Kabanata 16
"Iiwan ko na si Pete dito. Here are his things. If you need something, don't hesitate to call me, okay?" bilin ni Adam.
I just smiled towards him and looked at Pete. "How are you, baby? Sorry because Mommy wasn't around for how many weeks."
"It's okay, mom." Lumingon ito sa pwesto ni Adam. "Thank you, daddy."
Nginitian lang siya ng binata. Adam also nodded to Jared, acknowledging his presence before leaving the house.
"Tito Jared? Why are you with mommy?" Bakas sa mga mata ng bata ang pagtataka. "Where's Kylie?"
"She's with her mom." Ngumiti si Jared at ibinalik ang atensyon sa ginagawa.
Hinalikan ko ang sintido ng bata nang malambing ako nitong niyakap sa bewang gamit ang kanyang maliliit na braso. I inhaled deeply, inhaling my son's scent. Amoy baby nga.
"Where's your yaya?" I asked.
"Uhm.. she's on the sala, mom." Nginuso nito ang pinto.
Wala sa sarili kong kinirot ang ilong nito na ikinasimangot ng huli. "Mommy, it hurts." Hinawakan pa nito ang ilong niyang namumula.
"Oh gosh! I'm so sorry, baby. Let mommy kiss it," nakangiting sambit ko.
Tinanggal naman niya ang kanyang kamay na nakahawak sa ilong niya at hinayaan akong halikan 'yun. After kissing his nose, his cute arms encircled on my neck and rested his head my on chest. Napagod siguro sa biyahe nila ni Adam papunta dito.
"Snacks' ready," anunsiyo ni Jared dahilan upang lingunin siya ng bata.
Naglapag si Jared ng sandwitch na may palaman na mayonaise, bacon and sliced cabbage. Sa isang plato naman ay may lamang slices ng toasted bread. Kita ko kung paano natakam ang bata sa nakahain sa mesa.
"You want to eat, baby?" nakangiting tanong ko sa bata.
Tumingin ito sa akin at nahihiyang tumango. He then hide his face on my neck like he just confessed something embarrassing. Napaangat naman ako ng tingin kay Jared nang maramdaman ko ang titig nito.
Napailing naman ako. "Tito Jared is kind, baby. Ask him politely about the snack. He'll give it to you."
Umalis ito sa pagkakatago ng kanyang mukha sa aking leeg at maliwanag na ang mukhang nakatingin sa akin. "Really, mommy?"
"Yes, baby." I nodded my head in approval.
Lumingon ang bata kay Jared na may nakikiusap na mga mata. "Tito Jared, can I—"
"Of course." Hindi na pinatapos ni Jared si Pete at bahagyang itinulak ang pinggang pinagsidlan ng meryenda sa pwesto namin ni Pete.
Nakangiting pumulot ang bata ng pagkain at isinubo ito. I can't help but to smile while watching my son eating the sandwitch. The kid acts so carefree.
Napaangat ang tingin ko kay Jared nang maramdaman ko ang paninitig nito.
"I was dreaming for this..." mahinang sambit nito, sapat na para marinig ko.
"About what?" nagtataka kong tanong.
"About building a family with you. Cooking you foods and making your snacks with our children."
_
"Mommy, carry..." rinig kong atungal ng batang si Pete.
Wala akong nagawa kundi ang bitawan panandalian ang aking mga bagaheng bitbit at kinarga ang bata. Muli ko na sanang hahawakan ang handle ang aking maleta nang may kamay na ang nakakapit dito.
"I'll handle this. Give me your bags," kinuha nito ang bag kong nakasabit sa aking kaliwang balikat at isinukbit ito sa kanyang sarili. He's still wearing his Pilot uniform.
It's been a week and here we are now in the land of Siargao. Mabilis naman ang recovery ko kaya okay na sa akin ang magbuhat ng may kabigatang mga bagay. Adam is not with us. Nasa kabilang eroplano dahil sa pribadong private plane kami ni Jared sumakay. Well, he's still wearing his uniform and it attracts the eyes of the people around. Eye catcher, tsk.
May humintong kotse sa harap niya at lumabas dito ang nakaunipormadong lalaki. The guy in uniform handed him the key before leaving. Tumungo naman si Jared sa likod ng sasakyan at pinasok dito ang dala niyang mga bagahe. Mabilis namang lumapit ang yaya ni Pete sa amin at kinuha ang bata. Naglakad ako patungo sa deriksyon ni Jared. He immediately opened the passenger's seat door and also the backseat. Doon pumasok sila Pete habang ako ay naupo sa katabing upuan ng driver.
"I'll drive," mahinang sambit ko. "Just turn on the location—"
"No." Pinagpatuloy nito ang naudlot niyang pagsusuot ng seatbelt dahil sa sinabi ko.
"I know you're tired. You already maneuvered the plane for us. Let me drive this car," pakikipagtalo ko.
Kita ko kasi ang pagod sa mga mata niya. Kanina sa loob ng eroplano, he keep on talking some numbers I can't even understand. Pilot's languange, I see.
Hindi ito umimik at pinaandar ang makina. He moved the car out of the airport. So ang ending, siya pa rin ang nasunod. Still dominant as ever. I can't help but to roll my eyes and choose to watch the view outside of the window.
Siguro dahil na rin sa pagod, nakatulog ako sa loob ng sasakyan ni Jared at nagising sa isang malambot na kama. Malamig ang buong silid at mabango ang paligid. Maybe they put some air freshener. And I must admit, hindi siya masakit sa ilong.
I roam my eyes around, I'm sleeping in a queen sized bed. Beside me is the couch tinted with color blue. May maliit na mesa at sa kabila ko naman ay ang sa tingin ko ay ang closet. Napabuntong hininga ako at tinignan ang aking pambisig na relo. Nag-inat ako ng katawan bago lumabas ng silid.
Natigilan ako sa nasaksihan. I thought I'm in a hotel? Bakit parang malaking kubo ang lugar na ito?
Bumungad sa akin ang malawak na espasyo na mayroong nakalatag na hammock swings. The wind from blew some of my stray hairs. Naglakad ako palabas at mas lalong namangha. I guess I'm in a resort?
"We're in White Banana beach resort," sambit ng isang baritong boses mula sa likod ko. Nilingon ko ito upang makita si Jared na naglalakad patungong deriksyon ko, he's wearing a khaki shorts, topless. "Dito ipagdadaos ang reception ni Adam."
Nanlaki ang mata ko sa narinig. "Ngayon ang kasal?"
"Silly," he smiled. "The next two days pa. Lahat ng importanteng bisita, ipinauna rito."
"Where's Pete?"
Sasagot pa sana si Adam nang may isang pamilyar na boses ang nagsalita. "Hey, Dr. Reyes. You're here!"
Nilingon ko na naman ang hagdanan at nakitang naglalakad palapit sa amin si Mr. Redmond. Lutang pa rin ang utak ko habang nakatingin sa mukha ni Mr. Redmond.
He looks like somone I know.
"You're staring like that again." He chuckled, dragging me back to reality.
Tumikhim ako at ngumiti. "You're also here, Mr. Redmond."
"Of course, I'm invited by the groom." Hindi mawala-wala ang ngiti nito habang kausap ako.
Invited by the groom? E para ngang ayaw na ayaw ni Adam sa presensiya ng lalaking ito, inimbitahan niya pa?
"Stop the chitchats. Kumain muna tayo," nakasimangot na sambit ni Jared at naunang umalis sa malaking kubo na ito.
Ngumiti sa akin si Mr. Redmond. "Tara na?"
Lumunok muna ako bago tumango. Nauna ito naglakad palabas na sinundan ko naman. As soon as I stepped my feet on the white sand of this beach, I smelled the salty air coming from the sea. It's refreshing.
"Dr. Reyes!" Nabaling ang tingin ko sa lalaking isinigaw ang apilyedo ko. Napairap ako bago naglakad palapit dito.
"Where's my son?" pag uulit ko sa tanong na hindi niya nasagot kanina dahil sa pagdating ni Mr. Redmond.
"He is with Wenchie and Roshelle. They are here. I know you don't forgot them," bitter na sagot niya.
Napaismid ako at napatingin kay Mr. Redmond na nakatitig sa mukha ko. Nangunot ang noo ko ng umiwas ito ng tingin.
"Am I having a dirt on my face?" I asked in confusion. Kanina ko pa ramdam ang titig, natiempuhan ko lang itong nakatitig na saakin pagkalingon ko.
"No. Why?" Si Jared na naman ngayon ang nakakunot noo.
"Perhaps, a dry saliva?" tanong ko ulit na mas lalong ikakunot ng noo ni Jared habang nagbabalat ng shrimp.
"Wala nga. Ano bang meron?" Nakataas ang kilay na ang kilay nito.
"Is there anything problem Mr. Redmond?" I asked him.
Lumingon ito sa akin at umiling dala na naman ang isang ngiti. "No, Dr. Reyes. And just call me Cyrus. I'm just admiring the view."
Halos mapatalon ako sa gulat nang biglaang binitawan ni Jared and kanyang kubyertos at lumagapak ito sa pinggan. Nagsilingunan naman ang ibang kostumer sa loob ng munting restaurant na ito.
"What happened?" takang tanong ko nang marahas itong nagbalat muli ng shrimp.
"Nothing. Just eat," mas lalo akong nagulat nang magbago bigla ang tono ng boses nito. His voice is cold. So frightening like a thunder.
Magsasalita pa sana ako nang may tumawag na naman ng pangalan ko. This time, kilang-kilala ko na ang boses.
"Mommy!" Napalingon ako sa entrance ng resto at nakitang nagtatakbo ni Pete palapit sa pwesto ko.
"Hey, be careful." I chuckled. Nang makarating ito sa pwesto ko, walang pag aatubili itong kumandong sa akin at pinulupot ang kanyang maliliit na braso sa aking leeg. "Are you hungry?"
Umiling ang bata at umayos ng upo. Dumapo ang paningin nito kay Mr. Redmond— Cyrus na kasakuyang nakatingin sa pwesto namin. At ngayon ko lang napagtanto. Halos manlamig ang buong kawatan ko nang tuluyang ko mahinuha ang kung bakit. Bakit napakapamilyar ng mukha niya.
"Natasha?" Nilingon ko kung sino ang nagmamay-ari ng boses. My heart skipped a beat because of happiness. Wenchie.."Siya ba ang ama ng anak mo?"
Unti-unti akong umiling habang naiilang na nakatingin kay Adam sa likod ni Wenchie. I look at Cyrus to see his reaction. And just like me, he's confused. Of course! The kid just looked exactly like him! The f! How can I explain this?
"You have a child?" Humarap ito sa pwesto namin ni Pete. "What's his name?"
"Pete," it took me all the courage to answer his question. "Pete Cedric Reyes."
Tumango-tango siya, not taking off his eye contact with Pete.
"Candy!" biglaang sambit ng bata habang nakatingin sa candies sa ibabaw ng mesa ni Cyrus.
I immediately catch Pete's hand. "Too much sweet is bad, baby."
Tumigil naman ang bata at muling ikinawit ang kanyang braso sa aking leeg. Siniksik nito ang kanyang mukha sa aking leeg at ramdam ko ang pagpikit ng mga mata nito. I look at Jared and found him staring at me intensely.
"Papatulugin ko lang ang bata" paalam ko dito na ikinatango ng huli.
Tinignan ko rin si Cyrus na tulalang nakatingin sa pwesto namin ng bata. "Mauuna na ako, Mr. Red— Cyrus."
He also nodded and choose to look in the other direction. Nagmamadali naman akong naglakad pabalik sa pinanggalingan namin kanina. Ramdam ko naman ang pagsunod ni Adam sa akin hanggang sa makapasok ako sa kwartong nilabasan ko. Adam went in the room and locked the door behind him. Maingat ko namang nilapag ang bata sa kama bago bumaling kay Adam na nanginginig, nanlalamig at pinagpapawisan ang buong katawan.
"Cyrus—"
"Hush," masuyo ako nitong niyakap at inaalo kahit hindi ako umiiyak. "Don't worry. No one will take Pete away from you."
Napalunok ako ng sunod-sunod upang pigilan ang pagtulo ng luha ko. Hindi ko maiwasang isipin, what if si Cyrus ang ama ng bata? Paano pag kunin nila ang bata sa akin.
"Kung tama ang hinala mo, hindi nila basta-bastang makukuha ang bata. We took legal actions in adopting the kid. Calm down."
Sa sinabi ni Adam, medyo kumalma ako ngunit hindi noon nabawasan ang kaba sa dibdib ko. I know Cyrus is powerful. Halos lahat ng kaibigan ni Jared ay makapangyarihan.
Umayos ako ng tayo at bumuntong hininga. I composed myself and look at my wrist watch. Tumingin ako kay Adam na seryosong nakatingin sa vase na nasa maliit na mesa. Ngunit hindi, parang nakatingin ito sa kawalan.
"Adam—" My sentence was interrupted because of a knock from outside.
"Natasha? Si Rochele 'to. Island hopping tayo tara!"