Pov Brooklynn Marshall
Al lachend zetten we de tassen op tafel. 'Hallo Baby.' Ik schrik van die stem. 'Hallo vader.' mompel ik. Ik kijk Blaze aan. 'Wat doet hij hier?' vraag ik. 'We hadden nog wat te bespreken maar hij ging net weg.' Hij staat op en loopt zonder iets te zeggen het penthouse uit. 'Wat moest hij?' vraag ik. 'Ik leg het vanavond wel uit.' zegt hij en loopt naar de slaapkamer.
'Ik zal jullie alleen laten. Ik ben er morgen weer om verdere dingen voor de bruiloft te regelen.' zegt Grace. Ze omhelst me waarna ze de lift instapt. Algauw sluiten de liftdeuren en verdwijnt de lift naar beneden. Ik besluit Blaze maar een te gaan uithoren.
'Blaze?' roep ik en loop zijn slaapkamer in. Hij is zich net aan het omkleden en ik hap even naar adem als ik zijn ontblote bovenlichaam zie. 'Wat is er babygirl?' Hij lacht zijn tanden bloot. 'Wat deed mijn vader hier?' Hij loopt op me af. Als hij voor me staat, spannen al mijn spieren zich al aan. Zoveel invloed heeft zijn aanwezigheid op me. 'Hij wil het contract ongedaan maken.' zegt hij dan met een rauwe stem.
Ik schrik. 'Maar...dat doe je toch niet? Ik wil niet terug.' flap ik eruit. Geschrokken van mijn eigen woorden kijk ik hem aan. Hoe kan ik dat nou zeggen? Heeft Grace dan toch gelijk? Hij brengt zijn hand naar mijn wang en ik sluit mijn ogen als zijn koude hand mijn huid aanraakt. 'Rustig maar Moonshine. Het contract is ondertekend dus kan niet ongedaan gemaakt worden.' zegt hij. Ik zucht van opluchting. Gelukkig niet terug naar die hel. 'Hoe zou je het vinden om morgen mijn ouders te ontmoeten?' vraagt hij dan.
'Ja lijkt me leuk.' mompel ik dan met de gedachten in mijn achterhoofd dat het allemaal bij het contract hoort. 'Victoria komt zo ook nog langs. Ze had geloof ik een verrassing gepland voor ons.' 'Gezellig.' Ik ben blij dat ik het tenminste goed kan vinden met Victoria. Plots voel ik zijn handen over mijn heupen glijden. Ik schrik er even van omdat ik er niet op had gerekend.
'Niet zo gespannen.' mompelt hij. Hij kan makkelijk praten. De aanraking van een meisje doet hem niks meer omdat hij met te veel meisjes is geweest. Ik sla mijn armen om hem heen. Het lijkt alsof hij huivert voor een seconde maar weet zich snel te herpakken. Hij brengt zijn hoofd dicht bij die van mij. Ik druk mijn lippen op die van hem, iets wat ik niet van mezelf verwacht maar mijn lichaam verlangt te hevig naar hem. In een soepele beweging tilt hij me op, onze lippen nog steeds op elkaar.
Hij tilt me naar het bed waar hij me neerlegt. Automatisch trek ik mijn jurkje wat verder naar beneden, bang voor wat hij misschien kan doen. Zijn hand glijd over mijn been naar boven. Ik heb het gevoel alsof mijn hart in mijn keel klopt. Hij merkt hoe heftig ik reageer op zijn aanraking en grijnst even naar me. 'Relax Moonshine.' zegt hij terwijl zijn hand omhoog schiet. Ik kan mijn ademhaling niet meer onder controle houden.
'Is er iemand thuis?' hoor ik Victoria heel hard roepen. Ik schiet overeind en duw Blaze aan de kant. Gered door Victoria. Ik ben hier nog helemaal niet klaar voor. Zonder iets te zeggen loop ik naar de woonkamer. 'Hey meis.' zeg ik en omhels haar. 'Klaar voor een leuk tripje?' 'Waar gaan we heen?' 'Dat is een verrassing.' Blaze komt de woonkamer in. Hij trekt zijn blouse recht die hij net heeft aangetrokken.
'Laten we maar gaan dan.' mompel ik. 'Mevrouw hier houdt niet van verrassingen.' zegt Blaze plagend. 'Dan ben je bij ons wel aan het verkeerde adres.' Ze schieten in de lach. 'Niet grappig okay? Ik weet graag waar ik aan toe ben.' 'Je moet is wat meer loslaten en relaxen. Je bent veel te gespannen.' Blaze komt achter me staan en pakt me vast. Ik schrik even maar ontspan daarna direct. Wat deze man met mij doet is niet normaal. 'Laten we gaan.' zeg ik nog een keer om een beetje aan te dringen. Ik wil graag deze situatie vermijden.
Maar ik heb ook een hekel aan verrassingen.