Luxord was Xigbar en Vexen ook erg dankbaar.
"We speelden gewoon poker zoals elke avond," had hij gezegd. "Maar dit keer was ze zo kwaad geworden, ze doodde me bijna!"
De andere Nobodies waren ook aan komen lopen voor het avondeten, en zij kregen ook het verhaal te horen. De enige die er niet waren, waren de superior Xemnas en Larxene (die zat nog steeds vast in het ijs). En ik zal je vertellen dat ik best blij was met het feit dat zij deze avond niet aanwezig waren.
"Organisatieleden die elkaar opsluiten in grotten en elkaar willen doden over een spelletje poker," zei Zexion zuchtend. "Zo zonde. De Organisatie valt steeds meer uiteen."
"Dan nog maar niet te spreken over het schenden van elkaars privacy," voegde Axel er aan toe met een kwade blik op Saïx.
Ik grinnikte en nam een hap van de gebakken ananas. Blijkbaar had Axel het feit dat Saïx in z'n kast zat nog niet verwerkt... Arme Axel.
Het avondeten was nooit mijn favoriete samenzijn, eerlijk gezegd. Eigenlijk was er nooit een moment dat het wél gezellig was. Wat was gezelligheid eigenlijk? Wij hadden geen hart om dat te voelen... En die gedachte maakte ons allemaal nog minder vrolijk.
We zaten met z'n allen aan een lange tafel. Xemnas zat meestal aan het hoofd van de tafel, tenzij hij natuurlijk weer niet aanwezig was zoals vandaag. Ik zat een beetje richting het eind van de tafel. Aan de rechterkant naast me zat een Nobody met roze haar genaamd Marluxia. Ik had nooit echt het gevoel gehad dat hij me mocht, en ik vond hem maar een beetje eng... Tegenover me zat Demyx, en aan mijn linkerkant zat Vexen.
Zoals je misschien wel weet, onze organisatie bestond uit 13 leden die tijd, en elk lid van ons had een nummer. Xemnas was bijvoorbeeld nummer 1, dus het was wel logisch dat hij aan het hoofd van de tafel zat. Maar de rest zat allemaal maar wat door elkaar. Saïx zat bijvoorbeeld aan de rechterkant naast onze superior, terwijl hij nummer 7 was...
"Ik vind dat we terug moeten gaan op het onderwerp dat onze Altix hier Larxene heeft opgesloten," zei Saïx toen.
Marluxia keek op. "Weet Xemnas hiervan?"
Saïx knikte.
"Mooi... Zeg Saïx, wanneer heb ik mijn volgende missie met Altix?"
Ik slikte.
Saïx dacht even na en kreeg toen een beetje een gemene blik. "Hm... Wanneer komt dat je handig uit?"
Marluxia grijnsde. "Morgen."
Oh shit.
Ik keek voorzichtig naar de roze-harige Nobody en hij grijnsde alleen maar breder.
"Dat kan ik wel regelen," zei Saïx.
Ik zuchtte hopeloos. Marluxia vond het natuurlijk niet zo leuk dat ik voor Larxene's verdwijning had gezorgd. Maar echt... Op een missie met hem? Het zou me niets verbazen als hij me ook ergens ging opsluiten...
"Zeg Saïx," klonk Vexens stem toen. "Heeft Altix soms niets te zeggen over haar missiepartners?" Hij deed zijn armen over elkaar. "Als ik mijn mening hierop mag inbrengen, dan vind ik het eerlijk als Altix haar mening hierover mag geven."
"Eerlijk?" zei Saïx. "We horen elkaar als organisatieleden niet op te sluiten in grotten."
"Ja maar--"
"Vexen," zei Marluxia doordringend. "Het is misschien slimmer als je je hierbuiten houdt..."
Vexen mompelde wat over dat hijzelf nummer 4 was en dat hij dit niet vond kunnen. Ik keek hem toch dankbaar aan.
De rest van die avond bestond vooral uit gezeur, maar het was iets minder dan normaal. Larxene lag namelijk de hele avond onder het ijs. Ik hoopte dat ze me nu niet meer wilde vermoorden... Maar nu had ik nog Marluxia die Larxene hoogstwaarschijnlijk zou willen wreken. En dan zat ik nog met de acties van Xigbar waar ik geen goed gevoel over had...
Zucht. De komende paar dagen gingen erg vervelend worden.