The Battle inside the Volleyball Court (Part Two)
Seeing Mark meeting Suzanne's gaze pisses the shit out of Donna. Iisipin ng lahat na wala na dapat s'yang pakealam kay Mark dahil hindi na n'ya fiancé ang binata ngunit hindi iyon ang kaso sa kanya.
Mark is hers no matter what.
And seeing him looking at a Plain Jane like the world revolves around her is pissing the shit out of Donna.
She will not gonna let this Plain Jane win.
Nag-change court na rin ang dalawang team at nagpatuloy parin ang kanilang laro.
Kumpara kanina ay nararamdaman ng lahat ang tension sa pagitan ng dalawang koponan, lalo na sa pagitan nina Suzanne at Donna.
Nung pumito na ang referee ay agad na nag-serve ang senior team.
"Mine!" sigaw ng isa sa mga ka-teammate ni Suzanne. Agad naman itong na-receive ng kabilang koponan ngunit hindi rin nagpatalo ang koponan nina Suzanne.
"Got it!" Donna jumped at the ball to spike it. Agad namang nagsitalunan sina Suzanne at dalawa pa n'yang teammates para i-block iyon. Bigla na lamang ngumisi si Donna.
It's not just an ordinary grin and smirk. It looked murderous that made Suzanne felt shivers down her spine.
Nanlaki na lamang ang mga mata n'ya nung ma-spike na ni Donna ang bola ay dumiretso ito sa pagmumukha ni Suzanne dahilan para matumba ang dalaga.
Sinadya. Walang sinuman ang nakapansing pinosisyon iyon ni Donna malapit sa mukha ni Suzanne by slightly tapping it to adjust. Kinda palming it secretly.
Basic violation pero walang sinuman ang nakapansin maliban kay Suzanne. Tuso talaga.
Agad pumito ang referee nung sumigaw si Chloe ng timeout. Tumakbo naman agad si Carly para lapitan si Suzanne na ngayon ay nakatihaya pa habang humihingal.
"Oh my God Suzanne! Are you okay?!" nag-aalalang tanong ni Carly habang inaalalayang makaupo si Suzanne. "Oh my God, you're bleeding!"
"Yellow Team will have a substitution—"
"Hindi na kailangan, captain," sansala ni Suzanne at agad s'yang tumayo habang pinupunasan ang dugo sa kanyang ilong. "Kaya ko pa pong maglaro."
"Are you sure? That hit is quite strong and you're bleeding," bahagyang sinamaan ni Chloe ng tingin si Donna at pinagdilatan naman s'ya ni Donna kasabay ng pagkibit ng mga balikat nito.
"What did I do? I just spiked the ball. It's her fault that she didn't do the blocking correctly."
"God, Donna, stop being so cruel on neophytes!"
"Opo," tumigil sa pagpunas ng ilong si Suzanne at dumako ang tingin n'ya sa kabilang koponan, lalo na kay Donna. She's meeting the psychotic smile of Donna. "Tatapusin ko ang larong 'to."
"You will never win against me, Tiny." Donna is still smirking, almost laughing at the pathetic, weakling appearance of Suzanne.
But the smirk in her face slowly vanished when she saw Suzanne's cold eyes meeting hers. She pursed her lips as she saw the latter mouthing some words to her which made her form her hands into fists.
As soon as the referee whistled, the game started.
"Captain, spike!" agad namang tumalon ang captain ball ng koponan ni Suzanne at bago pa man ma-block ng senior team ang nasabing spike ay nakalusot na ang bola.
"Nice! Nice, captain!" agad tinapik ng teammates ni Suzanne ang likod ng kanilang captain.
"Sa atin ang serve!"
Maliban sa tunog ng bola ay namayani ang katahimikan sa buong court at ang lahat ay nakatuon ang atensyon at mga mata sa bawat galaw ng mga manlalaro. Kasabay ng pagpito ng referee ay ang pagpasok ng bola sa kabilang team.
Serve. Receive. Dig. Wallop. Dig. Receive. Spike. Wallop. Receive. Dig. Toss. Spike. Dig. Receive. Toss. Spike. Dig.
Halos hindi na makaramdam ng lupa ang bola dahil wala sa dalawang koponan ang may balak magparaya ng score lalo pa't nasa 24-24 na ang score ng dalawang koponan.
Everyone is already taking the game too seriously.
And by that, it already got on Donna's nerves.
Muli na namang nag-spike si Donna ngunit sa kasamaang palad ay nagawa itong harangan ng koponan ni Suzanne.
"Come! Up front!" sigaw ng isa sa senior team.
Muling napunta ang bola sa kabilang team ngunit maskin sila ay wala ring balak bigyan ng score ang senior team.
As soon as one of Suzanne's team dug the ball, one of their team shouted "Chance ball!"
"Shit!" hindi na mapigilan ni Donna ang mapamura habang mabilis s'yang tumakbo paharap para harangan ang spike ni Suzanne.
Bumukas ang bibig ni Suzanne habang nakatitig kay Donna.
"Nagkakamali ka."
"Nagkakamali ka!!!" and with full power, Suzanne spiked the ball.
With that, the referee whistled as the Linesman motioned the flag "in" the court.
"Yes!!!" halos maiyak na ang koponan ni Suzanne nung makita ang score nilang nasa 25-24. Nagyakapan silang lahat at halos hindi na makahinga si Suzanne nung yakapin s'ya ng teammates n'ya.
"That's not fair!" natahimik ang lahat nung biglang sumigaw sa galit si Donna. Nagtiim ang kanyang bagang at agad dinuro si Suzanne. "How did you win?! How did yiu fucking win with that plain body and height of yours?!"
Hindi alam ni Suzanne kung maiinsulto o matatawa s'ya sa naging tanong ni Donna. This upperclassman of hers is acting like a kid with tantrums.
But she still managed to answer her. "Wala sa height ng pagiging isang manlalaro ang susi para manalo sa larong ito. Nasa tibay ng loob at determinasyon n'yang manalo ito. Hindi porket natalo ka ngayon ay malaking kabiguan na iyon sa buhay mo. Minsan kailangan mong matalo dahil sa pagkatalo mo lang matututunan ang paraan kung paano manalo," isang ngiti ang iginawad ni Suzanne kay Donna.
With that, Donna finally shut her mouth up, recalling a certain conversation she had months ago.
"I'm rich, talented, and beautiful. I came from a prominent family with the same business line as yours. Why can't you marry me?!" Donna asked at the tall guy in front of her. Desperation is written on her face.
It took Mark a few seconds to answer. "It's not just the wealth, talent, appearance, or family background a good spouse or partner matters. It's how truly sincere she is to spend the rest of her life with me. I can't live a life being married to someone just because of business. It's not even an excuse. I'm not a stock to be invested just to grow. I hate that life setup."
In-excuse muna ni Suzanne ang kanyang sarili para pumunta ng banyo. Gusto sana s'yang samahan ni Carly at ng isa sa mga ka-teammate n'ya pero hindi s'ya pumayag lalo na't pinag-uusapan pa nila ang tungkol sa final line-up ng team.
Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Suzanne at hinayaan n'yang lamunin s'ya ng katahimikan ng pasilyong nilalakaran n'ya.
"Huh," napalingon agad si Suzanne sa gilid n'ya at nakita n'ya agad si Mark na kasabayan na n'yang naglalakad. "For someone who has the height of 5'3", you're quite a good jumper, I'm impressed."
Pinipigilan ni Suzanne na hablutin at baliin ang kamay ni Mark na inaasar s'yang sinusukat. "Shorty."
"Tigilan mo 'ko Mark baka duguin 'yang ilong mo 'pag sinuntok ko iyan," umirap agad si Suzanne.
"Ew, I'm not like you."
"Aba talagang—"
"But I'm really impressed though," muling napatingin si Suzanne sa binata. "Not gonna lie, you did a great job back there. I'll consider that as one of the great games I've witnessed in La Orian Academy albeit it's just a tryout. Welp, mine will always be number 1 and the greatest though."
Bahagya na lamang natawa at napailing si Suzanne. Wala rin naman s'yang balak makipag-argumento kay Mark dahil mukha namang sinsero ito sa komplimento nito.
Nagtaka naman si Mark nung maramdaman n'yang hindi na n'ya kasabayang maglakad si Suzanne. Napalingon agad s'ya at nakita n'yang nakasandal na ito sa pader.
"Hey, baichi, you okay?"
Bahagya na lamang tumawa si Suzanne. "Oo naman. Umepekto na ata sa'kin 'yung nangyari kanina at dala na rin ng pagod. Medyo nahihilo na ako hahaha. 'Wag mo 'kong alalahanin. Kailangan ko lang ng konting segundo tas lalakad na ulit ako."
Namayani agad ang katahimikan sa kanilang dalawa. Nanatili lang si Mark sa kanyang tinatayuan at nakatitig lang kay Suzanne na bahagyang nagre-regulate ng kanyang paghinga habang nakapikit.
"Mukhang okay na ako."
"Stay there."
Walang kung anu-ano'y bigla na lamang lumapit si Mark para yakapin s'ya. Napasinghap naman niyon si Suzanne at bahagyang sinisilip ang mukha ni Mark ngunit hindi n'ya masyadong makita iyon dahil sa higpit ng yakap nito sa kanya.
"Mark? Bakit... huy, may dugo pa shirt ko at puno ako ng pawis. Bitawan mo ako madudumihan ka."
Mas lalo lang humigpit ang yakap ni Mark sa kanya. "I don't care. Stay."
Naguguluhan naman si Suzanne dahil sa inaakto ng binata. Hindi sila close. Mortal silang magkaaway sa ugali man o sa school ranking.
Pero bakit s'ya niyayakap nito?
At sa hindi n'ya malamang dahilan, sa bisig ng kanyang kaaway ay nakaramdam s'ya ng payapa at hinayaan n'yang maging kumportable s'ya sa yakap nito.
He's seeing most of her vulnerable self and she didn't like that.
But for some reason, she's not afraid to let him see those.
Masyado nang mapanganib ang nangyayari... masyado na itong mapanganib sa akin.