KAGAYA pa rin ng dati, ang monitor pa rin ng computer ngayon ang kanyang kaharap habang nagde-design ng mga characters sa isang bagong game app na gagawin ng kompanya.
Her boss give her this work kasi yung designer na dapat ay nagtra-trabaho sa trina-trabaho niya ay may sinat kaya hindi pa nakapasok. Kaya kahit wala pa siyang gaanong experience sa paggawa ng characters sa isang game app, ay ginagawa pa rin niya naman ang best niya.
Habang nag-iisip siya kung ano ang desenyo ng magiging espada ng character na ginawa niya ay bigla na lamang bumukas ang pintuan ng opisina ng boss niya at lumabas doon ang isang babaeng umiiyak na naman.
Kaagad naman siyang napatayo at bumati. She's worried about of this woman. Ano na naman kaya ang ginawa ng boss niya sa babaeng ito.
Nilapitan niya ang babae na naka-upo na ngayon sa sahig habang umiiyak. "Ma'am are you, okay?" mahinang sambit niya.
Dahan-dahan naman itong nag-angat ng tingin sa kanya.
She sobbed. "No, i'm not okay. Sabihin mo diyan sa boss mo na gago at hinayupak siya, after what i've done to him tapos e sasabotahe niya lang pala ako, para lang daw sa isang babae na matagal nang patay, baliw siya sinong magmamahal ng isang patay...." kaagad itong tumayo at umalis sa harapan niya at tinungo ang elevator.
Dahan-dahan siyang tumayo at tumingin sa papalayong bulto ng babae, siguro modelo din ito. Napa-iling nalang siya, saka hinarap ang nakasarang pinto ng opisina ng boss niya.
Dinuro niya ang pinto. "Gago ka!ilang babae na ba ang nakita kong umiiyak ng dahil sa'yo, boss?animal ka....wala kang pakiramdam, kung mayroon kang pinagdaraanan tungkol sa isang babae sana lumaban ka naman ng patas hindi yung nananakit ka ng dadamin ng iba....GAGO--" napatigil siya sa pagdadadaldal ng bigla na lamang bumukas ang pinto at iniluwa doon ang boss niya.
Kaagad namang nanlaki ang kanyang mga mata at ang kanyang kamay na nakaturo sa boss niya ngayon ay ibininaliktad niya sa kanya.
"---ako..." linunok niya ang sariling laway. "Boss, may ipapagawa pa po ba kayo?" wala sa sariling sabi niya.
"Bukas na ang deadline ng pinagawa ko sa'yo kaya bilisan mo na, at anong ginagawa mo sa harapan ng pintuan ko?" seryosong sambit nito at nagkibit-balikat. "At anong gago..." anito.
Ramdam niya ang kanyang pag-iinit kaya ngumisi nalang siya. "Opo boss, tatapusin ko ito mamaya. Tsaka, ako po boss, gago ako--kasi, ahm--naku po!hindi pa pala po ako nakapag-agahan, pwede po bang kumain muna ako sa cafeteria?" pagpapalusot niya.
Kaagad namang naningkit ang mga mata nito. "Sure. Sabay na tayo, hindi rin kasi ako nakapag-agahan, tsaka sabi mo sa post-in note di'ba na 'breakfast is the most important meal of the day' kaya sabay na tayo..." anito akmang hahakbang na ito pero mabilis niya itong pinigilan.
"Boss!!huwag na po, baka hindi ako matunawan..." wala sa sariling sabi niya.
He frowned. "Ano?" anito.
Kaagad siyang napailing-iling. "Ay, hindi. Ang ibig ko pong sabihin baka may ginagawa pa po kayo diyan sa loob, ako nalang po ang aakyat dito with your breakfast boss, huwag po kayong mag-alala mabilis lang naman akong kumain..." aniya.
"Sige. Bilisan mo, okay?" anito.
Kaagad naman siyang ngumiti at kinuha ang bag niya at tinakbo ang pagitan ng elevator. Lihim niyang binubugbug ang sarili at pinapa-ulanan ng mura ang sarili niya dahil sa katangahang ginawa niya.
GUSTO NIYANG MATAWA dahil sa inakto ng sekrerarya niya. Alam niya namang siya ang tinatawag nitong gago. Lalo na't naririnig niya ang mga pinagsasasabi nito sa labas, his office is not a sound proof, kaya sakto lang ang naririnig niya kung talagang sisigaw ka.
Yeah, she's right. Gago siya kasi nanakit siya ng inosenteng damdamin na wala namang kinalaman sa pinag-dadaanan niya.
Fuck!when can he move on, on that fucking accident. It's been already three years since then, but he just couldn't move on.
He tried to get off of Princess's memory with him. But it's just too hard to forget those memory. He knew that he can't forget those memories, cause it's one of the best thing happened on his life.
He entered his office again and read some report about of the app that they wanted to make again. After a couple of minuites a soft knock filled in his door.
"Come in..." aniya habang tutok na tutok pa rin sa kanyang binabasa.
Then he heard the door opened and a familiar fruit scent filled into her nose. He looked up and his secretary showed, may dala itong plastic bag na may lamang pack-lunch, at kape.
Kaagad naman itong tumingin sa kanya at inilahad ang dala nitong pagkain. "Ayan po sir, kumain na po kayo..." anito.
Tinanggap niya naman ito. "Thank you...." aniya at ibinalik ulit ang kanyang atensyon sa pagbabasa.
Narinig niya ang pagbukas at pagsara ng pinto, tsaka lang niya pinakawalan ang hiningang kanina pa niya pinipigil. He was still distracted of his secretary's scent to the point that he can't focus on what his reading.
Kaya inis na kinuha niya ang kanyang perfume na nasa drawer at nag-spray sa loob, he don't want to get addicted because of that smell. It's so very addicting.
He focus again on his work until he finish it, then a few hours later a soft knock again filled in his door.
Then the door opened at iniluwa doon ang kanyang sekretarya na may dalang tray ng pagkain. Ngumiti ito sa kanya at isinara ang pinto.
"Boss, kain na po kayo, twelve na po baka malipasan kayo ng gutom..." anito at inilagay ang dala sa round table niya na para na rin niyang sala.
"Sabay nalang tayo, miss Cathy..." aniya.
Hindi niya alam kung bakit lumabas iyon sa kanyang bibig, maybe because he doesn't want to be alone again.
"Ahm--boss, kasi--"
"It's not a favor, it's an order. Kaya naman sa ayaw at sa gusto mo, sasamahan mo akong kakain..." he stand up and walk towards to cathy's side.
He smelled her fruit scent again ang it's making him hard for crying out loud. This woman is really something on him.
Kaagad naman silang umupo dalawa at binuksan ang dala nitong pagkain. Then they started eating thier lunch. It was too silent and he doesn't have any guts to speak. The whole room was too silent, tanging ang mga kubyertos lang ang nag-iingay, not until she finally speak.
"Boss?" kaagad naman siyang nag-angat ng tingin dito
"What?"
Tumikhim ito at ibinaba ang pagkaing hawak. "Ahm--ganito, po ba talaga kayo katahimik kumain?pasensya na po hindi lang sanay..." anito.
He took a deep breath and face her. "What did I tell you about calling me Theo, Theodore or whatever if it's the only two of us?" napayuko naman ang dalaga. "....anyway, i'm sorry, it's been a while since I eat with a woman na ako ang nag-aya, I think it's been three years...." anito kaya kaagad naman itong nagtaas ng tingin.
"Po?"
Tumango siya.
"Ahm, hindi naman po sa nanghihimasok pero ano po ba ang ikinamatay ni ma'am Princess?..." kaagad naman siyang napatingin dito.
Then she pose with a peace sign with a soft smile on her lips. Shit!those lips are tempting him to kiss those plum and kissable lips.
"Kumain ka nalang, miss Cathy..." aniya.
Kaya walang nagawa ang sekretarya kundi ang tumahimik at kumain. Pero bigla siyang napa-isip na wala naman sigurong masama kung mag-open ka sa ibang tao. All in his life, he never ever shared of what his feeling, maybe now is the time to share somthing about a piece of his life's story.
Nag-angat siya ng tingin dito at nakita niyang tahimik lang itong kumakain.
"It's because of that fucking car accident, and only me who survive the accident...." biglang sabi niya.
"P-po?"
"Nagtanong ka di'ba?kaya sinagot na kita...now, ikaw naman ang magkwento sa pinaka-masakit na nangyari sa buong buhay mo..." aniya.
Alam niyang natigilan ito dahil sa sinabi niya. And he regretted it, sana hindi nalang siya nag tanong. Baka mahirap sa dalaga ang magsalita tungkol sa buhay nito sa nakaraan--but she speak up.
"Okay"
"Magkwe-kwento ka talaga?"
Tumango ito. "Ahm--siguro, wala ng mas isasakit pa sa batang maagang naulila..." ngumiti ito ng mapait. "...after my father's death when I was three years old, my mother sent me to orphanage and left me, she promised to mother charity to come back ang get me, so I waited but many years had past but nothing 'ni anino ng mama ko hindi ko nakita...then I was nine when I accepted to myself that, I don't have any parents....then mother charity let me go to school until i finished college even though it's hard, after that I applied eight different companies but non of them hired me, it's because they are finding a secretary whom has experience but I don't have any...but gladly, you hired me as your new secretary, and you don't know how happy I am because I got a job, kulang nalang tumalon ako sa building na'to sa sobrang saya....but it's okay, even though I don't have any biological family atleast I have a tons of family waiting for me in the orphanage, they are my inspiration and the hardship of life it motivates me to fight, kahit na pakiramdam ko tinalikuran na ako ng mundo, dahil sobrang malas kong bata...." then her tears started falling, pinahid ng dalaga ang luha nito. "A-ano ba yan, yung lunch natin nauwi sa iyakan...." pinahid ulit nito ang tumulo pa nitong luha.
He thought he was the only one, who got reject by the world. Pero may mas mahigit pa palang nagdurusa keysa sa kanya.
Tumikhim siya at ibinigay dito ang kanyang panyo. "Here use this...." kaagad naman nitong tinanggap ang panyo niya. "...so, your an orphan, I thought I was the only one who got rejected by this world. Alam mo bang gusto kong nalang lumipat ng ibang planeta, nong pakiramdam ko ay tinalikuran na ako ng mundong ito?I was a total mess, and I don't have any strength to fight the pain...." he smiled bitterly. "...and I am even scared to enter a serious relationship, i'm scared to fall in love again, cause if my heart will ache again, just like how it aches before, i don't know what to do anymore....so i did the stupidest thing in my life, i became a womanizer, i played them all, i think I already fucked a thousands of woman, whoever want to be with I fucked them all, i played thier feelings too easily...." aniya.
Cathy tsked. "I'm sorry to tell you this, boss---I mean Rien but you are a dumb-asshole. If your in pain then fight it fair and square. Hindi yung nananakit ka ng inosenteng damdamin. And if you fall in love then, it's okay and don't stop it because it's also one of the reason why we live. Jesus loves us, kaya nga siya nagpakamatay dahil mahal niya tayo, boss Rien...if it doesn't hurt, then it's not love. And accept it, if you are in pain 'cause later on your bruises, wound, and bloody heart will slowly heal. Tapos babangon ka ulit and face the world again, but this time you are more stronger than before and fearless....because that's what I always do, if I feel so down. Mother Charity told me that 'There's no obstacles that you cannot make it with God's will' and believe in that...." kuwari itong nagpakita ng muscles sa braso at ngumiti ulit. "...see this, now describe how strong I am boss Rien..." ngumiti ito sa kanya at hindi niya alam kung bakit sa simpleng ngiti lang ay biglang tumibok ng mabilis ang kanyang puso at kahit pasimple niya itong hawakan at patigilin ay hindi iyon kumakalma.
He can't believe that a stranger like her secretary can make him more stronger and encourage him to fight again and to never stop from loving, to make him realise. Ang nagmulat ulit sa kanyang nakasarang mga mata para sa mundo at ang gumiba sa barikadang ginawa niya para sa kanyang puso.
And now, he is shy dahil talagang ang babae pa talaga ang mas malakas kesa sa kanya na kalalaking tao. And all in his life, he never thought that his heart will beat again to a unexpected person. But he will stop his self as possible, this woman are not in love with him---I mean she is not even attracted to him. So he just need to shut up for a while.
He pulled up his self first before claiming the truth that for the first time there this one person gave him some a piece of advice that he could bring to his entire life.
"Thank you for the advice, miss Cathy. Anyway, sabay ka ulit sa'kin mamaya para ako na ang mag-accommodate sa'yo mamaya sa paglipat mo...and i also, extend the deadline of the game characters, mukhang napre-pressure na kasi kita...." anito, ngumiti lang ito at kaagad na tumayo, akmang aalis na ito ng pigilan niya ito.
"May kailangan pa po ba kayo, boss Rien?" anito.
She blinked twice while he was staring to her sexy lips, he found her so very sexy the way she talk. "Ahm-- i can't promise to you na hindi na ako, mambababae, you know it's like a drug, mahirap iwan but it takes time...." nakangiting sabi niya.
She chuckled. "It's okay boss Rein. Hindi ko naman talaga mapipigilan ang kalibugan mo sa katawan, it's your choice not mine. It's just an advice that could help you to stand up again fight of life that could possibly bring you to pain again..." anito at ngumiti bago tuluyang lumabas ng opisina niya.
Kaagad naman siyang napangiti, he never enjoyed a meal before since his ex-fiance died. Kaya piping kinausap niya ang sarili.
'Maybe this is Princess's words in my dreams that she will give another angel to light up my dark world'
Bumuntog hininga nalang siya bago bumalik ulit sa trabaho. Madami siyang ginagawa ngayon na medyo sa sobrang busy niya hindi niya na namalayan ang oras na papagabi na pala.
Mag-oovertime sana siya ng maalala na sasamahan pa pala niya ang sekretarya para sa paglipat nito, he already talked to Martin about the condominium. Dalawang employee palang ang nabibigyan niya ng sariling bahay at pangatlo doon ang sekretarya.
He only gives those people who are loyal and hard-working in his company. Thier loyalty and hard-working are worth of his million just for a one freaking condominium. Oh well, the Stanford Condominium is a luxurious Condominiums kaya hindi na siya magtataka kung umabot ng million ang pinaka magandang condo sa building na yun.
Inayos niya ang nagkalat na papeles at itinabi na muna iyon, then he stretched his arms and his whole body. He was so very tired. Halos buong araw lang siyang nakaupo walang ginawa kundi ang magbasa.
Tapos ay kinuha niya ang kanyang jacket na nakasabit sa racker at isinuot iyon. Kinuha niya ang susi ng sasakyan niya at lumabas ng opisina niya.
Kaagad naman niyang nakita ang sekretarya na natutulog, geez, is he this kind of 'giving too much work monster' para makatulog ito sa sobrang pagod.
Umikot siya at tiningnan ang maamong mukha ng dalaga na maghimbing na natutulog. Sa posisyon ngayon ng dalaga ay nakikita dito ang matabang pisngi nito. He chuckled when he heard her snoring.
Hinawakan niya ito sa balikat at maingat na yinugyug upang ito ay magising. She groaned and she slowly open her eyes. After she fully open her eyes, kaagad itong napamulagat at napaatras naman ang swivel chair na inuupuan nito.
Cute...
"Boss Rein!kanina pa po kayo diyan?" tanong nito.
He smiled while shooking his head. "Hindi naman, medyo lang. Halika na papagabi na kasi..." aniya at nauna ng naglakad.
PASIMPLENG INAMOY ni Cathy ang kanyang hininga kung mabango o mabaho ba ito o ano. Tiningnan niya rin ang sarili kung nagmukha ba siyang chimpanzee habang natutulog siya.
Nakakahiya, talagang naabutan pa siya nitong natutulog, mabilis na kinuha niya ang kanyang bag at nagmamadaling sinundan ang boss niya na ngayon ay nakapasok na sa loob ng elevator at siya nalang ang hinihintay.
Pagkasakay niya ay tahimik lang silang dalawa sa loob ng elevator hanggang sa makababa sila sa parking lot. Kaagad silang lumabas at tinungo ang sasakyan ng boss niya.
And to her shock pinagbuksan pa talaga siya ng ng pintuan kaya naiilang na tiningnan niya ito. "Hindi mo naman kailangang gawin lahat ng ito, boss Rein..." nahihiyang reklamo niya.
He tsked at put his palm on the top of her hair while slowly pushing her to get inside the car. "Sakay na..." there is a boredom on his voice.
Kaya pumasok nalang siya at nag-seatbelt. Umikot naman ang binata sa kabila at pumasok din, nag-seatbelt ito bago pinaandar ang makina ng sasakyan at pinaharurot iyon ng takbo.
They were just silent while her boss is driving, then they got stucked in a traffic. Kaya naisipan niyang magtanong sa kanyang boss.
Bumaling siya ng tingin dito. "Boss Rein...." tawag niya sa binata.
Nagtatanong naman itong tumingin sa kanya.
She pressed her lips together before opening her mouth. "Ahm---sino na po ba ang nabigyan niyo ng pabahay?..." aniya.
"Why do you asked?..."
"Just curious..." aniya at ibinalika ang tingin sa daan ng mag-green light na ang traffic light.
Tumikhim ito. "Tatlo lang kayo....pero yung isa that was my previous secretary Gretchen, but she started flirting with me so I fucked her too--" too honest.
"Stop!!..." tinakpan niya ang magkabilang tainga niya. "...too much information, sir...." aniya at dahan-dahang minulat ang mga mata.
He chuckled. "Ilang taon ka na ba, miss Cathy?..." biglang tanong nito.
She pouthed. "Bakit?" aniya.
"Just curious too...."
"Hey!!that's my line boss Rein...." aniya.
He laughed. "Fine. Now, your age please....." anito.
"Twenty-four boss Rein, kayo po ilang taon na po kayo?..." pabalik niyang tanong.
Huminga ito ng malalim. "Twenty-five...." simple nitong sagot.
Naningkit ang kanyang mga pata at halatang hindi siya kumbinsedo. "Weh!!mamatay ka man, boss?twenty-five lang talaga?...." aniya.
Hindi makapaniwalang tumingin ito sa kanya. "Wow. So gusto mo akong mamatay?" anito.
"Hindi naman sa ganun, boss. Sige ka masama ang magsinungaling..tingnan mo nga oh!humahaba na yang ilong mo, boss...." natatawang sabi niya.
Pasimple namang humawak ito sa ilong niya. "Fine. Thirty years old na ako, tapos si Princess naman twenty-eight na..." bahagya namang lumungkot ang mukha nito.
She doesn't know why she felt so very irritated when her boss mention his ex-fiance who are now dead.
Malakas naman siyang napabuntog-hininga. "Boss Rein, if you don't want to feel sad again then, stop mentioning or thinking those people who make you feel so sad, instead think those people who makes you happy, like your family or friends.....at huwag mo namang sabihin sa'kin boss, na magiging nega ka nalang habang buhay...." mahinahong sambit niya.
Mapakla itong tumawa. "Maybe you're right. But you know, it'seasy to say but it's hard to do..." malungkot ulit na sabi nito.
She act like she's thinking. "Boss, why don't you start fixing yourself first. Then, after that fix your heart so that you will face the real world, mighty, strong and brave..." aniya.
Tumingin ito sa kanya. "Alam mo miss Cathy. Iba ka..." may paghanga ang boses nito.
She frowned. "Anong iba, sir?...alien ganun?" aniya.
He laughed. "You are different, kasi lahat nalang may sagot ka. You make my inside more stronger, you give me an advice that i could use to motivate myself, ibang-iba ka sa ibang babaeng nakasalamuha ko nitong mga nakaraang tatlong taon..." puno ng paghanga nitong sabi.
She chuckled. "Don't make my heart flutter boss...." aniya.
"Ano?"
Kaagad naman siyang natauhan at napakamot sa ulo. "Ahm--sabi ko. I'll take that as a compliment, boss..." aniya at tinuro ang bahay niya. "Boss, ayon!nandito na po pala tayo..." aniya.
Pagka-park nito kaagad siyang lumabas ng kotse at pumasok sa loob ng bahay niya. Kaagad naman siyang napahawak sa kanyang puso na napakabilis ng tibok.
Pumikit na muna siya saglit at kinalma ang sarili bago tinungo ang kwarto niya at kinuha doon ang isa niyang malaking maleta at isa ring malaking travelling bag.
Pagkatapos ay binuksan niya ang pintuan at muntik na siyang mabuwal sa kinatatayuan ng makita ang boss niya na nasa harap ng pintuan niya.
Umayos siya ng tayo at ngumiti sa boss niya. "Boss?may kailangan po ba kayo?" aniya.
Umiling ito at kaagad na kinuha ang maleta niya at travelling bag na para bang walang laman iyon kahit na ang totoo ay parang mapuputol ang mga braso niya sa sobrang bigat.
"Bo-boss, ma-mabigat po yang mga gamit ko--"
"--okay lang!!"pasigaw nitong sabi.
Kaya sinundan niya nalang ang boss niya na naglalagay sa mga gamit niya sa loob ng back compartment. Akmang makakalapit na siya sa binata ng may bigla na lamang humablot sa kanyang braso dahilan upang muntikan na siyang mabuwal sa kinatatayuan.
Hinarap niya ang pangahas na yun at malutong na sinampal. "Ano ba Ray bitawan mo nga ako..." pilit siyang nagpupumiglas ngunit sadyang malakas lang talaga ang binata.
Ray is her neighbour, they are both renters in this small apartment. Simula palang niya sa pagtira niya dito alam niyang piligro itong binata para sa kanya. He always sending her a sharp glared with full of lust in his eyes.
Ngumisi ito. "Aalis ka na?tapos hindi mo pa ako pagbibigyan??" akmang ilalapit nito ang mukha sa kanyang leeg ng may bigla nalang sumuntok sa binata dahilan upang mabuwal ito sa kinatatayuan at napadapa sa lupa.
Napahawak naman ito sa panga nito, kaya binuntunan niya ng tingin ang bumigay ng malutong na suntok dito. It's non other than her boss, who are now glaring at Ray while his eyes is burning like fire in so much of anger.
Theo kick Ray's butt. Twice. At akmang sisipain pa nito pero mabilis pumulupot ang mga braso niya sa beywang nito habang umiiyak.
"Boss,please tama na po yan...please po, b-baka makasuhan kayo..." she sobbed.
"Alis!" galit na sigaw nito.
Kaagad naman itong tumalima ng takbo, habang siya ay unti-unti na ring kumakalma. Iginiya siya ng binata papasok sa kotse nito at ito na rin ang nagkabit sa kanyang seatbelt.
She is sobbing while her legs and hands are trembling in fear. She doesn't want to get involved in trouble again. Once is enough, and it send her to trauma.
Naramdaman niyang umusad na ang sasakyan kaya pahina naman ng pahina ang kanyang paghikbi hanggang sa kumalma siya. But her legs and hands are still trembling.
Pansin siguro ng boss niya dahil nagsalita ito. "Are you okay?" anito.
Umiling siya.
"You sure?"
"Kung sasabihin kong 'oo' magsisinungaling lang ako, boss..." aniya.
Tumango-tango lang ito. "May dahilan ba kung bakit ka umakto ng ganun?" anito.
Hindi siya nakasagot.
"It's okay if you don't want to answer my question---"
"---i was on a trauma, it was four years ago...i got in-involve to a fight, i was so scared 'cause fighting is not my nature. Then...." she pulled her polo a little bit high until it shows her wound. "...i was shot..." pagkatapos ay ibinaba niya ang kanyang damit.
"M-masakit ba??"
She rolled her eyes. "Boss?may baril ka ba?" aniya.
"Bakit?"
"Babarilin kita. Para masagot na yang tanong mo..." seryosong sabi niya.
He just chuckled and put his attention back to the road. It just take an hour bago sila nakarating sa Stanford Condominium na pag-aari daw ng kaibigan ng boss niya.
Pagkarating nila doon, pumasok lang sila at kinuha ang susi sa front desk, sinamahan din siya ng boss niya paakyat sa bago niyang titirhan.
Kaagad naman silang nakarating doon at pumasok. The moment she entered inside the condo she was amazed of how beautiful her condo is. It is wide and big and the things in there is it's too expensive. Even if you will just look at it.
Kinuha niya ang cellphone niya upang tawagan si Mother Charity upang sabihin na nakalipat na siya ng bahay. Habang hinahanap niya sa contacts ang numero ng ophanage may naisipan siyang itanong sa kanyang boss na ngayon ay komportableng nakaupo sa sofa.
"Boss...." nasa cellphone pa rin ang atensyon niya.
"Hmm..."
"Magkano po ba tong condo?"
"Why?"
"Just asking..."
"Huwag na. 'Cause you'll never wish to know the price is...." anito.
She tsked. "Sige na po..." pagpupumilit niya.
"Fine. One million, happy?" anito.
Tamang-tama naman na napindot niya ang call button at nabitawan niya ang cellphone, pero hindi naman ito nabasag dahil may carpet iyon sa ibaba.
She frozed in so much shocked. She heard that her boss is calling her but she couldn't move. The hell!!saan naman siya hahanap ng perang pambayad niya sa boss niya.
She slowly turn her head to her boss's side with her lips form into letter 'o'. "B-boss. Mayroon pa p-po bang mas mababa pa ang pr-presyo sa condo na'to. Kasi kahit na siguro habang buhay akong magtra-trabaho sa inyo--hindi ako ma-makakabayad....." aniya.
He smiled. "Don't worry miss Cathy. I don't need money for you to pay me back, i just need your loyalty and hard-working attitude, and were okay...." nakangiting sabi nito.
"Huh?"
He chuckled. "You're cute. Gotta go, bye. And I'll lock the for you, sweetheart..." anito at kinindatan siya bago umalis sa loob.
Naiwan siyang nakatunganga habang tinitingnan ang pintuan na nilabasan nito. She simply touch her heart and let it calm.
"Did he just say sweetheart?...ommo ommo, don't be fluttered heart, know your place, okay?and i also promise to myself that i would never ever fall in love with my boss, he's an ass, he is a womanizer, and it's not good for me...." she breath deeply. "right, he's not good for you..." aniya bago kinuha ang mga gamit niya at inisa-isang tiningnan ang bawat sulok ng bago niyang condo.
-Kylleanny
●there she go, she already made up her promise that she would never ever fall in love with this bitchy-whore guy. I hope she'll keep her promise. Kaya Catheline Aubrey Cortes huwag marupok....😅😅
See you on my next update, guysues. Bye muah muah♡♡♡