Ting!
“Pey, gising ka pa?” text ni Krishna.
“Yes, I’m still up. Balita?” pangangamusta ko.
“Sunduin mo naman kami ni Mej, hindi ko siya kayang alalayan mag-isa”, reply ni Krishna.
“Where are you?” tanong ko.
“Nandito sa Bulacan”, reply niya.
“What? Anong ginagawa n’yo sa Bulacan?”
“Nagpalipat-lipat kasi kami ng bar. Nagkayayaan lang.”
“Magbibihis lang ako. Wait, nasaan ang partner niya?” bigla kong naalala na kasama nga pala nila ‘yong nakita kong ka-holding hands niya.
“Umalis na. Kaya nga niyayaya kita kanina, ‘di ba?”
“Umalis na?”
“Oo”, sagot ni Krishna.
“Saan nagpunta?”
“Ang daming tanong”, reklamo ni Krishna. “Gora na, Pey.”
“Okay, magbibihis lang ako, text me the exact address. I’ll be there in an hour.”
Terey ne Herher. Florante at Laura ang peg, neke nemen. Yohohohohoho. Susuungin ang lahat, masundo ka lamang. Terey!
“Epey!” halos mayakap ako ni Krishna dahil sa sobrang tuwa nang makita niya ako.
“Hi, Mej. You okay?” nahihiyang bati ko sa kanya.
“Bakit nandito ka?” muli niyang pagtataray.
“Dahil kailangan mo ako.”
“Hindi kita kailangan, hindi ko kayo kailangan!” taboy sa ‘kin ni Mej.
“Hey!” alo ko sa kanya. “It’s okay.”
The next thing I know, umiiyak na siya sa dibdib ko, yakap-yakap ko na ang babaeng pinapangarap ko.