My Fake Possessive Husband ||...

By bdwitsjane

8.6K 491 98

"You are mine, Jackque Gyl delos Santos Gonzaga. Mine and mine alone" - Jose Marie Borja Viceral More

My Fake Possessive Husband
PROLOGUE
Letse
Lagot
Author's Note
Command
Uh-Oh
Lamok
Yuck
Math
Claim
Magazine
He Loves Me?
Surprise Visitor
Vitto's First Plan
Jealousy
Punishment
He's Back?
Not Fake?
Love You Too
Did
Look
Gone
Over
Sign
Dream
Stranger
Fight
Manipulation
Ion Perez
His Side (Part 1)

Sudden

145 12 0
By bdwitsjane

JACKQUE'S POV


"Where do you want to eat?", he asked that made me look at him
while were here on his car.

" Anywhere", then I give my glance to the window of his car.







Maybe he thinks that I'm not in the mood becoz of the medicine he force me to take.




"Sweetie, are you still mad?"





"No, Vice. I'm happy", I said while not glancing on his stares.







Nakita Kong inihinto niya ang sasakyan niya sa isang restaurant.

Hindi ko na hinintay na pagbuksan niya ako kayat bumaba na ako. Naiirita pa din ako sa kanya, Try niya kaya, siya ang pagawain ko ng mga bagay na Hindi niya gustong gawin? I'm not childish. Nakakairita lang kasi.talaga.



Magkasabay kaming pumasok ng restaurant.

" Table for two, please", utos niya dun sa waiter na sumalubong samin.













"Okay, Sir. This way please", then siya na ang naglead ng daan.


Nakaupo kami sa mejo tagong bahagi ng restaurant. Mas okay na rito.















" Sweetie, anong gusto mong kainin?", tanong niya habang nakatingin pa sa menu













"Kung ano sayo, iyon din ang akin"







"Sweetie, wag ka nang mainis sakin oh"


"I'll try", pagmamatigas ko.



















" Oh cmon, sweetie . please", halata ang pag ka irita sa boses niya. Tsss. Knowing him? . Patience is not a virtue.









"Fine. Just don't do that again"















"I wont ever kiss you?"





"Yes, I mean no. Oh damn. I mean yes", I heard him chuckle.







" You don't like the medicine, but you like mykiss,right?", then he laughed at me.








How can he be insensitive? How can't he feel na sobrang pula ko na kasi pinagtitinginan na kami ng mga tao dito sa tabi naming table?
























"Just order, Vice", I could feel the hotness of my cheeks.









" Stop blushing sweetie. I might take you here", then he winked and smirked at me.









God! Why so hot!

No!





"V-vice!", I exclaimed.










" Fine. Hahaha"














Sabihin ninyo nga sakin kung bakit minahal ko itong bipolar nato?









Agad namang dumating ang pagkain namin ngunit napansin ko si Vice na matamang nakatingin sa likuran ko kaya't napalingon ako.....and there i saw Bella Padilla looking at us.








She's not watching at me. I know its for Vice.



Damn that girl! She will ruin my lunch?










"Lets eat", aya ko na lang kay Vice







Nakita kong kukunin na sana niya ang kutsara niya nang umilaw ang cellphone niya na nakapatong sa lamesa. Agad niya itong dinampot at lumayo.

















Hindi ko alam kung tama iyong nakita ko sa mga mata ni Vice! Sakit at kalituhan? Ito din ang nakita ko nung minsang inihatid niya ako sa katabing building namin at sinabi niyang may meeting siya.

















Dapat na ba akong mag-usisa sa mga itinatago niya?
















Nakitq kong ibinaba niya na ang phone niya at agad nang naupo sa harap ko. Ramdam na ramdam ko ang pagbababago ng mood niya. Ramdam na ramdam ko na wala na ang Vice na nangungulit sakin kanina.


















"Kumain ka na", cold na utos niya.


















"Vice"






















"I said, eat", nagulat ako sa pagsigaw niya maging ang mga tao sa paligid niya ay napatingin sa kanya. Nakita kong pinasadahan niya ng kamay ang buhok niya. Sign of frustration.


















Tumayo siya at hinatak ako palabas. Hindi ako umimik at nagpahatak lang sa kanya. I dont know but i feel scared, not of him but on whats happening.


















"Get in", utos niya nang nasa harap na kami ng kotse niya.



















Pumasok na lang ako nang hindi pa din nagsasalita. Pero nalilito na talaga ako.
































Tahimik lang siyang nagmamaneho hanggang sa makarating kami sa harap ng building ng condo ko.




















"Bumaba ka na, Jaki. Dont wait for me. Dont wait.....anymore", malamig niyang sabi habang hindi pa din ako tinatapunan ng tingin. Hindi ko alam pero pakiramdam ko nasasaktan ako dahil tila may nais siyang ipakahulugan sa sinabi niya.
























Agad naman akong bumaba nang walang sinasabing ano mang salita dahil alam ko...










































Nag-umpisa nang mawala ang lalaking mahal ko, sa hindi malamang dahilan.




















"SIGURADO ka ba?", tanong ni Jennifer sakin.








































"No?", alanganing sagot ko.

































"Then why did you thought that hes cheating?", usisa niyang muli.
















"I could feel it"






























"Not all girls instincts are absolutely true Ate Jaki. Remember what my twin told to you?", bahagyabg napakunot ang noo ko sa sinabi niya, "That actions arent always right, sometimes words are true and actions are lies"




























"What do you mean?"




























"That maybe kaya ganun ang ikinikilos ni Kuya JM ay para din sayo iyon", sagot niya saka tumungga sa juice niya. Nandito kasi ako sa condo niya. I need to be here dahil baka mabaliw ako pag nag stay ako ng matagal sa condo ko.






















"But he dont need to do anything for me. I can handle myself"



























"You cant handle everything Ate"


















"Do you something about here, Jennifer?"




















"Nope. Promise", then she smiled at me. I know shes not lying. If her twin was borned mysterious, then she was borned transparent.

















Tumayo si Jennifer at nagtungo sa kusina niya. Ako naman ay parang tangang nakatingin lang sa cellphone ko, nagdadalawang isip ako kung tatawagan ko ba siya o hindi, kung aalamin ko ba kung nasaan siya o hindi. Dahil, natatakot ako. Natatakot akong malaman na matatapos na ang masasayang kaganapan sa pagitan namin.





























"Tawagan mo na nang matahimik ka na", napalingon ako kay Jennifer na may dala ng isang slice ng cake.













"But-------"

























"But if your afraid that he couldnt answer then better search for him"
























"Pinapaalis mo na ba ako?"
























"No, ate. Im giving you an option though in the end of this conversation, lalabas ka sa condo ko, sasakay ka sa kotse mo at hahanapin mo ang asawa mo. Ganun ka mag-isip diba?", saka niya ako kininditan at naupo na sa tabi ko.































Shes right. Shes definitely right.



















Hindi ko na sinagot si Jennifer at mabilis kong kinuha ang susi ng kotse ko sa lamesita niya at nagmadaling bumaba ng building ng condo niya.


























I dont know where to go first.




















Yan ang binubulong ng utak ko.

































Pinaandar ko na ang kotse ko at nagtungo sa office. Yeah Im thinking na baka nag overtime siya sa office niya.


















Pagbaba ko ay agad akong tumingin sa relong suot ko. It was already past 8pm. Nagtuloy ako sa elevator at pinindot ang number ng floor namin ni Vice.















Pagdating ko sa floor ay agad akong dumiretso sa opisina niya pero wala akong aabutan doon. Agad na lang akong bumaba.




























Papasakay na sana ako sa kotse ko nang may tumawag sakin, "Jaki", nalingunan ko si Cash na papasakay na din sana sa kotse ni Jacob.





























Lumapit ako sa kanya, "Cash, pumasok ba kaninang lunch si Vice?"
































"Hindi ei. Nagtaka nga ako dahil hindi kayo pumasok na dalawa. May problema ba?", tanong nito.























"Ah wala. Sige una na ako. Salamat", saka niya ako nginitian.


















Pumasok na ako sa kotse ko nang sumigaw siya, "Hindi siya pumasok nang umaga Jaki pero tumawag siya sakin para padalhan ng bulaklak si Ms. Padilla", yon lang saka siya pumasok na siya sa sasakyan.



















Hindi ko alam pero, fuck parang gusto kong pumatay.


























Sumakay na ako at sunod kung puntahan ay ang bar na pinag-inuman niya noon. Ang Iconic Bar...
















Pumasok na ako sa loob at gaya ng inaasahan ay puro party people lang ang andito. Inilinga-linga ko ang mga mata ko at may nakaagaw ng pansin ko.



















Agad akong lumapit doon sa nag-iisang lalaking uminom sa isang table.






























"Vhong?"

















"Oh Ms. Jaki", bati nito.





















"Uhmm. Hello", saka ako naupo sa upuan sa harap niya.


















"Gusto mong uminom?", tanong nito.




















"No. May itatanong lang sana akong sayo"



























"Sige. Ano yon?"

















"Alam mo ba kung nasan si Vice o alam mo ba kung nasan siya?", tanong ko.


























"Hindi ei. Hindi pa niya ako kinontak", sabi nito na nakapaglaglag ng balikat ko.


















"Ganon ba. Sige salamat huh. Una na lang ako", paalam ko na lang.





















Paalis na sana ako nang hawakan niya ang pulso ko,"May mabigat siyang problema ngayon Miss Jaki, kayat wag mo sanang iiwan ang kaibigan ko. Magpakatatag sana kayong dalawa", nginitian ko lang siya sa sinabi niya, "At oo nga pala napansin kong magkamukha pala kayo ng Anne ko. Pero wala ei, ayaw niya na sakin", ramdam ko ang lungkot niya kaya tinapik ko lang siya sa balikat niya at tumango saka umalis na ng bar.

























This is the consequences of loving, full of sacrifices, and all you need to do, is to take risk.































Nagmamaneho na ako ng sasakyan ko ng tumunog ang cellphone ko.



















"Hello?"
















"Miss Jaki. This is Vhong"
















"Hmmm?"

















"Try to look at him in his condo", saka nito pinatay ang tawag.
















Bakit hindi ko naisip iyon kanina pa?
























Mabilis kong pinaandar ang sasakyan ko hanggang sa maabot ko ang building ng unit niya.

























Sumakay ako ng elevator at tinungo ang unit niya.




















Pinindot ko ang passcode ng pinto which is our anniversary pero hindi ito ina acknowledge. Ayaw ng tanggapin ng system.
























Why did he change it?
































"Vice", tawag ko saka ako kumatok. Pero walang sumagot.

















"Vice, nanjan ka ba sa loob?", sigaw ko ngunit wala pa ding sumasagot.























Damn. Parang nauupos ako na kandila, parang nakakawalan ng pag-asa.



























Umalis na ako sa harap ng unit niya  at tinungo ang elevator. I need to search in other places.
































Saktong pagkapress ko ng elevator ng bumukas ito.....pero parang gusto kong manghina sa nakita ko.










































There is Vice and Bella kissing.


























Nakita kong napatingin sa gawi ko si Vice pero walang bakas ng pagkagulat ang kanyang mukha. Sa halip ay ipinagpatuloy lang niya ang pakikipaghalikan kay Bella.




































Naputol lang ang halikan nila ng tiningnan ako ni Bella. Tingin ng nangungutya.










































"Lets go to our unit babe. Dont mind that pathetic loser", hatak nito kay Vice at nagpahatak naman ang huli nang hindi man lang ako tinapunan ng tingin.






























Pakiramdam ko, natuod na ako sa nakikita at nararamdaman ko. Nasan na ang Vice ko? Nasan na ang Vice na hindi ako kayang saktan?















































"I didnt know, you were masochist", boses mula sa likuran ko.


































"V----vitto", I know na pagkabanggit ko palang ng pangalan ni Vitto ay nag-umpisang pumatak ang mga luha ko.




































Im tired.....emotionally. Naramdaman ko na lang na may pumulupot sa braso ko then everything went blank.


























































































NAGISING ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko.


































"At last, nagising ka din", namulatan ko si Vitto na may bitbit ng isang tray at nakangiting nakatingin sakin.
























































"Where am I?"



























"At may pad. Hinimatay ka kagabi dahil sa gutom. I bet hindi ka kumain buong araw", sabi nito saka inilapag ang tray sa kama,"Kumain ka na. Ipinagluto kita ng breakfast kay Manang", dagdag na sabi niya.







































"Salamat"






























"Dont mention it"
































Nagsimula na akong kumain...nang may naalala ako, lahat ng nangyari kagabi.























"Vitto?"




















"Hmm?", sabi nito nang nakatingin sa mata ko.
































"D-did he...Did he----?"

























"No Jaki. Nakita ka lang niyang hinimatay pero hindi man lang siya nag-aksaya ng panahon na lapitan ka. Now tell me, is he deserving to be your husband?", i could feel the sincerity of concern his voice.






































"Vitto"






































"Dont think of that jerk. Kumain ka na lang", utos nito.


























Why sudden change of feelings Vice? Why? Did i do something wrong or are you starting to give up?






























Damn it! This feeling is as painful as hell. Stupid Jaki. Youre so stupid!




































































Hello Guys. Im back and as i promise, heres the UD and sorry if maikli siya. Pero sana magustuhan ninyo pa rin. Lovelots ViceJack 💙💖

Continue Reading

You'll Also Like

479K 23K 59
Renesmee Venice Esquivel was the only girl in the Last Section who overcame a harrowing and dark past. She was bruised, hurt, and full of scars in he...
80.6K 3.3K 6
This story is inspired by the movie, How To Lose a Guy in 10 days. Isang linggo pag-ibig yarn? Char. ===== Alcantara story.
34.1K 563 25
WIFE SERIES UNDER PAPERINK IMPRINTS Rainnance Verdadero & Ghon Angeles
24.3M 710K 34
She was kidnapped by the mafia prince, Lander Montenegro, at the age of five. He stole almost half of her life, so it's only fair that he repays her...