bana hep özel hissettirirdin. fazlasıyla sıradan bedenimi nadir bir çiçek gibi koruyup kollardın. sırf bu yüzden yıllarca, hiç aksatmadan lavanta gönderdin her yıl dönümümüzde. ama, hissettiğim şeyler vardı, farklı şeyler, birtakım sezgiler vardı. doğru olmayan, yolunda gitmeyen olaylar vardı.
eve lavanta göndermeyi kestin bir gün, oysa bilirdin onlar olmadan yalnızlık kokardı o ev, evimizdi.
102. dairede bekledim çiçekleri, kokusuyla mest oluşumu hayal ettim, saatler geçti, gecenin bir yarısı mis kokulu demeti bekledim, üzerine yazdığın dizeleri hayal ettim heyecanla.
mor elbisemi giydim çiçeklerle uyumlu olsun diye, sen almıştın o elbiseyi, çok severdin, giydiğimde gözlerin parlardı. hayran hayran bakardın, içinde kaybolduğum gamzelerin gülümserdi bana.
ama o gece, yıldönümümüzde.
ne çiçeklerin, ne de sen gelmedin 102'ye