Сэүны гэрийнхэн надад үнэхээр дуртай байсан. Тэд надаас маш олон асуулт асууж бас их инээлдэж цагийг хөгжилтэй өнгөрүүлж сайхан байсан. Үнэндээ тэд ч бас надад их таалагдсан. Сэүны гэрийнхэнтэй байхад би өөрийн гэр бүлээ их санахад хүргэж байсан.
Сэүн бид 2 одоо намайг гэрт минь хүргэж өгөхөөр манайх руу явж байна.
Үнэндээ би энийг цаашаа хийж чадахгүй нээ. Би түүний настай эмээг ингээд хуураад байж чадахгүйн нь.
"Би үргэлжлүүлж чадахгүй нээ"
"Юу? Яагаад?"
"Би танай гэр бүлд худлаа ярьж чадахгүйн нь, энийг хийж чадах өөр нэгнийг ол бас би чамд буцаагаад мөнгийг чинь өгөх болно."
"Тэгэхээсээ хоцорсон!"
"Сэүн, намайг уучлаарай гэхд-"
"Хёоми, ердөө 3хан сар шүү дээ, нийт 90 өдөр бас бид аль хэдийн 2 өдрийг давчихлаа одоо ердөө 88 өдөр л дутуу байна."
"З-заза"
"Бүх зүйл дууссаны дараа би тэдэнд бид салчихсан гээд хэлэхэд л болоо шүү дээ" түүнийг ийн хэлэхэд би зүгээр л толгой тохиолоо.
"би танай эмээд тэгж худлаа байж чадахгүй ээ хэрвээ эмээ чинь мэдвэл яах юм?" би санаа зовж байна.
"Эмээ даваад гарж чадан аа"
Нэг л муу зөн совин татаад байх чинь.