pov Chloé
'Dus nu weet ik echt niet wat te doen. Drie weken lang, de rest van het schooljaar. Als je de examen week er dan mee bij telt, maar dat is een detail. Maar dus drie weken intiem contact.'
'Overdrijf je niet een beetje? Intiem het is niet dat jullie elkaar moeten gaan bespringen in bio.' Lach ik door mijn telefoon.
'Je snapt wat ik bedoel. Ik kan toch niet gezellig met Lucas samen werken terwijl ik hem al vanaf onze nacht in Parijs negeer.' Hoor ik Emely zuchten.
'Is onze veronderstelling goed?'
'Welke?'
'Van het verlangen naar elkaar na een intieme nacht.'
'Mja. Ik mis wel zijn grappen en zijn lach. Maar het is niet dat ik hem elk moment wil bespringen zoals Sarah bij Jace wil doen.' Ik lach.
'Ik hoor het al jullie hebben dringend mijn goede raad nodig. Doe geen domme dingen tot ik terug ben.' Grinnik ik.
'Oh ja het is juist. Oh sorry ik was het volledig vergeten met Lucas en zo. Oh God wat voor vriendin ben ik. Ik bel je met mijn problemen terwijl jouw lief gevangen zit.'
'Het is oké Ems. Even afleiding was ook nodig. Ik weet gewoon niet meer wat te doen. Al bijna een week zit hij gegijzeld en ik weet niet eens waar hij is.' Zuchtend wrijf ik met mijn hand over mijn gezicht.
Veel slaap neem ik niet de laatste tijd. Mijn haar ziet er waarschijnlijk uit als een vogelnest en de wallen onder mijn ogen zijn gewoon te erg dat zelf make-up protesteert ze te bedekken.
'Ik kom even af. Wat girls talk.' Besluit ze.
Ik protesteer even maar geef dan uiteindelijk toe. Misschien heb ik het ook even nodig.
Na een paarminuten hoor ik de bel gaan en spring ik meteen op en open de deur.
'Ik ben zo blij dat jullie er zijn.' Mompel ik terwijl ik mijn vriendinnen omhels.
'We gaan wel even naar mijn kamer.' Ik loop voor ze uit de trappen op en ga mijn oude kamer in.
'Is dit je kamer?' Bewonderend kijken de meiden om zich heen.
'Dit is de kamer waar ik als klein meisje in op groeide. Ik heb een eigen huis waar mijn kamer is, maar ik woon er niet altijd. Nu met River ben ik hier om meteen alle info te weten op elk moment.' Leg ik ze uit.
'Leuke kamer.' Zegt Sarah terwijl ze zich neer plof op de zetel in mijn kamer.
Lachend neemt Emely naast haar plaats. Ik leg me neer op mijn buik en kijk de meiden aan.
'Dus River is gegijzeld en je weet niet door wie?' Verbreekt Emely als eerst de stilte.
'Jup en ik weet niet waar hij zit. Ik weet wel dat mijn moeder en Debuyze ze hebben dat weet ik van video's dat ze opsturen. Maar ik we-'
'Ow ow ow, even terugspoelen en een gedetaileerde uitleg graag.' Onderbreekt Sarah me.
'Dus-'
'Oh en heb je soms wat te eten? Ik heb honger.' Onderbreekt ze me weer.
Ik trek een la onder mijn kast open en smijt een zak snoep naar haar toe.
'Mijn moeder is toen ik tien was gaan lopen met de vijand. Debuyze had een zoon. Gilles. Van mijn moeder moest Gilles mijn broer Luke doden. Maar dat had ik jullie al verteld. Dus toen hebben wij Gilles gedood en hebben zij River gegijzeld als wraak. Ze sturen geregeld video's waarin River voorkomt.'
'Toon eens die video's.'
Ik sta op en loop naar mijn bureau waar ik mijn laptop open klap en de eerste cd die ik heb gekregen er in steek.
'Dit is de eerste, zo heb ik er nog twee.' Zucht ik terwijl ik het scherm naar mijn vriendinnen toe draai.
'Stop eens.' Roept Sarah plotseling tijdens het afspelen van de tweede cd.
Ik zet het op pauze en beide kijken we haar vragend aan.
'Dit ding, komt je dat niet bekend voor? Ergens waar je weet waar het zou staan. Niet iedereen heeft dat in zijn huis hangen.' Zegt ze terwijl ze een soort symbool aan de muur aanwijst.
'Dat is het symbool van hun groep die hang uit in het huis van Debuyze. Hij is het hoofd van zijn groep en enkel het hoofd mag zoiets uit hang-' Ik stop midden in mijn zin als ik besef wat ik juist gezegd heb.
'Dat ding hangt in zijn huis. In zijn huis.' Roep ik uit.
'Omg, je bent geniaal.' Ik druk een kus op Sarah haar wang en loop mijn kamer uit met mijn laptop mee.
'Blijf hier.' Roep ik ze nog achterna voor ik de kamer van Chase binnen ren.
'Ik weet waar River zit.' Ik zet de laptop neer en wijs het symbool aan.
'Dat hangt in zijn huis, maar daarmee is het niet zeker dat hij daar zit.'
Hevig schud ik met mijn hoofd. 'Hij moet wel daar zitten. Kan niet anders. Misschien dachten zij ook dat we niet zo ver zouden denken dat ze hem bij hen zouden gijzelen.' Spreek ik tegen.
'Oké, we overleggen met je vader.' We lopen de trap af en gaan het kantoor binnen van mijn vader.
'Oké, het is zeer belangrijk dat jullie hier blijven bij Linda. Ze heeft overheerlijke appeltaart gebakken en ze laat jullie echt niet vertrekken zonder stuk geproefd te hebben.' Zeg ik tegen de meiden terwijl ik mijn zwarte shirt over mijn kogelwerende vest trek.
'Het is te gevaarlijk om nu naar huis te gaan.' Ik trek mijn kast open en schuif mijn kleren opzij en open de kluis.
'Ga je River nu gaan halen?' Vraagt Emely me.
Ik knik en pak de nodige messen en wapens er uit.
Ze schrikken als ze mijn wapens zijn, ik glimlach naar hen en stop ze vlug weg.
'Sorry, maar ik heb geen andere keus dan jullie te dwingen hier te blijven. Blijf bij Linda in de buurt. Ga niet alleen ergens naar toe in dit huis.'
'Is er genoeg eten. Als ik hier toch moet blijven wil ik niet sterven aan verhongering.' Vragend kijkt Sarah me aan.
Lachend knik ik. 'Een hele kast vol.' Ik open mijn slaapkamer deur en wenk ze me te volgen.
'Hou wel nog een beetje over als je wil.' Zucht ik als ik kijk naar de hoeveelheid chips, popcorn, snoep en drank er over de bank verspreid ligt.
'Ik beloof niets.' Mompelt Sarah terwijl ze geconcentreerd een goede film zoekt.
'Nodig ook geen anderen uit.'
'Doen we niet. Ga nou maar en neem hem weer mee naar huis.' Bemoedigend glimlach Emely naar me.
'Ik hoop het.' Ze slaat haar armen om mijn heen.
'He, ik wil ook erbij.' Lachend slaan we ook onze armen om Sarah heen.
Ze glimlachen nog even naar me voor ik me omdraai en me richting de voordeur begeef waar iedereen zich aan het verzamelen is.
'Wees voorzichtig. En breng hem weer terug naar huis.' Stevig slaat Linda haar armen om me heen en ik knik tegen haar schouder aan.
'Doe ik. Ik wil mijn schatje terug. Ik heb hem al veel te lang moeten missen.' Grinnik ik.
'Waar is Jack?' Vraag ik als ik naast Chase plaatsneem in de auto.
'Ik weet niet. Hij reageerde niet op mijn berichten, en bellen was ook geen optie. Direct voicemail.' Zucht hij.
Fronsend kijk ik naar buiten. Het is niet van Jack zijn gewoonte om niet te reageren, zeker als hij opgeroepen wordt.
We parkeren onze auto's wat verder op en stappen uit.
'We halen hem terug naar huis het heeft te lang geduurd.' Neemt Chase me de woorden uit de mond.
Ik knik en samen lopen we naar het begin van de oprijlaan die een stuk korter is dan de mijne.
'Er klopt iets niet. Dit ik te gemakkelijk.' Zeg ik als ik de geopende poort en voordeur zie zonder bewaking.
'Het is inderdaad vreemd maar het hoeft niet altijd moeilijk te gaan toch?'
Nog steeds argwanend knik ik maar loop dan toch achter Chase aan naar binnen.
Maar te gemakkelijk is ook niet goed, besef ik als ik de woonkamer in kom.
Nog meer zelf.
Ik dacht dat moeilijk moeilijk was. En dat gemakkelijk veel eenvoudiger was.
Waarom moeilijk als het makkelijk kan.
Maar één ding ga ik hieruit zeker onthouden.
Gemakkelijk bestaat niet in de maffia.
Alleen het moeilijkste zal je belonen en geven waarvoor je gevecht hebt.
-----------------------------------
Comment 💬
vote ⭐
and follow 💙
XOXO