မင္းသားမြန္းေယာင္းျပန္သြားတာနဲ႕နန္းေဆာင္ထဲကိုဝင္သြားတ့ဲေဂ်ာင္ကု
ေနာက္ကလိုက္ဝင္သြားေတာ့အေဆာင္လယ္မွာရွိတ့ဲ
စားပြဲေရွ႕တြင္မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္ျပီးထိုင္ေနတ့ဲလူသား
သူေရွ႕မွာဝင္ထိုင္လိုက္တာနဲ႕က်ေနာ္ကိုစိုက္ႀကည့္လာတ့ဲ
သူ႔ရဲ႕မူပိုင္အႀကည့္စူးစူးေတြ
"မင္းသား......"
"မင္းတို႔ကဘာလဲ သူကမင္းဆီဘာလို႔လာေနတာလဲျပီး
ေတာ့သူေျပာသြားတ့ဲေနာက္မွေတြ႕ရေအာင္ဆိုတာကဘာ
အဓိပၸာယ္လဲ"
"မင္းသားဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ"
မ်က္နွာဆူပုပ္ျပီးေျပာေနတ့ဲသူဘာေတြစိတ္ဆိုးေနျပန္ျပီလဲမသိဘူး
"မင္းငါေျပာတာသိပါတယ္မသိသလိုလုပ္မေနနဲ႕"
"က်ေနာ္ကဘာကိုသိရမွာလဲ"
"မင္းမသိလဲငါေျပာျပရမွာေပါ့မင္းကဝန္ႀကီးပတ္နဲ႕မင္းသားမြန္းေယာင္းနဲ႕ေပါင္းျပီငါဆီလႊတ္ထားတ့ဲသူလ်ိဳမလား"
"ဘာသူလ်ိဳ မင္းသားဘာေတြေျပာေနတာလဲက်ေနာ္ကိုမစြပ္စြဲနဲ႕မင္းသားမြန္းေယာင္းနဲ႕က်ေနာ္သိေတာင္မသိဘူး"
"မသိဘူး ဟားဟား မသိတ့ဲသူကမင္းနန္းေဆာင္ထိလာပါ့မလား ျပီးေတာ့ေနာက္မွာေတြ႕ရေအာင္ေျပာမလား
မင္းကဘာလဲငါ့အေႀကာင္းေတြစုံစမ္းျပီးမင္းသခင္ကိုျပန္
ေျပာေနတာလား"
"မင္းသား စကားကိုႀကည့္ေျပာပါက်ေနာ္မွာဘာသခင္မွာမရွိဘူး ျပီးေတာ့က်ေနာ္ေျပာျပီးသားမင္းသားမြန္းေယာင္းဆိုတာနန္းေတာ္ထဲေရာက္မွာျမင္ဖူးတာ"
"ဟားဟား ေတာ္ပါေတာ့မင္းရဲ႕အလိမ္ညာဇာတ္ေတြကို"
"မင္းသားမယုံလည္းမတတ္နိုင္ဘူး ျပီးေတာ့က်ေနာ္ကို
သူလ်ိဳလို႔ထင္ေနရင္နန္းေတာ္ထဲကေမာင္းထုတ္လိုက္ရင္ရတာဘဲေမာင္းထုတ္လိုက္ေပါ့က်ေနာ္ထြက္သြားမယ္"
ရွင္းျပေနတာကိုမယုံမွတာ့ဘယ္တတ္နိုင္မွာလဲကိုယ္ကိုမယုံႀကည္တ့ဲသူနဲ႔ေတာ့မေနခ်င္ေတာ့ဘူး
"ဘာ နန္းေတာ္ထဲကေမာင္းထုတ္ေပးရမယ္"
"မင္းသားကက်ေနာ္ကိုသူလ်ိဳထင္ေနတာမလား သူလ်ိဳဆို
မင္းသားနားဆက္ထားစရာမလိုေတာ့ဘူးေလေမာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့"
"ေတာ္ေတာ္ေမာင္းထုတ္ခံခ်င္ေနလား ေကာင္းျပီေလဒါဆိုလည္း"
သူကေတာ့နန္းေဆာင္ထဲကေနစိတ္ဆိုးကာထြက္သြားျပီး
ေလ
မ်က္လုံးထဲကမ်က္ရည္ေတြကလည္းအဆက္မျပတ္က်လာခ့ဲျပီေလဘာလို႔ကိုယ္ကိုသူမယုံတာကိုဝမ္းနည္းသလိုခံစားေနရတာလဲဘာလိုဒီရင္ဘက္ကနာက်င္ေနရတာလဲ
ေဂ်ာင္ကုလည္းနန္းေဆာင္ထဲကေနထြက္လာျပီး
"အထိန္းေတာ္ေဂ်ာင္ႀကင္ယာေတာ္ပတ္ကိုေသခ်ာေစာင့္
ႀကည့္ထားနန္းေဆာင္အျပင္ေတာင္မထြက္ေစနဲ႔ဘယ္သူ
လာလာ ငါ့အမိန္႔မပါဘဲေပးမေတြ႔နဲ႔ႀကားလား တစ္ခုခုျဖစ္
ရင္မင္းမလြယ္ဘူးမွတ္"
"ဟုတ္က့ဲပါမင္းသား"
ဟိုေဆာ့လည္းေဂ်ာင္ကုထြက္သြားတာနဲ႔နန္းေဆာင္ထဲသို႔
အေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့အရုပ္ႀကိဳးျပတ္သလိုထိုင္ခ်ကာ
ငိုေနတ့ဲႀကင္ယာေတာ္ေလး အနားသြားလိုက္ျပီး
"ဂ်ီမင္းေလးရဲ႕မငိုပါနဲ႔ မင္းသားကစိတ္တိုလို႔ေျပာသြားတာေနမွာပါ"
"သူ ...သူက က်ေနာ္ကိုသူလ်ိဳတ့ဲ"
"မင္းသားကစိတ္တိုလို႔ေျပာသြားတာပါ"
"သူအဲလိုက်ေနာ္ကိုမယုံတာ က်ေနာ္ကဘာလိုစိတ္
မေကာင္းျဖစ္ေနတာလဲငိုခ်င္ေနရတာလဲ"
"ဂ်ီမင္းေလးရယ္"
"အကိုဟိုေဆာ့က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္"
"အင္းပါတစ္ခုခုဆိုအျပင္မွာလွမ္းေခၚလိုက္ေနာ္"
တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္ဆိုလို႔အေဆာင္ထဲကေနထြက္လာလိုက္သည္။
ဟိုေဆာ့*အဆင္ေျပမယ္ဆိုရုံရွိေသးတာျပသာနာတက္
ျပန္ျပီ ဟူး......*
~~~~
ဂ်ိဳဆြန္းျပည္ရဲ႕မင္းႀကီးနန္းေဆာင္ထဲမွာေတာ့
"သားေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ဒီရက္ပိုင္းတြင္းေပ်ာက္ေနသလိုဘဲ"
ခမည္းေတာ္ကိုလာမေတြ႕တာႀကာျပီျဖစ္တာေႀကာင့္အကို
ထယ္ေယာင္းနွင့္အတူခမည္းေတာ္ကိုလာေတြ႕ျခင္းပင္
"ဟုတ္တယ္ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ေဂ်ာင္ကုေပါ့သူႀကင္ယာေတာ္
နားကေနမခြာဘူး တစ္ခ်ိန္လုံးႀကင္ယာေတာ္နန္းေဆာင္ကိုသြားေနတာ သားေတာ္နဲ႔ေတာင္သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး"
"အကို......"
မ်က္နွာျပံဳးဖီးကာခမည္းေတာ္ကိုေျပာေနေသာအကို
ထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္ကိုလွမ္းရိုက္လိုက္မွာ
"ဘာလဲ ငါမွန္တာေျပာတာဘဲ ငါနဲ႔မင္းအခုတေလာေတြ႕
ျဖစ္လို႔လား ႀကင္ယာေတာ္နန္းေဆာင္မွာႀကီးဟာ"
"အကို ေတာ္ေတာ့လို႔"
ေရွ႕တြင္ထိုင္ျပီးတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္စကားနာထိုးေနေသာသားနွစ္ေယာက္ကိုႀကည့္ျပီးစိတ္ခ်မ္းသာမိ
သည္ငယ္စဥ္တည္းကမယ္ေတာ္ျဖစ္သူဆုံးပါးသြားျပီေသာ္လည္းဒီလိုမ်ိဳးေကာင္းေကာင္းႀကီးျပင္းလာႀကသည္
သားေတာ္ငယ္ေဂ်ာင္ကုကေတာ့အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔အမ်ွရင့္က်က္လာျပီးတိုင္းျပည္အေရးအေပၚစိတ္ဝင္စားမူရွိေပမယ့္သားႀကီးထယ္ေယာင္းကေတာ့ရင့္က်က္ဖို႔ေနေနသာသာကေလးစိတ္ေတာင္မေပ်ာက္ခ်င္နိုင္ငံေရးကို
လည္းစိတ္မဝင္စားသူလုပ္ခ်င္တာသူေပ်ာ္တာကိုသာ
လုပ္ေနတတ္သည္
"ဟုတ္လားသားေတာ္ငယ္"
"မဟုတ္ပါဘူး အကိုထယ္ေယာင္းေနာက္ေနတာပါ"
"ဟမ္ ငါဘယ္မွာေနာက္လို႔လဲတကယ္ေျပာေနတာ"
"အကို ေတာ္ပါေတာ့ဆို"
"ဟြန္း......"
မ်က္နွာပုပ္သိုးျပီးေဘးမွာထိုင္ေနတ့ဲ ကိုယ္ထက္ႀကီးပါ
တယ္ဆိုတ့ဲအကိုထယ္ေယာင္း
"သားေတာ္ေဂ်ာင္ကု ဝန္ႀကီးပတ္တို႔ဘက္ကဘာထူးလဲ"
"ဟုတ္ တစ္ေန႕အကိုမြန္းေယာင္းနဲ႕ဝန္ႀကီးပတ္တို႔ေတြ႕ ႀကတယ္ ဒါေပမယ့္ဘာမွေတာ့မထူးျခားဘူး အေနာက္မ်ိဳး
ႏြယ္ေတြနဲ႔ဆက္သြယ္တာလည္းသိပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး
သူတို႔ဘက္ကနန္းတြင္းကိစၥေတြနဲ႔မပတ္သတ္ခ်င္လို႔ထင္တယ္စစတည္းကကိုယ္ဘာသာသီးသန္႔ေနလာႀကတ့ဲ
သူေတြဆိုေတာ့"
"အင္း ဒါေပမယ့္ဂရုေတာ့စိုက္ရမယ္ဒီခ်ိန္မွာျငိမ္ေနေပမယ့္
ဘယ္ခ်ိန္ျပန္လုပ္မယ္မသိေသးဘူး အကယ္၍ဝန္ႀကီးပတ္
သာအေနာက္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြနဲ႔ပူေပါင္းလိုက္ရင္ ေနာက္
ဆက္တြဲကဆိုးက်ိဳးေတြဘဲမြန္းေယာင္းကလည္းအဲကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ေနေတာ့သတိေတာ့ထားရမယ္သူတို႔ကအခုနန္းတြင္းနဲ႔မပတ္သတ္ခ်င္ေပမယ့္လူစိတ္ဆိုတုေျပာမရဘူးသားေတာ္"
"ဟုတ္ သားေသခ်ာေစာင့္ႀကည့္ေနပါ့မယ္ ခမည္းေတာ္
စိတ္မပူပါနဲ႔"
ေဂ်ာင္ကုတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္းခမည္းေတာ္ကို
ႏႈတ္ဆက္ျပီးျပန္လာခ့ဲႀကသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့
ညီေတာ္ကိုေဘးမွာပါလာတယ္လို႔ေတာင္ထင္ပုံမရကိုယ္ရံေတာ္မင္ကိုသာအဖက္လုပ္ျပီးစကားေျပာေနသည္
"ကိုယ္ရံေတာ္မင္ က်ေနာ္လည္းဓားေရးေလ့က်င့္ခ်င္
တယ္ျပီးေတာ့ျမားပစ္ေကာသင္ခ်င္တယ္ အဲတာက်ေနာ္ကိုသင္ေပးပါလား"
"မင္းသားသင္ခ်င္ရင္က်ေနာ္သင္ေပးပါမယ္"
"ဒါဆို ကိုယ္ရံေတာ္မင္ဘယ္ခ်ိန္ေလ့က်င့္ကြင္းသြားမွာလဲအဲခ်ိန္က်ေနာ္လာခ့ဲမယ္ေလ"
"မင္းသားအားတ့ဲခ်ိန္သာက်ေနာ္မ်ိဳးကိုေခၚလိုက္ပါ"
ေတာ္ရုံနဲ႔မျပီးတစ္ခုျပီးတစ္ခုေမးေနတာနဲ႔
"အကိုေတာ္ပါေတာ့က်ေနာ္တို႔သြားစရာရွိေသးလို႔ အကိုလည္းအေဆာင္ကိုျပန္ေတာ့"
"ဟြန္းသြားေပါ့ ငါလည္းျပန္မွာပါ ကိုယ္ရံေတာ္မင္ေနာက္မွာေလ့က်င့္ကြင္းလာခ့ဲမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္က့ဲပါ မင္းသား"
သြားတာရိုးရိုးမသြားဘဲကိုယ္ကိုဝင္တိုက္ျပီးမွာထြက္သြားသည္ခ်စ္လွစြာေသာအကိုေတာ္
"ဒါက်ေနာ္အကိုတ့ဲ ကိုယ္ရံေတာ္မင္ေတာ့ပင္ပန္းေတာ့မွာ
ဘဲ"
"ဗ်ာ..."
"ကိုယ္ရံေတာ္မင္သိပါတယ္က်ေနာ္ေျပာတာကို"
အကိုထယ္ေယာင္ကကိုယ္ရံေတာ္မင္ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာသိပါတယ္။ကိုယ္ရံေတာ္မင္နဲ႕ဆိုရင္ေတာ့အကို
ထယ္ေယာင္းတြက္စိတ္ခ်ရတာေပါ့
"ဟုတ္ ဒါနဲ႔မင္းသားအေဆာင္ျပန္ေတာ့မလား"
"ဟင့္အင္းမျပန္ေသးဘူး အႀကံညဏ္ေကာင္းေတြ
အေကာင္ထည္ေဖာ္ရအုံးမယ္"
ျပံဳးျပံဳးႀကီးေျပာျပီးထြက္သြားတ့ံမင္းသားေနာက္လိုက္ခ့ဲရ
ျပန္သည္။မသိဘဲေနာက္ကလိုက္ခ့ဲရေပမယ့္ေနာက္ဆုံး
ေရာက္သြားတ့ဲေနရာကႀကင္ယာေတာ္နန္းေဆာင္
"မင္းသားအေကာင္ထည္ေဖာ္မယ္ဆိုတာက..."
"ဟုတ္တယ္ သူျဖစ္ေစခ်င္တ့ဲတိုင္းလုပ္ေပးရမွာေပါ့ဟားဟား"
ဘာကိုေျပာခ်င္မွန္းကိုနားမလည္
ရယ္ျပီးနန္းေဆာင္ေရွ႕သြားလိုက္ကာ
"မင္းသား......ႀကင္ယာေတာ္ကိုသတင္းပို႔ေပးပါမယ္"
"မပို႕နဲ႕ အထိန္းေတာ္ေဂ်ာင္ကုိေျပာစရာရွိလို႔လာတာ"
"ဗ်ာ...က်ေနာ္ကို က်ေနာ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူးမင္းသား
ရယ္ႀကင္ယာေတာ္ကိုလည္းေသခ်ာႀကည့္ထားပါတယ္
ဘယ္မွာလည္းမေပးသြားပါဘူး"
ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူးငိုျပီးေျပာေနတ့ဲအထိန္းေတာ္
ႀကီး
"ေနပါအုံး က်ေနာ္ေျပာတာနားေထာင္းအုံး"
"ဟုတ္"
"............"
"ဗ်ာ......"
"ႀကားလားက်ေနာ္ေျပာတ့ဲတိုင္းေသခ်ာလုပ္ပါ"
"ဟုတ္က့ဲ"
"ဒါနဲ႕ႀကင္ယာေတာ္ပတ္ေကာ"
"ႀကင္ယာေတာ္ေလးကမင္းသားျပန္သြားတည္း
ကအေဆာင္ထဲကေနမထြက္ပါဘူး"
"ဒါဆိုညစာေကာမစားဘူးလား"
"ဟုတ္စားေတာ္ပြဲသြားပို႔ေတာ့မဆာလို႔မစားဘူးဆိုျပီး..."
"ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့မဆာလည္းနည္းနည္းေတာ့ဝင္
ေအာင္စားခိုင္းပါေနာက္ဒီလိုထမင္းမစားတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစနဲ႔"
"ဟုတ္က့ဲမင္းသား"
"ျပီးေတာ့ခုနကေျပာထားတာေသခ်ာလုပ္ပါ"
"ဟုတ္က့ဲမင္းသား"
မင္းသားကေတာ့လုပ္လိုက္ျပန္ျပီမင္းသားကေတာ့
ဘယ္လိုအႀကံနဲ႔ဒီလိုလုပ္မွန္းက်ေနာ္သိပါတယ္မင္းသား
ဂ်ီမင္းေလးကိုနွစ္သက္တယ္ဆိုတာက်ေနာ္မ်ိဳးရိပ္မိပါ
တယ္ဂ်ီမင္းေလးကိုႀကည့္တ့ဲမင္းသားရဲ႕မႀကည့္ေတြက
သက္ေသပဲေလဒါကိုဂ်ီမင္းေလးနဲ႔မင္းသားကမသိေသးတာဒါေပမယ့္ဒီကိစၥဂ်ီမင္းေလးကိုဘယ္လိုေျပာရမလဲ
~~~~~
ညကအေတြးေတြလြန္ေနတာနဲ႔ညည့္နက္မွာအိပ္ေပ်ာ္ခ့ဲ
သည္။မနက္က်တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုယ္ကိုႀကည့္ေနသလိုခံစားရတာေႀကာင့္မ်က္လုံးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့
"အေမ့ ......အကိုဟိုေဆာ့ဘာလုပ္ေနတာလဲက်ေနာ္လန္႔
သြားတာဘဲ"
အိပ္ေနတာကိုေဘးကေနရပ္ႀကည့္ေနတ့ဲအကိုဟိုေဆာ့
"လန္႔သြားတ့ဲတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္အခုေတာ့အိပ္ရာကျမန္ျမန္ထမွာရပါမယ္"
"ဘာလိုလဲျပီးေတာ့အခုေစာေနေသးတာဘဲ က်ေနာ္ညက
ေနာက္က်မွာအိပ္ေပ်ာ္လို႔အိပ္ငိုက္ေနေသးတယ္"
ျပန္လဲအိပ္မယ့္အလုပ္လာဆြဲတ့ဲအကိုဟိုေဆာ့
ဒီေန႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲမသိဘူးထူးဆန္းေနသလိုဘဲ
"အကိုဟိုေဆာ့ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲထူးဆန္းေနသလိုဘဲ"
"ဟိုေလ ကဲပါဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အိပ္ကထပါေတာ့ေနာ္အခု
ေတာ့"
အတင္းကိုအိပ္ရာကေနဆြဲထေနတာနဲ႔ထလိုက္ရသည္။
မ်က္နွာသစ္ျပီးေတာ့လည္းဝတ္ရုံေတြကိုဝတ္ခိုင္းျပန္ေရာ
ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ေနမွန္းအေႀကာင္းရင္းမသိဘဲသူလုပ္ေပးသမ်ွခံေနရတာစိတ္တိုလာတာနဲ႔
"အကိုဟိုေဆာ့ဘာလိုျဖစ္ေနတာလဲ ဘာလို႔ဒီလိုေတြလုပ္
ေပးေနတာလဲဘယ္သြားစရာရွိလို႔လဲ"
"ဟို ဟိုေလ......"
"ေျပာေလဘယ္သြားစရာရွိလို႔လဲလို႔"
"ဟိုမင္းသားကေလမနက္ရွစ္နာရီထိုးတာနဲ႔ဂ်ီမင္းေလးကိုသူနန္းေဆာင္အေရာက္ပို႔ေပးရမယ္ဆိုလိုပါ"
"ဘာ..............."
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
upပါျပီေနာ္ဖတ္ျပီးေဝဖန္ေပးပါအုံး အရမ္းပ်င္းစရာ
ေကာင္းေနလားဟင္
Borahae💜💜💜
================================
For unicode
မင်းသားမွန်းယောင်းပြန်သွားတာနဲ့နန်းဆောင်ထဲကိုဝင်သွားတဲ့ဂျောင်ကု
နောက်ကလိုက်ဝင်သွားတော့အဆောင်လယ်မှာရှိတဲ့
စားပွဲရှေ့တွင်မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီးထိုင်နေတဲ့လူသား
သူရှေ့မှာဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ကျနော်ကိုစိုက်ကြည့်လာတဲ့
သူ့ရဲ့မူပိုင်အကြည့်စူးစူးတွေ
"မင်းသား......"
"မင်းတို့ကဘာလဲ သူကမင်းဆီဘာလို့လာနေတာလဲပြီး
တော့သူပြောသွားတဲ့နောက်မှတွေ့ရအောင်ဆိုတာကဘာ
အဓိပ္ပာယ်လဲ"
"မင်းသားဘာကိုပြောချင်တာလဲ"
မျက်နှာဆူပုပ်ပြီးပြောနေတဲ့သူဘာတွေစိတ်ဆိုးနေပြန်ပြီလဲမသိဘူး
"မင်းငါပြောတာသိပါတယ်မသိသလိုလုပ်မနေနဲ့"
"ကျနော်ကဘာကိုသိရမှာလဲ"
"မင်းမသိလဲငါပြောပြရမှာပေါ့မင်းကဝန်ကြီးပတ်နဲ့မင်းသားမွန်းယောင်းနဲ့ပေါင်းပြီငါဆီလွှတ်ထားတဲ့သူလျိုမလား"
"ဘာသူလျို မင်းသားဘာတွေပြောနေတာလဲကျနော်ကိုမစွပ်စွဲနဲ့မင်းသားမွန်းယောင်းနဲ့ကျနော်သိတောင်မသိဘူး"
"မသိဘူး ဟားဟား မသိတဲ့သူကမင်းနန်းဆောင်ထိလာပါ့မလား ပြီးတော့နောက်မှာတွေ့ရအောင်ပြောမလား
မင်းကဘာလဲငါ့အကြောင်းတွေစုံစမ်းပြီးမင်းသခင်ကိုပြန်
ပြောနေတာလား"
"မင်းသား စကားကိုကြည့်ပြောပါကျနော်မှာဘာသခင်မှာမရှိဘူး ပြီးတော့ကျနော်ပြောပြီးသားမင်းသားမွန်းယောင်းဆိုတာနန်းတော်ထဲရောက်မှာမြင်ဖူးတာ"
"ဟားဟား တော်ပါတော့မင်းရဲ့အလိမ်ညာဇာတ်တွေကို"
"မင်းသားမယုံလည်းမတတ်နိုင်ဘူး ပြီးတော့ကျနော်ကို
သူလျိုလို့ထင်နေရင်နန်းတော်ထဲကမောင်းထုတ်လိုက်ရင်ရတာဘဲမောင်းထုတ်လိုက်ပေါ့ကျနော်ထွက်သွားမယ်"
ရှင်းပြနေတာကိုမယုံမှတာ့ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲကိုယ်ကိုမယုံကြည်တဲ့သူနဲ့တော့မနေချင်တော့ဘူး
"ဘာ နန်းတော်ထဲကမောင်းထုတ်ပေးရမယ်"
"မင်းသားကကျနော်ကိုသူလျိုထင်နေတာမလား သူလျိုဆို
မင်းသားနားဆက်ထားစရာမလိုတော့ဘူးလေမောင်းထုတ်လိုက်တော့"
"တော်တော်မောင်းထုတ်ခံချင်နေလား ကောင်းပြီလေဒါဆိုလည်း"
သူကတော့နန်းဆောင်ထဲကနေစိတ်ဆိုးကာထွက်သွားပြီး
လေ
မျက်လုံးထဲကမျက်ရည်တွေကလည်းအဆက်မပြတ်ကျလာခဲ့ပြီလေဘာလို့ကိုယ်ကိုသူမယုံတာကိုဝမ်းနည်းသလိုခံစားနေရတာလဲဘာလိုဒီရင်ဘက်ကနာကျင်နေရတာလဲ
ဂျောင်ကုလည်းနန်းဆောင်ထဲကနေထွက်လာပြီး
"အထိန်းတော်ဂျောင်ကြင်ယာတော်ပတ်ကိုသေချာစောင့်
ကြည့်ထားနန်းဆောင်အပြင်တောင်မထွက်စေနဲ့ဘယ်သူ
လာလာ ငါ့အမိန့်မပါဘဲပေးမတွေ့နဲ့ကြားလား တစ်ခုခုဖြစ်
ရင်မင်းမလွယ်ဘူးမှတ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမင်းသား"
ဟိုဆော့လည်းဂျောင်ကုထွက်သွားတာနဲ့နန်းဆောင်ထဲသို့
အဆောင်ထဲရောက်တော့အရုပ်ကြိုးပြတ်သလိုထိုင်ချကာ
ငိုနေတဲ့ကြင်ယာတော်လေး အနားသွားလိုက်ပြီး
"ဂျီမင်းလေးရဲ့မငိုပါနဲ့ မင်းသားကစိတ်တိုလို့ပြောသွားတာနေမှာပါ"
"သူ ...သူက ကျနော်ကိုသူလျိုတဲ့"
"မင်းသားကစိတ်တိုလို့ပြောသွားတာပါ"
"သူအဲလိုကျနော်ကိုမယုံတာ ကျနော်ကဘာလိုစိတ်
မကောင်းဖြစ်နေတာလဲငိုချင်နေရတာလဲ"
"ဂျီမင်းလေးရယ်"
"အကိုဟိုဆော့ကျနော်တစ်ယောက်တည်းနေချင်တယ်"
"အင်းပါတစ်ခုခုဆိုအပြင်မှာလှမ်းခေါ်လိုက်နော်"
တစ်ယောက်တည်းနေချင်တယ်ဆိုလို့အဆောင်ထဲကနေထွက်လာလိုက်သည်။
ဟိုဆော့*အဆင်ပြေမယ်ဆိုရုံရှိသေးတာပြသာနာတက်
ပြန်ပြီ ဟူး......*
~~~~
ဂျိုဆွန်းပြည်ရဲ့မင်းကြီးနန်းဆောင်ထဲမှာတော့
"သားတော်တို့နှစ်ယောက်ဒီရက်ပိုင်းတွင်းပျောက်နေသလိုဘဲ"
ခမည်းတော်ကိုလာမတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တာကြောင့်အကို
ထယ်ယောင်းနှင့်အတူခမည်းတော်ကိုလာတွေ့ခြင်းပင်
"ဟုတ်တယ်ခမည်းတော်ရဲ့ ဂျောင်ကုပေါ့သူကြင်ယာတော်
နားကနေမခွာဘူး တစ်ချိန်လုံးကြင်ယာတော်နန်းဆောင်ကိုသွားနေတာ သားတော်နဲ့တောင်သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူး"
"အကို......"
မျက်နှာပြုံးဖီးကာခမည်းတော်ကိုပြောနေသောအကို
ထယ်ယောင်းရဲ့လက်ကိုလှမ်းရိုက်လိုက်မှာ
"ဘာလဲ ငါမှန်တာပြောတာဘဲ ငါနဲ့မင်းအခုတလောတွေ့
ဖြစ်လို့လား ကြင်ယာတော်နန်းဆောင်မှာကြီးဟာ"
"အကို တော်တော့လို့"
ရှေ့တွင်ထိုင်ပြီးတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စကားနာထိုးနေသောသားနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီးစိတ်ချမ်းသာမိ
သည်ငယ်စဉ်တည်းကမယ်တော်ဖြစ်သူဆုံးပါးသွားပြီသော်လည်းဒီလိုမျိုးကောင်းကောင်းကြီးပြင်းလာကြသည်
သားတော်ငယ်ဂျောင်ကုကတော့အရွယ်ရောက်လာတာနဲ့အမျှရင့်ကျက်လာပြီးတိုင်းပြည်အရေးအပေါ်စိတ်ဝင်စားမူရှိပေမယ့်သားကြီးထယ်ယောင်းကတော့ရင့်ကျက်ဖို့နေနေသာသာကလေးစိတ်တောင်မပျောက်ချင်နိုင်ငံရေးကို
လည်းစိတ်မဝင်စားသူလုပ်ချင်တာသူပျော်တာကိုသာ
လုပ်နေတတ်သည်
"ဟုတ်လားသားတော်ငယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး အကိုထယ်ယောင်းနောက်နေတာပါ"
"ဟမ် ငါဘယ်မှာနောက်လို့လဲတကယ်ပြောနေတာ"
"အကို တော်ပါတော့ဆို"
"ဟွန်း......"
မျက်နှာပုပ်သိုးပြီးဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ကိုယ်ထက်ကြီးပါ
တယ်ဆိုတဲ့အကိုထယ်ယောင်း
"သားတော်ဂျောင်ကု ဝန်ကြီးပတ်တို့ဘက်ကဘာထူးလဲ"
"ဟုတ် တစ်နေ့အကိုမွန်းယောင်းနဲ့ဝန်ကြီးပတ်တို့တွေ့ ကြတယ် ဒါပေမယ့်ဘာမှတော့မထူးခြားဘူး အနောက်မျိုး
နွယ်တွေနဲ့ဆက်သွယ်တာလည်းသိပ်မလုပ်တော့ဘူး
သူတို့ဘက်ကနန်းတွင်းကိစ္စတွေနဲ့မပတ်သတ်ချင်လို့ထင်တယ်စစတည်းကကိုယ်ဘာသာသီးသန့်နေလာကြတဲ့
သူတွေဆိုတော့"
"အင်း ဒါပေမယ့်ဂရုတော့စိုက်ရမယ်ဒီချိန်မှာငြိမ်နေပေမယ့်
ဘယ်ချိန်ပြန်လုပ်မယ်မသိသေးဘူး အကယ်၍ဝန်ကြီးပတ်
သာအနောက်မျိုးနွယ်စုတွေနဲ့ပူပေါင်းလိုက်ရင် နောက်
ဆက်တွဲကဆိုးကျိုးတွေဘဲမွန်းယောင်းကလည်းအဲကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်နေတော့သတိတော့ထားရမယ်သူတို့ကအခုနန်းတွင်းနဲ့မပတ်သတ်ချင်ပေမယ့်လူစိတ်ဆိုတုပြောမရဘူးသားတော်"
"ဟုတ် သားသေချာစောင့်ကြည့်နေပါ့မယ် ခမည်းတော်
စိတ်မပူပါနဲ့"
ဂျောင်ကုတို့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်လည်းခမည်းတော်ကို
နှုတ်ဆက်ပြီးပြန်လာခဲ့ကြသည်။ထယ်ယောင်းကတော့
ညီတော်ကိုဘေးမှာပါလာတယ်လို့တောင်ထင်ပုံမရကိုယ်ရံတော်မင်ကိုသာအဖက်လုပ်ပြီးစကားပြောနေသည်
"ကိုယ်ရံတော်မင် ကျနော်လည်းဓားရေးလေ့ကျင့်ချင်
တယ်ပြီးတော့မြားပစ်ကောသင်ချင်တယ် အဲတာကျနော်ကိုသင်ပေးပါလား"
"မင်းသားသင်ချင်ရင်ကျနော်သင်ပေးပါမယ်"
"ဒါဆို ကိုယ်ရံတော်မင်ဘယ်ချိန်လေ့ကျင့်ကွင်းသွားမှာလဲအဲချိန်ကျနော်လာခဲ့မယ်လေ"
"မင်းသားအားတဲ့ချိန်သာကျနော်မျိုးကိုခေါ်လိုက်ပါ"
တော်ရုံနဲ့မပြီးတစ်ခုပြီးတစ်ခုမေးနေတာနဲ့
"အကိုတော်ပါတော့ကျနော်တို့သွားစရာရှိသေးလို့ အကိုလည်းအဆောင်ကိုပြန်တော့"
"ဟွန်းသွားပေါ့ ငါလည်းပြန်မှာပါ ကိုယ်ရံတော်မင်နောက်မှာလေ့ကျင့်ကွင်းလာခဲ့မယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မင်းသား"
သွားတာရိုးရိုးမသွားဘဲကိုယ်ကိုဝင်တိုက်ပြီးမှာထွက်သွားသည်ချစ်လှစွာသောအကိုတော်
"ဒါကျနော်အကိုတဲ့ ကိုယ်ရံတော်မင်တော့ပင်ပန်းတော့မှာ
ဘဲ"
"ဗျာ..."
"ကိုယ်ရံတော်မင်သိပါတယ်ကျနော်ပြောတာကို"
အကိုထယ်ယောင်ကကိုယ်ရံတော်မင်ကိုစိတ်ဝင်စားနေတာသိပါတယ်။ကိုယ်ရံတော်မင်နဲ့ဆိုရင်တော့အကို
ထယ်ယောင်းတွက်စိတ်ချရတာပေါ့
"ဟုတ် ဒါနဲ့မင်းသားအဆောင်ပြန်တော့မလား"
"ဟင့်အင်းမပြန်သေးဘူး အကြံညဏ်ကောင်းတွေ
အကောင်ထည်ဖော်ရအုံးမယ်"
ပြုံးပြုံးကြီးပြောပြီးထွက်သွားတံ့မင်းသားနောက်လိုက်ခဲ့ရ
ပြန်သည်။မသိဘဲနောက်ကလိုက်ခဲ့ရပေမယ့်နောက်ဆုံး
ရောက်သွားတဲ့နေရာကကြင်ယာတော်နန်းဆောင်
"မင်းသားအကောင်ထည်ဖော်မယ်ဆိုတာက..."
"ဟုတ်တယ် သူဖြစ်စေချင်တဲ့တိုင်းလုပ်ပေးရမှာပေါ့ဟားဟား"
ဘာကိုပြောချင်မှန်းကိုနားမလည်
ရယ်ပြီးနန်းဆောင်ရှေ့သွားလိုက်ကာ
"မင်းသား......ကြင်ယာတော်ကိုသတင်းပို့ပေးပါမယ်"
"မပို့နဲ့ အထိန်းတော်ဂျောင်ကိုပြောစရာရှိလို့လာတာ"
"ဗျာ...ကျနော်ကို ကျနော်ဘာမှမလုပ်ပါဘူးမင်းသား
ရယ်ကြင်ယာတော်ကိုလည်းသေချာကြည့်ထားပါတယ်
ဘယ်မှာလည်းမပေးသွားပါဘူး"
ဘာမှတောင်မပြောရသေးဘူးငိုပြီးပြောနေတဲ့အထိန်းတော်
ကြီး
"နေပါအုံး ကျနော်ပြောတာနားထောင်းအုံး"
"ဟုတ်"
"............"
"ဗျာ......"
"ကြားလားကျနော်ပြောတဲ့တိုင်းသေချာလုပ်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ဒါနဲ့ကြင်ယာတော်ပတ်ကော"
"ကြင်ယာတော်လေးကမင်းသားပြန်သွားတည်း
ကအဆောင်ထဲကနေမထွက်ပါဘူး"
"ဒါဆိုညစာကောမစားဘူးလား"
"ဟုတ်စားတော်ပွဲသွားပို့တော့မဆာလို့မစားဘူးဆိုပြီး..."
"နောက်ဆိုရင်တော့မဆာလည်းနည်းနည်းတော့ဝင်
အောင်စားခိုင်းပါနောက်ဒီလိုထမင်းမစားတာမျိုးမဖြစ်စေနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့မင်းသား"
"ပြီးတော့ခုနကပြောထားတာသေချာလုပ်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့မင်းသား"
မင်းသားကတော့လုပ်လိုက်ပြန်ပြီမင်းသားကတော့
ဘယ်လိုအကြံနဲ့ဒီလိုလုပ်မှန်းကျနော်သိပါတယ်မင်းသား
ဂျီမင်းလေးကိုနှစ်သက်တယ်ဆိုတာကျနော်မျိုးရိပ်မိပါ
တယ်ဂျီမင်းလေးကိုကြည့်တဲ့မင်းသားရဲ့မကြည့်တွေက
သက်သေပဲလေဒါကိုဂျီမင်းလေးနဲ့မင်းသားကမသိသေးတာဒါပေမယ့်ဒီကိစ္စဂျီမင်းလေးကိုဘယ်လိုပြောရမလဲ
~~~~~
ညကအတွေးတွေလွန်နေတာနဲ့ညည့်နက်မှာအိပ်ပျော်ခဲ့
သည်။မနက်ကျတစ်ယောက်ယောက်ကိုယ်ကိုကြည့်နေသလိုခံစားရတာကြောင့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
"အမေ့ ......အကိုဟိုဆော့ဘာလုပ်နေတာလဲကျနော်လန့်
သွားတာဘဲ"
အိပ်နေတာကိုဘေးကနေရပ်ကြည့်နေတဲ့အကိုဟိုဆော့
"လန့်သွားတဲ့တွက်တောင်းပန်ပါတယ်နော်အခုတော့အိပ်ရာကမြန်မြန်ထမှာရပါမယ်"
"ဘာလိုလဲပြီးတော့အခုစောနေသေးတာဘဲ ကျနော်ညက
နောက်ကျမှာအိပ်ပျော်လို့အိပ်ငိုက်နေသေးတယ်"
ပြန်လဲအိပ်မယ့်အလုပ်လာဆွဲတဲ့အကိုဟိုဆော့
ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲမသိဘူးထူးဆန်းနေသလိုဘဲ
"အကိုဟိုဆော့ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲထူးဆန်းနေသလိုဘဲ"
"ဟိုလေ ကဲပါဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အိပ်ကထပါတော့နော်အခု
တော့"
အတင်းကိုအိပ်ရာကနေဆွဲထနေတာနဲ့ထလိုက်ရသည်။
မျက်နှာသစ်ပြီးတော့လည်းဝတ်ရုံတွေကိုဝတ်ခိုင်းပြန်ရော
ဘာလို့ဒီလိုလုပ်နေမှန်းအကြောင်းရင်းမသိဘဲသူလုပ်ပေးသမျှခံနေရတာစိတ်တိုလာတာနဲ့
"အကိုဟိုဆော့ဘာလိုဖြစ်နေတာလဲ ဘာလို့ဒီလိုတွေလုပ်
ပေးနေတာလဲဘယ်သွားစရာရှိလို့လဲ"
"ဟို ဟိုလေ......"
"ပြောလေဘယ်သွားစရာရှိလို့လဲလို့"
"ဟိုမင်းသားကလေမနက်ရှစ်နာရီထိုးတာနဲ့ဂျီမင်းလေးကိုသူနန်းဆောင်အရောက်ပို့ပေးရမယ်ဆိုလိုပါ"
"ဘာ..............."
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
upပါပြီနော်ဖတ်ပြီးဝေဖန်ပေးပါအုံး အရမ်းပျင်းစရာ
ကောင်းနေလားဟင်
Borahae💜💜💜