(Μη το βάλετε ακόμα το τραγούδι)
- Είσαι έτοιμος ρε;
Με ρώτησε ο Στέφανος.
- Φιλεε, έχω άγχος. Αν με στήσει; Αν την πατήσει νταλίκα; Οχιιι φίλε θα πεθάνω!
Άρχισα να φαντάζομαι απίστευτα σενάρια διότι το μυαλό μου δεν μπορούσε να πιστέψει το γεγονός ότι θα παντρευτώ την Άρια.
- Όπα ρε, η αδερφή μου δεν θα σε έστηνε ποτέ! Και σταμάτα τις βλακείες. Ελα ντύσου τώρα γιατί πρέπει να πάμε να πάρουμε το κοστούμι.
Μου είπε ο Μάριος και τότε ήταν που αγχώθηκα περισσότερο.
- Τι; Δεν έχετε πάρει το κοστούμι; Και που θα το φορέσω;
- Στην εκκλησία.
Με ειρωνεύτηκαν.
- Έλα ρε, σοβαρά μιλάω ξεκολλήστε!
Τους είπα και τότε ακούστηκε να χτυπάει το κινητό του Μάριου.
- Έλα μωρό μου; Ναι αγάπη μου τώρα θα πάμε να τον ντύσουμε, θα πάρουμε τις ανθοδέσμες και όλα. Ναι μωρό μου, θα είμαστε εκεί σε μια ώρα. Μωρό μου και εμένα μου λείπεις ψυχή μου, δεν φαντάζεσαι πόσο.
Της μιλούσε με ένα ύφος και τόνο, όλο υποσχέσεις.
- ΕΕΕ, ΕΊΝΑΙ Η ΑΔΕΡΦΉ ΜΟΥ!
Φώναξα στον Μάριο.
- Σκάσε, εσύ παντρεύεσαι την δική μου και δεν είπα κάτι.
Μου είπε και κατσούφιασα.
Τον μισώ!
Ούτε bachelor δεν έκανα επειδή είχα αυτόν τον Ιούδα από πίσω. Ο,τι και να έκανα το έλεγε στην Άρια από μηνύματα και μάλιστα και με φωτογραφίες να έχει και αποδείξεις λέει. Άφηνε τις συζητήσεις να μείνουν και στην συνομιλία μάλιστα, ο μπάσταρδος!
- ΕΛΑ ΚΛΕΊΣΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΩΡΑ!
- Μωρό μου πρέπει να φύγω, μαρμελαδακι μου εσύ, ζελεδακι μου. Ναι και εγώ σε λατρεύω άντε τα λέμε από κοντά.
- Μπαααα, ανάσταση άφησε το κινητό κάτω η σκατοφατσα.
Του έλεγα καθώς φορούσα τα παπούτσια μου.
- Εε, κανόνισε οδηγάω και θα το κάνω να φανεί σαν ατύχημα.
- Ουυυ, τρέμω από τον φόβο.
Του είπα και πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου δίνοντας του τα.
- Πάντως δεν μπορώ να πω. Σε τύλιξε η αδερφή μου και μάλιστα χωρίς να κάνει τίποτα.
- Ε οχι χωρίς να κάνει τίποτα. Κάτι κόλπα που κάνει αυτή.
Άρχισα να του λέω για να τον πειράξω.
- ΕΕ, όμως πέρα από την πλάκα, το περίμενες εμείς να γίνουμε κουνιάδοι ; Εμείς που τσακωνόμασταν σαν το ποντίκι με την γάτα.
- Άστα να πάνε.
Μου είπε και γελάσαμε.
- Παιδιά, εσείς πηγαίνετε στην εκκλησία και εμείς θα σας συναντήσουμε εκεί.
- Οκαυ.
Είπαν και μπήκαν στα αυτοκίνητα τους.
- Έλα μπες.
Μου είπε ο Μάριος και αυτό έκανα.
Οι άλλοι έφυγαν και εγώ έβαλα την ζώνη.
- Να σου πω, έχεις καλέσει τον Άστον;
- Όχι βέβαια, πας καλά ρε; Αυτός γουστάρει την αδερφή σου και θα τον καλούσα κι όλας; Άσε που ίσως να πονάει που η Άρια παντρεύεται εμένα οπότε δεν χρειάζεται να του προκαλέσω περισσότερο πόνο.
- Μάλιστα, πιστεύω ότι έχεις δίκιο. Πάμε λοιπόν.
Είπε και ξεκίνησε το αυτοκίνητο ξεφυσώντας.
- Ρε συ, δεν θέλω να σε αναστατώσω, αλλά από το πρωί έχω ένα προαίσθημα ότι κάτι κακό θα συμβεί και δεν μ'αρέσει καθόλου. Μήπως να πάμε να πάρουμε τα ρούχα από αλλού; Ή έστω να πάμε σε ένα άλλο κομμωτήριο;
- Γιατί ρε; Εγώ θεωρώ ότι απλά είναι το άγχος τίποτα σοβαρό μη φοβάσαι.
- Πφφ, μακάρι ρε αλλά πιστεύεις ότι ο Άστον θα τα παρατήσει τόσο εύκολα;
- Το πιστεύω, δεν μας ενόχλησε τρεις μήνες, λες να το κάνει τώρα; Άσε τις βλακείες .
- Μάλλον έχεις δίκιο. Άρα πάμε να φορέσουμε κοστούμι; Πρέπει να πάρω και εγώ γιατί δεν έχω.
- Οκαυ, ντυνόμαστε εκεί και φύγαμε για το κομμωτήριο.
- Έγινε.
Είπε και φύγαμε.
Να πω την αλήθεια αυτό το προαίσθημα το νιώθω και εγώ από το πρωί αλλά δεν ήθελα να το πω στον Μάριο.
Εύχομαι να μην γίνει κάτι σοβαρό.
Άριας Ποβ:
- Σήμερα παντρεύεσαι Άριααα!
Φώναξε η Μελ και γέλασα διότι ήταν παρά πολύ χαρούμενη.
- Ναιι, αλλά έχω τόσο άγχος Χριστέ μου, θα πεθάνω!
- Όλα καλά θα πάνε μη φοβάσαι. Κάτσε να πάρω τον Μάριο να τον ρωτήσω αν θα αργήσουν.
Μου είπε η Μελ και της χαμογέλασα.
Δείχνει τόσο ευτυχισμένη και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα διότι κάνει και τον αδερφό μου ευτυχισμένο, οπότε η χαρά μου είναι διπλή.
Κάθησα στην καρέκλα και η κοπέλα που επιλέξαμε να με ετοιμάσει άρχισε να μου κάνει το make up όσο η Μελ μιλούσε με τον αδερφό μου.
Οι σκέψεις μου όμως, δεν με άφηναν να ησυχάσω.
Ο Αχιλλέας έχει τόσους φίλους και τους έχει καλέσει όλους στον γάμο μας, αλλά εγώ; Εγώ ποιούς έχω;
Κανένας δεν με ξέρει και όλοι υποτίθεται πως με μισούν.
- Μπορείς να ανεβάσεις λίγο το κεφάλι σου;
- Ω ναι, φυσικά.
Είπα στην κοπέλα και μου έβαζε το κραγιόν.
- Τελειώσαμε με το make up. Μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας στο καθρέφτη.
Μου είπε και της χαμογέλασα.
Γύρισα το κεφάλι μου προς τον καθρέφτη και είδα κάτι που δεν το περίμενα να δω.
- Γεια σου Άριαααα!
Φώναξαν όλες οι κοπέλες από την τρίτη λυκείου που είχαμε πέρυσι.
Τι;
Γύρισα προς το μέρος τους και τις αντίκρυσα.
- Τι; Κορίτσια τι κάνετε εδώ; Θεέ μου!
- Κορίτσι μου παντρεύεσαι! Τι νομίζεις πως κάνουμε εδώ;
Μου είπαν και ήρθαν να με αγκαλιάσουν.
- Τι; Όμως δ-δεν καταλαβαίνω...
Τους είπα και μου χαμογέλασαν.
- Ίσως παντρεύεσαι έναν άντρα που σ'αγαπάει πραγματικά!
Μου είπε μια κοπέλα και χαμογέλασα.
Ω μα φυσικά, ποιος άλλος θα το έκανε; Ο Αχιλλέας!
- Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσια που ήρθατε δεν θα το ξεχάσω ποτέ πραγματικά.
- Άσε τα ευχαριστώ και σε προειδοποιώ αν δεν πιάσω την ανθοδέσμη, θα σε ξεμαλλιάσω!
Μου είπε η Αριάδνη και γέλασα.
- Έλα να σου φτιάξουμε το μαλλί και να σε ντύσουμε. Άσε τα κλάματα τώρα μόλις σου έβαλε το make up η κοπέλα.
Μου είπε η Αριάδνη και μου έδωσε μια χαρτοπετσέτα για να σκουπίσω τα δάκρυα μου.
Δεν το πιστεύω ότι ο Αχιλλέας το έκανε αυτό, πραγματικά είναι τέλειος!
Σκέφτηκα και χαμογέλασα περισσότερο στην θύμηση του.
Ανυπομονώ να τον δω με το κοστούμι, θα είναι κούκλος.
Σκεφτόμουν καθώς τα κορίτσια μου έφτιαχναν τα μαλλιά ενώ γελούσαν και με πείραζαν. Είναι ωραίο να έχεις φίλους!
Αχιλλέας Ποβ:
- Αυτό το κοστούμι για τον γαμπρό και αυτό για τον κουμπάρο.
Μας έδωσε ο πωλητής τα κοστούμια και μπήκαμε στα δοκιμαστήρια ενώ πήραμε στα χέρια και τα παπούτσια που θα φορέσουμε.
Αφού φόρεσα το κοστούμι, κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέφτη που βρισκόταν στο δοκιμαστήριο.
Χμμ, δεν είναι κακό.
- Αχιλλέα, βγες ρε.
Άκουσα τον Μάριο να με φωνάζει και αυτό ακριβώς έκανα.
- Πραγματικά σου πάει αυτό το κοστούμι.
Μου είπε ο πωλητής και του χαμογέλασα.
- Και εμένα μου αρέσει.
Είπα καθώς κοιτούσα τον εαυτό μου στο ολόσωμο καθρέφτη.
- Είμαι καλύτερος. Ωχ, ρε πρέπει να τρέξουμε αλλιώς θα αργήσουμε.
Μου είπε ο Μαριος και πήγε γρήγορα στο ταμείο να πληρώσει τα κοστούμια.
Βγηκαμε από το μαγαζί. Και ξανά μπήκαμε στο αυτοκίνητο, αυτή την φορά με προορισμό το κομμωτήριο.
Μετά από 9 λεπτά:
- Ρε Μάριε μήπως να έφευγες; Μιας και η εκκλησία είναι κοντά έρχομαι και με τα πόδια και εσύ να φανταστώ δεν έχεις να κανείς κάτι στο κομμωτήριο.
- Είσαι σίγουρος ότι δεν θες να σε περιμένω;
- Ναι.
Του είπα και μου χαμογέλασε.
- Σε θέλω στην εκκλησία σε 15 λεπτά εε, αν δεν έρθεις θα σε βρω και θα σε πλακώσω στο ξύλο κατάλαβες;
Μου είπε και γέλασα.
- Εντάξει.
Του είπα και περίμενα μέχρι να φύγει, μόλις έγινε αυτό πέρασα τον δρόμο και πήγα στην απέναντι καφετέρια μαζί με το κοστούμι στα χέρια μου.
- Γιατί με φώναξες; Τι άλλο θες από εμένα Εύα;
Την ρώτησα, σηκώθηκε από το κάθισμα της και μου χαμογέλασε πλησιάζοντας με.
- Χαλάρωσε μωρό μου, θα μάθεις αμέσως τον λόγο που σε φώναξα. Για αρχή όμως φόρεσε το κοστούμι σου και πάμε στο κομμωτήριο.
Μου είπε και άρχισε να με τραβάει.
- Που ξέρεις εσύ για τον γάμο και τι προσπαθείς να πετύχεις μου λες; Θέλεις να διαλυθεί ο γάμος μου;
Της είπα κοιτώντας την με θυμό.
- Εμ, συγνώμη; Ποιος προσπαθεί να διαλύσει το γάμο σου μωρό μου; Εαν καταστραφεί τότε το φταίξιμο θα είναι όλο δικό σου γλυκέ μου. Αν την αγαπούσες τόσο, δεν θα ήσουν εδώ τώρα, έτσι δεν είναι;
Μου έλεγε χαϊδεύοντας μου το στέρνο.
Της έπιασα δυνατά τα χέρια και της είπα κατάμουτρα.
- Σε σιχαίνομαι, για τον τρόπο με τον οποίο με πρόδωσες , με ξέχασες, με κατέστρεψες και με διέλυσες ψυχολογικά. Σε μισώ ή μάλλον μισώ τον εαυτό μου που σε αγάπησε με όλο του το είναι, με μισώ που με άφησα να νιώσω για μια άκαρδη που η αγάπη είναι το τελευταίο πράγμα που αναζητά. Σε μισώ Εύα. Αλλά ύστερα μπήκε η Άρια στη ζωή μου και διαπίστωσα πως αυτό που θεωρούσα αγάπη δεν ήταν πραγματική αγάπη αλλά μια ψευδαίσθηση. Η γυναίκα που αγαπώ είναι η Άρια και γι'αυτό τον λόγο την παντρεύομαι. Ήρθα εδώ, για να μην έρθεις στην εκκλησία και διαλύσεις την καλύτερη μέρα της ζωής μου!
Της είπα και ύστερα ένιωσα κάτι μεταλλικό να με χτυπάει πίσω από το κεφάλι. Το τελευταίο πράγμα που άκουσα ήταν μια φωνή να λέει.
- Τι συγκινητικό!
Με το αίμα να τρέχει από το κεφάλι μου έκλεισα τα μάτια αντιλαμβάνοντας πως το ξανά έκανε. Με πρόδωσε και αυτή την φορά με τον χειρότερο τρόπο, μου κατέστρεψε την καλύτερη μέρα της ζωής μου. Συγνώμη Άρια, συγνώμη για όλα.
Άστον Ποβ:
1 μέρα πριν:
- Παντρεύεται, παντρεύεται; ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ!
Ούρλιαξα ρίχνοντας όλα τα πράγματα κάτω .
- Αστον, σε παρακαλώ ηρέμησε.
- ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΜΑ ΗΡΕΜΗΣΩ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ; ΤΗΝ ΧΑΝΩ! ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
- Θα την ξεχάσεις, μπορεί να ήταν απλώς ένας ενθουσιασμός.
Μου είπε και τότε ήταν που τα πήρα.
Τον έπιασα από τον γιακά.
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΓΑΜΩ! ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;
Του ούρλιαξα στα μούτρα και έμεινε κοιτώντας με τρομαγμένος.
- Την αγαπώ, την αγαπώ όσο τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο. Την αγαπώ περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό, καταλαβαίνεις;
Του είπα και πλέον έκλαιγα, γαμωτο δεν μπορώ να το διαχειριστώ άλλο. Εχω χάσει τον έλεγχο, δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου δεν μπορώ να ελέγξω τίποτα, τίποτα, ούτε καν αυτή. Γιατί την άφησα, γιατί την άφησα να μου φύγει γαμωτο; Ηλίθιε, ηλίθιε είσαι ο πιο ανόητος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.
- Ηλίθιε, ηλίθιε, ΗΛΙΘΙΕ!
- Τι έκανα πάλι;
Με ρώτησε ο Αλεξ.
- Στον εαυτό μου το έλεγα.
Του είπα και έβαλα να πιω ένα ποτήρι ουίσκι.
- Δε-Δεν ήξερα ότι μπορείς να αγαπήσεις τόσο έντονα και με τόσο πάθος.
- Αγαπώ και μισώ με το ίδιο πάθος!
Του απάντησα απότομα.
- Αστον, ίσως ήρθε η ώρα να τα παρατήσεις, ίσως πρέπει να την αφήσεις να φύγει να είναι ευτυχισμένη, εξάλλου αυτό δεν θέλεις; Να την δεις ευτυχισμένη-.
Αυτά τα λόγια με πονούσαν αλλά με τρέλαναν παράλληλα.
- ΟΧΙ! Χτύπησα το χέρι στο τραπέζι, θέλω να είναι ευτυχισμένη μαζί μου, θέλω εγώ να την κάνω ευτυχισμένη θέλω εγώ να είμαι η αιτία που θα χαμογελάει, θέλω να ξυπνάει και να κοιμάται με το όνομα μου στα χείλη της, καταλαβαίνεις ΓΑΜΩ; ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ!
- Όμως Αστον, αυτή θέλει αυτόν, όχι εσένα! Άστην να φύγει θα βρεις άλλη, εξάλλου το ίδιο δεν έκανε και αυτή η πρώην του Αχιλλέα; Ακολούθησε το παράδειγμα της λοιπόν.
Μου έλεγε και κυριολεκτικά ήθελα να τον σκοτώσω.
Όμως, αυτή, αυτή η Εύα. Αυτή είναι η λύση.
- ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!
Φώναξα χαρούμενος, ήπια το ουίσκι μονορούφι και βγήκα από το διαμέρισμα μου με σκοπό να βρω αυτή την Εύα.
Μετά από 12 λεπτά:
Έχω αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου σιγά σιγά.
Έχω ψάξει παντού για αυτήν, αλλά δεν την βρίσκω πουθενά τι στο καλό φίλε, την κατάπιε η γη;
Καθώς περνούσα δίπλα από ένα εμπορικό κέντρο αντικρίζω μια κοπέλα με μαύρα γυαλιά και την κοιλιά έξω.
Έχει γούστο να είναι αυτή. Διότι δεν έχει πάψει να με κοιτάει , βέβαια έχω συνηθίσει να λαμβάνω τέτοια αδιάκριτα και όλο νόημα βλέμματα.
Έβγαλα τα γυαλιά μου και την πλησίασα.
- Να μαντέψω, χμ... Εύα;
Έβγαλε τα γυαλιά της και μου χαμογέλασε.
- Ναι. Να μαντέψω εγώ τώρα, χμ... Θάνος;
Ο Θάνατος εύχομαι να σου έρθει σύντομα ηλίθια!
- Όχι, Αστον.
Της είπα χαμογελώντας της ψεύτικα.
- Α ναι Αστον. Συγνώμη ε, αλλά δεν μπορώ να συγκρατώ εύκολα ονόματα.
- Ω μα φυσικά, πως να μπορέσεις με τέτοια μνήμη χρυσόψαρου.
- Σταμάτα να με πειράζεις καλε.
Μου είπε και με χτύπησε απαλά στο μπράτσο.
Οκ, προλαβαίνω να φύγω;
- Χαχα, ναι. Θα ήθελα να σου μιλήσω.
- Τι είναι; Πες μου.
- Πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να μιλήσουμε σε κάποια καφετέρια ή κάπου άλλου.
- Αα, ναι ναι ναι έχεις δίκιο πάμε.
Είπε και άρχισε να προχωράει, την τράβηξα από το μπράτσο και την έφερα κοντά μου.
- Ξέρεις ποιος είμαι έτσι;
- Φυσικά καλε ο αδερφός του άντρα μου, του Αχιλλέα.
- Οκ, αυτό το αφήνω ασχολίαστο για τώρα.
- Τι;
- Άστο.
Της είπα και άρχισα να την τραβολογώ.
Μετά από 5 λεπτά:
- Τι; Παντρεύεται; Ο Αχιλλέας ΜΟΥ παντρεύεται αυτήν την ασχημομούρα; ΘΕΕ ΜΟΥ!
- ΑΣΧΗΜΟΜΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΑΙ! ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ!
Της φώναξα και γύρισε όλο το μαγαζί να μας κοιτάξει.
Προσπάθησα να ηρεμήσω τα νεύρα μου αλλά αυτό ήταν αδύνατο.
- Σου αρέσει ε; Σου αρέσει πολύ, ω ναι παρά πολύ, είναι σωστό αυτό Αστον; Γουστάρεις την κοπέλα του αδερφού σου και από ότι άκουσα και μέλλουσα γυναίκα του.
- Ό,τι γουστάρω θα κάνω! Εσένα δεν σε ενδιαφέρει! ΤΟ ΜΟΝΟ που ήθελα από εσένα ήταν να διαλύσουμε τον γάμο τους! Για να σου δώσω να καταλάβεις: ο Γάμος καταστρέφεται, η Άρια και ο Αχιλλέας ΔΕΝ Παντρεύονται μεταξύ τους οπότε θα έχω πλέον την Άρια δική μου.
- Και εγώ τι κερδίζω;
Με ρώτησε και σήκωσα τους ώμους μου.
- Δεν ξέρω, υποθέτω τον Αχιλλέα;
- Αα, ναι ναι.
Οκ; Αυτή νομίζω έχει προβλήματα.
Και φοβάμαι μην είναι μεταδοτικά.
- Πες μου τι πρέπει να κάνω και θα το κάνω.
Μου είπε και της έγνεψα.
Άριας Ποβ:
- Λοιπόν παιδιά, όλα έτοιμα;
Ρώτησε η μητέρα του Αχιλλέα.
- Ναιι.
Της απάντησαν τα κορίτσια.
- Ωραία, βγείτε εσείς έξω μιας και θέλω να δώσω κάτι στην Άρια.
Είπε και την είδα να κρατάει ένα κουτάκι στα χέρια της.
- Εντάξει μαμά, πάμε κορίτσια.
Είπε η Μελ και άρχισε να αδειάζει όλο το δωμάτιο. Μέχρι που τελικά μείναμε μόνες, εγώ και η μητέρα του Αχιλλέα, η πεθερά μου.
- Άρια κορίτσι μου, θα ήθελα να σου δώσω κάτι το οποίο είναι πολύ πολύτιμο για εμένα.
Μου είπε και έκατσε στο κρεβάτι δίπλα μου.
- Αυτό το δαχτυλίδι, κρύβει μεγάλη ιστορία πίσω του, αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να σου την διηγηθώ. Θα ήθελα να το φοράς πάντα και να μην το βγάλεις για κανένα λόγο.
Μου είπε και άνοιξε το κουτί. Για λίγα λεπτά παραξενεύτηκα με τα λόγια της, τι θέλει να πει; Γιατί να μην το βγάλω για κανένα λόγο;
- Έλα, φόρεσε το.
Το κοίταξα για λίγο και το πήρα στα χέρια μου, το φόρεσα στο δάχτυλο μου και το κοίταξα. Είναι υπέροχο!
- Σου πάει τόσο πολύ.
Μου είπε και δάκρυσε.
- Είστε καλά;
Την ρώτησα και με αγκάλιασε.
- Α-Απλά θυμήθηκα την ημέρα του γάμο μου, με τον πρώην άντρα μου.
Μου είπε, σηκώθηκε και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο ζητώντας μου συγγνώμη.
- Από τον πρώην άντρα της; Άρα αυτό ήταν το δαχτυλίδι του γάμου τους;
Τέλεια, άρα εγώ πρέπει να συνεχίζω να το φοράω ή σημαίνει κάτι; Ότι δεν θα πάει καλά αυτή η μέρα;
- Αχ Άρια, μην εστιάσεις σε τέτοιες λεπτομέρειες, είναι μόνο προκαταλήψεις. Η γυναίκα στο έδωσε μέσα από την καρδιά της, δίχως ίχνος κακιάς.
Απέβαλλα όλες τις αρνητικές μου σκέψεις και ιδέες και εστίασα στο νυφικό μου. Σε λίγες ώρες θα αντικρίσω τον άντρα της ζωής μου.
Είμαι τόσο χαρούμενη!
Σκέφτηκα και συμπεριφέρθηκα σαν πεντάχρονο, τοποθετώντας το πέπλο στο κεφάλι μου και αντικρίζοντας την τελική εικόνα μπροστά μου, ένα έχω να πω... μαγευτική.
- Ουαου Άρια, ο αδερφός μου είναι τόσο τυχερός που σε έχει.
Αναφώνησε η Μελ μένοντας άναυδη.
- Και εγώ νιώθω τυχερή που τον έχω.
Της είπα και την αγκάλιασα.
4 ώρες πριν το γάμο
Αστον Ποβ:
- Ελα Αχιλλέα ξύπνα.
Του έλεγα καθώς τον ταρακουνούσα να ξυπνήσει και τελικά μας έκανε την τιμή.
- Π-Που, Π-που βρίσκομαι; Αστον;
- Καλά ξυπνητούρια.
Του είπα χαμογελώντας ψεύτικα.
- Που είναι η Άρια; Έπρεπε να ήμουν στην εκκλησία τώρα!
- Τώρα θυμήθηκες την Άρια εσύ;
Του είπα καθώς μια δόση ειρωνείας κυριαρχούσε στο τόνο της φωνής μου.
- Γιατί είμαι εδώ γαμωτο;
Μου είπε και γέλασα.
- Η πολυαγαπημένη σου σε έφερε σε αυτή την κατάσταση ηλίθιε.
- Η Άρια;
Είπε σαστισμένος.
- Είσαι βλάκας; Η Εύα φυσικά!
Του είπα και έδειχνε να θυμάται.
- Πως μπόρεσα να το κάνω εγώ αυτό; Πως μπόρεσα να της το κάνω;
Ψιθύριζε και υπέθεσα πως τα έλεγε για την Άρια.
- Ναι το ξέρω και το χειρότερο την έχεις αφήσει έξω από την εκκλησία να κλαίει πούστη!
- Άσε με να φύγω σε παρακαλώ, πρέπει να πάω να την βρω!
Είπε και ακούστηκε το κινητό του να χτυπά. Το πήρα στα χέρια μου και είδα το άτομο που τον καλούσε, η Άρια...
Εκεί που ήμουν έτοιμος να το ανοίξω το κλείνει.
Το επόμενο λεπτό ακούω το κινητό μου να χτυπά και το σηκώνω.
- Παρακαλώ;
- Αστον, η Άρια είμαι σε παρακαλώ εάν έχεις τον Αχιλλέα ελευθέρωσε τον σε ικετεύω.
Μου έλεγε ενώ έκλαιγε.
- Ελα στην τάδε οδό εκεί που είναι η γέφυρα, μόνη σου.
Της είπα και της το έκλεισα.
- Η ΑΡΙΑ ΗΤΑΝ;
- Ναι, σκάσε τώρα.
Του είπα καθώς ο θυμός και τα νεύρα μου εξαφανίστηκαν και μια λύπη άρχισε να κυριαρχεί.
Ακούγονταν τόσο λυπημένη και δεν έφταιγε ο Αχιλλέας γιαυτο αλλά εγώ.
Πρέπει να την αφήσω. Πρέπει να εξαφανιστώ από την ζωή της, αλλά πως μπορώ να το κάνω εγώ αυτό; Πως;
Πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου και το κινητό και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.
- Αλεξ, πρόσεχε τον, θα σου πω από το κινητό πότε να τον αφήσεις να φύγει.
Του είπα και για λίγο στάθηκα κοιτώντας τον.
- Αντίο αδερφέ, τα λέμε σε έναν άλλο κόσμο.
Του είπα αγκαλιάζοντας τον σφιχτά καθώς δάκρυα άρχισαν να βγαίνουν από τα μάτια μου.
- Αντίο Αλεξ, αντίο αδερφέ.
- Αστον ηρέμησε δεν θα είναι η τελευταία φορά που θα τα πούμε σε αυτό το πλανήτη.
Μου είπε και χαμογέλασα συμπονετικά.
- Αντίο Αλεξ, σε παρακαλώ φόρεσε άσπρα και δεν θέλω να κλάψεις αλλά να γελάσεις όταν το μάθεις ναι;
Του είπα και βγήκα από το κτήριο κλαίγοντας.
Αυτό ήταν, το αποφάσισα.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και άρχισα να οδηγώ έως την γέφυρα.
Μετά από 12 λεπτά:
Στεκόμουν στην γέφυρα και περίμενα να την δω από μακρυά, αλλά δεν την έβλεπα να έρχεται. Τι έγινε; Το μετάνιωσε;
- Αστον;
Άκουσα την φωνή της και γύρισα να την κοιτάξω, ήρθε!
Έτρεξε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε κλαίγοντας.
- Πως είναι;
Με ρώτησε και της χαμογέλασα.
- Είναι καλά.
Άριας Ποβ:
- Δεν του έκανες κάτι έτσι;
Του είπα και γέλασε χαϊδεύοντας μου το μάγουλο.
- Τίποτα απολύτως!
- Πότε θα τον δω;
Τον ρώτησα και με έπιασε από το μπράτσο.
- Σε λίγο. Μείνε μαζί μου για λίγο, σε παρακαλώ.
Μου είπε και του χαμογέλασα.
- Μου έλειψες. Ολο αυτό το καιρό δεν σε έχω βγάλει από το μυαλό μου. Σε σκεφτόμουν συνέχεια όλη μέρα, κάθε μέρα. Οταν έμαθα για τον γάμο σου, πραγματικά δεν, δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ, ούτε τώρα μπορώ. Και ξέρεις τι; Αυτό θέλω να το θυμάσαι. Ενιωσα, ένιωσα τόσα πολλά για εσένα που δεν περιγράφονται. Σε δέχθηκα έτσι όπως ήσουν, αποδέχθηκα τα πάντα ακόμα και τον έρωτα που έτρεφες για τον αδερφό μου. Τον άφησα να μπει στο σπίτι μου, στη ζωή μου, στη ζωή μας... Θα αγαπούσα το παιδί σου λες και θα ήμουν εγώ ο βιολογικός του πατέρας, είχα σκεφτεί εκδρομές, ταξίδια, διακοπές. Την πρώτη μέρα στο σχολείο του παιδιού μας, ακόμα και τον γάμο μας ονειρεύτηκα... Αλλά εσύ αποφάσισες να με αφήσεις για εκείνον. Σχεδίαζες το μέλλον σου μαζί του και άφησες το δικό μου να καταστρέφεται. Με άφησες στο έλεος του Θεού. Πέθαινα στην κυριολεξία κάθε μέρα, πέθαινα να σε δω, αλλά δεν μπορούσα... Σε ήθελα και σε θέλω, όμως δεν ξέρω αν εσύ θέλεις... Γιατί αυτό που νιώθω, δεν νομίζω να το έχεις νιώσει για άλλον ποτέ. Και σε ρωτώ, αξίζει; Αξίζει αυτός που πας να παντρευτείς; Θα σε κάνει ευτυχισμένη ή θα σε πληγώνει κάθε ημέρα; Σου υπόσχομαι ότι άμα με διαλέξεις θα αφιερώσω την ζωή μου σε εσένα και το παιδάκι..
- Συγνώμη, που σε έκανα να υποφέρεις. Αλλά έχω κάνει ήδη την επιλογή μου. Τον αγαπάω Άστον. Και όλα αυτά που νιώθεις εσύ για εμένα, τα αισθάνομαι εγώ για τον Αχιλλέα.
Του είπα και έσκυψε το κεφάλι του καθώς έκλαιγε.
- Αυτό ήταν, έτσι; Τελείωσε.
Με ρώτησε και τον τράβηξα από το στέρνο καθώς εκείνος δεν είχε πάψει ούτε λεπτό να κλαίει.
- Συγνώμη που σε έκανα να υποφέρεις, αλλά ξέρεις τι διαπίστωσα όλον αυτό τον καιρό που βρισκόσουν δίπλα μου;
Έγνεψε με το κεφάλι του αρνητικά.
- Είσαι το πιο υπέροχο άτομο που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο. Μου στάθηκες στις πιο δύσκολες στιγμές, με υποστήριζες, με προστάτευες και πάνω απ'ολα μ αγαπούσες. Δεν θέλω να σε χάσω Αστον.
- Κατάλαβα, θέλεις να μείνουμε μόνο φίλοι έτσι;
Μου είπε και πήγε να φύγει.
- Δεν ξέρω τι θέλω να ήμαστε, πάντως δεν θέλω να φύγεις από την ζωή μου. Σε παρακαλώ μη φύγεις...
Του είπα και αυτός με αγκάλιασε.
- Άρια, αν δεν μου το έλεγες αυτό. Θα είχα βάλει τέλος στη ζωή μου μετά από αυτή τη συνάντηση.
Μου είπε και βγήκα γρήγορα από την αγκαλιά του.
- Αλλά τώρα, δεν πρόκειται να το κάνω. Τώρα που κατάλαβα, το πόσο πολύ με χρειάζεσαι. Τώρα θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη, έστω και σαν φίλος σου.
Μου είπε και τον αγκάλιασα σφιχτά.
Πήρε στα χέρια του το κινητό του και τηλεφώνησε σε κάποιον.
- Άφησε τον ελεύθερο και φέρουν στην (τάδε) εκκλησία. Και φρόντισε μην αργήσει! Δεν θέλω να στήσει την Άρια.
Είπε στο άτομο με το οποίο μιλούσε στο τηλέφωνο.
Τελείωσε την κλήση και με κοίταξε στα μάτια.
- Είσαι έτοιμη να παντρευτείς; Ξέρεις μπορούμε ανά πάσα στιγμή να φύγουμε και να ζήσουμε τη ζωή μας.
- Αστον!
Του είπα και γέλασε.
- Καλά, αλλά μετά μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα.
Μου είπε και κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο του.
Πρωτού μπούμε στο αυτοκίνητο κοίταξε το νυφικό μου το οποίο είδε λερωθεί.
- Μήπως να περάσουμε και από ένα μαγαζί με νυφικά;
Μου είπε και έγνεψα.
Δεν θα ήθελα να εμφανιστώ έτσι στον Αχιλλέα.
30 λεπτά πριν τον γάμο:
- Αστον, δεν μπορούμε να περιμένουμε ένα στενό πιο κάτω από την εκκλησία! Επειδή θέλεις να στήσω τον Αχιλλέα!
- Σσς, σε παρακαλώ θέλω λίγο να απελπιστεί. Κάτι σαν εκδίκηση επειδή δεν παντρεύεσαι εμένα. Μπιρίτσα;
Μου είπε και μου πρόσφερε τη μπίρα του.
- Όχι ευχαριστώ.
Του είπα και ξεφύσησα.
Μετά από 25 λεπτά:
- Οκαυ Αστον, νομίζω ότι το παρατραβάμε.
Του είπα και ακούστηκε να χτυπάει το κινητό μου, ήταν ο Μάριος.
- Ναι;
- Άρια, που στο καλό είσαι γαμωτο; Σε περιμένουμε όλοι. Ο Αχιλλέας τα έχει παίξει!
- Ερχόμαστε Μάριε, ερχόμαστε.
- Τι εννοείς ερχόσαστε; Εσύ και ο μπαμπάς;
- Όχι, εγώ και ο Αστον. Θα με φέρει εκείνος.
- Τι; Ποιος το λέει στον Αχιλλέα αυτό;
Αχιλλέας Ποβ:
Αυτό ήταν! Δεν θα έρθει. Τι περιμένω ακόμα ο μαλάκας;
Επέλεξε τον Αστον, όχι εμένα.
Σκεφτόμουν ενώ τα μάτια μου είχαν βουρκώσει.
- Αχιλλέα, μίλησα με την Άρια.
Άκουσα τη φωνή του Μάριου.
- Τι σου είπε;
Τον ρώτησα με ένα λυπημένο βλέμμα.
- Παιδιά, που είναι η Άρια;
Ακούσαμε τον Στέλιο καθώς μας πλησίαζε.
- Τώρα θα μάθουμε.
Είπα και κοίταξα τον Μάριο.
- Αχιλλέα, θέλω να διατηρήσεις τη ψυχραιμία σου. Έρχεται με τον Αστον. Θα σου την παραδώσει εκείνος.
- ΤΙ;
Είπαμε ταυτόχρονα με τον Στέλιο.
- ΜΠΙΜΠ, ΜΠΙΜΠ, ΜΠΙΜΠ.
Ακούσαμε τη κόρνα από το αυτοκίνητο του Αστον. Ο Αστον βγήκε από το αυτοκίνητο και άνοιξε τη πόρτα στην Άρια. Εκείνη βγήκε από το αυτοκίνητο και κράτησε αγκαζέ τον Αστον.
Τα παρανυφάκια έπιασαν το νυφικό της Άριας, η οποία με κοιτούσε στα μάτια.
Έφτασε κοντά μου και δεν είχα πάψει να κλαίω από τη συγκίνηση.
Είναι πανέμορφη!
- Είσαι πανέμορφη.
Της είπα και αυτή μου χαμογέλασε. Την έφερα κοντά μου και της έδωσα ένα απαλό φιλί.
- Σου την παραδίδω, αδερφέ.
Μου είπε ο Αστον και του χαμογέλασα.
Μπήκαμε στην εκκλησία και άρχισε η τελετή.
[...]
- Και τώρα σας ονομάζω συζύγους. Γαμπρέ, μπορείς να φιλήσεις τη νύφη.
Μου είπε και την φίλησα.
Όλοι άρχισαν να χειροκροτούν.
- Επιτέλους έγινες δικιά μου, Άρια Παπαδοπούλου Άντερσον.
Της είπα και μου χαμογέλασε.
Βγήκαμε από την εκκλησία και άρχισαν να μας πετάνε ρύζι.
Η Άρια ζήτησε από τα κορίτσια να μαζευτούν για να πιάσουν την ανθοδέσμη.
- Έλα Στέλιο, μπες και εσύ.
- Τι λες κάλε! Δεν θέλω να παντρευτώ!
Είπε αλλά η Μελίνα τον έσπρωξε στα κορίτσια.
- Ένα, δυο και τρία!
Είπε η Άρια και έριξε την ανθοδέσμη. Η ανθοδέσμη έπεσε ακριβώς στα χέρια του Στέλιου.
- ΣΤΕΛΙΟΟΟ! ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ!
Φώναξε η Άρια και αυτός την κοίταξε δολοφονικά.
- ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ!
Της φώναξε πίσω και όλοι γέλασαν. Εγώ και Άρια κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο και τους χαιρετήσαμε όλους.
- Οκαυ. Τι έγινε μόλις τώρα;
Με ρώτησε η Άρια σοκαρισμένη.
- Νομίζω... παντρευτήκαμε;
Της είπα και γέλασε.
- Ήμαστε τρελοί!
Διαπίστωσε και γέλασα.
Μετά από κάποια λεπτά φτάσαμε στο σπίτι για να αλλάξουμε τα ρούχα για το βράδυ.
- Ξέρεις έχουμε τρεις ώρες στη διάθεση μας. Μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Της είπα φιλώντας της το λαιμό. Εκείνη γέλασε και με αγκάλιασε.
- Θέλεις, να κάνουμε ένα ζεστό αφρόλουτρο και μετά να ντυθούμε για το βράδυ; Τι λες;
Μου είπε και την φίλησα καθώς της έβγαζα το νυφικό.
- Λέω, ότι είναι μια θαυμάσια ιδέα.
Της είπα και την έπιασα στα χέρια μου.
[...]
- Να ζήσετε παιδιά, να είστε πάντα ευτυχισμένοι σαν σήμερα.
- Ευχαριστούμε.
Λέγαμε σε όλους.
Φτάσαμε στο τραπέζι μας και καθήσαμε.
- Αχιλλέα, πεινάω. Κάλυψε με όσο τρώω ( Εγώωω😂).
Μου είπε καθώς έβλεπε το φαγητό στο τραπέζι μας.
- Μα έφαγες.
Της είπα κλείνοντας της το μάτι.
- Σκάσε βλάκα.
Μου είπε και γέλασα.
Εκεί που πήγε να φάει ακούστηκε το πλήθος να λέει:
- ΦΙΛΙ, ΦΙΛΙ, ΦΙΛΙ!
- Δεν θα με αφήσουν να φάω.
Είπε η Άρια και την φίλησα.
( Βάλτε το τραγούδι )
Τα φώτα έκλεισαν και άρχισε να παίζει το τραγούδι "Perfect του Ed Sheeran".
Έπιασα την Άρια από το χέρι και άρχισα να την τραβολογάω μέχρι τη σκηνή.
Την έπιασα από την μέση και αρχίσαμε να χορεύουμε στο ρυθμό του τραγουδιού.
- Well, I found a girl, beautiful and sweet. Oh, I never knew you were the someone waiting for me...
Της τραγουδούσα και εκείνη δάκρυσε.
- Cause we were just kids when we fell in love.
Not knowing what it was.
I will not give you up this time
But darling, just kiss me slow, your heart is all I own.
And in your eyes, you're holding mine. I love you sweetheart.
Της είπα και την φίλησα καθώς χορεύαμε.
- I love you too baby.
Μου είπε.
- Αυτό το τραγούδι έγινε ήδη το αγαπημένο μου.
Της είπα και έγνεψε καταφατικά φιλώντας με.
Η βραδιά συνεχίστηκε με εμένα και την Άρια να χορεύουμε και το πλήθος να μας κοιτάει με λατρεία.
- Περίμενα όλη μου τη ζωή για μια γυναίκα σαν και εσένα.
Της είπα και εκείνη με κοίταξε στα μάτια.
- Και εγώ περίμενα όλη μου τη ζωή για ένα άντρα σαν και εσένα. Αχιλλέα, είσαι υπέροχος, είσαι ο ιδανικότερος σύντροφος. Ο τρόπος που μου συμπεριφέρεσαι, λες και είμαι το πολυτιμότερο πράγμα στο κόσμο, κάνει την καρδιά μου να φτερουγίσει. Δεν εκδηλώνω συχνά τα συναισθήματα μου αλλά όταν το κάνω το εννοώ. Θυμάσαι, τότε στη παραλία, που μου άνοιξες τη καρδιά σου και μου είπες ότι δεν θέλεις να γίνεις σαν τον πατέρα σου. Αλλά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου; Έχω να πω με σιγουριά ότι τα κατάφερες μωρό μου και με το παραπάνω. Σ'αγαπώ Αχιλλέα.
Μου είπε και αυτό με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άντρα στον κόσμο.
- Δεν φαντάζεσαι πόσο μετράει η γνώμη σου για εμένα, γυναίκα μου.
Της είπα και την φίλησα.
Την έφερα πιο κοντά μου και έχωσα το κεφάλι μου στο λαιμό της.
- Μυρίζεις υπέροχα, μωρό μου. Θέλω να σε έχω συνέχεια στην αγκαλιά μου. Θέλω να κάνω όλα τα όνειρα μας πραγματικότητα. Να ζήσουμε το όνειρο μας μέχρι το τέλος. Θέλω να ξυπνάω και να κοιμάμαι δίπλα σου, θέλω να σε κάνω να κλαις από τα γέλια και όχι από την λύπη. Δεν θέλω να φανταστώ ούτε μια μέρα μακριά σου. Θέλω να πονάω με τον πόνο σου και να γελάω με την χαρά σου. Θέλω να είμαι το άλλο σου μισό, ο άντρας σου, το αγόρι σου, ο εραστής σου, ο πατέρας των παιδιών σου, ο φύλακας άγγελος σου. Θέλω να είμαι τα πάντα σου μωρό μου! Η καρδιά μου χτυπάει μόνο για εσένα μωρό μου. Σ αγαπώ.
Της είπα και έκλαψε.
- Μη κλαις μωρό μου. Είπαμε θέλω να σε κάνω να κλαις από τα γέλια και όχι από την λύπη.
- Κλαίω από τη συγκίνηση μωρό μου.
Μου είπε και την φίλησα.
- Εντάξει τότε, κλάψε.
Της είπα γελώντας.
Μετά από το δείπνο:
- Εμείς φεύγουμε.
Ανακοινώσαμε στο πλήθος.
Κατευθυνθήκαμε προς τον Μάριο, την Μελ, τον Στέφανο και τον Στέλιο, ο οποίος καθόταν δίπλα στον Ορέστη.
- Παιδιά εμείς φεύγουμε.
Τους είπα και έπιασα την Άρια μου από τη μέση.
- Εντάξει παιδιά, καλό βράδυ και καλό μήνα του μέλιτος, για αύριο.
Είπε ο Μάριος και του χαμογέλασα.
- Καλό βράδυ. Μη σπάσετε κανένα κρεβάτι και το κυριότερο πάρτε προφυλάξεις!
Μας είπε ο Στέλιος και η Άρια κοκκίνισε.
- Να ζήσετε παιδιά! Να είστε πάντα ευτυχισμένοι!
Μας είπε ο Ορέστης και τον ευχαριστήσαμε.
- Να ζήσετε Αχιλλέα. Σου εύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένος γιατί το αξίζεις και εσύ Άρια.
Είπε ο Στέφανος και η Άρια τον ευχαρίστησε.
- Άρια! Τον τύλιξες κορίτσι μου, μπράβο!
Της είπε η Μελ και άνοιξα τα μάτια μου.
- Μελ! Είμαι ο αδερφός σου!
Της είπα και εκείνη αγκάλιασε την Άρια.
- Εγώ αγαπώ την κουνιάδα μου περισσότερο από εσένα!
Είπε η Μελ και χαμογέλασα βλέποντας την αδερφή μου στην αγκαλιά της γυναίκας μου.
- Αγόρι μου, να ζήσετε! Είστε τόσο ταιριαστοί!
Είπε η μαμά μου μαζί με το παιδί μας στην αγκαλιά της.
- Μπαμπαα, μαμαα!
Φώναξε το κοριτσάκι μου.
Άριας Ποβ:
- Εμένα φώναξε πρώτα! Το ήξερα ότι είσαι το κορίτσι του μπαμπά μωρό μου!
Είπε ο Αχιλλέας στην κόρη μας και γέλασα.
Την πήρε στην αγκαλιά του και εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά.
- Ει και εγώ θέλω.
Είπα και αγκάλιασα τον Αχιλλέα.
- Εσύ μωρό μου θα με έχεις όλο το βράδυ δικό σου.
Μου ψιθύρισε στο αυτί και τον χτύπησα απλά στο στέρνο.
- Άρια, έλα λίγο.
Άκουσα τον Στέλιο και πήγα κοντά του.
- Τι έγινε;
Τον ρώτησα και με κοίταξε στα μάτια.
- Τα έφτιαξα με τον Ορέστη.
Μου είπε και τσίριξα. Εκείνος μου έκλεισε το στόμα και εγώ τον αγκάλιασα σφιχτά.
- Αυτό είναι υπέροχο, boo ( it's like my best friend/ my other half).
Του είπα και γέλασε.
- ΑΛΛΑ... ΔΕΝ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ!
Μου είπε και γέλασα. Επιστρέψαμε στην παρέα μας και στάθηκα δίπλα στον Αχιλλέα.
- Να φύγουμε μωρό μου;
Με ρώτησε και έγνεψα. Έδωσε το παιδί στον Στέλιο και εκείνος της ψιθύρισε κάτι στο αυτί.
- Μπαμπά! Ο θείος Στέλιος μου είπε ότι είσαι μπασταδος. ( Ας υποθέσουμε όλοι, ότι το κορίτσι ξέρει να μιλάει, άρα είναι γύρω στα 2 χρονών; )
Είπε η μικρή και ο Στέλιος χτύπησε το μέτωπο του. Την έπιασε από το χέρι και της ξανά ψιθύρισε στο αυτί.
- Είσαι μπασταδος. Αλλά δεν μου το είπε ο θείος Στέλιος.
Είπε η μικρή και γέλασα.
- ΣΤΕΛΙΟ!
Φώναξε ο Αχιλλέας και γέλασα.
- Μπαμπά, τι είναι μπασταδος;
Τον ρώτησε η μικρή και αυτός την κοίταξε γλυκά.
- Είναι μπάσταρδος μωρό μου και είσαι πολύ μικρή για να μάθεις την σημασία της λέξης.
Της είπε και την αγκάλιασε σφιχτά.
- Μείνε μακριά από τον θείο Στέλιο όσο ο μπαμπάς και η μαμά θα λείπουν στο ταξίδι, εντάξει;
Της είπε και τον χτύπησα απαλά στο στέρνο.
- Όχι μωρό μου μην ακούς τον μπαμπά σου. Όλοι είναι υπέροχοι κάνε παρέα με όλους και κυρίως με τον θείο Στέλιο, εντάξει;
Της είπα και με κοίταξε στα μάτια.
Έχει τα μάτια του πατέρα της, το αγαπώ αυτό το παιδί.
Σκέφτηκα και την φίλησα στο κεφάλι.
- Εντάξει, αλλά θα μου φέρεται δώρα από το ταξίδι, ναι;
Μας ρώτησε και της χαμογελάσαμε.
- Όσα δώρα θες μωρό μου. Ακόμα και όλη την Ιταλία αγοράζω για πάρτη σου!
Της είπε ο Αχιλλέας και τον αγκάλιασε σφιχτά.
Τέτοια της λέει και τον αγαπάει τόσο.
- Λοιπόν, φεύγουμε.
Είπε ο Αχιλλέας και με έπιασε από τη μέση.
Βγήκαμε από το εστιατόριο και μπήκαμε στο αυτοκίνητο.
Φτάσαμε στο σπίτι και ο Αχιλλέας με έπιασε σε στυλ νύφης, πήγαμε στο δωμάτιο και με ακούμπησε απαλά στο κρεβάτι.
- Η νύχτα είναι δική μας μωρό μου.
~ ΤΕΛΟΣ~
Έφτασε το τέλος και σε αυτή την ιστορία. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους σας για την υποστήριξη και την αγάπη σας. Ήταν μια υπέροχη ιστορία και εύχομαι να την αγαπήσατε όσο την αγάπησα και εγώ.
Τα λέμε σε κάποια άλλη ιστορία.
Είστε όλοι σας υπέροχοι!
Γεια σας!