"Sigurado ka bang magiging okay ka lang dito?" Ulit na sabi ni Rafa. Pang ilang beses na itong nagtanong sa kanya. "Gusto mo samahan na lang muna kita dito?"
"Rafa, I'll be fine. Just like before, remember? It's not really serious. Wala pa naman akong naririnig na namatay dahil birhen."
Bumuntung hininga lang ito. Alam na nito ang sitwasyon niya. Hindi nila parehong sineseryoso ang bagay na iyon dahil alam nilang pareho na darating din sa puntong mawawala iyon. At darating ang puntong iyon kung handa na siyang isuko ang kanyang pagiging inosente. Gusto niya minsan matawa sa kanyang sitwasyon. Sa dinami-dami ng babae bakit siya pa? Kung tutuusin hindi pa naman siya umaabot ng trenta? At ang masaklap pa, hindi pa niya natatagpuan ang lalaking pagkalooban ng bagay na iyon.
"Don't you think this is the right time besh? I mean, you're twenty five. Yung iba nga naiwawala nila ang virginity nila at teenage. I think it's not really a big deal kung isuko mo yan sa lalaking hindi mo mahal. Ang importante magiging okay ka lang."
"Rafa, ngayon lang to. When my period will be over wala na rin ang sakit. I appreciate your concern but I'm not ready okay? I am really not", paliwanag niya.
Wala naman itong nagawa at hindi na ipinagpilitan ang gusto. Laglag ang balikat nitong umalis. Kahit nagpumilit itong manatili doon ay hindi niya pinayagan. Gusto niyang mapag isa at mag isip. Ang nangyari kanina sa hospital ay paulit-ulit na umuukit sa kanyang isip.
Giuseppe's face. His scent. His concern voice. Mabilis niyang ipinilig ang ulo. She shouldn't think about him. He is nothing but a worthless manwhore. A slut!
______
Ilang araw na siyang nagkukulong sa kanyang pad. Tinawagan din niya si Jen na wag munang magbukas kahit isang linggo lang. Gusto niyang ipahinga ang isip. Ang sitwasyon niya. Kapag ganitong inaatake siya ng ganong karamdaman ay palagi siyang stress. Lalo pa at hindi normal ang paglabas ng kanyang regla. Normal daw iyon sa sakit niya ayon sa doctor. May araw na nawawala ang kanyang regla saka babalik na naman sa ibang araw. Sabi pa, naaapektuhan daw ng kanyang sakit niya ang kanyang pag uugali. Na napatunayan na niya dahil sa pagiging mainitin ng kanyang ulo. Maikli ang kanyang pasensya at madalas pa siyang sumpungin. Daig pa niya ang nagmemenaupause. Ang bata-bata pa niya para maramdaman ang senyales ng tumatandang dalaga. Sa mga naririnig niya ay madalas daw ganon ang ugali ng tumatandang dalaga. But she's just twenty five for goodness sake!
Nasa ganoon siyang pag iisip ng tumunog ang kanyang doorbell. Kumunot ang kanyang noo. Kakaalis lang ni Rafa kanina para dalawin siya imposibleng babalik agad ito. Wala naman siyang naaalalang bisita sa araw na iyon dahil bukod kay Rafa ay wala na siyang ibang pinapatuloy sa kanyang unit. Well, maliban sa impakto niyang kapitbahay.
Naalala niya ang pagtulong nito sa kanya. Dapat magpasalamat siya rito.
Mabilis din siyang umiling. Hindi niya hiniling dito na tulungan siya, ito ang nagpumilit. Kaya wala siyang ipagpasalamat dito.
Makulit ang tao sa labas. Wala itong balak tumigil sa kakapindot ng doorbell. Dahil naririndi na rin siya sa ingay niyon ay walang siyang nagawa kundi tumayo at tingnan ang tao sa labas. Hindi niya kasi pwedeng i-disable iyon dahil si Rafa ay lagi siyang binibisita.
Awtomatikong nagsalubong ang kanyang kilay nang mapagsino ang tao sa labas. May bitbit itong bouquet ng tulips at ilang paper bags. Walang pag alinlangang sinarhan niya ulit ang pinto.
What's that moron want from me? Bakit hindi niya ako tantanan?
"C'mon Bettina. Open the door! Please!" Kasabay ng sunod-sunod na katok nito. Kung hindi pa ito titigil ay makakatawag na sila ng pansin sa katabing unit. Kailangan niya ring prangkahin ang lalaki na tantanan na siya nito. Hindi niya ito kailangan at ang awa nito.
Padaskol niya ulit binuksan ang pinto at masama ang tingin na hinarap ito.
"Oh, seems you're not in the good mood", atubiling sabi ng binata.
"You never miss a thing", sakrastiko niyang sagot. "Leave me alone Russo. Leave me alone!"
"Listen Bettina. I'm trying to be nice here,okay? I know I've been an asshole but I'm trying. Can we at least be friends?"
Sinsero ang tono nito. Ngunit ayaw niya. Ayaw niyang mapalapit sa pamilya nito. Mas lalo lang nagtutumindi ang inis niya sa ina ng lalaki. At ano daw, friends? Buong buhay niya she had only Rafa. She never have anyone but only her. Being friend with this man is the most stupid thing to do.
"Look Russo. I don't need anyone. Just.... Sabay buntung-hininga. "Leave."
At walang pag alinlangang sinara ulit ang pinto. Napasanday na lang siya sa dahon niyon dahil nanghihina siya. Kaya tamad siyang tumayo kanina dahil nakakaramdam siya ng matinding pagkahilo. Napadausdos siya ng upo sapo ang ulo at puson. Nagkasabay ang pananakit niyon at ang kanyang pagkahilo.
"Help...." Tanging nanulas sa kanyang bibig. Naibunggo niya ang siko sa pinto nang hindi sinasadya. "Mommy..."
"Bettina! Are you okay?" Malakas na boses ng lalaki galing sa labas. Hindi pa pala ito umaalis. Sinubukan nitong pihitin ang pinto at hindi naman ito nabigo at bumukas iyon. Kasabay nang pagtulak nito at naitulak din siya ng lalaki. "Hey! "
Mabilis nitong binaba ang hawak at dali- dali siyang binuhat papasok sa loob. Mas lalong nadagdagan ang kanyang pagkahilo nang iangat siya nito sa ere para makarga papasok sa loob ng kanyang silid. Nang ilapag siya nito sa kanyang kama ay agad siyang napasapo sa kanyang puson.
"Wait here", sabi ng binata. Hindi niya na alam ang ginagawa nito dahil hindi na maganda ang kanyang pakiramdam.
Tila taon ang kanyang pakiramdam sa matagal na pagbalik nito. Mariin na lamang niyang ipinikit ang mata at bumaluktot pahiga.
Napapitlag siya nang may maramdamang mainit na bagay sa kanyang likod. Mabilis niyang naibaling naimulat ang mata at ibinaling ang tingin sa may gawa niyon.
Nalingunan niya ang lalaking may hawak na hot compress na inilapat nito sa kanyang likod. Bahagyang guminhawa ang kanyang pakiramdam nang tumulay ang init niyon papunta sa kanyang sinapupunan. Kinuha niya ang bagay na iyon at nilagay sa kanyang puson. Nanatili siyang nakatihaya kahit tahimik lang itong nakamasid sa kanya.
"You should do this everytime you feel pain", paalala nito. Napatingin naman siya dito. Saka niya itinuro ang gamit niyang pang hot compress. Nakapatong iyon sa ibabaw ng kanyang dresser at hindi napapalitan ng mainit na tubig. Tinamad na siyang gawin ulit kanina dahil akala niya sapat na ang isang gabing paglalagay niyon.
"Anong plano mo ngayon?'' pagkuway tanong nito. Umiling siya. Plano? Wala siyang plano. Wala siyang plano sa buhay. Ang mahalaga sa kanya eto siya at buhay at nakakakain ng tatlong beses sa isang araw. Hindi naman kalakihan ang boutique niya pero sapat na iyon para buhayin ang sarili niya.
"You don't have a plan of getting rid of it?" Kunot noong tanong nito. Seryoso niya itong tiningnan.
"I can able to have sex even I'm on my period?" Sakrastiko niyang tanong. Napatikhim naman ito. "Don't worry, whatever my plan is, doesn't concern you. You can leave now, thank you."
"Is this really you? Pushing away people cares for you?" Naging matigas ang boses nito. Hindi niya maintindihan kung ano bang nais nitong mangyari.
"Care?" Pagak siyang natawa. "People must care for you at first, but they will always and always leave you when they're got tired of you. I'm used to it, so please leave. Hindi naman kita kamag anak o kaano-ano para damayan ako dito."
Namalikmata lang ito sa kanya. Hindi yata makapaniwalang may isang katulad niya ang hindi napapasunod sa nais nito. Matagal ito sa ganoong ayos bago napagpasyahang iwan siya. Mariin niyang naipikit ang mata ng mapag isa siya. What she did was right. Hindi pwedeng makampante siya sa isang tao. She's afraid that one day,she get used to it ay saka naman ito aalis. Katulad ng daddy niya. She taught all her life na hindi ito mag aaswa ulit pagkatapos mamatay ng mommy niya. Pero hindi pa natapos ang isang taon ay may asawa na ulit ito. Paulit-ulit iyong tumatakbo sa kanyang isip at hindi niya iyon matanggap. At ngayon Giuseppe came, anak ito ng babaeng dahilan ng pagrerebelde niya sa ama.
Walang nakakaintindi sa kanya dahil wala naman ang mga ito sa katayuan niya. They judged her easily without knowing her story first. All people taught that she is a brat. A bitch that controlling her father. But it was not. Nagluluksa pa siya. All she had was her father to comfort her mourning. But what he did? His attention taken by someone that she barely know.
Nang mabawasan ang pananakit ng puson ay pinilit niya ang sariling tumayo para tunguhin ang kusina. Kailangang magkalaman ang kanyang tiyan. Natigilan siya nang madatnan ang mesang may mga nakatakip na sa tingin niya ay pagkain. May maliit na note na nakalagay doon.
Tina,
Please, if you don't want to see me. At least eat your meal.
Giu
No. Hindi niya iyon kakainin. Ngunit hindi nakiayon ang kanyang tiyan sa pagmatigas niya. Hindi nanalo ang kanyang pride sa pagtunog niyon ng sunod-sunod.
Just this once. Paalala niya sa sarili. At masama ang magtapon ng grasya. Kaya hindi na siya nag atubili pa at nilantakan na ang pagkaing nilagay nito na galing lang sa restaurant sa baba. Hindi niya namalayan na halos maubos na niya ang tatlong serve ng kanin.
God, I'm so hungry.
Napasapo siya sa tiyan dahil sa kabusugan. Inaamin niya, may kalakasan talaga siyang kumain lalo pa at gutom na gutom siya.
"You want more?"
Malakas siyang napasinghap nang may magsalita sa kanyang likuran. Hindi niya alam kung paano itatago ang kanyang pinagkainan. Nahihiya siyang halos maubos na niya ang dami ng pagkaing nakalagay sa mesa.
"Ahm, actually I am just hungry", napangiwi siya. Mabilis siyang tumalikod dito para itago ang pamumula ng pisngi.
"I can see that."
Napakagat labi siya. Ngayon lang siya nakaramdam nang pagkapahiya. Sa mga restaurant na pinupuntahan niya ay hindi siya nahihiyang kumain ng marami. Minsan na nga siyang nasabihan ni Rafa na daig pa niya ang barako kung kumain pero hindi naman siya tumataba.
"Actually I'm amazed in your appetite. Some women worried too much about their eating lifestyle but you, you eat anything. No measurements and no food choice. You just eat whatever you want to eat."
Napabaling ang tingin niya dito. "Are you spying me?"
Napatikhim naman ito. "Of course not. I just saw you once eating in a restaurant."
Sukat sa sinabi nito ay tuluyan na siyang nilamon ng pagkapahiya. Todo paliwanag pa siya kanina na gutom lang siya tapos may ideya na pala itong malakas talaga siyang kumain.
"I'm not like that all the time",depensa niya sa sarili. Gustuhin man niyang itago ang embarrassment ay hindi niya magawa dahil hindi nakikiayon sa kanya ang pamumula ng kanyang pisngi.
"I didn't even say anything", mabilis na sabat nito. Napansin marahil nito na hindi siya komportable sa pagpuna nito kung paano siyang kumain. Dumaan ang sandaling katahimikan sa pagitan nila ng lalaki.
"Do you want more?" Gusto niya itong tadyakan sa pagiging insensitive nito. Hindi ba nito napapansin na napapahiya na siya? Tapos nagtatanong pa ito kung gusto niya pang kumain? Tingin talaga nito sa kanya e matakaw.
"Akala mo sa akin matakaw?" Pikong sambit niya sabay irap. "Tsaka paano kang nakapasok dito?"
"Hey I didn't say that you're matakaw",amuse na wika nito. "And actually, I didn't left. I just stay in your living room. You hadn't noticed me because you walk straight here."
Siya naman ay natigilan. Bakit hindi ito umalis? Anong binabalak nito? Ang bantayan at pagsilbihan siya?
"Why are you doing this?" Hindi niya mapigilang itanong. Ayaw niya ang pakiramdam na may gumugulo sa kanyang sistema. She don't need a distraction.
"Because I'm a good neighbor? And I'm trying to be a good Samaritan,maybe?"
"Good neighbor? Samaritan? For what? For a sex?" Hindi mapigilang nanulas sa kanyang bibig. Isa lang ang alam niyang dahilan kung bakit nakikipaglapit ito sa kanya. To have a free sex. Why? Because he's a certified manwhore.
"Is that what you think of me?" Nahaluan nang pagkainsulto ang tono nito. Serves him right.
"Is that what I think of you? No, Russo. That's what I've been thinking about you. Oh, maybe you forgot? One day you got my p*ssy bruised with your d*ck? Did I forgot any details? Please help me to remember." Patuyang sabi niya. Paano niya makalimutan ang pambabastos nito sa kanya? Kaya nadagdagan ang galit niya dito. Huwag lang itong umastang walang naaalala dahil baka hindi na naman niya mapigilan ang sarili at makapagbitiw na naman siya nang masasakit na salita.
"If ever I need to lost my virginity, I'll make sure that it'll be not you. Have sex with anyone. Just please--
"You just stepped on my ego. Don't you know that?" Nang matapos nitong sabihin ang mga katagang iyon ay mabilis itong tumalikod. Pabagsak na isinara nito ang kanyang pinto ng makalabas.
"Asshole!" Malakas niyang sigaw. Ngunit sigurado siyang hindi na siya nito narinig. Hindi niya pinagsisihan ang mga salitang binitawan. She just did that to protect herself. Giuseppe Russo is a cunning kind of person. He can't be trusted. He can't be friended lalo na sa mga katulad niya. One day, pasasalamatan niya ang sarili sa pagtataboy dito.
A/N: SOME PEOPLE MAY ASK. IS IT POSSIBLE THAT VIRGINITY CAN CAUSE A SICKNESS?
;YES
; SOMETIMES, OTHER CALLED IT "GREEN DISEASE" BECAUSE OF SKIN CHANGING COLOR LIKE GREEN(NOT LITERALLY GREEN)
First described in the 16th century, what was called “the disease of virgins” had a range of usefully vague symptoms: feeling faint, breathlessness, odd eating habits. All of these were attributed to blood which hadn't managed to leave the body.