Zawgyi
မုိးတိမ္ေတြဟာ ေတာင္ဘက္ျခမ္းဆီကေန ညႇိဳ႕မဲၿပီး တိမ္စုိင္မဲေတြ တေျဖးေျဖးတက္လာၿပီ မ....
လ်ွပ္စီးသံေတြဟာ တဂ်ိန္းဂ်ိန္းနဲ႔ ေၾကာက္စရာပါလား...
အသံေတြေၾကာင့္ အိပ္ေနရာကေန လန္႔ႏုိးလာခဲ့တယ္..
နာရီ ကုိ တခ်ဳက္ ၾကည့္မိေတာ့ ညေန ၄ နာရီ ခြဲတိတိ....
မ ဟုိးအရင္က ေျပာဖူးခဲ့တဲ့ ဒ႑ာရီ ေလး႐ွိတယ္ေနာ္... မုိးေတြရြာခ်ိန္ မုိးၿခိမ္းသံဟာ မ ရဲ႕ ရင္မွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ဝင္မိတယ္ဆုိ...
ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အဆင္မေျပေတာ့ဖူး မ..
ရင္ေတြေတာင္ ပူပင္လာၿပီ.. မ တစ္ေယာက္ ေၾကာက္ေန႐ွာေတာ့မွာ...
အရင္က ေဘးမွာ ႐ွိတုိင္း ရင္ခြင္ထဲ တုိးဝင္ေနၾက မ က အခု ဘယ္သူမွ မ႐ွိတဲ့ အရပ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း.... ေအးစက္ေနတဲ့ ေျမႀကီးထဲမွာ လဲေလ်ာင္းေနတာ မုိးနတ္မင္းေၾကာင့္ မ ပုိေအးေနေတာ့မွာ....
မျဖစ္ေတာ့ဖူး ဆုိတဲ့အသိနဲ႔... ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိမ္ကေန ကားေသာ့ နဲ႔ ထီးကုိ ေကာက္ဆြဲကာ အေျပးကေလး သြားလုိက္မိတယ္... ခ်စ္သူ႐ွိရာဆီသုိ႔ ဦးတည္လ်ွက္
ကားကုိ မ လဲေလ်ာင္းရာ ေျမမွာရပ္ လုိက္ကာ ကားထဲမွ ထီးကုိဆြဲလ်ွက္ မ ရဲ႕ အုတ္ဂူေလးေပၚကုိ အုပ္မုိးေပးလုိက္တယ္....
" မ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ Jen ႐ွိတယ္ေနာ္... Jen ေရာက္ၿပီ ေနာ္ မ... Jen ဖက္ ထားမယ္ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္... "
ေျပာရင္း မ ရဲ႕ အုတ္ဂူ ျဖဴ ျဖဴ ကုိ မွီသေလာက္ လက္နဲ႔ ဖက္ထား လုိက္ေတာ့သည္....
ေဆာင္းေပးထားတဲ့ ထီးေလးဟာေတာ့ ေအာက္ကုိ ျပဳတ္က်လ်ွက္....
မွီသေလာက္ ရင္ခြင္ထဲ အုတ္ဂူေလးကုိ ေထြးေပြ႔ထားရင္း မုိးေရစက္မ်ား မုိးၿခိမ္းသံမ်ား ကုိ အံတုကာ အေတြးမ်ားဟာ အတိတ္ေန႔ရက္မ်ားဆီသုိ႔.....
🦋🦋🦋
ကြၽန္မ အထက္တန္းေရာက္ေတာ့ မ ဟာ စီးပြားေရးဘြဲ႔တစ္ခုပင္ ရၿပီး Master ပင္ ဆက္တက္ေနေလၿပီ... အားတဲ့ အခါ Jen ရယ္ Chae ေလးရယ္ Lisa ေလးရယ္ကုိေတာ့ အကုိ Kai,
ကုိကုိ နဲ႔ မ တုိ႔က တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ဆီ တာဝန္ယူကာ စာျပေပးေလသည္။
တရက္ မ စာျပေပးတဲ့ အလွည့္မွာေတာ့ မုိးေတြဟာ ထစ္ခ်ဳန္းစြာ ရြာသြန္းလ်ွက္
ဂ်ိန္း ခနဲ အသံၾကားတာနဲ႔ မ ခႏၶာကုိယ္ဟာ ဆက္ခနဲ တုန္ရီစြာ.... အသံေတြဟာ တေျဖးေျဖး ပုိပုိနီးလာသလုိ ပုိပုိမ်ားလာေတာ့ စားပြဲခုံေအာက္ကုိ ဝင္ကာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငုိေႂကြးေနတဲ့ မ... Jen အတြက္ေတာ့ အရမ္းကုိ ထူးဆန္းေနေလသည္။
ဒီေလာက္ထိ မ ဟာ မုိးၿခိမ္းသံကုိ ေၾကာက္တတ္ခဲ့မယ္လုိ႔ လုံးဝ ထင္မထားခဲ့ပါ....
" မ... မ အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
ဘယ္လုိမွ လႈပ္ေခၚလုိ႔မရတဲ့ မ ေၾကာင့္ ေျခ မကုိင္မိ လက္မကုိင္မိျဖင့္ သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ ဒူးေလးေထာက္လ်ွက္....
" မ သိပ္ေၾကာက္ေနရင္ Jen ရင္ခြင္ထဲဝင္ေန Jen ဖက္ထားေပးမယ္ေနာ္.. ေနာင္ဆုိရင္ေလ မ ဘာမွ ေၾကာက္စရာမလုိဖူး မ ရဲ႕ေဘးမွာ Jen ႐ွိတယ္ ၾကားလား မ... "
မ ကုိ သိမ္းက်ဳံးကာ ဖက္ထားလုိက္ရင္း အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးဟာ Jen ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ လႈိက္ေမာလ်ွက္....
🦋🦋🦋
အဲ့ခ်ိန္က စလုိ႔ Jen ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုိးခဲ့ ဆုိးခဲ့
ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေရာက္ေနပါေစ... မုိးညႇဳိ့လာတာနဲ႔ မ ႐ွိတဲ့ေနရာကုိ ေစြ႔ခနဲ အေျပးေလးသြားကာ Jen ရင္ခြင္ဟာ မ ခုိလႈံရာ ေႏြးေထြးတဲ့ တံတုိင္းေလး အျဖစ္ ေနေပးခဲ့တာပါ...။
ခုလဲၾကည့္ မ မ႐ွိေတာ့ဖူး ဆုိတာ သိေနလ်ွက္နဲ႔လဲေပါ့....
႐ူးမုိက္ေနမိတုန္းပဲ မ....
မုိးေရေတြဟာ Jen ကုိယ္ေပၚဆက္မက်ေတာ့တာမုိ႔ ဘာမ်ားလဲ လုိ႔ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ထီးေစာင္းေပးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္...
" ခေလးမ မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ ဒီေနရာမွာ... မုိးေတြရြာေနတာကုိ မင္းအိ္မ္ကေရာ ဘယ္မွာလဲ..."
ဟင္.... ေနပါအုံး
ငါဒီအသံကုိ တရင္းတႏွီးကုိ ၾကားဖူးပါတယ္... မုိးေရစက္ေတြေၾကာင့္ တန္ျပန္ အေရာင္ထြက္ေနတဲ့ သက္တံေရာင္ အလင္းကုိ ေက်ာေပးလ်ွက္ ကြယ္ထားတာမုိ႔.... မ်က္ႏွာဟာ ေသခ်ာမျမင္ရေပ...။
.................................🍒🍒...........................
❤❤❤
ေသျခင္းနဲ႔႐ွင္ျခင္း ၾကားက
ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့
ေလာက တခုကုိ ယုံၾကလား....
❤❤❤
______________________________________
Unicode
မိုးတိမ်တွေဟာ တောင်ဘက်ခြမ်းဆီကနေ ညှို့မဲပြီး တိမ်စိုင်မဲတွေ တဖြေးဖြေးတက်လာပြီ မ....
လျှပ်စီးသံတွေဟာ တဂျိန်းဂျိန်းနဲ့ ကြောက်စရာပါလား...
အသံတွေကြောင့် အိပ်နေရာကနေ လန့်နိုးလာခဲ့တယ်..
နာရီ ကို တချုက် ကြည့်မိတော့ ညနေ ၄ နာရီ ခွဲတိတိ....
မ ဟိုးအရင်က ပြောဖူးခဲ့တဲ့ ဒဏ္႑ာရီ လေးရှိတယ်နော်... မိုးတွေရွာချိန် မိုးခြိမ်းသံဟာ မ ရဲ့ ရင်မှာ ကြောက်စိတ်တွေ ဝင်မိတယ်ဆို...
ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်တော့ အဆင်မပြေတော့ဖူး မ..
ရင်တွေတောင် ပူပင်လာပြီ.. မ တစ်ယောက် ကြောက်နေရှာတော့မှာ...
အရင်က ဘေးမှာ ရှိတိုင်း ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်နေကြ မ က အခု ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ အရပ်မှာ တစ်ယောက်တည်း.... အေးစက်နေတဲ့ မြေကြီးထဲမှာ လဲလျောင်းနေတာ မိုးနတ်မင်းကြောင့် မ ပိုအေးနေတော့မှာ....
မဖြစ်တော့ဖူး ဆိုတဲ့အသိနဲ့... ကျွန်မ ချက်ချင်းပဲ အိမ်ကနေ ကားသော့ နဲ့ ထီးကို ကောက်ဆွဲကာ အပြေးကလေး သွားလိုက်မိတယ်... ချစ်သူရှိရာဆီသို့ ဦးတည်လျှက်
ကားကို မ လဲလျောင်းရာ မြေမှာရပ် လိုက်ကာ ကားထဲမှ ထီးကိုဆွဲလျှက် မ ရဲ့ အုတ်ဂူလေးပေါ်ကို အုပ်မိုးပေးလိုက်တယ်....
" မ မကြောက်နဲ့နော် Jen ရှိတယ်နော်... Jen ရောက်ပြီ နော် မ... Jen ဖက် ထားမယ် မကြောက်နဲ့တော့နော်... "
ပြောရင်း မ ရဲ့ အုတ်ဂူ ဖြူ ဖြူ ကို မှီသလောက် လက်နဲ့ ဖက်ထား လိုက်တော့သည်....
ဆောင်းပေးထားတဲ့ ထီးလေးဟာတော့ အောက်ကို ပြုတ်ကျလျှက်....
မှီသလောက် ရင်ခွင်ထဲ အုတ်ဂူလေးကို ထွေးပွေ့ထားရင်း မိုးရေစက်များ မိုးခြိမ်းသံများ ကို အံတုကာ အတွေးများဟာ အတိတ်နေ့ရက်များဆီသို့.....
🦋🦋🦋
ကျွန်မ အထက်တန်းရောက်တော့ မ ဟာ စီးပွားရေးဘွဲ့တစ်ခုပင် ရပြီး Master ပင် ဆက်တက်နေလေပြီ... အားတဲ့ အခါ Jen ရယ် Chae လေးရယ် Lisa လေးရယ်ကိုတော့ အကို Kai,
ကိုကို နဲ့ မ တို့က တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆီ တာဝန်ယူကာ စာပြပေးလေသည်။
တရက် မ စာပြပေးတဲ့ အလှည့်မှာတော့ မိုးတွေဟာ ထစ်ချုန်းစွာ ရွာသွန်းလျှက်
ဂျိန်း ခနဲ အသံကြားတာနဲ့ မ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဆက်ခနဲ တုန်ရီစွာ.... အသံတွေဟာ တဖြေးဖြေး ပိုပိုနီးလာသလို ပိုပိုများလာတော့ စားပွဲခုံအောက်ကို ဝင်ကာ မျက်ရည်တွေနဲ့ ငိုကြွေးနေတဲ့ မ... Jen အတွက်တော့ အရမ်းကို ထူးဆန်းနေလေသည်။
ဒီလောက်ထိ မ ဟာ မိုးခြိမ်းသံကို ကြောက်တတ်ခဲ့မယ်လို့ လုံးဝ ထင်မထားခဲ့ပါ....
" မ... မ အဆင်ပြေရဲ့လား..."
ဘယ်လိုမှ လှုပ်ခေါ်လို့မရတဲ့ မ ကြောင့် ခြေ မကိုင်မိ လက်မကိုင်မိဖြင့် သူ့ရှေ့တွင် ဒူးလေးထောက်လျှက်....
" မ သိပ်ကြောက်နေရင် Jen ရင်ခွင်ထဲဝင်နေ Jen ဖက်ထားပေးမယ်နော်.. နောင်ဆိုရင်လေ မ ဘာမှ ကြောက်စရာမလိုဖူး မ ရဲ့ဘေးမှာ Jen ရှိတယ် ကြားလား မ... "
မ ကို သိမ်းကျုံးကာ ဖက်ထားလိုက်ရင်း အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ခံစားချက်လေးဟာ Jen ရဲ့ ရင်ထဲမှာ လှိုက်မောလျှက်....
🦋🦋🦋
အဲ့ချိန်က စလို့ Jen ဘယ်လောက်ပဲ ဆိုးခဲ့ ဆိုးခဲ့
ဘယ်နေရာမှာပဲ ရောက်နေပါစေ... မိုးညှို့လာတာနဲ့ မ ရှိတဲ့နေရာကို စွေ့ခနဲ အပြေးလေးသွားကာ Jen ရင်ခွင်ဟာ မ ခိုလှုံရာ နွေးထွေးတဲ့ တံတိုင်းလေး အဖြစ် နေပေးခဲ့တာပါ...။
ခုလဲကြည့် မ မရှိတော့ဖူး ဆိုတာ သိနေလျှက်နဲ့လဲပေါ့....
ရူးမိုက်နေမိတုန်းပဲ မ....
မိုးရေတွေဟာ Jen ကိုယ်ပေါ်ဆက်မကျတော့တာမို့ ဘာများလဲ လို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့
ထီးစောင်းပေးထားတဲ့ လူတစ်ယောက်...
" ခလေးမ မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ ဒီနေရာမှာ... မိုးတွေရွာနေတာကို မင်းအိ်မ်ကရော ဘယ်မှာလဲ..."
ဟင်.... နေပါအုံး
ငါဒီအသံကို တရင်းတနှီးကို ကြားဖူးပါတယ်... မိုးရေစက်တွေကြောင့် တန်ပြန် အရောင်ထွက်နေတဲ့ သက်တံရောင် အလင်းကို ကျောပေးလျှက် ကွယ်ထားတာမို့.... မျက်နှာဟာ သေချာမမြင်ရပေ...။
.................................🍒🍒...........................
❤❤❤
သေခြင်းနဲ့ရှင်ခြင်း ကြားက
ဆက်နွယ်နေတဲ့
လောက တခုကို ယုံကြလား....
❤❤❤
______________________________________