“We’re back!” masayang bati ni Vanessa.
“Kamusta?” ngiting-ngiting tanong ni Krishna habang nilalapag sa center table ang mga pinamili nila.
“Miss me?” tanong sa ‘kin ni Vanessa.
“Sobrang na-miss ka niya”, sagot ni Mej.
“Awww! You’re so sweet talaga”, sabay yakap sa ‘kin ni Vanessa.
Nagmi-make face si Mej habang tawa naman nang tawa si Krishna.
"Ano ng ganap?" tanong ng kaibigan ko.
“Next movie na tayo”, mungkahi ko.
“Horror naman, Pey”, sabi ni Krishna.
“Um, ano bang magandang horror film?” bulong ko sa sarili.
“Ayoko, natatakot ako”, tanggi ni Vanessa.
“Ano ka ba? Nandiyan naman si Epey! Kapag natakot ka, yayakapin ka niya”, pang-aasar ni Mej.
Ha! Ha! Ha! Hindi nakakatawa!
“’Di ba, Pey, naggigitara ka?” tanong ni Krishna.
“Medyo”, sagot ko.
“Kantahan mo na lang kami”, mungkahi ni Krishna.
“Please sing my favorite song. I love Moving Closer by Never the Strangers”, kinikilig na request ni Vanessa.
“Oh, yeah? That’s also one of my faves”, tuwang-tuwa kong sabi.
“Ayie”, tukso ni Krishna.
“Manood na lang tayo ng horror movie”, nakasimangot na sabi ni Mej.
“Huwag ka nga”, pambabara ni Krishna. “Ewan ko lang kung hindi ka kiligin kapag narinig mo ang boses niya.”
“Ako? Kikiligin? Kay Epey? No way!” mataray na sabi ni Mej.
“Bakit ka naman kikiligin eh in the first place, hindi naman ikaw ang kakantahan ni Epey?” pambabasag ni Vanessa sa katarayan niya.
Hashtag! Awkward! [#awkward]