"ေအး...... မေတြ႕မခ်င္း ျပန္ရွာလာခဲ့!! ။ သူ႔ကိုေတြ႕လို႔ ေကာင္းေကာင္းျပန္မလိုက္လာခဲ့ရင္ ေျခေတြလက္ေတြပါ ခ်ိဳးၿပီးျပန္ေခၚလာခဲ့ ။"
ရီေပၚလည္း တစ္ဖက္လူက ဖုန္ခ်သြားမွ သူပါအ၀တ္အစားလဲၿပီး ကားေမာင္္း၍ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။ရီေပၚအစက ကားေမာင္း မတတ္ေသးေသာ္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့သုံးလမွစ၍ ေရွာင္က်န႔္က လိုရမယ္ရ အတင္းသင္ခိုင္းေနေသာေၾကာင့္ ရီေပၚကားေမာင္းသင္ခဲ့ရေလသည္။
ရီေပၚ လင္းကို ဖမ္းထားေသာေနရာကို ေရာက္ေတာ့ လူမိုက္ႀကီးမ်ားက ရီေပၚအား လင္း သြားနိုင္မည့္ ေနရာအားေျပာျပၾကေလသည္။
"ေကာင္းၿပီး အဲ့ဒါဆို လူအခ်ိဳ႕တစ္၀က္ ငါနဲ႔လိုက္လာခဲ့ ။ က်န္တဲ့သူေတြက ဂိုေထာင္ေစာင္ဖို႔ ေနခဲ့ၾက ။" ဟုဆိုကာ ရီေပၚ၏ အမိန႔္သံအဆုံး ရီေပၚတို႔ကားေလးလည္း လင္း အားရွာရန္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
လင္းတစ္ေယာက္ ဗိုက္ေအာင့္ဟန္ ေဆာင္ကာ ေနမေကာင္းသည္ဟု ေျပာလာေသာေၾကာင့္ လူမိုက္မ်ားက ရီေပၚ၏ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္အတူ အနီးအနားမွ ဆရာ၀န္ဆီအား သြား၍ျပေပးေလသည္။
သို႔ေသာ္ ဆရာဝန္ႏွင့္ျပခါနီးတြင္ အိမ္သာတတ္ခ်င္လို႔ပါဟု ဆိုကာ ေဆးခန္းကအိမ္သာထဲသို႔ ၀င္သြားေလသည္။
ေဆးခန္းက အိမ္သာက တစ္ခန္းထဲပဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူမိုက္မ်ားက အိမ္သာတံခါး၀ေရွ႕တြင္ လင္းကို ေစာင့္ေနၾကေလသည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဘာအသံမွမၾကား ၊ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာေသာေၾကာင့္ တံခါးျဖတ္ၿပီး၀င္ၾကည့္လိုက္ရာ ...... လူတစ္ရက္စာအျမင့္ေလာက္တြင္ အလ်ားတစ္ေပခြဲ ၊ အနံတစ္ေပေလာက္ကို မွန္နဲ႔ကာထားၿပီး လုပ္ထားေသာ ေလ၀င္ေပါက္ကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ထိုအေပါက္ေလးကလည္း မွန္ေတြျဖဳတ္ခံထားရေတာ့ ထိုအေပါက္ကေန လင္းထြက္ေျပးသြားမွန္း သိခဲ့ၾကေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရီေပၚကိုအေၾကာင္းၾကားကာ လင္းအားလိုက္ရွာေတာ့ ........ လမ္းေဘးနားတြင္ ေျခေထာက္ေထာ့နဲ႔ႏွင့္ ကားတားေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။လူသြားလူလာနည္းေသာ ေနရာျဖစ္သည့္အျပင္ လာေသာ တစ္စီးတစ္ေလမွာလည္း ရပ္ေပးျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ လင္းတစ္ေယာက္ ျပန္မိသြားမလား ဟူသည့္စိတ္ႏွင့္သာ အဆက္မျပတ္ ကားတားေနမိေလသည္။
သို႔ေသာ္ ကံမေကာင္းသည္က လင္းတားလိုက္ေသာ ကားတစ္စီးမွာ ရီေပၚ၏ကားေလး ျဖစ္ေနေလသည္။လင္းက ရီေပၚကို ေတြ႕ေတာ့ ၀မ္းသာသြားေသာ္လည္း ေဘးမွ မိမိအားဖမ္းထားဖူးတဲ့ ခပ္ထြားထြားလူမိုက္ႀကီး မ်ားေၾကာင့္ လင္း ၀မ္းသာစြာ ျပဳံးေနရာမွ ေၾကာက္စရာတစ္ခုခုကို ေတြ႕ေနရသည့္ႏွယ္္ အျပဳံးမ်ား ရပ္တန့္သြားကာ အေနာက္သို႔ ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ ဆုပ္သြားမိေလသည္။
"ရီ......ရီ.......ရီေပၚ ! ။"
"အြန္း...ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ရီေပၚပဲ ။"
လင္းက အံ့ဩလြန္း၍ ရီေပၚနာမည္ကို တုန္ယင္ေနတဲ့ လက္ေလးျဖင့္ လက္ညိဳးထိုးကာ ေရရြတ္မိေတာ့ ရီေပၚက လင္းေတြ႕ေနတဲ့သူက သူပါဟု ေထာက္ခံကာ ခနဲ႔ျပဳံး ျပဳံးျပလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါမွ လင္းသည္ရပ္ေနရာမွ ထြက္ေျပးရန္ျပင္ေတာ့ ကားထဲမွလူမိုက္ႏွစ္ေယာက္က လင္းအားဆြဲကာ ကားထဲထည့္လိုက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ ရီေပၚတို႔ကားေလး လင္းအားဖမ္းထားေသာ ဂိုေထာင္ဆီသို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
.................................................................................................................................................................
"ကေလး ...ဘာေတြသြားေနတာလဲ ? ။ ကိုကို ဖုန္းဆက္တာလည္း မကိုင္ဖူး။ ထြက္သြားတာလည္း အၾကာႀကီးပဲ ...ဘာလို႔အခုမွ ျပန္လာတာလဲ? ။ လာလာ အျပင္မွာ ေအးတယ္ အိမ္ထဲ၀င္။"
"အင္း....။"
"လာ ကေလး ......ကုတင္ေပၚမွာ ခဏထိုင္ ။ ကိုကို ကေလးေရခ်ိဳးဖို႔ ေရေႏြးသြားစပ္ေပးမယ္ ။"
"ဟုတ္ ...ကိုကို ။"
လို႔ဆိုကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္ေတာ့မည့္ ေရွာင္က်န႔္၏လက္ေလးကို ရီေပၚကလွမ္းဆြဲကာ အေနာက္မွေန၍ ေရွာင္က်န႔္၏ေက်ာျပင္ေလးအား ရီေပၚတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေလးအပ္ကာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကေလးရဲ့။"
"ဟင္....အင္း ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ။"
"ဒါဆို ကိုကို႔ကို ခဏလႊတ္ပါဉီး ....ဒီမွာ ကေလးေရခ်ိဳးဖို႔ ကိုကို ေရသြားစပ္ေပးမယ္ေလ။ေတာ္ၾကာ ေရခ်ိဳးေနာက္က်လို႔ ကေလးဖ်ားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ?။"
"ဟင္အင္း ......ကေလးက ကိုကို႔ကို ဒီလိုေလးပဲ အၿမဲတမ္း ဖက္ထားခ်င္တာ။
ဒါနဲ႔ ကိုကိုကေလးကို ခ်စ္ေသးရဲ့လားဟင္ ? ။"
ရီေပၚ၏ ခ်စ္ေသးရဲ့လား ဆိုတဲ့ အေမးမွာ ေရွာင္က်န႔္ သေဘာက်စြာ တစ္ခ်က္ျပဳံးလိုက္ၿပီး ရီေပၚ၏နဖူးထက္၀ယ္ အနမ္းေလးတစ္ပြင့္ ေပးလိုက္ေလသည္။
"ဒါ အေျဖပဲ ကေလးေရ ။"
ရီေပၚတစ္ေယာက္ မိမိ၏အေမးကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးကာ အေမးျပန္ထုတ္သြားေသာ ကိုကို႔ကို မေက်နပ္သျဖင့္ ကိုကို႔ေရွ႕တြင္ ကိုကိုသြားမၫ့္လမ္းအား ပိတ္ရပ္လိုက္ေလသည္။
"ဘာလို႔ မေမးတာလည္း ? ။"
"ဟမ္....ဘာကို ??? ။"
" ဪ....ကေလး ဘယ္ကျပန္လာလဲ? ။ ဘာလို႔ အခုမိုးခ်ဳပ္မွ ဘာလို႔ျပန္လာတာလဲ ? လို႔ ကိုကိုမေမးဘူးေလ။အဲ့ဒါဘာလို႔လဲဟင္ ?.....ကိုကိုက ကေလးကို မစိုးရိမ္ေတာ့တာလား ? ။ ဒါမွ မဟုတ္ ကေလးအေၾကာင္းေတြ နားေထာင္ရမွာ ၿငီးေငြ႕သြားလို႔လားဟင္ ? ။"
ရီေပၚတစ္ေယာက္ ေရွာင္က်န႔္အား သိခ်င္ေနသည့္ ကိစၥမ်ားကို ဖြင့္ခ်ကာ တိုက္ရိုက္ေမးမိေတာ့ အားငယ္တတ္တဲ့ စိတ္တို႔က ရီေပၚ ပါးျပင္ေပၚတြင္ မ်က္ရည္မ်ားအား ေနရာယူေစေလသည္။
ရီေပၚ ငိုေနေတာ့ ေရွာင္က်န႔္က ပါးျပင္ထက္က မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္ေပးကာ ရီေပၚကိုယ္ေလးအား ရင္ခြင္ခြင္ထဲ ထည့္ကာ တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
"ယုံၾကည္လို႔ပါ ....။ ကေလးကို ၿငီးေငြ႕သြားတာ မဟုတ္ရပါဘူး ။ကေလး ဘာလုပ္လုပ္ ကိုကို႔အတြက္ပဲ ကေလးလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ကိုကိုသိတယ္။ကေလးကို ကိုကိုၿငီးေငြ႕ဖို႔ဆိုတာေတာ့ ဒီဘ၀မွာေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ၿပီးေတာ့ ကေလးက သနားၾကင္နာတတ္ၿပီး ကူညီတတ္တဲ့သူပဲဟာ...... သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးမွာလည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ ကေလးကို ကိုယ္္အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္တယ္ ."
"တစ္ေန႔ ကေလးက ကိုကိုထင္ေနသလို ျဖဴစင္သူမဟုတ္ခဲ့ရင္ေရာ ......အဲ့ခါက်ရင္ ကိုကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ?။"
ဟုဆိုကာ ေရွာင္က်န႔္ရင္ခြင္ထဲမွ ရီေပၚက ေခါင္းလးေထာင္လာကာ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ေမးေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ က ရီေပၚကိုယ္ေလးအား ျပန္ဖက္လိုက္ကာ.......
"အဲ့လိုေန႔ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး ။ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ကေလးကအျမဲ အျဖဴေရာင္ေလးဆိုတာ ကိုကိုသိတယ္ ။" ဟု တိုးရွစြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
ဖတ္ရတာ ပ်င္းေနၿပီလားဟင္ အဒါေလးတို႔ေရ ?။
[Unicode]
"အေး...... မတွေ့မချင်း ပြန်ရှာလာခဲ့!! ။ သူ့ကိုတွေ့လို့ ကောင်းကောင်းပြန်မလိုက်လာခဲ့ရင် ခြေတွေလက်တွေပါ ချိုးပြီးပြန်ခေါ်လာခဲ့ ။"
ရီပေါ်လည်း တစ်ဖက်လူက ဖုန်ချသွားမှ သူပါအဝတ်အစားလဲပြီး ကားမောင်း၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ရီပေါ်အစက ကားမောင်း မတတ်သေးသော်လည်း လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလမှစ၍ ရှောင်ကျန့်က လိုရမယ်ရ အတင်းသင်ခိုင်းနေသောကြောင့် ရီပေါ်ကားမောင်းသင်ခဲ့ရလေသည်။
ရီပေါ် လင်းကို ဖမ်းထားသောနေရာကို ရောက်တော့ လူမိုက်ကြီးများက ရီပေါ်အား လင်း သွားနိုင်မည့် နေရာအားပြောပြကြလေသည်။
"ကောင်းပြီး အဲ့ဒါဆို လူအချို့တစ်ဝက် ငါနဲ့လိုက်လာခဲ့ ။ ကျန်တဲ့သူတွေက ဂိုထောင်စောင်ဖို့ နေခဲ့ကြ ။" ဟုဆိုကာ ရီပေါ်၏ အမိန့်သံအဆုံး ရီပေါ်တို့ကားလေးလည်း လင်း အားရှာရန် ထွက်လာခဲ့လေသည်။
လင်းတစ်ယောက် ဗိုက်အောင့်ဟန် ဆောင်ကာ နေမကောင်းသည်ဟု ပြောလာသောကြောင့် လူမိုက်များက ရီပေါ်၏ခွင့်ပြုချက်နှင့်အတူ အနီးအနားမှ ဆရာဝန်ဆီအား သွား၍ပြပေးလေသည်။
သို့သော် ဆရာဝန်နှင့်ပြခါနီးတွင် အိမ်သာတတ်ချင်လို့ပါဟု ဆိုကာ ဆေးခန်းကအိမ်သာထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။
ဆေးခန်းက အိမ်သာက တစ်ခန်းထဲပဲ ဖြစ်သောကြောင့် လူမိုက်များက အိမ်သာတံခါးဝရှေ့တွင် လင်းကို စောင့်နေကြလေသည်။
အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ဘာအသံမှမကြား ၊ ဘာစကားမှ ပြန်မပြောသောကြောင့် တံခါးဖြတ်ပြီးဝင်ကြည့်လိုက်ရာ ...... လူတစ်ရက်စာအမြင့်လောက်တွင် အလျားတစ်ပေခွဲ ၊ အနံတစ်ပေလောက်ကို မှန်နဲ့ကာထားပြီး လုပ်ထားသော လေဝင်ပေါက်ကိုသာ တွေ့လိုက်ရလေသည်။ထိုအပေါက်လေးကလည်း မှန်တွေဖြုတ်ခံထားရတော့ ထိုအပေါက်ကနေ လင်းထွက်ပြေးသွားမှန်း သိခဲ့ကြလေသည်။
ထို့ကြောင့် ရီပေါ်ကိုအကြောင်းကြားကာ လင်းအားလိုက်ရှာတော့ ........ လမ်းဘေးနားတွင် ခြေထောက်ထော့နဲ့နှင့် ကားတားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။လူသွားလူလာနည်းသော နေရာဖြစ်သည့်အပြင် လာသော တစ်စီးတစ်လေမှာလည်း ရပ်ပေးခြင်း မရှိသောကြောင့် လင်းတစ်ယောက် ပြန်မိသွားမလား ဟူသည့်စိတ်နှင့်သာ အဆက်မပြတ် ကားတားနေမိလေသည်။
သို့သော် ကံမကောင်းသည်က လင်းတားလိုက်သော ကားတစ်စီးမှာ ရီပေါ်၏ကားလေး ဖြစ်နေလေသည်။လင်းက ရီပေါ်ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားသော်လည်း ဘေးမှ မိမိအားဖမ်းထားဖူးတဲ့ ခပ်ထွားထွားလူမိုက်ကြီး များကြောင့် လင်း ဝမ်းသာစွာ ပြုံးနေရာမှ ကြောက်စရာတစ်ခုခုကို တွေ့နေရသည့်နှယ် အပြုံးများ ရပ်တန့်သွားကာ အနောက်သို့ ခြေနှစ်လှမ်းလောက် ဆုပ်သွားမိလေသည်။
"ရီ......ရီ.......ရီပေါ် ! ။"
"အွန်း...ဟုတ်တယ် ကျွန်တော် ရီပေါ်ပဲ ။"
လင်းက အံ့ဩလွန်း၍ ရီပေါ်နာမည်ကို တုန်ယင်နေတဲ့ လက်လေးဖြင့် လက်ညိုးထိုးကာ ရေရွတ်မိတော့ ရီပေါ်က လင်းတွေ့နေတဲ့သူက သူပါဟု ထောက်ခံကာ ခနဲ့ပြုံး ပြုံးပြလိုက်လေသည်။
ထိုအခါမှ လင်းသည်ရပ်နေရာမှ ထွက်ပြေးရန်ပြင်တော့ ကားထဲမှလူမိုက်နှစ်ယောက်က လင်းအားဆွဲကာ ကားထဲထည့်လိုက်လေသည်။ထို့နောက် ရီပေါ်တို့ကားလေး လင်းအားဖမ်းထားသော ဂိုထောင်ဆီသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။
.................................................................................................................................................................
"ကလေး ...ဘာတွေသွားနေတာလဲ ? ။ ကိုကို ဖုန်းဆက်တာလည်း မကိုင်ဖူး။ ထွက်သွားတာလည်း အကြာကြီးပဲ ...ဘာလို့အခုမှ ပြန်လာတာလဲ? ။ လာလာ အပြင်မှာ အေးတယ် အိမ်ထဲဝင်။"
"အင်း....။"
"လာ ကလေး ......ကုတင်ပေါ်မှာ ခဏထိုင် ။ ကိုကို ကလေးရေချိုးဖို့ ရေနွေးသွားစပ်ပေးမယ် ။"
"ဟုတ် ...ကိုကို ။"
လို့ဆိုကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်တော့မည့် ရှောင်ကျန့်၏လက်လေးကို ရီပေါ်ကလှမ်းဆွဲကာ အနောက်မှနေ၍ ရှောင်ကျန့်၏ကျောပြင်လေးအား ရီပေါ်တစ်ယောက် မျက်နှာလေးအပ်ကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်လေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ကလေးရဲ့။"
"ဟင်....အင်း ။ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ။"
"ဒါဆို ကိုကို့ကို ခဏလွှတ်ပါဉီး ....ဒီမှာ ကလေးရေချိုးဖို့ ကိုကို ရေသွားစပ်ပေးမယ်လေ။တော်ကြာ ရေချိုးနောက်ကျလို့ ကလေးဖျားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ?။"
"ဟင်အင်း ......ကလေးက ကိုကို့ကို ဒီလိုလေးပဲ အမြဲတမ်း ဖက်ထားချင်တာ။
ဒါနဲ့ ကိုကိုကလေးကို ချစ်သေးရဲ့လားဟင် ? ။"
ရီပေါ်၏ ချစ်သေးရဲ့လား ဆိုတဲ့ အမေးမှာ ရှောင်ကျန့် သဘောကျစွာ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ရီပေါ်၏နဖူးထက်ဝယ် အနမ်းလေးတစ်ပွင့် ပေးလိုက်လေသည်။
"ဒါ အဖြေပဲ ကလေးရေ ။"
ရီပေါ်တစ်ယောက် မိမိ၏အမေးကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးကာ အမေးပြန်ထုတ်သွားသော ကိုကို့ကို မကျေနပ်သဖြင့် ကိုကို့ရှေ့တွင် ကိုကိုသွားမည့်လမ်းအား ပိတ်ရပ်လိုက်လေသည်။
"ဘာလို့ မမေးတာလည်း ? ။"
"ဟမ်....ဘာကို ??? ။"
" ဪ....ကလေး ဘယ်ကပြန်လာလဲ? ။ ဘာလို့ အခုမိုးချုပ်မှ ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ ? လို့ ကိုကိုမမေးဘူးလေ။အဲ့ဒါဘာလို့လဲဟင် ?.....ကိုကိုက ကလေးကို မစိုးရိမ်တော့တာလား ? ။ ဒါမှ မဟုတ် ကလေးအကြောင်းတွေ နားထောင်ရမှာ ငြီးငွေ့သွားလို့လားဟင် ? ။"
ရီပေါ်တစ်ယောက် ရှောင်ကျန့်အား သိချင်နေသည့် ကိစ္စများကို ဖွင့်ချကာ တိုက်ရိုက်မေးမိတော့ အားငယ်တတ်တဲ့ စိတ်တို့က ရီပေါ် ပါးပြင်ပေါ်တွင် မျက်ရည်များအား နေရာယူစေလေသည်။
ရီပေါ် ငိုနေတော့ ရှောင်ကျန့်က ပါးပြင်ထက်က မျက်ရည်တို့ကို သုတ်ပေးကာ ရီပေါ်ကိုယ်လေးအား ရင်ခွင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်လေသည်။
"ယုံကြည်လို့ပါ ....။ ကလေးကို ငြီးငွေ့သွားတာ မဟုတ်ရပါဘူး ။ကလေး ဘာလုပ်လုပ် ကိုကို့အတွက်ပဲ ကလေးလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ကိုကိုသိတယ်။ကလေးကို ကိုကိုငြီးငွေ့ဖို့ဆိုတာတော့ ဒီဘဝမှာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ပြီးတော့ ကလေးက သနားကြင်နာတတ်ပြီး ကူညီတတ်တဲ့သူပဲဟာ...... သူတစ်ပါးကို ဒုက္ခပေးမှာလည်း မဟုတ်တဲ့အတွက် ကလေးကို ကိုယ်အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်တယ် ."
"တစ်နေ့ ကလေးက ကိုကိုထင်နေသလို ဖြူစင်သူမဟုတ်ခဲ့ရင်ရော ......အဲ့ခါကျရင် ကိုကိုဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ?။"
ဟုဆိုကာ ရှောင်ကျန့်ရင်ခွင်ထဲမှ ရီပေါ်က ခေါင်းလးထောင်လာကာ သိချင်စိတ်ဖြင့်မေးတော့ ရှောင်ကျန့် က ရီပေါ်ကိုယ်လေးအား ပြန်ဖက်လိုက်ကာ.......
"အဲ့လိုနေ့ ရှိလာမှာ မဟုတ်ဘူး ။ဘာလို့ဆိုတော့ ကလေးကအမြဲ အဖြူရောင်လေးဆိုတာ ကိုကိုသိတယ် ။" ဟု တိုးရှစွာ ပြောလိုက်လေသည်။
ဖတ်ရတာ ပျင်းနေပြီလားဟင် အဒါလေးတို့ရေ ?။