Ik zak neer tegen de muur van de kamer van hoge nood. Mijn arm brand als vuur en man wat doet het pijn. Waarom zijn er hier zo veel mensen?? Zijn ze echt allemaal verboden?! Wat een bullshit.
"Ik zou willen dat ze jou vertrouwen zoals ze dat bij mij doen." Zegt Seamus terwijl hij naast me neer zakt. "Je raakt er aan gewend." Zeg ik terug. "Je verdient het niet." Reageert hij er weer op. Ik schud mijn hoofd.
"Ze hebben gelijk me te twijfelen. Ik ben nou eenmaal een slytherin en deatheater. Het is naar, ja, maar ik verdien het wel." Zeg ik en ik tik gestresst met mijn hand op de vloer.
"Heb je daarvoor gekozen? Nee. Dus horen ze je daar op te oordelen? Nee." Zucht Seamus. "Ik zou het opnieuw doen als k t op nieuw zou kunnen doen." Fluister ik zachtjes. Hij pakt mijn hand en draait mijn gezicht zijn kant op, "Het is niet jouw schuld."
"Seam??" Horen we dan een jong meisje zegen. Gelijk laat Seamus los en schrikt hij op, "Heyy, sis, waarom lig je nog niet in bed??" Vraagt hij gelijk en het meisje komt op zijn schoot zitten, ik schat haar rond de vijf jaar oud in.
"Wie is het meisje?" Vraagt ze en ze wijst naar me. "Het is niet heel aardig om te wijzen-" begint Seamus, maar ik onderbreek hem. "Ik ben Leila, een vriendin van Seamus. Maar wat is jou naam schone dame." Zeg ik terwijl ik voor haar buig. Ze grinnikt zachtjes.
"Ik ben Juliet." Zegt ze vrolijk. "Ohhhh, ik denk dat je ik ben moe bedoelt." Plaagt Seamus haar. Juliet kruipt gelijk helemaal tegen hem aan, "Ik ben niet moe." Mompelt ze bedrukt.
"Mmmmm, ik denk het wel hoor." Zegt Seamus zachtjes. "Weetje, als jij je pajama aan gaat doen en een bed op zoekt, vertel ik je nog een verhaal." Zeg ik en ik glimlach. Het meisje kijkt op, "Oké dan..." Zegt ze en ze rent weer weg.
"Je hebt een zusje?!" Vraag ik verbaasd. Seamus knikt, "Halfzusje. Ze is pas vijf geworden. Maar, uhm, mijn moeder is gaan vluchten en vond het niet veilig voor haar om mee te gaan. Dus nu zit ze ook hier."
"Fuck man, dat moet naar zijn. Ik zal je helpen met voor haar zorgen oké? Het komt goed." Zeg ik zachtjes en ik pak zijn hand. "We weten niet of het goed komt." Zegt hij terwijl hij voor zich uit staart.
Ik bijt op mijn lip, "Nee, dat doen we niet nee. Maar we houden haar veilig. En voor nu is alles goed." Hij glimlacht zachtjes en schud zijn hoofd, "Mijn eigen woorden tegen me gebruiken. Je durft wel."
"Ik meen het." Zeg ik en ik beuk zachtjes tegen hem aan. "Ik geloof het gewoon niet." Reageert hij terwijl hij nog steeds naar voren staart. Ik merk dat hij naar Juliet kijkt die met een jongen aan het overgooien is.
"Ze zijn nog veel te jongen. De helft van de kinderen hier zijn nog geen eens elf. Ze horen niet hier te zijn, ze horen buiten te spelen en zeuren om meer koekjes. Niet overgooien met oude schoolboeken van ons en zeuren om dat ze hun ouders willen zien." Zucht Seamus.
Ik knik, "Ja, dat zo inderdaad anders horen. Maar we kunnen het niet ineens anders maken. We doen ons best, meer kunnen we niet doen. We gaan ermee moeten leven. En volgend jaar zullen dingen al weer helemaal anders zijn. Als we weg zijn van Hogwarts."
Hij knikt, "Ja, dan kan ik haar meenemen naar een veiligere plek." Zegt hij zachtjes. "Precies. Maar ik ga de kleintjes in bed stoppen. Help je mee?" Vraag ik terwijl ik opsta. Hij knikt en samen lopen we naar alle bedden opgesteld.
"Hey, jongens, ga lekker liggen, willen jullie een verhaal horen over de prins in de wolken?" Vraag ik. Ik krijg een heleboel enthousiaste kreten terug. Ik ga in kleermakerszit zitten en pak mijn notebook erbij.
"Ver ver boven ons, in de wolken, woont een prins, maar niet zomaar een prins..."
A/N
Ik ben weer twee min te laat met uploaden sorryyyy