindi siya ma'istorbo sa pinapanood niya. I kissed his forehead.
Nagpaalam na ako kay Mama bago ko dinampot ang bag tsaka susi ko.
***
Thirty minutes drive before I arrive in the cafè. Pinark ko muna ang sasakyan ko bago pumasok. Bumati ang mga empleyado sa akin at nag smile naman ako sa kanila.
Dumiretso ako sa office kung nasaan si Pauline ngayon. Pauline is my assistant manager slash bestfriend for life. Nakaupo siya sa swivel chair at paulit-ulit na pinapaikot-ikot ito.
"Gaano kaba ka'kabado ha?"
Nilingon naman niya ako.
"Gab! Buti nalang nandito kana!" aniya.
I rolled my eyes and sat down sa couch.
"Ang aga ko ba?"
"Sakto ka lang," aniya na natataranta parin.
Napatahimik naman ako at inaliw nalang ang sarili ko sa pamamagitan ng pagreply sa mga dm ko about business.
"Ba't super tagal naman ng client na yun?" reklamo ko nang makita na malapit na palang mag alas kwatro!
"Traffic daw,"
"Ano ba yan! Super aga mo akong pinapunta rito,"
Hindi naman niya ako sinagot. My butt hurts dahil kanina pa ako nakaupo rito. Nakakailang rin lumabas dahil mejo punuan ang cafè ngayon. Maya-maya pa ay nagulat ako sa biglang pagsigaw ni Pauline.
"Omg! Nasa labas na raw siya! Halika na!" sabay hatak niya sa akin.
Hindi naman ako nagpahatak dahil kailangan ko ng retouch.
"You go there first! Powder room lang ako,"
Agad naman siyang sumang-ayon so I went inside the power room. I did some retouch. Dinagdagan ko lang ang lipstick ko na kulay nude.
Paglabas ko ay inayos ko pa ang damit ko. I brought only my phone at iniwan ang bag ko sa office ni Pauline.
Kapag lalabas ka ng office ay madadaanan mo pa ang kusina kaya naman amoy na amoy ko ang mga niluluto nila rito.
Paglabas ko ng kusina ay napatigil kaagad ako nang makita kung sino ang kinakamayan ni Pauline ngayon.
My heart skip a beat so fast and loud, bahagyang nanlalaki ang mga mata ko.
Tumabi ako ng konti sa bukana ng kusina para hindi ako mapansin. Naupo na sila ni Pauline habang nag-uusap. Bakit ba kasi hindi ko tinanong kung sino to? For Pete's Sake, alam ni Pauline kung anong ambag ng taong yon sa buhay ko.
Napakurap-kurap pa ako bago tuluyang lumabas. Kaya mo yan, Gab. It's just a business.
"Here's Scarlett na pala," saad ni Pauline nang makalapit ako.
He looked at me with his piercing eyes. It's been years since I saw that stare. Tumitig naman ako pabalik at agad ko rin namang iniwas iyon.
"She's the owner of this cafè po, Architect. I guess you two already knew each other?" pormal na pagpapakilala ni Pauline na may halong pang-aasar pa na para bang she doesn't know about what happened between me and the guy in front of me.
He offer his hands para makipag shake hands.
"Architect Joaquin Maligaya," aniya while he was looking straight into my eyes.
Tinanggap ko naman ang kamay niya bago ko ito shinake.
"Scarlett. Scarlett Rivera. Nice to meet you," again.. tsaka ko binawi ang kamay ko.
Here in front of me. The person who broke me once but the pain feels like a million times. This person didn't choose to be with me. He chose someone over me.
***