Her sey kücüklügümdeki sarki serüveniyle baslamisti aslinda.Ilk kez kendimi kismen de olsa taniyabildigim zaman dilimiydi.Müzik hayatimin o yillarinda beni ileriye götürebilecek tek aracti ve ben de kücüklügümde kazanabildigim bu yetenegi devam ettirmek istiyordum.Ancak insan her geçen gün hatta her geçen saniye degisebilen devinimli bir varliktir.Yaklasik 3 sene sonra ortaokula gittigimde müzik ile hayatimi devam ettirme arzusu yok olup gitmisti.Artik kendimi calismaya ve derslerimde basarili olmaya vermistim diyebilirim.O yüzden ortaokul yillarimda sosyallik halinden tamamiyle uzaktim ve geriye dönüp baktigimda suan dahi görüsebildigim ortaokul arkadaslarimin bir elin parmagini geçmedigini görüyorum.Hayatimin bu periyodunda da artik sizlerin tabiriyle tipik bir "inek" idim.O durumdaki bir insan hayattan ne isteyebilirse onu istiyor,onu bekliyordum.Bu sefer de hayatimin tümü bu sekilde ilerleyecek diye düsündüm-tipki küçüklügümdeki müzik tutkum gibi-
Fakat iste bir degisim daha gerçeklesti.Artik 9.sinif olmustum ve lisenin hayatimdaki en köklü degisimi beraberinde getireceginden habersiz bir sekilde ilk gün okula gitmistim.