INTRAMURALS DAY
Umalis na pala sina Lolo at Lola dahil may kailangan daw silang asikasohin. Eros was still asleep so I prepared the breakfast. Bumili ako ng pancit canton at itlog sa labas.
Alas siete na nang umaga at balak kong pumunta sa university nang alas nuebe dahil mamayang hapon pa naman ang schedule ng match ko. Wala naman akong interest manood ng ibang sports.
Pagkatapos kong magluto ay kinatok ko na sa kanyang kwarto si Eros.
“Eros..”
Hindi ito sumasagot, mahimbing pa ata ang tulog nito. Hinayaan ko na lang 'to dahil magigising din naman 'yon maya-maya dahil sa gutom.
Nauna na akong kumain at inayos ang mga kalat sa loob ng bahay. Medyo maalikabok na kasi sa kisame, kaunti na lang ay magiging kweba na 'tong bahay namin.
Pagkatapos kong linisan ang buong bahay ay naligo na ako, sakto naman kagigising lang ni Eros. Pumupungay pa ang mga mata nito na halatang galing sa mahimbing na tulog.
“Kumain ka na d'yan, manonood ka ba ng intrams?” Tanong ko rito.
Umiling lang ito dahil may laman ang kanyang bibig. “Pero, may pupuntahan ako mamaya.”
“Saan naman?” Agad kong tanong. Pansin ko kasi ang madalas niyang paglabas ng bahay at ang tanging sagot niya ay..
“Kila Nathan,” Tukoy niya sa tropa niyang taga kabilang baryo lamang. “Basketball lang.” Dagdag pa niya.
Wala na ako ibang nasagot kundi pagtango. “Sige, alis na ako.” saad ko kahit hindi pa tapos suklayin ang aking buhok.
“Okay, ingat.”
Lumabas na ako ng bahay at naiwan si Eros na kumakain habang busy sa kanyang phone. Sakto namang may bus na parating pero puno na kaya hindi muna ako sumakay. Nakakangalay kayang tumayo.
Ilang minuto ang lumipas ay may bus na huminto at agad naman akong pumasok nang mapansin na marami pa ang vacant seat.
“Oh, maluwag pa, maluwag pa!”
Saktong alas nuebe nang makarating ako ng university, napakaraming tao sa field, nanonood ng baseball. May mga dayo rin na taga ibang university.
“Van!”
Agad kong hinanap ang pinanggalingan ng boses na tumawag sa pangalan ko. Nakita ko mula sa malayo si Mila na malawak ang ngiti habang patungo sa direksyon ko.
“Oh, Mila.” Agad ko itong binati nang makarating sa harapan ko.
“Good luck sa laro mo!” Aniya.
“Thank you, Mila!”
Naalala ko tuloy yung nangyari no'ng birthday niya. Malawak siyang nakangiti habang sinasayaw at kinakantahan ni Jaxon. Bakit ba naalala ko pa yun, hay.
“Mag start na raw field demo, magpalit ka na.”
Since nasa harapan lang naman namin ang library, sa cr na lang ng library ako nagpalit, hindi rin siya nagdalawang isip na samahan ako.
Pagkatapos kong magpalit ay nagtungo na kami sa field, magsisimula na nga ang field demo dahil nakalinya na ang lahat.
Tanghali na at sobrang init sa field. Para kaming binilad na isda rito. Akala ko magsisimula na pero hindi pa pala dahil magulo pa ang linya.
Makalipas ang limang minuto ay naayos na rin sa wakas ang linya, kararating lang din nina Eya at Les, ang tagal daw kasi mag maneho ng bus.
Nagsimula na nga ang tugtog at sumayaw ang lahat, hindi ako makasabay dahil may mga part na masyadong mabilis. Bahala na.
Sobrang init at hingal na hingal ako nang matapos kaming sumayaw. Alas dose na nang tanghali at magkakasama kaming pumunta nina Eya, Les at Mila sa cafeteria para mag lunch.
“Hoy, Van! Diba kasali ka sa Chess?” tanong ni Eya kahit puno pa ang bibig nito ng fried chicken.
Tumango ako bilang sagot.
“Good luck!”
Pagkatapos naming kumain ay naghiwalay na kami, magkakasama silang pumunta sa field dahil manonood daw sila ng Volleyball. Gusto ko rin sana sumama kaya lang ay malapit na mag 1 o'clock.
Nagtungo na ako sports development center kung saan magaganap ang ibang mga laro tulad ng chess at billiard. Marami na rin ang tao sa loob.
Hinanap ko agad kung saan room ako naka schedule hanggang sa makarating ako ng 2nd floor at nakita ang pangalan ko sa room 12.
Pumasok na ako sa loob at sinalubong agad ako ng organizer na administrator ng university namin. Tinanong ang pangalan ko nito.
“Vanessa Castro po from 11 GAS.”
“Ah, ikaw na sunod.” Saad ni Sir Mark at binigyan ako ng upuan.
“Thank you po.”
Natapos maglaro ang dalawa sa harapan ko at pumalakpak pa ang manonood na nasa bintana.
“Nice one, Donald!”
Kaya pala pamilyar ang nanalo kasi nasa kabilang section lang namin. Matalino rin ito, ang alam ko kasi, siya ang topnotcher sa section nila. Hindi ko aakalain na marunong ito magchess and worst sumali pa.
Kinabahan tuloy ako.
“The undefeated champion, Donald, emerges victorious once again, securing his fourth consecutive win!” The organizer announced. “Now, let's welcome the next challenger, Vanessa from 11 Gas.” He added.
“He has won four times in a row! He's a chess god," exclaimed the crowd in awe of Donald's incredible feat. His unmatched skills and strategic brilliance on the chessboard have solidified his reputation as a true master of the game.
Ako na ata ang pang limang matatalo niya. But, I'll try to do my best. Tumingin ito sa akin at ngumiti, “Good luck.”
Napakunot noo naman ako dahil sa pag-ngiti niya, bigla kasing pumasok sa isip ko ang Santiago na 'yon. Nakakainis.
Taking advantage of the white pieces, I made my first move by maneuvering one of my pawns. As the game progressed, time ticked away, and before long, only a handful of pieces remained on the board, signaling the intensity of our battle.
On my side, I have a horse, rook, bishop, king, and two pawns. On his side, he has a king, three pawns, a horse, and a bishop.
Donald is now rubbing his temples in frustration, while my mind is racing as I realize that with just one wrong move from him, it will be checkmate.
He made a move with his horse, which happened to be exactly what I had intended.
“Checkmate.”
“Vanessa win, next round.”
The match is a best-of-two, meaning the first player to score two points will be declared the winner. Now that we're in the second round, my nerves are even more heightened. This time, I have the black pieces, adding to the pressure and excitement of the game.
“Checkmate.”
Donald managed to checkmate me in just 10 moves. I was taken aback by the speed and precision of his moves, leaving me stunned and reflecting on what went wrong in such a short span of time.
“Donald wins, last round. Goodluck.”
In the final round, the stakes are high as the winner will be crowned the champion. The nervousness in my chest doubles as I prepare for the decisive match. Once again, I have the white pieces, and the pressure to perform well weighs heavily on me.
I began by moving my horse, executing my planned strategy. In response, he advanced one of his pawns. Minutes turned into nearly half an hour, yet the game was far from over. The intensity and focus remained as we continued to navigate the chessboard.
“Checkmate.”
“Vanessa wins. Congratulations!”
After being congratulated and honored by everyone in the room, I stepped out. Donald's defeat left many disappointed and disheartened.
They couldn't do anything because I was simply better. From a distance, I spotted Eya, Mila, and Les watching a volleyball. It turns out the volleyball match is still ongoing.
Lumapit ako sa kanila.
“Uy, Van!”
“Van, ano, tapos na agad?”
“How was it?”
Sunod-sunod silang tanong kaya hindi ko alam kung saan ibabaling ang atensyon ko. Maingay rin sa paligid dahil sa sigawan sa kani-kanilang pambato sa volleyball.
“I won.” I answered.
“Wow, congratulations!”
“I know you can do it!” Malawak ang ngiti ni Mila.
“Omg, magsisimula na raw ang basketball!” Biglang sabi ni Eya. Napataas naman ang kilay ko dahil sa sinabi niya.
Don't tell me—
Hindi na ako nakaawat pa dahil hawak na nila ang magkabilaan kong kamay tumatakbo patungo sa gymnasium.
“Hoy, teka lang!”
Patuloy sila sa pagkaladkad sa akin na para bang walang naririnig na boses ko. Gaya namin ay nag-uunahan din ang ibang estudyante papunta sa gymnasium.
Hinihingal kami nang makarating sa gym at laking gulat namin nang makita na may pila. Kung tatantyahin ko kung pang ilan ako ay sa tingin ko'y pang labing isa.
“Kainis na pila 'to.” reklamo ni Lesley.
“Kaya nga e, baka nagsisimula na, kainis!” si Eya na pumapadyak pa dahil sa inis.
Makalipas ang limang minuto ay nasa harapan na kami ng guards, hiningi ang id namin at pinapirma kami pagkatapos ay pinapasok na kami.
Pagpasok pa lang ay parang sasabog na ang eardrums ko dahil sa lakas ng hiyawan. Shit, ito na naman, kawawa na naman ang tenga ko nito.
“Saan tayo!?” sigaw ko para marinig nila.
Hindi nila ata ako narinig basta hila-hila pa rin ako ngayon ni Mila, nakisiksik sila hanggang sa makarating kami sa gitna ng mga seats dahil wala pa naman nakaupo.
Naupo na kami at sinimangutan ko sila.
Bakit ba kasi nila ako sinama pa rito, paniguradong trauma na naman nito ang tenga ko nang ilang araw.
“Uy, sakto buti mag start pa lang!” saad ni Eya habang nakatingin sa court at pumapalakpak.
Napatingin na rin ako sa court dahil wala naman akong magagawa kundi manood na lang, hindi ko naman kakayanin lumabas mag-isa dahil nakakahiya at siksikan.
Tama nga si Eya dahil magsisimula pa lang ang laro at nakahanda na ang vboyz laban sa red bulls.
I found myself looking at the vboyz, captivated by the beauty of their jerseys. They were colored yellow, and on the back were their surnames, with a number written below.
Perez 69
Del Rio 7
Mendes 16
Santiago 1
Napatingin ako sa huling miyembro nila. Nakasuot ito ng jersey ngunit walang apelyido sa likod. Tanging numero na 0 lang ang nakalagay.
“Go, Grey!”
“We love you, Marky!”
Balita ko nawala na si David sa varsity boys, ibig sabihin may nahanap kaagad silang kapalit. Good for them kasi disqualified sila 'pag kulang ang grupo nila.
As the referee launched the ball into the air, players from both teams scrambled to seize it. The tall figure of the varsity boys' team member, wearing the number 0, managed to secure it.
In that moment, my attention was drawn to the last member of the vboyz' team.
My hand flew to my mouth in surprise as I recognized the boy wearing the number 0 jersey on the vboyz' team.
Hindi ako mapaniwala sa aking nakikita. Kung ganoo'y siya ang pumalit kay David. Mas lumakas pa ang hiyawan sa loob ng gym nang ma-shoot nito ang bola.